اندوتوکسین؛اندوتوکسین ها جزئی از غشای خارجی باکتری های گرم منفی هستند. تشخیص آنها در صنعت داروسازی و پزشکی برای کیفیت و ایمنی محصول حیاتی است.

اهمیت آن در این واقعیت است که تب زا است. پیروژن ها گروه متنوعی از ترکیبات هستند که با توانایی آنها در ایجاد افزایش سریع دمای هسته در هنگام وارد شدن به جریان خون تعریف می شوند ("پیرو" از کلمه یونانی آتش گرفته شده است). این ممکن است منجر به یک واکنش التهابی سریع و شوک شدید و در برخی موارد نارسایی اندام و در نهایت مرگ شود. واضح است که وجود عوامل تب‌زا در هر داروی تزریقی یا روی سطوح دستگاه‌های پزشکی که با خون در گردش یا مایع مغزی نخاعی تماس داشته باشد یک خطر بالقوه است و مهم است که بتوان طیف وسیعی از محصولات را برای وجود این‌ ترکیبات آزمایش کرد. اندوتوکسین باکتریایی فراگیرترین پیروژن است و به احتمال زیاد در یک محیط تولید یافت می شود و بنابراین آزمایش بر روی روش های تشخیص آن متمرکز است.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

اندوتوکسین ها جزء اصلی غشای خارجی دیواره سلولی باکتری های گرم منفی هستند. به طور معمول، اصطلاح اندوتوکسین مترادف با لیپوپلی ساکارید استفاده می شود، علیرغم این واقعیت که تعداد کمی از اندوتوکسین ها لیپوپلی ساکارید نیستند. عملکرد اصلی اندوتوکسین ها در باکتری ها ساختاری و محافظتی است.

باکتری های گرم منفی با دو غشا مشخص می شوند: غشای داخلی سیتوپلاسما را احاطه کرده است در حالی که غشای خارجی دیواره سلولی باکتری را از محیط خارجی جدا می کند. بنابراین، غشای خارجی به عنوان اولین خط دفاعی در برابر تهدیدات محیطی عمل می کند. در بیشتر موارد، غشای خارجی دولایه فسفولیپیدی معمولی نیست، بلکه دولایه نامتقارن است که شامل لیپوپلی ساکارید  در لایه بیرونی و فسفولیپیدها در لایه داخلی است

اندوتوکسین‌ها توسط پزشک و باکتری‌شناس آلمانی ریچارد فایفر کشف شدند که آن‌ها را برای متمایز کردن آن‌ها از اگزوتوکسین‌ها، سمومی که به‌طور فعال در محیط توسط باکتری‌ها آزاد می‌شوند، نامید. در واقع، اندوتوکسین ها فقط می توانند به صورت غیر فعال آزاد شوند. این معمولاً یا از طریق مرگ، آسیب مکانیکی و لیز باکتری ها و همچنین در طول تقسیم باکتری اتفاق می افتد.

برای انسان و حیوان، اندوتوکسین‌ها نوعی پیروژن (عامل تب‌ساز) هستند که در صورت وجود مقادیر کم (پیکوگرم) در جریان خون، واکنش‌های بیولوژیکی مختلفی را القا می‌کنند. اندوتوکسین ها را می توان در محیط (آب، هوا) پر از باکتری های گرم منفی یافت.

 

مقالات بیشتر:

بررسی قابلیت رشد و مهار میکروب ها (GPT) 

استریلیتی

بار میکروبی

بررسی خاصیت ضد میکروبی انواع ضد عفونی کننده های پزشکی

ارتباط اندوتوکسین ها

اندوتوکسین ها به عنوان یک نشانگر زیستی تشخیصی اولیه برای شناسایی سرولوژیک عفونت های باکتریایی خاص گرم منفی عمل می کنند. شناسایی به موقع برای درمان زودهنگام بیماری ضروری است.

شناسایی اندوتوکسین همچنین در صنعت داروسازی و پزشکی برای کیفیت و ایمنی محصول نقش دارد. داروهای تزریقی ، بیولوژیک (مانند انسولین) و ایمپلنت های پزشکی باید استریل باشند. با این حال، فرآیند استریلیتی می‌تواند در صورت وجود باکتری‌های گرم منفی و کشته شدن آندتوکسین‌ها را آزاد کند. اندوتوکسین ها در برابر حرارت پایدار هستند و حتی پس از مرگ باکتری ها نیز باقی می مانند. غیرفعال شدن آنها نه با جوشاندن و نه با اتوکلاو امکان پذیر نیست. با این حال، گزارش شده است که هیپوکلریت و پراکسید آنها را غیرفعال می کند.

اگر اندوتوکسین ها وارد جریان خون شوند تب، شوک و نارسایی اندام ممکن است رخ دهد. حتی 1 میلی گرم از اندوتوکسین های داخل وریدی می تواند عواقب کشنده ای داشته باشد. در نتیجه، محصولات تزریقی باید از نظر وجود اندوتوکسین آزمایش شوند تا از ایمنی محصول اطمینان حاصل شود.

 

ترکیب شیمیایی اندوتوکسین ها

اندوتوکسین ها مولکول های آمفیفیلیک با ترکیب شیمیایی بسیار متغیر در بین سویه های باکتریایی هستند. اندوتوکسین ها وزنی در حدود 10 کیلو دالتون دارند و ساختار کلی آنها از سه بخش تشکیل شده است: یک جزء لیپیدی حاوی اسیدهای چرب و فسفات های دی ساکارید (لیپید A)، زنجیره های جانبی پلی ساکارید اختصاصی O و یک زنجیره پلی ساکارید هسته . بیوسنتز LPS کاملاً متوالی است و پلی ساکاریدهای هسته به ترتیب به لیپید A اضافه می شوند. زیر واحدهای آنتی ژن O در آخر اضافه می شوند.

لیپید A جزء سمی اندوتوکسین ها است. این یک دی ساکارید N-acetylglucosamine فسفریله است که حاوی بخش آبگریز (زنجیره های آلیفاتیک اسیدهای چرب) است که اندوتوکسین را به غشای باکتری متصل می کند. بقیه اندوتوکسین از سطح سلول بیرون می زند . اگرچه ساختار آن بسیار حفاظت شده است، اما می تواند در پاسخ به شرایط محیطی مختلف دستخوش تغییراتی شود

پلی ساکارید هسته شامل یک زنجیره کوتاه از قندها است که می تواند تغییراتی را در بین باکتری ها و حتی در بین سویه های مختلف نشان دهد.

آنتی ژن O به پلی ساکارید هسته متصل است و بیرونی ترین قسمت مولکول است. اگرچه سمی نیست، اما بخش اصلی ایمنی زایی اندوتوکسین ها است و در نتیجه، یک هدف شناسایی برای آنتی بادی ها و یک عامل تعیین کننده اصلی آنتی ژن است. این یک پلیمر گلیکان تکراری است که از 3 تا 5 قند تشکیل شده است. این متنوع ترین جزء LPS است: ترکیب و طول در بین گونه ها و حتی استرین های باکتری متفاوت است.

عملکرد اندوتوکسین ها

اندوتوکسین ها جزء اصلی غشای خارجی باکتری های گرم منفی هستند و برای بقای آنها اهمیت حیاتی دارند. اندوتوکسین ها به یکپارچگی ساختاری باکتری ها کمک می کنند و به عنوان یک سد آمفی پاتیک محافظ عمل می کنند و از باکتری ها در برابر حملات شیمیایی محافظت می کنند. اندوتوکسین ها سدی ایجاد می کنند که فقط برای مولکول های آبدوست با وزن مولکولی کم قابل نفوذ است و باکتری های گرم منفی را در برابر بسیاری از ترکیبات ضد میکروبی مقاوم می کند.

کاهش نفوذپذیری به مولکول های آبدوست بزرگ عمدتاً ناشی از ماهیت آبگریز لیپید A است. ماهیت آب دوست الیگوساکارید هسته و آنتی ژن O علاوه بر این، اندوتوکسین ها را نسبت به ترکیبات آبگریز غیرقابل نفوذ می کند.

در میزبان، LPS از باکتری ها در برابر کشتن توسط فاگوسیت ها یا اجزای سرم محافظت می کند. توجه داشته باشید، تغییرات در ساختار اندوتوکسین باعث ایجاد سویه‌های آنتی ژنی متفاوتی می‌شود و شانس آن‌ها را برای دور زدن پاسخ‌های ایمونولوژیکی که قبلاً علیه یک سویه خاص از باکتری‌ها ایجاد شده‌اند، افزایش می‌دهد و امکان ایجاد مقاومت را فراهم می‌کند.

 

مقالات بیشتر:

تست  چسبندگی سلولی

مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

ساخت اتاق تمیز

سمیت اندوتوکسین

از آنجایی که اندوتوکسین ها بر روی سطح باکتری ها قرار می گیرند، سیستم ایمنی ذاتی تکامل یافته است تا آنها را به عنوان یک تهدید تشخیص دهد و متناسب با حضور آنها واکنش نشان دهد. اندوتوکسین ها پیروژن هستند و یک پاسخ ایمنی ذاتی قوی را تحریک می کنند. هنگامی که باکتری های گرم منفی توسط سیستم ایمنی از بین می روند، قطعاتی از غشای آنها حاوی اندوتوکسین در جریان خون آزاد می شود و ممکن است باعث تب و اسهال شود. وجود اندوتوکسین ها در خون (اندوتوکسمی) معمولاً منجر به افت فشار خون، نارسایی تنفسی و کاهش اکسیژن رسانی می شود.

سیستم ایمنی به عنوان حفاظت‌شده‌ترین بخش LPS، تکامل یافته است تا عمدتاً به لیپید A پاسخ دهد. واکنش ایمنی کاملاً ذاتی است و با واسطه گیرنده 4 (TLR4) در کمپلکس با MD2 انجام می‌شود.

TLR4 ترشح سیتوکین های پیش التهابی و اکسید نیتریک را از ماکروفاژها و سلول های اندوتلیال تحریک می کند. علاوه بر این، اندوتوکسین ها تمایز سلول های B، تکثیر و ترشح ایمونوگلوبولین (عمدتا IgG و IgM) را تحریک می کنند. در ماکروفاژها و مونوسیت ها، اندوتوکسین ها باعث تولید سیتوکین های التهابی (مانند اینترلوکین-1، 6 و 8، TNF و فاکتور فعال کننده پلاکت) و در نتیجه آزادسازی پروستاگلاندین ها و لکوترین ها می شوند. التهاب، اتساع عروق، کموتاکسی نوتروفیل ها، انعقاد، خونریزی و شوک.

آنتی ژن O بخش ایمنی زایی اندوتوکسین ها است که منجر به تولید آنتی بادی از میزبان می شود و به فرار از فاگوسیتوز کمک می کند. دخالت آنتی ژن O با این واقعیت تأیید می شود که تغییرات در توالی پلی ساکارید آن به طور قابل توجهی بر بیماری زایی تأثیر می گذارد. با این حال، مکانیسم اساسی بیماری زایی ناشی از پلی ساکارید هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

 

روش های تشخیص اندوتوکسین

اولین روشی که به طور گسترده برای تشخیص اندوتوکسین در داروها مورد استفاده قرار گرفت، آزمایش پیروژن خرگوش بود که در ابتدا در سال 1925 توصیف شد. این روش شامل تزریق مایع آزمایش به خرگوش ها و سپس نظارت بر آنها برای افزایش دمای بدن و علائم تب است. آزمایش پیروژن خرگوش هم زمان بر و هم گران است و نمی توان آن را کمی کرد. کاربرد آن نیز محدود به محصولاتی است که عوارض جانبی در حیوانات آزمایش ایجاد نمی کنند. این آزمایش هنوز به عنوان روشی برای تشخیص عوامل تب زا تایید شده است، اما اکنون به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد و تا حد زیادی با لیمولوس آمیبوسیت لیزات یا آزمایش LAL جایگزین شده است.

روش های تست اندوتوکسین آزمایشگاهی شامل سنجش LAL و ELISA می باشد. هر دو را می توان بر روی ریدرهای میکروپلیت اجرا کرد که به طور قابل توجهی کارایی را افزایش می دهد.

تست LAL

روش لیمولوس آمبوسیت لیزات (LAL) یک روش رایج تست اندوتوکسین است. آزمایش LAL بر اساس عصاره آمبوسیت های جدا شده از خون خرچنگ نعل اسبی است. تست های LAL یا کروموژنیک یا کدورت سنجی هستند. یک آزمایش جایگزین LAL بر اساس پروتئین های نوترکیب و یک بستر فلورسنت نیز موجود است .

آزمایش LAL ریشه در کشف در دهه 1950 دارد که خون خرچنگ نعل اسب اقیانوس اطلس (Limulus polyphemus) در حضور اندوتوکسین باکتریایی لخته ایجاد می کند. بعداً مشخص شد که این واکنش توسط یک عامل لخته‌کننده موجود در گرانول‌های سلول‌های خونی متحرک به نام آمیبوسیت ایجاد می‌شود. هنگامی که اندوتوکسین به عنوان دفاعی در برابر عفونت شناسایی می شود، فاکتور لخته شدن در خون خارج از سلول آزاد می شود. وجود حتی سطوح بسیار پایین اندوتوکسین باکتریایی باعث ایجاد یک «آبشار انعقادی» از واکنش‌ها می‌شود که شامل یک سری آنزیم‌های پروتئاز سرین و در نتیجه لخته شدن ژل کواگولین می‌شود. این واکنش با جمع‌آوری آمیبوسیت‌ها از خون خرچنگ‌های نعل اسبی و سپس لیز کردن سلول‌ها برای تولید یک معرف حاوی فاکتور لخته‌کننده - لیمولوس آمیبوسیت، به یک آزمایش حساس برای اندوتوکسین تبدیل شده است.

سه روش پایه LAL توسعه داده شده است: ژل لخته، کروموژنیک و کدورت.

روش ژل لخته می تواند اساس یک روش تشخیص بسیار ساده را با افزودن معرف به نمونه در یک لوله آزمایش و انکوباسیون در دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت تشکیل دهد. اگر در وارونگی لوله لخته ظاهر شود، نتیجه مثبت است. این یک روش مطلوب است و با آزمایش رقت های سریال می توان آن را نیمه کمی کرد. نتایج به‌عنوان واحدهای اندوتوکسین (EU) بیان می‌شوند، که معیاری برای سنجش قدرت اندوتوکسین به جای کمیت است. این نشان دهنده تنوع در سمیت LPS طبیعی است.

روش کروموژنیک از یک بستر مصنوعی استفاده می‌کند که وقتی توسط پروتئاز فعال شده با اندوتوکسین شکافته می‌شود، تغییر رنگ ایجاد می‌کند، در حالی که روش کدورت‌سنجی متکی بر لخته ژل کواگولین در حال رشد است که کدورت نمونه را تغییر می‌دهد. هر دو را می توان به عنوان روش های جنبشی کمی با رسم منحنی های استاندارد زمان شروع در برابر غلظت اندوتوکسین استفاده کرد. ابزارهای اسپکتروفتومتری می‌توانند تغییرات در کدورت یا رنگ را در غلظت‌های اندوتوکسین بسیار پایین‌تر از آنچه برای تشکیل یک لخته ژل قابل مشاهده است، تشخیص دهند و روش‌های کروموژنیک و کدورت‌سنجی را بسیار حساس‌تر از روش لخته ژل می‌کنند. حساسیت با کمترین غلظت روی منحنی استاندارد تعیین می شود.

 

مقالات بیشتر:

پایش میکروبی

ضدعفونی تجهیزات پزشکی

تشخیص کاندیدا در محصولات پزشکی

 

آزمایش LAL اکنون یک روش استاندارد برای آزمایش اندوتوکسین داروهای تزریقی و تجهیزات پزشکی است و به عنوان یک روش هماهنگ در فارماکوپه های ایالات متحده، اروپا و ژاپن مشخص شده است. هر یک از این سه روش را می توان استفاده کرد، اما روش مرجع در صورت بروز هر گونه اختلاف، آزمایش لخته ژل است. FDA ایالات متحده همچنین در سال 2012 راهنمای دقیقی در مورد آزمایش اندوتوکسین و پیروژن برای صنایع داروسازی و تجهیزات پزشکی منتشر کرد. هنگام انجام آزمایش اندوتوکسین باید چندین نکته مهم را در نظر گرفت. یکی از آنها این است که اطمینان حاصل شود که از ابزارهای آزمایشگاهی و معرف‌های بدون پیروژن در آزمایش برای جلوگیری از مثبت کاذب استفاده می‌شود. دستگاه‌های پزشکی معمولاً با شستشوی سطح با حجم استاندارد آب یا یک رقیق‌کننده مناسب آزمایش می‌شوند و این نیز باید عاری از پیروژن باشد. تعدادی از عوامل ممکن است با تأثیر بر اندوتوکسین یا معرف LAL ​​در آزمایش تداخل داشته باشند. مثلاً pH، غلظت پروتئین و وجود مواد شیمیایی مزاحم در داروهای تزریقی یا شستشو. تداخل می تواند باعث عدم شناسایی اندوتوکسین شود و بنابراین شناسایی آن بسیار مهم است. این به بهترین وجه از طریق استفاده از نمونه های کنترل مثبت همراه با اندوتوکسین استاندارد مرجع مناسب یا یک استاندارد تایید شده انجام می شود.

طیف گسترده ای از محصولات تست تجاری بر اساس روش LAL وجود دارد که بر راحتی و سهولت استفاده متمرکز شده اند. معرف‌هایی برای تست‌های لخته ژل، کروموژنیک و کدورت‌سنجی همگی در دسترس هستند، معمولاً برای یک روش خاص بهینه‌سازی شده‌اند و به شکل لیوفیلیزه شده با بسترها و بافرهای آماده برای بازسازی قبل از استفاده تحویل داده می‌شوند. معرف ها در مقادیر مناسب برای آزمایش های منفرد، برای آزمایش های متعدد یا به صورت فله برای آزمایشگاه هایی که تعداد زیادی نمونه را مدیریت می کنند در دسترس هستند. آزمایش‌های لخته ژل ساده را می‌توان با حداقل تجهیزات انجام داد، در حالی که آزمایش‌های جنبشی حداقل به اسپکتروفتومتر نیاز دارند. بسیاری از معرف های تجاری اکنون برای استفاده در قالب میکروپلیت طراحی شده اند.

اندوتوکسین‌ها را می‌توان با روش  ELISA بررسی کرد که می‌تواند مستقیماً اندوتوکسین‌ها یا آنتی‌بادی‌های ضد اندوتوکسین را شناسایی کند. با این حال، ماهیت آمفی پاتیک اندوتوکسین‌ها بر اتصال به صفحات ELISA تأثیر منفی می‌گذارد و منجر به ترکیب‌های متغیر محل‌های اتصال اپی توپ می‌شود. نتیجه به طور کلی حساسیت کم و تکرارپذیری ضعیف است.

تمام این سنجش‌های اندوتوکسین را می‌توان بر روی یک میکروپلیت‌خوان اندازه‌گیری کرد. این رویکردها عموماً به یک میکروپلیت خوان جذبی نیاز دارند تا یک واکنش کروموژنیک (LAL و معمولاً ELISA) یا تغییرات در کدورت را تشخیص دهد. برای سنجش مبتنی بر پروتئین های نوترکیب و یک بستر فلورسنت، یک میکروپلیت خوان فلورسانس ضروری است.

 

اندوتوکسین ها جزء ساختاری باکتری های گرم منفی هستند. آنها در دیواره باکتری قرار دارند و ساختار لیپوپلی ساکارید دارند. این قسمتیک اثر سمی بالقوه دارد. به عبارت دیگر، اندوتوکسین توسط باکتری در جایی که متوقف می شود تشکیل نمی شود، بلکه جزئی است که هنگام تجزیه باکتری در محیط آزاد می شود.

اندوتوکسین که وجود آن می تواند عواقب بسیار خطرناکی برای بدن داشته باشد. تب بالا، شوک سپتیک، انعقاد خون از جمله آنهاست که جان انسان را تهدید می کند. به همین دلیل وجود اندوتوکسین در انواع داروها و وسایل پزشکی که وارد بدن می شود خطراتی را به همراه دارد.

برای جلوگیری از این امر راه های مختلفی دنبال می شود. از آنجایی که خطر به ویژه در داروهایی که به صورت داخل وریدی در تولید دارو استفاده می شوند بسیار زیاد است، از کوره های depyrogenization که در ساده ترین شکل خود تونل نامیده می شوند، استفاده می شود. علاوه بر استریل کردن در دمای بالای 300 درجه سانتیگراد، خطر اندوتوکسین از بین می رود.

باید در دستگاه های پزشکی به گونه ای متفاوت به این وضعیت پرداخت. زیرا از تونل ها مانند پزشکی نمی توان در تولید وسایل پزشکی استفاده کرد. عملاً نمی توان از دستگاه های ضدعفونی کننده هوای خشک که در دمای بالای 300 درجه سانتیگراد کار می کنند، مانند تونل ها، استفاده کرد، زیرا به جز محصولات آلیاژی فلزی، هیچ محصولی وجود ندارد که در برابر دماهای بالا مقاوم باشد. بنابراین مبارزه با اندوتوکسین با تولید آغاز می شود.

در گذشته، آنالیز اندوتوکسین فقط برای محصولاتی که وارد ورید می شوند (سوزن سرنگ، کاتترهای داخل وریدی و غیره) انجام می شد. این آزمایش اکنون برای هر وسیله پزشکی که وارد بدن می شود ضروری شده است. برای به دست آوردن نتایج منفی لازم است اقدامات آگاهانه انجام شود، زیرا عرضه محصولات یا محصولات زیادی به بازار که نتوانند این آزمایشات را با موفقیت پشت سر بگذارند، خطرات زیادی را به همراه خواهد داشت.

مبارزه با اندوتوکسین با مواد اولیه تمیز شروع می شود. مواد اولیه طبقه بندی شده به عنوان درجه پزشکی هم در محیط هایی تولید می شوند که بار زیستی محصول را افزایش نمی دهند و هم با استفاده از منابع زیست سازگار از لحظه شروع تولیدشان. مواد اولیه تولید شده در این روش به گونه ای بسته بندی می شود که زنجیره تمیز روم خراب نشود و به شرکتی تحویل داده می شود که مواد اولیه را فرآوری و به وسیله پزشکی تبدیل می کند. ماده اولیه ای که بسته بندی آن باز می شود پس از طی مراحل مختلف به محصول نهایی تبدیل می شود. مهم نیست که مواد خام چقدر تمیز باشد؛ پس از اینکه شرکت تولید کننده دستگاه پزشکی شروع به فرآوری مواد اولیه برای تبدیل آن به محصول نهایی کرد، آلودگی در محصول اجتناب ناپذیر است. می توان این آلودگی را به حداقل رساند و مهمتر از آن از آلودگی های خطرناک جلوگیری کرد. در اینجا، دو عامل مهم در دست سازنده، پرسنل تمیز و آموزش دیده هستند.

اتاق تمیزی که مطابق با استانداردها طراحی، نصب و راه اندازی شده باشد، حفاظت زیادی را در فرآیندهایی که مواد اولیه در مسیر تبدیل شدن به محصول دنبال می کنند، ارائه می دهد. با این حال، طراحی، نصب و عملیات ذکر شده در ابتدای جمله باید با دقت زیادی انجام شود. فرآیندهای نگهداری، صلاحیت و تمیز کردن باید به شدت دنبال شوند.

تمیز کردن در اتاق تمیز که از نظر ساختاری برای به حداقل رساندن رشد میکروبی طراحی شده است، محصول را تا حد زیادی از خطر آلودگی محافظت می کند. با این حال، کنترل اثربخشی تمیز کردن در اینجا نیز باید در نظر گرفته شود. در این مطالعات که در عام ترین اصطلاح، اعتبار سنجی فرآیند پاکسازی نامیده می شود. لازم است پارامترهایی مانند اثربخشی ضدعفونی کننده مورد استفاده، موفقیت در تمیز کردن سطح آلوده به روش کنترل شده، زمان آلودگی مجدد و در نتیجه تعیین دفعات تمیز کردن مورد بررسی قرار گیرد و با پشتیبانی گزارش شود. تجزیه و تحلیل.

راندمان تمیز کردن نیز باید در داخل پرسنل انجام شود و بار باکتریایی باید در نمونه هایی که از پرسنل گرفته می شود کنترل شود. با این حال، لازم است یک پرانتز برای پرسنل در اینجا باز شود. زیرا فطرت انسان به خودی خود منبع آلودگی است. بنابراین، مهم نیست که چقدر محیط را تمیز نگه داریم، کارمندانی که در ابتدای هر شیفت وارد اتاق تمیز می شوند، این خطر را دارند که عوامل آلاینده را با خود به داخل ببرند. به خصوص که دست ما همه جا را لمس می کند، خطر بیشتری دارد. همین دست ها در طول روز محصول را در فرآیند تولید لمس می کنند و تا نهایی شدن محصول به این کار ادامه می دهند. به همین دلیل، پوشیدن دستکش هنگام کار در اتاق تمیز بسیار مهم است. پس از آن، استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ای که اثربخشی آن توسط مطالعات اعتبارسنجی ثابت شده است، مهم است. مجدداً، در دوره هایی که این مطالعات نشان می دهد، او باید دستکش های خود را تجدید کند یا مواد ضدعفونی کننده را دوباره استفاده کند.

 

در آزمایش‌های آلودگی زیستی، شمارش معمول میکروارگانیسم‌ها ممکن است در نمونه‌های سواب گرفته شده از دست کافی نباشد. در صورت لزوم، وجود باکتری های گرم مثبت و گرم منفی نیز باید در نظر گرفته شود. همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، به خصوص وجود گرم منفی منبع بالقوه اندوتوکسین است، بنابراین کنترل آن از اهمیت بالایی برخوردار است. کنترل معمولاً می تواند با استفاده از رسانه های انتخابی برای e.coli انجام شود. دلیل انتخاب E.colibacteria; باکتری مورد نظر یک باکتری گرم منفی است که به طور طبیعی در روده بزرگ ما زندگی می کند. در مدفوع ما نیز یافت می شود. اگر پرسنلی که آن طور که باید به بهداشت فردی خود توجهی نکنند، دست های خود را به طور موثر بعد از توالت نشویید، می توانند این باکتری بیماری زا را در دستان خود حمل کرده و به اتاق تمیز بیاورند. هنگام لمس محصول، آلوده شدن آن اجتناب ناپذیر خواهد بود.

ممکن است یک سوال در اینجا به ذهن خطور کند. ما قبلاً محصولات را استریل می کنیم و نشان می دهیم که این کار را با موفقیت با مطالعات صلاحیت انجام می دهیم. حتی اگر میکروارگانیسم روی محصول بیماریزا باشد، می میرد، پس خطر از کجا می آید؟

برای پاسخ باید به قسمت اول مقاله برگردیم. اندوتوکسین پس از تجزیه باکتری شروع به انتشار در محیط می کند. یعنی بعد از اینکه باکتری ها را با استفاده از یکی از روش های مناسب استریل سازی از بین ببریم. بنابراین، استراتژی ما برای مبارزه با میکروارگانیسم ها نه تنها باید از بین بردن آن باشد، بلکه نباید آن را با محصول ترکیب کنیم. به همین دلیل واجد شرایط است. اگر محصول تولید شده توسط پرسنل آگاه، که آموزش کامل دارند، می دانند به چه مواردی باید توجه کنند، در برابر عوامل منفی خارجی احتمالی با اتاق تمیز محافظت کنیم، تا حد زیادی به این امر خواهیم رسید. اگر راه های ارائه این موارد را به صورت مرحله به مرحله در زیر مشاهده کنیم؛

- در اتاق تمیز طراحی و نصب شده مطابق با استانداردها،

- آموزش کارکنان،

- اجرای فرآیند نگهداری و نظافت منظم اتاق تمیز،

- انجام مطالعات تایید صلاحیت برای هر ماده تمیز کننده استفاده شده،

- تایید مطالعات با تجزیه و تحلیل آلودگی زیستی،

- مطالعات صلاحیت عملکرد منظم،

اگر هر یک از مواد ذکر شده در بالا مختل شود، خطر اندوتوکسین به طور قابل توجهی افزایش می یابد. در حالی که این خطر برای برخی موارد (مانند آموزش پرسنل) بسیار بالا خواهد بود، اما برای برخی موارد کمتر خواهد بود. باز هم همانطور که از موارد فوق می توان فهمید، حتی اگر پرسنل بیشترین ریسک را دارند، برای پرسنل به تنهایی در تولیدات بدون اتاق تمیز به اندازه کافی آموزش دیده و هوشیار کافی نخواهد بود. اگر شرایط اتاق تمیز به طور کامل برآورده شود، حفاظت کامل در محصول تنها با پرسنلی که آن را تکمیل می کنند، می توان به دست آورد.

در نتیجه وقتی به اگر صحبت از تولید استریل به خصوص در تولید تجهیزات پزشکی باشد، اتاق های تمیز تنها ابزاری هستند که می توانیم بار میکروبیولوژیکی محصول را کنترل کنیم.

اندوتوکسین و اگزوتوکسین چیست|عملکرد اندوتوکسین|تست اندوتوکسین چیست|تست اندوتوکسین