تشخیص استاف در محصولات پزشکی؛ ما می توانیم آنالیز میکروارگانیسم های زنده مختلف را روی محصولات آرایشی در محیط آزمایشگاه انجام دهیم. تجزیه و تحلیل استافیلوکوکوس اورئوس نیز در محدوده مطالعات تجزیه و تحلیلی است که ما در آزمایشگاه کاملا مجهز خود انجام می دهیم. در این تجزیه و تحلیل ابتدا یک قطعه از نمونه گرفته شده و رقت اضافه می شود. سپس پس از فراهم کردن دما و شرایط ایده آل برای انکوباسیون رها می شود.

نمونه با رقت اضافه شده باید برای مدت معینی منتظر بماند.

m/تشخیص استاف در محصولات پزشکی

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

پس از اتمام این دوره، می توان کار تجزیه و تحلیل استافیلوکوکوس اورئوس را آغاز کرد. پس از انجام تست تایید کلنی های مشکوک، نتایج به صورت مثبت و منفی به گزارش اضافه می شود. کلنی های مثبت را به عنوان "تشخیص داده شده" و کلنی های منفی را به عنوان "تشخیص نشده" اضافه می کنیم. سپس این گزارش برای شما ارسال می شود و کار آنالیز به پایان می رسد.

در محدوده دستورالعمل کنترل میکروبیولوژیکی محصولات آرایشی و بهداشتی تهیه و منتشر شده توسط آژانس تجهیزات پزشکی و دارویی ، برخی از میکروارگانیسم ها باید از طریق مطالعات تجزیه و تحلیل بررسی شوند. برای اینکه گزارش های تهیه شده معتبر باشند، باید بررسی کنیم که آیا این میکروارگانیسم ها وجود دارند یا خیر.

 

این میکروارگانیسم ها عبارتند از:

تعداد کپک و مخمر

تعداد کل باکتری های مزوفیل هوازی

سودوموناس آئروژینوزا

استافیلوکوکوس اورئوس

اشرشیاکلی

کاندیدا آلبیکنس

گرفتن مقدار معینی از نمونه از محصولات آرایشی ممکن است برای شناسایی میکروارگانیسم های زنده ذکر شده در بالا کافی باشد. ما می‌توانیم در محدوده مطالعات تجزیه و تحلیلی که با افزودن رقت انجام می‌دهیم، گزارش دهیم که آیا این میکروارگانیسم‌ها در نمونه وجود دارند یا خیر.

برای اطلاعات بیشتر می توانید با ما تماس بگیرید.

 

آزمایش بار زیستی در محصولات پزشکی برای تعیین بار بیولوژیکی در محصول انجام می شود. حتی اگر محصولات پزشکی در اتاق تمیز تولید شوند، تا زمانی که فرآیند استریلیزاسیون اعمال شود، مقدار مشخصی بار میکروارگانیسمی دارند. دانستن این بار برای تعیین میزان دوز استریلیزاسیون مورد استفاده مهم است.

محصولات پزشکی که باید به عنوان استریل در بازار عرضه شوند باید تحت آزمایش استریل قرار گیرند. از این نظر، تست استریلیت روی این محصولات باید انجام شود. در ضمیمه 1 آیین نامه تجهیزات پزشکی این بیانیه آمده است: «دستگاه های پزشکی استریل باید با روش مناسب و معتبر ساخته و استریل شوند». به همین دلیل، محصولاتی که قرار است به صورت استریل به فروش برسند باید تحت آزمایش استریلیت قرار گیرند.

 

تست اندوتوکسین باکتریایی (تست گارال)

اندوتوکسین در اصل یک لیپوپلی ساکارید است. این در دیواره سلولی باکتری های گرم منفی که باعث واکنش های تب زا در انسان می شود، یافت می شود.

آب مورد استفاده در تولید محصولات پزشکی به ویژه محلول های تزریقی باید عاری از اندوتوکسین باشد.

این آزمایش که با استفاده از لیز آمیبوزید به دست آمده از خرچنگ نعل اسب انجام می شود، به ویژه در آب های دیالیز و محصولات پزشکی که با بدن تماس دارند انجام می شود.

تست اندوتوکسین باکتریایی که با نام تست LAL نیز شناخته می شود، که به صورت لیمولوس آمیبوسیت لیزات بیان می شود، پارامتر مهمی در کنترل میکروبی محصولات است.

با تست LAL می توان وجود اندوتوکسین در محصول را مطابق با استانداردهای فارماکوپه اروپا بررسی کرد.

 

مقالات بیشتر:

تست  چسبندگی سلولی

مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

تست  خون سازگاری و هولیز کنندگی

تشخیص اشرشیا کلی در محصولات پزشکی

 

تجزیه و تحلیل TOC در اعتبار سنجی تمیز کردن

هدف اصلی اعتبار سنجی پاکسازی؛ برای اثبات اثربخشی و تکرارپذیری روش های تمیز کردن. در اعتبار سنجی تمیز کردن، تعیین محدودیت در حمل و نقل بقایای محصول، آلودگی میکروبیولوژیکی و بقایای مواد پاک کننده مهم است.

از طریق اعتبار سنجی تمیز کردن، می توان نشان داد که فرآیندهای تمیز کردن اعمال شده به طور مداوم تجهیزات را تا حد از پیش تعیین شده تمیز می کنند. برای این منظور به طور کلی از روش انجام شده با دستگاه TOC استفاده می شود.

موادی که ممکن است به دلیل روش های تمیز کردن ناکافی و نامناسب باعث آلودگی شوند ممکن است در تولید بعدی ظاهر شوند. با تجزیه و تحلیل TOC، تمام کربن آلی موجود اندازه گیری می شود و بنابراین تمام باقی مانده های بالقوه را می توان در مدت زمان کوتاهی در سطح حساسی مانند سطح ppb اندازه گیری کرد.

در نتیجه، اعتبار سنجی تمیز کردن، کنترل این است که آیا مواد باقی مانده پس از تمیز کردن روی سطوح تجهیزات در محدوده مجاز هستند یا خیر. آنالیز TOC مناسب ترین آنالیز برای تشخیص تمام موادی است که می توانند در سطح ppb آلودگی ایجاد کنند.

 m/تشخیص استاف در محصولات پزشکی

تجزیه و تحلیل میکروبیولوژیکی هوا در اتاق های تمیز

برای تولید محصولات استریل یا اگر کار نیاز به محیط استریل دارد، محیط باید دارای شرایط خاصی باشد. ورود و خروج به این مناطق باید کنترل شود. به منظور حفظ محیط استریل موجود، شرایط تهویه مطبوع باید به طور خاص طراحی شده و تحت فشار ثابت نگه داشته شود. به چنین مناطقی Clean Rooms می گویند. اتاق های تمیز فضاهایی هستند که برای از بین بردن انواع عوامل مانند ذرات تبخیر شده، گرد و غبار و میکروارگانیسم های ساکن بر روی ذرات معلق در هوا طراحی شده اند.

کلاس Clean Room با توجه به کارهای انجام شده در اتاق تمیز و محصول تعیین می شود. مهمترین معیار در تعیین کلاس اتاق تمیز، میزان ذرات زنده و غیر زنده در اتاق تمیز است. در صورتی که تست های اعتبارسنجی انجام شده در اتاق تمیز مثبت باشد، بار میکروبی در اتاق تمیز نیز باید اندازه گیری شود.

نقاط نمونه برداری برای اندازه گیری ذرات و میکروارگانیسم ها در اتاق های تمیز در جدول B2 در استاندارد ISO 17141 مشخص شده است.

دفعات انجام این آزمایشات در اتاق تمیز با توجه به شرایط زیر تعیین می شود.

اگر اتاق نوساز باشد، قبل از استفاده برای اولین بار.

پس از هر گونه عملیات تعمیر و نگهداری در اتاق. تعویض فیلترهای تهویه مخصوصاً در اتاق تمیز

تغییر پلان اتاق به اندازه ای که الگوی تهویه داخل اتاق را تغییر دهد.

پس از تغییر روش تمیز کردن

اگر مقدار زیادی منبع آلودگی به نحوی وارد اتاق شده باشد. اگر مقدار زیادی آلودگی تشخیص داده شود.

اگر سیستم تهویه اتاق تمیز (HVAC) برای مدت طولانی خاموش باشد

درست نیست که در هنگام اندازه گیری بار میکروبی در اتاق تمیز فقط به کیفیت هوا نگاه کنیم. همچنین کنترل تمام سطوحی که می توانند آلودگی ایجاد کنند و پرسنلی که می توانند آلودگی را حمل کنند، مهم است.

عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس: MRSA

شرح

استافیلوکوکوس اورئوس (S. aureus) یک باکتری است که معمولاً روی پوست یا سوراخ بینی افراد یافت می شود. استافیلوکوکوس اورئوس معمولاً در افراد سالم بی ضرر است و گاهی اوقات می تواند باعث عفونت شود. سپس با آنتی بیوتیک درمان می شوند.

 

مراکز درمانی، به ویژه بیمارستان ها، مکان هایی هستند که در معرض عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس هستند. در واقع، نصب کاتترهای وریدی یا کاتترهای ادراری یا جراحی مداخلاتی هستند که به ورود باکتری به خون و زخم کمک می کنند.

 

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین که MRSA نیز نامیده می شود، یک استافیلوکوک است که به چندین آنتی بیوتیک از جمله متی سیلین مقاومت نشان داده است. این بدان معنی است که متی سیلین در درمان عفونت ناشی از MRSA بی اثر است. MRSA همان عفونت های دیگر استافیلوکوک ها را ایجاد می کند. با این حال، مقاومت آن به چندین آنتی بیوتیک، انتخاب های درمانی را محدود می کند.

 

خطر قرار گرفتن در معرض MRSA در مراکز مراقبت های بهداشتی بیشتر است. با این حال، سویه‌های MRSA در جامعه وجود دارد و می‌تواند در گروه‌هایی از افراد که تماس نزدیک با یکدیگر دارند، به عنوان مثال ورزشکارانی که ورزش‌های تماسی انجام می‌دهند یا مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی، منتقل شوند.

 m/تشخیص استاف در محصولات پزشکی

علائم

یک فرد می‌تواند حامل باکتری MRSA بدون اینکه بیمار باشد یا علائم یا نشانه‌های عفونت را نشان دهد. حمل باکتری برای افراد سالم بی خطر است.

در افراد آلوده، MRSA می تواند مواردی مانند عفونت پوست یا عفونت زخم یا به ندرت پنومونی، عفونت خون یا مننژیت ایجاد کند.

در صورت وجود چنین علائمی می توان نمونه ای (مثلاً از زخم یا نمونه خون) گرفت. سپس آزمایش‌های آزمایشگاهی مشخص می‌کنند که آیا باکتری MRSA علت آن است یا خیر.

 

درمان ها

بسته به نوع عفونت و نتایج آزمایش، پزشک تعیین می کند که کدام آنتی بیوتیک ممکن است موثر باشد و درمان مناسب را برای فرد مبتلا تجویز می کند. بیماران در اکثر موارد از این عفونت بهبود می یابند.

 

عوارض

بسته به ماهیت آن، عفونت ناشی از MRSA می تواند منجر به عوارض جدی شود. برخی می توانند تا آنجا پیش بروند که جان افراد آلوده را به خطر بیندازند.

 

انتقال

MRSA عمدتاً از طریق تماس مستقیم با دست های آلوده حامل یا فرد آلوده یا پرسنل مراقبت های بهداشتی یا با سطوح و اشیاء آلوده منتقل می شود.

یک فرد می تواند چندین ماه و گاهی حتی چند سال ناقل MRSA باقی بماند.

خطر انتقال MRSA از ناقل به اعضای خانواده بسیار کم است.

 

حفاظت و پیشگیری

اقدامات بهداشتی در منزل

برای جلوگیری از انتقال MRSA در خانه، اقدامات بهداشتی زیر را انجام دهید:

دست های خود را اغلب با آب و صابون یا با یک محصول ضد عفونی کننده بشویید. این اقدام، مؤثرترین و ساده ترین، باید هم توسط ناقل یا فرد آلوده و هم توسط اعضای خانواده او اعمال شود.

لباس ها و ملافه های حامل یا فرد آلوده را در آب گرم یا داغ با مواد شوینده خانگی تمیز کنید.

از استفاده از وسایل شخصی حامل یا فرد آلوده مانند حوله یا تیغ خودداری کنید.

از محصولات تمیزکننده معمولی خانگی برای تمیز کردن محیط و اشیایی که احتمالاً توسط حامل یا فرد آلوده آلوده شده اند استفاده کنید.

پانسمان های آلوده به ترشحات ناقل یا فرد آلوده را در یک کیسه پلاستیکی دربسته دور بیندازید و سپس دست های خود را بشویید.

 

اگر در منزل تحت مراقبت هستید، مطمئن شوید که کارکنان مراقبت در طول درمان شما اقدامات احتیاطی خاصی را انجام می دهند. استفاده از دستکش و روپوش ممکن است برای جلوگیری از انتقال باکتری به افراد دیگر ضروری باشد.

در صفحه پیشگیری از انتقال ویروس ها و باکتری ها اقدامات بهداشتی اضافی را مشاهده خواهید کرد.

 

اقدامات اجرا شده در مراکز بهداشتی و درمانی

در طول مشاوره یا پذیرش در بیمارستان، یک کلینیک پزشکی یا یک مرکز اقامتی، باید به کارکنان مراقبت های بهداشتی اطلاع دهید که ناقل MRSA هستید.

در واقع، بیمارستانی که فرد حامل یا آلوده به MRSA را می پذیرد باید اقدامات مختلفی را انجام دهد:

فرد را با قرار دادن در یک اتاق یک نفره یا در اتاقی که با سایر بیماران ناقل یا آلوده به MRSA مشترک است، ایزوله کنید.

نظافت و ضدعفونی مکرر اتاق خواب و حمام حامل یا فرد آلوده را انجام دهید.

پوشیدن دستکش و لباس‌های آستین بلند برای کارکنان و بازدیدکنندگان بسته به موقعیت؛

یک پوستر بر روی درب اتاق حامل یا فرد آلوده قرار دهید و به کارکنان و بازدیدکنندگان یادآوری کنید که دست های خود را بشویند و به اقدامات انجام شده احترام بگذارند.

این اقدامات تا زمانی ادامه می یابد که نتایج آزمایشات آزمایشگاهی نشان دهد که بیمار دیگر ناقل باکتری نیست.

هنگام خروج از مرکز بهداشتی درمانی، اگر فرد دیگری در خانه بیمار است یا سیستم ایمنی ضعیفی دارد، حامل باید به پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهد. برای محافظت از این فرد ممکن است اقدامات اضافی در خانه مورد نیاز باشد.

در مراکز مسکونی، اقدامات با توجه به ویژگی های محیط و شرایط فرد تطبیق داده می شود.

 

مقالات بیشتر:

تست کاشت یا ایمپلنت

تست سمیت سیستماتیک حاد

تست سمیت سیستماتیک مزمن

تست تب زایی یا پیروژنیسیتی

افراد در معرض خطر

در مراکز مراقبت های بهداشتی، افرادی که بیشتر تحت تاثیر عفونت های ناشی از MRSA قرار می گیرند عبارتند از:

افراد مبتلا به یک بیماری مزمن، از جمله دیابت یا سرطان؛

افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند یا از کاتترهای داخل وریدی استفاده می کنند، به عنوان مثال برای دیالیز.

افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

 f/تشخیص استاف در محصولات پزشکی

امکانات

از سال ها پیش، نظارت بر عفونت های ناشی از MRSA در بیمارستان های کشور اجباری شده است. این برنامه نظارتی توسط وزارت بهداشت و خدمات اجتماعی راه‌اندازی شده است و بخشی از برنامه نظارت استانی برای عفونت‌ های بیمارستانی است، که عفونت‌هایی هستند که در طول یک دوره مراقبت توسط یک متخصص در شبکه به دست می‌آیند. که این مراقبت انجام شد.

علاوه بر این، شیوع MRSA که در موسسات مراقبت های بهداشتی ایران رخ می دهد باید به مقامات بهداشت عمومی گزارش شود.

استافیلوکوکوس اورئوس کواگولاز مثبت یکی از رایج ترین و خطرناک ترین پاتوژن ها برای انسان است، هم به دلیل قدرت بیماری و هم توانایی آن در ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها.

گونه های کواگولاز منفی مانند S. epidermidis به طور فزاینده ای با عفونت های بیمارستانی مرتبط هستند. S. saprophyticus باعث عفونت ادراری می شود. S. lugdunensis، یک گونه کواگولاز منفی، می تواند باعث بیماری شدید با حدت مشابه استافیلوکوکوس اورئوس شود. بر خلاف بسیاری از گونه های استافیلوکوک کواگولاز منفی، S. lugdunensis معمولا حساسیت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام مقاوم به پنی سیلیناز (یعنی حساس به متی سیلین) را حفظ می کند.

حالت حامل رایج است. استافیلوکوک های بیماری زا در همه جا وجود دارند. آنها معمولاً به طور موقت در سوراخ های بینی 30٪ بزرگسالان سالم و روی پوست تقریباً 20٪ افراد قرار دارند. از این مکان ها، استافیلوکوک ها می توانند باعث عفونت در میزبان و سایر افراد شوند. نرخ حمل در میان بیماران و کارکنان بیمارستان بالاترین میزان است. عفونت استافیلوکوکوس اورئوس در ناقلین بیشتر از افراد غیر ناقل است و معمولاً توسط سویه کلونیزه کننده ایجاد می شود.

 

افرادی که مستعد عفونت استاف هستند عبارتند از

نوزادان و مادران شیرده

بیماران مبتلا به آنفولانزا، اختلالات برونش ریوی مزمن (به عنوان مثال، فیبروز کیستیک، آمفیزم)، لوسمی، تومورها، اختلالات پوستی مزمن، یا دیابت ملیتوس

بیماران با پیوند، پروتز، سایر اجسام خارجی یا کاتتر پلاستیکی داخل عروقی ثبت شده

بیمارانی که استروئیدهای آدرنال، پرتو، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی یا شیمی درمانی ضد تومور دریافت می کنند.

معتادان IV

بیمارانی که بیماری مزمن کلیوی دارند و تحت درمان دیالیز هستند

بیماران با برش های جراحی، زخم های باز یا سوختگی

بیمارانی که مستعد هستند ممکن است استافیلوکوک های مقاوم به آنتی بیوتیک را از سایر بیماران، پرسنل مراقبت های بهداشتی یا اشیاء بی جان در محیط بیمارستان مبتلا کنند. انتقال از طریق دست پرسنل مراقبت های بهداشتی رایج ترین شکل انتشار است، اگرچه می تواند از طریق هوا نیز رخ دهد.

بیماری های ناشی از استافیلوکوک

استافیلوکوک ها باعث بیماری می شوند

تهاجم مستقیم به بافت ها

گاهی اوقات تولید اگزوتوکسین

تهاجم مستقیم بافت شایع ترین مکانیسم بیماری استافیلوکوک است که شامل موارد زیر می شود:

عفونت های پوستی

ذات الریه

اندوکاردیت

استئومیلیت

آرتریت عفونی (سپتیک).

استایلوکوک ها گاهی اگزوتوکسین های متعددی تولید می کنند. برخی اثرات موضعی دارند، برخی دیگر باعث آزاد شدن سیتوکین ها توسط لنفوسیت های T خاص می شوند که منجر به اثرات سیستمیک شدید (مثلاً ضایعات پوستی، شوک، نارسایی اندام ها، مرگ) می شود. پنتون-والنتین لوکوسیدین (LPV) سمی است که توسط سویه های آلوده به باکتریوفاژ تولید می شود. LPV به طور معمول در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین همراه با عفونت های اکتسابی از جامعه (HS-MRSA) ظاهر می شود و مسئول توانایی ایجاد نکروز در نظر گرفته شده است. با این حال، این اثر تایید نشده است.

 

بیماری های استافیلوکوک با واسطه سم شامل موارد زیر است:

سندرم شوک سمی

سندرم پوست سوخته استافیلوکوک

مسمومیت غذایی با استافیلوکوک

بیماری های ذکر شده در زیر در جای دیگری در MANUAL مورد بحث قرار گرفته اند.

 

باکتریمی استافیلوکوک

استافیلوکوکوس اورئوس باعث باکتریمی می شود، که اغلب باعث کانون های متاستاتیک عفونت می شود، می تواند از هر عفونت موضعی استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد شود، اما به ویژه پس از عفونت های مرتبط با کاتترهای عروقی یا سایر اجسام خارجی شایع است. همچنین می تواند بدون یک سایت اولیه آشکار رخ دهد. S. epidermidis و دیگر استافیلوکوک های کواگولاز منفی به طور فزاینده ای باعث باکتریمی بیمارستانی می شوند که با کاتترها و سایر اجسام خارجی مرتبط است، زیرا آنها می توانند بیوفیلم روی این مواد تشکیل دهند. باکتریمی یکی از علل مهم عوارض (به ویژه بستری طولانی مدت در بیمارستان) و مرگ و میر در بیماران ناتوان است.

 

عفونت های پوستی استاف

عفونت های پوستی شایع ترین شکل بیماری استاف است. عفونت‌های سطحی ممکن است منتشر، همراه با پوسچول‌های تاولی و پوسته‌ای (Impetigo)، یا گاهی اوقات سلولیت یا آبسه‌های کانونی همراه با آبسه‌های گره‌دار (جوش و کربونکل) باشند. آبسه های عمیق پوستی شایع هستند. عفونت های نکروزان پوستی شدید ممکن است رخ دهد.

استافیلوکوک ها معمولاً در عفونت زخم و سوختگی، عفونت زخم جراحی، ورم پستان و آبسه پستان در مادران شیرده نقش دارند.

 

مقالات بیشتر:

تست  چسبندگی سلولی

مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

تشخیص استاف در محصولات پزشکی

عفونت های استافیلوکوک نوزادی

عفونت های نوزادی معمولاً در عرض 6 هفته پس از تولد ظاهر می شوند و شامل می شوند

ضایعات پوستی با یا بدون لایه برداری

باکتریمی

مننژیت

ذات الریه

استاف پنومونی

ذات الریه که در محیط سرپایی رخ می دهد شایع نیست، اما می تواند در بیمارانی ایجاد شود

 

برای ابتلا به آنفولانزا

دریافت کورتیکواستروئیدها یا سرکوب کننده های ایمنی

بیماری های مزمن برونش ریوی یا سایر بیماری های پرخطر

پنومونی استافیلوکوکی می تواند یک عفونت اولیه یا نتیجه انتشار خونی عفونت استافیلوکوکوس اورئوس در سایر نقاط بدن باشد (مثلا عفونت کاتتر IV، اندوکاردیت، عفونت بافت نرم) یا تزریق مواد مخدر. با این حال، استافیلوکوکوس اورئوس یک علت شایع پنومونی اکتسابی در بیمارستان، از جمله پنومونی مرتبط با ونتیلاتور است.

ذات الریه استافیلوکوکی گاهی اوقات با تشکیل آبسه های ریوی و به دنبال آن ایجاد سریع پنوماتوسل و آمپیم مشخص می شود. MRSA-CA اغلب باعث پنومونی نکروزان شدید می شود.

 

اندوکاردیت استافیلوکوکی

اندوکاردیت عمدتاً در معتادان به مواد مخدر داخل وریدی و در بیمارانی که دریچه های مصنوعی قلب دارند ایجاد می شود. با توجه به افزایش استفاده از کاتترهای عروقی و کاشت دستگاه های قلبی، استافیلوکوکوس اورئوس به یکی از علل اصلی اندوکاردیت باکتریایی تبدیل شده است.

اندوکاردیت استافیلوکوکوس اورئوس یک بیماری تب دار حاد است که اغلب با آبسه احشایی، آمبولی، پریکاردیت، پتشی زیرانگویی، خونریزی ملتحمه، ضایعات پورپوریک، سوفل قلب، آبسه دور پری، اختلالات هدایتی و نارسایی قلبی ناشی از آسیب همراه است.

 d/تشخیص استاف در محصولات پزشکی

استئومیلیت استافیلوکوک

استئومیلیت بیشتر در کودکان رخ می دهد و باعث لرز، تب و درد در استخوان های آسیب دیده می شود. متعاقباً، بافت نرم پوشاننده اریتماتوز و متورم می شود. عفونت مفاصل ممکن است رخ دهد که اغلب منجر به افیوژن می شود که نشان دهنده آرتریت سپتیک به جای استئومیلیت است. بیشتر عفونت های مهره ها و دیسک های بین مهره ای در بزرگسالان استافیلوکوکوس اورئوس را شامل می شود.

 

آرتریت عفونی استافیلوکوک

مفاصل معمولاً از طریق خون آلوده می شوند، اما عفونت می تواند در اثر گسترش عفونت استخوان، ضربه یا عفونت مستقیم در طی جراحی مفصل نیز ایجاد شود. مفاصل مصنوعی به ویژه در معرض عفونت هستند. عفونت استافیلوکوکیک مفصل پروتز در ماه‌های بعد از کاشت معمولاً در طی عمل جراحی به دست می‌آید، در حالی که عفونت‌هایی که بیش از 12 ماه پس از جراحی رخ می‌دهند احتمالاً به دلیل گسترش هماتوژن هستند. با این حال، عفونت‌ها همچنان ممکن است ثانویه به میکروارگانیسم‌هایی باشند که به طور ناخواسته در زمان لانه گزینی وارد شده و غیرفعال شده‌اند و سپس چندین ماه بعد از نظر بالینی آشکار شدند.

 

سندرم شوک سمی استافیلوکوک

سندرم شوک سمی استافیلوکوک می تواند در اثر استفاده از تامپون واژینال یا به عنوان عارضه هر نوع عفونت استافیلوکوکوس اورئوس (به عنوان مثال، زخم جراحی، سوختگی یا عفونت پوستی) ایجاد شود. اگر چه بیشتر موارد گزارش شده توسط سویه های استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین (MSSA) ایجاد شده است، موارد منتسب به MRSA در حال افزایش است.

 

سندرم پوست سوخته استافیلوکوک

سندرم پوست سوخته استافیلوکوکی که توسط سموم مختلفی به نام لایه‌برداری ایجاد می‌شود، یک درماتیت لایه‌بردار دوران کودکی است که با تاول‌های بزرگ و لایه‌برداری لایه بالایی پوست مشخص می‌شود. در نهایت، لایه برداری رخ می دهد. سندرم پوست سوخته بیشتر در نوزادان و کودکان کمتر از 5 سال رخ می دهد.

 

مسمومیت غذایی با استاف

مسمومیت غذایی با استافیلوکوک ناشی از مصرف یک انتروتوکسین استافیلوکوکی از پیش ساخته شده است که در برابر حرارت پایدار است. غذا ممکن است توسط یک حامل استاف یا توسط فردی که عفونت پوستی فعال دارد آلوده شود. استافیلوکوک ها در غذاهایی که به طور کامل پخته نشده یا در دمای اتاق رها نشده اند، تولید مثل می کنند و انتروتوکسین می سازند. بسیاری از غذاها می توانند به عنوان محیط کشت عمل کنند و با وجود آلودگی، طعم و عطر طبیعی خود را حفظ کنند. بین 2 تا 8 ساعت پس از مصرف، حالت تهوع و استفراغ شدید رخ می دهد که معمولاً به دنبال آن گرفتگی عضلات شکم و اسهال است. نقاشی کوتاه است و معمولا کمتر از 12 ساعت طول می کشد.

 

تشخیص عفونت استاف

رنگ آمیزی گرم و کشت

تشخیص عفونت های استافیلوکوکی از رنگ آمیزی گرم و کشت نمونه های عفونت انجام می شود.

آزمایش حساسیت باید انجام شود، زیرا میکروارگانیسم‌های مقاوم به متی سیلین رایج هستند و به درمان جایگزین نیاز دارند.

در صورت مشکوک بودن به سندرم پوست سوخته استافیلوکوک، نمونه های کشت باید از خون، ادرار، نازوفارنکس، ناف، پوست آسیب دیده و سایر منابع مشکوک عفونت گرفته شود. لکه های دست نخورده استریل هستند. اگرچه تشخیص به طور کلی بالینی است، بیوپسی از پوست آسیب دیده می تواند به تایید آن کمک کند.

مسمومیت غذایی با استافیلوکوک معمولاً از وقوع مجموعه ای از موارد مشکوک است (به عنوان مثال، در یک خانواده، در میان شرکت کنندگان در یک اجتماع اجتماعی، یا در میان مشتریان رستوران). تأیید (معمولاً توسط مقامات بهداشتی انجام می شود) از جداسازی استافیلوکوک ها از مواد غذایی تحت سوء ظن و گاهی اوقات با تشخیص انتروتوکسین به دست می آید.

در استئومیلیت، تغییرات رادیولوژیک ممکن است بعد از 10 تا 14 روز آشکار نشود و نادر شدن استخوان و واکنش پریوستال ممکن است برای مدت طولانی تری شناسایی نشود. ناهنجاری ها معمولاً در تصاویر MR، CT یا اسکن استخوان زودتر ظاهر می شوند. بیوپسی استخوان (باز یا از راه پوست) باید به منظور شناسایی پاتوژن و ایجاد حساسیت آنتی بیوتیکی انجام شود.

 

غربالگری

برخی از موسسات با شیوع بالای عفونت‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) به طور معمول بیماران بستری در بیمارستان را از نظر وجود این ارگانیسم‌ها (نظارت فعال) با استفاده از تکنیک‌های آزمایشگاهی سریع برای ارزیابی نمونه‌های سواب بینی غربال می‌کنند. برخی از موسسات فقط بیماران پرخطر را غربالگری می‌کنند (مثلاً افرادی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده‌اند، کسانی که عفونت‌های قبلی MRSA دارند، یا کسانی که تحت عمل جراحی عروقی، ارتوپدی یا قلب قرار می‌گیرند).

 

شناسایی سریع MRSA موارد زیر را تعیین می کند:

به ناقلین اجازه می دهد تا از تماس ها جدا شوند و در صورت نیاز به پیشگیری آنتی بیوتیکی قبل از عمل در برابر میکروارگانیسم های پوستی، وانکومایسین باید به عنوان بخشی از رژیم دارویی تجویز شود.

گسترش MRSA را کند می کند

ممکن است بروز عفونت های بیمارستانی با MRSA را کاهش دهد

با این حال، در برخی از مطالعات، درمان استعمار زدایی (مثلاً تجویز موضعی موپیروسین بینی) تا حدی در کاهش عفونت MRSA در بیماران بستری در بیمارستان (به عنوان مثال، بیماران بخش پرستاری). مراقبت‌های ویژه، کسانی که تحت عمل‌های جراحی بزرگ هستند، موثر است. علاوه بر این، مقاومت به موپیروسین در حال ظهور است. با این حال، یک مطالعه بزرگ اخیر کاهش 30٪ در خطر عفونت MRSA پس از ترخیص به مدت 1 سال را برای بیمارانی که با MRSA کلونیزه شده بودند و 5 روز دو بار در ماه به مدت 6 ماه تحت درمان با کلونیزاسیون قرار گرفتند، نشان داد. هر رژیم 5 روزه کلونیزاسیون شامل حمام یا دوش کلرهگزیدین 4 درصد، دهانشویه 0.12 درصد کلرهگزیدین دو بار در روز و 2 درصد موپیروسین بینی روزانه بود.


ایمیل : nikopharmed[a]gmail.com تلفن تماس : 02144184570 موبایل : 09926062450

ارتباط در بستر واتساپ با نیکو فارمد
Close and go back to page
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت نزد نیکوفارمد محفوظ می باشد . | طراحی ، توسعه و سئو 09122452209