• m/صحه گذای جلوگیری از آلودگی متقاطع

    صحه گذای جلوگیری از آلودگی متقاطع؛آلودگی متقاطع انتقال باکتری ها و ویروس های مضر از یک سطح آلوده به سطح دیگر است.

    انواع آلودگی متقاطع:

    - از کارکنان گرفته تا غذا

    - از غذا تا غذا

    - از تجهیزات یا سطح تماس با غذا تا غذا

     m/صحه گذای جلوگیری از آلودگی متقاطع

    برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    منابع آلودگی متقابل:

    - کارمندان

    -دست های شسته نشده

    - تابلوهای هنری

    تخته های برش کثیف

    -نیمکت ها

    - تجهیزات

    -یخچال ها

    -چاقوها

    - پارچه های تمیز کننده

    - سایر غذاها

    -غذاهای خام و آماده

    -محصولات شسته نشده

    به خصوص در بخش آماده، رستوران ها، کافه ها و غیره. استفاده از دستکش یکی از راه های جلوگیری از آلودگی است. با این حال، قبل از پوشیدن دستکش، دست ها باید به اندازه کافی شسته شوند. در مطالعات انجام شده در این نوع بنگاه ها به ویژه;

    - از بسته های قرار داده شده روی پیشخوان،

    - یخچال و غیره از تجهیزات برودتی،

    - برش دادن بیش از یک نوع غذا در همان تخته برش،

    - عدم شستن دست ها قبل از استفاده از دستکش،

    - نیمکت های کار ضد عفونی نمی شوند

    - غلظت مواد ضدعفونی کننده در غلظت صحیح نیست و

    - مشخص شده است که آلودگی های متقاطع ناشی از نرسیدن به دمای نهایی شستشو وجود دارد.

     

    در این مرحله، تهیه روشهای عملیاتی استاندارد برای جلوگیری از آلودگی متقابل مهم است. در اینجا تمرکز باید بر روی;

    - بهداشت پرسنل

    - دریافت کالا

    - نگهداری مواد غذایی و مواد شیمیایی

    - آماده سازی

    - تجهیزات و موارد استفاده از آن

    - نظافت و نظافت

     

    بهداشت پرسنل:

    در این راستا باید اطمینان حاصل شود که پرسنل هنگام تغییر وظیفه یا نوع کار، دست های خود را بشویند، به طور مرتب از دستکش استفاده کنند و از استفاده از پارچه برای پاک کردن دست ها یا مواد غذایی کثیف خودداری کنند.

     

    پذیرش کالا:

    در این صورت، مواد غذایی خام و آماده در هنگام تحویل باید جداگانه نگهداری شوند.

     

    نگهداری مواد غذایی و شیمیایی:

    در صورت امکان، گوشت خام و غذاهای پخته یا آماده را در کابینت های جداگانه نگهداری کنید، در صورت عدم امکان، گوشت خام را در همان کابینت زیر غذاهای پخته یا آماده، بسته بندی کنید. مواد غذایی به خوبی (مانند کشش)، دور نگه داشتن غذا از روی زمین حداقل باید 15 سانتی متر بالاتر از آن نگهداری شود، از نگهداری در توده ها خودداری شود و افراد خاصی باید اجازه ورود به انبارها را داشته باشند.

    مواد شیمیایی باید در صورت امکان در مکانی جداگانه و در بسته نگهداری شوند، در غیر این صورت باید از مواد غذایی جدا شوند.

    باید به پرسنل خاصی اجازه ورود به منطقه ای که مواد شیمیایی در آن وجود دارد، داده شود، مواد شیمیایی باید در ظروف اصلی خود نگهداری شوند، موجودی مواد شیمیایی باید نگهداری شود.

     

    طرز تهیه:

    گوشت خام در فریزر باید در ظرفی قرار داده شود و در یخچال ذوب شود، تمام مواد غذایی مورد استفاده در تولید و سرد شده باید جدا از گوشت خام نگهداری شود، نیمکت های کار و ابزار و وسایل استفاده شده باید مرتب تمیز و ضدعفونی شوند. جدای از اینها، تخته های برش باید بین هر بار استفاده تمیز شود، دستکش ها باید مرتباً تعویض شوند، دست ها باید به درستی شسته شوند، مواد غذایی که قرار است نگهداری شوند باید پوشانده شوند و از خوردن غذا در محل کار خودداری شود.

     

    تجهیزات:

    برای غذاهای خام و پخته یا آماده باید تخته های برش جداگانه وجود داشته باشد، برای جلوگیری از آلودگی باید از دماسنج های مادون قرمز استفاده شود، مناطق پرخطر قبل از تمیز کردن مناطق کم خطر تمیز شوند، به خصوص اگر از تجهیزات نظافتی یکسانی استفاده خواهد شد، کارکنان باید از هر سینک مطابق با کاربرد مورد نظر خود استفاده کنند، کیسه های پلاستیکی و فویل ها نباید دوباره استفاده شوند.

    تمیز کردن و ضد عفونی کردن: از سطل های طراحی شده برای تمیز کردن و ضد عفونی کردن استفاده کنید، غلظت محلول های ضد عفونی کننده را مرتباً بررسی کنید، محلول ضد عفونی کننده را مرتباً تعویض کنید، دمای ماشین ظرفشویی یا غلظت محلول ضد عفونی کننده را بررسی کنید.

     

    موارد احتیاط:

    - رویه های عملیاتی استاندارد باید توسعه یابد

    - آموزش کارکنان

    - ردیابی

    - مستندات

    - انجام اقدامات اصلاحی

    - شناسایی (اقدامات کنترلی و محدودیت های بحرانی و فرکانس های نظارت در صورت لزوم)

     

    مقالات بیشتر:

    مشاوره جهت تهیه CTD

    تست تشخیص مایکوپلاسما به روش PCR

    صحه گذای حمل در زنجیره سرد

    صحه گذای نظافت در خط تولید

    برنامه پایش محیط زیست

    برنامه پایش محیط زیست - برنامه پایش محیطی (EMP)

    صنعت غذا از نظر ایجاد سلامت عمومی و ارزش اقتصادی در سراسر جهان بسیار مهم است. تمامی سازمان ها در زنجیره تامین مسئولیت ارائه مواد غذایی ایمن، با کیفیت و مغذی را بر عهده دارند. تعهد به رعایت قوانین و الزامات سختگیرانه از جمله الزامات قانونی و مشتری وجود دارد.

    با این حال، صنعت غذا نیز با چالش‌های زیادی مواجه است که می‌تواند منجر به عدم رعایت مشخصات محصولات و خطر بالقوه سلامت عمومی شود.

     

    این چالش ها عبارتند از:

    تغییر اقلیم

    شیوع / بحران

    پتانسیل تقلب در مواد غذایی

    بی ثباتی اقتصادی و سیاسی

    تقاضای غذای بالاتر

    بلوغ کم فرهنگ ایمنی مواد غذایی

    عدم وجود ارتباط بین ذینفعان

    پتانسیل آلودگی متقابل در طول تولید

    با توجه به پتانسیل آلودگی متقابل در طول تولید، پردازشگرها و تولیدکنندگان مواد غذایی موظفند اقدامات موثری را برای به حداقل رساندن یا جلوگیری از آلودگی متقاطع و ایجاد و اجرای سیستم‌های مدیریت ایمنی غذایی رسمی (FSMS) انجام دهند.

    FSMS به شناسایی صحیح خطرات ایمنی غذایی و اجرای موثر اقدامات کنترلی، یعنی برنامه های پیش نیاز (PRP) بستگی دارد. علاوه بر کنترل خطرات، کسانی که مسئول مدیریت FSMS هستند باید اثربخشی اقدامات کنترلی را نظارت و تأیید کنند.

    به منظور پیروی از یک برنامه خوب پایش محیطی (EMP)، مایلیم توجه شما را به موارد زیر جلب کنیم:

    برای ایجاد یک ابزار موثر کاهش خطر ("جستجو و نابود کردن") تلاش کنید. نمونه های محیطی مثبت در طول نظارت معمول باید یک "برنده" در نظر گرفته شود.

    زمانی که برنامه روتین به یک مشکل اشاره می کند، نمونه گیری تحقیقاتی عمیق را انجام دهید.

    بررسی اثربخشی نظافت، طراحی بهداشتی، شیوه های کارمندان، و سایر شیوه های تولید خوب.

    EMP مخفف یک نقشه راه برای کنترل عوامل بیماری زا در تاسیسات تولید مواد غذایی است، نه یک چک لیست. یک رویکرد تحقیقاتی که شامل تجزیه و تحلیل علت ریشه ای و اقدامات اصلاحی باشد، کلید موفقیت است.

     

    عناصر کلیدیEMP:

    مناطق نمونه برداری - مناطق

    ارزیابی ریسک

    برنامه نمونه گیری

    اقدامات اصلاحی

    مدیریت داده

     

    تجزیه و تحلیل آلودگی، به طور کلی، وجود ماده ناشناخته در محصول، ساختار شیمیایی و فیزیکی این ماده خارجی، چگونگی و چگونگی آلودگی این ماده به محصول شما، آسیب کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت این ماده به محصول ، و غیره. این کار به این منظور انجام می شود که بتوانید پاسخ دقیقی به سوالاتی مانند:

    تجزیه و تحلیل آلودگی

    در تجزیه و تحلیل آلودگی، پروتکل از چهار بخش تشکیل شده است:

    امتحان بصری

    تست‌های تحلیلی آلی با طیف‌سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FTIR)

    تست های تحلیلی با میکروسکوپ الکترونی روبشی / طیف سنجی پرتو ایکس پراکنده انرژی (SEM / EDS)

    تست تحلیلی یونی توسط کروماتوگرافی یونی (IC)

    روش های تجزیه و تحلیل آلودگی

     

    امتحان بصری

    اولین مراحل هر بررسی آزمایشی باید همیشه معاینه کامل با چشم غیر مسلح و استریومیکروسکوپ (یا مشابه) باشد.

    با نگاه کردن به آلاینده ناشناخته می توان حجم زیادی از اطلاعات را جمع آوری کرد. در اینجا چند سوال کلی وجود دارد که باید در حین انجام بررسی خود در نظر داشته باشید:

    مورد به چه شکلی است؟ جامد، مایع، ژل و غیره من؟ بافتش چیه؟

    مورد چه رنگی است؟

    آیا این ماده در منطقه خاصی از نمونه آزمایشی است یا به صورت تصادفی توزیع می شود؟

    آیا این یک رویداد مجزا برای این نوع نمونه است یا "گسترده" است؟

    اگرچه ممکن است در ابتدای تحلیل بی اهمیت به نظر برسند، اما پاسخ به این سوالات می تواند به یافتن پاسخ نهایی پس از اتمام آزمون تحلیلی کمک کند.

     

    یک مثال در دنیای واقعی: تجزیه و تحلیل یک ماده جامد ناشناخته، "آبی" نشان می دهد که این ماده بر پایه مس و غیر آلی است. تجزیه و تحلیل ماده از طریق مس و اکسیژن را تشخیص می دهد، اما نمی تواند بین اکسید مس (II) - CuO - و هیدروکسید مس (II) - Cu(OH) 2 تمایز قائل شود زیرا هیدروژن توسط EDS قابل تشخیص نیست.

     

    هنگامی که در برخی مواد مرجع غوطه ور شود و اکسید سیاه/قهوه ای باشد، هیدروکسید آبی/آبی-سبز است. از اینجا ویژگی بصری ساده رنگ این است که "این چیست؟" به سوال پاسخ می دهد

     

    طیف‌سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR).

    تست تجزیه و تحلیل آلی توسط FTIR یک تکنیک تحلیلی استاندارد است که برای شناسایی کیفی وجود مواد مبتنی بر آلی استفاده می شود. با تجزیه و تحلیلFTIR، می توان به بسیاری از سوالات جدید به منظور شناسایی مواد آلاینده پاسخ داد.

    آیا این ماده آلی است یا معدنی؟

    اگر آلی است، چه قله های اتصال شیمیایی مشخصه ای وجود دارد؟

    آیا هنگام مقایسه این طیف با کتابخانه‌های طیفی خود، مطابقت طیفی یافت شد؟

    آیا طیف تطبیق برای مسئله در دست منطقی است؟

    اولین مورد از دو تکنیک تحلیلی می تواند مقدار قابل توجهی اطلاعات در مورد ماده ارائه دهد، به خصوص اگر مبتنی بر آلی باشد، و گاهی اوقات "این چیست؟" می تواند به طور مستقیم به سوال پاسخ دهد.

     

    مقالات بیشتر:

    تست  چسبندگی سلولی

    مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    تشخیص اشرشیا کلی در محصولات پزشکی

    تشخیص استاف در محصولات پزشکی

     

    میکروسکوپ الکترونی روبشی / طیف سنجی اشعه ایکس اتلاف کننده انرژی (SEM / EDS)

    تست تحلیلی عنصری با SEM / ESD در واقع ترکیبی از دو تکنیک است. بخش SEM یک روش بصری است که امکان مشاهده نمونه را با چشم غیرمسلح یا با میکروسکوپ نوری به روشی کمی متفاوت می دهد. تصویر ایجاد شده توسطSEM مقیاس خاکستری است و بر اساس الکترون های یافت شده در محل مورد بررسی است - عناصر سنگین تر روشن تر و عناصر روشن تر تیره تر به نظر می رسند.

     

    گاهی اوقات مواد آلوده ای که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند توسط SEM شناسایی می شوند. به عنوان مثال، مواد شفاف نوری را می توان در SEM مشاهده کرد. همچنین، بقایای ریز یا بقایایی که فقط با بزرگنمایی زیاد قابل مشاهده هستند در SEM بیشتر از میکروسکوپ نوری قابل مشاهده هستند.

     

    با تغییر سمت SEM/EDS، تجزیه و تحلیل EDS یک تکنیک تحلیلی استاندارد است که گونه های عنصری موجود در یک منطقه خاص مورد علاقه را شناسایی می کند.

     

    از این طیف، نتایج کمی را می توان برای هر نوع عنصر (بالاتر از کربن در جدول تناوبی) موجود در منطقه مورد نظر به دست آورد. همچنین، این اطلاعات اضافی می تواند به پاسخگویی به سوالات بیشتر برای شناسایی مواد آلاینده کمک کند:

    آیا این ماده آلی است یا معدنی؟

    آیا مواد فلزی است؟

    آیا برخی از عناصر در غلظت های بالاتر نشان داده می شوند؟

    آیا عناصر شناسایی شده ترکیب یا ترکیبات شیمیایی خاصی را پیشنهاد می کنند؟

    همانند FTIR، این تکنیک تحلیلی می‌تواند مقدار قابل توجهی اطلاعات در مورد ماده ارائه دهد و گاهی مستقیماً می‌پرسد "این چیست؟" همچنین می تواند به سوال شما پاسخ دهد.

     

    یک مثال در دنیای واقعی: طیفی از ماده ناشناخته ای که در یک تشتک میعانات یافت شده بود به دست آمد و اسکن عمدتاً متوجه وجود آلومینیوم، گوگرد و اکسیژن شد. از آنجایی که آلومینیوم به عنوان کاتیون در یک ترکیب نمک مانند عمل می کند، گوگرد و اکسیژن احتمالاً به صورت آنیون سولفات وجود دارند که نشان می دهد ماده ناشناخته سولفات آلومینیوم است. در بررسی بیشتر مشخص شد که تشتک میعانات از آلومینیوم تشکیل شده است، که نشان می دهد چیزی در مایع میعانات احتمالاً ظرف را خورده و محصول خوردگی را تشکیل می دهد.

     M/صحه گذای جلوگیری از آلودگی متقاطع

    تست تحلیلی یونی توسط کروماتوگرافی یونی (IC)

    IC یک روش تحلیلی است که برای شناسایی و تعیین کمیت ترکیبات یونی استفاده می شود. ترکیب یونی یک ترکیب شیمیایی است که از یک کاتیون، یک یون با بار مثبت و یک آنیون، یک یون با بار منفی تشکیل شده و توسط نیروهای الکترواستاتیکی محدود شده است. نمک هایی مانندNaCl ترکیبات یونی هستند. در صورت حل شدن یا در حضور رطوبت یا رطوبت، ترکیبات یونی می توانند رسانای الکتریکی شوند. بنابراین، آلودگی یونی در الکترونیک به ویژه مشکل ساز است زیرا افزایش محتوای یونی می تواند منجر به مقاومت کم و اتصال کوتاه شود. بنابراین، با تعیین کمیت آلودگی یونی، IC می تواند اطلاعات بیشتری را جمع آوری کرده و یک آلاینده را شناسایی کند. تست آی سی می تواند به این سوالات پاسخ دهد:

    آیا این ماده یونی است؟

    گونه های یونی موجود کدامند؟ چه مقدار از هر کدام موجود است؟

    آیا مقدار شناسایی شده احتمالاً باعث ایجاد مشکل می شود؟

    آیا گونه های یونی شناسایی شده منبع احتمالی را نشان می دهد؟

    در بیشتر موارد، نتایج حاصل از هر یک از بخش های تجزیه و تحلیل آلودگی - بازرسی بصری، FTIR، SEM/ESD و IC - به همراه دیگری برای ایجاد یک نتیجه منحصر به فرد استفاده می شود. غیرمعمول نیست که یک تکنیک اطلاعات بیشتری نسبت به دیگری ارائه دهد. با این حال، استفاده از همه آنها با هم راه بهتری برای دریافت کل تصویر است.

  • m/آنتی باکتریال

    آنتی باکتریال؛محافظت از دستگاه ها با ضد میکروبی های

    شرایط اقتصادی کنونی بیمارستان ها را وادار کرده است تا در تلاش برای کاهش هزینه ها و افزایش درآمد، هزینه های خود را به دقت بررسی کنند.

    m/آنتی باکتریال

       برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    در نتیجه، بسیاری از بیمارستان ها هزینه های تامین خود را در زمینه هایی متمرکز می کنند که به آنها در صرفه جویی در هزینه کمک می کند. یکی از حوزه‌های تمرکز بر پیشگیری از عفونت است.

     

    بیمارستان ها به طور فزاینده ای زمان، تلاش و دلار خود را در راهبردهای جامع کنترل عفونت سرمایه گذاری می کنند تا از بیماران و خطوط نهایی محافظت کنند.

     

    این یک فرصت برای تولیدکنندگان تجهیزات پزشکی است که از رکود اقتصادی نیز رنج می برند. با توجه به اینکه بیمارستان‌هایی که مایل به سرمایه‌گذاری در محصولاتی برای مبارزه با عفونت‌های اکتسابی بیمارستانی (HAIs) هستند، تولیدکنندگان متوجه می‌شوند که می‌توانند خود را متمایز کنند و نیاز بازار را از طریق دستگاه‌هایی که دارای یک ضد میکروبی هستند برآورده کنند. در نتیجه، بیمارستان ها به دنبال ادغام دستگاه های ضد میکروبی مانند اتصال دهنده های بدون سوزن و کاتترهای مدیریت درد در برنامه های کنترل عفونت خود هستند. این مقاله اطلاعات دقیقی در مورد ضد میکروبی های مبتنی بر نقره و نحوه عملکرد آنها، پیشینه استفاده از ضد میکروبی های مبتنی بر نقره در محصولات پزشکی، و بینش طرفداران کنترل عفونت در مورد استفاده از دستگاه های محافظت شده با نقره مورد تایید FDA برای ترویج تمیزتر و ایمن تر ارائه می دهد. محیط های مراقبت های بهداشتی

     

     

    مبارزه با HAIs

    از بسیاری جهات، بیمارستان ها در حال نبرد سختی با HAI ها هستند که هر ساله حدود 1.7 میلیون عفونت و 99000 مرگ را به خود اختصاص می دهند. محققان تخمین می زنند که هزینه های پزشکی مستقیم HAI ها برای بیمارستان ها از 28.4 میلیارد دلار تا 45 میلیارد دلار در سال است.

     

     

    عوامل قانونی، بیولوژیکی و اقتصادی فشار زیادی بر بیمارستان ها برای کنترل اپیدمی HAI وارد می کند. و این عفونت‌ها پرهزینه هستند - وزارت بهداشت و خدمات انسانی گزارش داد که هزینه مراقبت‌های بهداشتی برای درمان عفونت‌های جریان خون استافیلوکوکوس اورئوس برای بیماران مدیکر بیش چندین میلیارد دلار است.

     

    تشدید کننده این مشکل، افزایش ارگانیسم ها یا ابر میکروب های مقاوم به آنتی بیوتیک، از جمله استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) است.

    MRSA هر سال چندین هزار نفر را در در کشورهای مختلف می کشد و یک مطالعه اخیر نشان داد که عفونت ها از سال 1999 تا 90 درصد افزایش یافته است.

     

     

    نقش تجهیزات پزشکی در HAI

    چهار دسته از عفونت ها وجود دارد که سه چهارم HAI هایی را تشکیل می دهند که در بیمارستان های مراقبت های حاد رخ می دهد، به شرح زیر:

     

    1. عفونت های محل جراحی
    2. عفونت جریان خون مرتبط و با خط مرکزی.
    3. پنومونی مرتبط با ونتیلاتور.
    4. عفونت های دستگاهای ادراری مرتبط با کاتتر.

     

    تحقیقات نشان داده است که وسایل پزشکی مورد استفاده در بدن یا داخل بدن منبع مهمی از HAI هستند. با توجه به اتحاد چند رشته ای علیه عفونت های مرتبط با دستگاه (MADRI)، حداقل نیمی از موارد HAI مربوط به دستگاه های پزشکی است.

     این در درجه اول به این دلیل است که دستگاه های پزشکی که روی پوست آسیب دیده قرار می گیرند یا در بدن قرار می گیرند، محیط ایده آلی را برای ارگانیسم های بیماری زا فراهم می کنند.

     

    برخلاف بدن انسان، پلیمرهای دستگاه دارای سیستم ایمنی برای مبارزه با باکتری ها نیستند. در نتیجه، باکتری‌ها سطوح این دستگاه‌ها را مستعمره می‌کنند، تکثیر می‌شوند و یک بیوفیلم ایجاد می‌کنند که یک جامعه سازمان‌یافته از باکتری‌ها است که توسط یک لایه لجن محافظت می‌شود.

     

    زمانی که میکروارگانیسم‌ها برای ایجاد یک بیوفیلم روی یک دستگاه پزشکی متحد می‌شوند، تغییرات سلولی آنها را در برابر درمان آنتی‌بیوتیکی مقاوم می‌کند.

    نتی‌بیوتیک‌ها علیه میکروارگانیسم‌هایی که در فاز رشد پلانکتونیک یا شناور آزاد زندگی می‌کنند، ساخته و آزمایش می‌شوند. هنگامی که باکتری ها به سطوح متصل می شوند، شروع به برقراری ارتباط، همکاری و ایجاد یک جامعه ساختاریافته می کنند. آنها ژن ها را تنظیم و کاهش می دهند. آنها عمیقاً تغییر کرده و متفاوت از باکتری‌های شناور در آن هستند، بنابراین آنتی‌بیوتیک‌هایی که برای کشتن آنها سفارش می‌دهیم اثر محدودی دارند.

     

    همه دستگاه‌های پزشکی مستعد تشکیل بیوفیلم هستند، زیرا هر سطحی که روی یا درون بدن قرار می‌دهیم باعث رشد باکتری‌ها می‌شود.

     

    این یک مشکل بزرگ برای جامعه مراقبت‌های بهداشتی است و ما در رسیدگی به آن ها به خوبی کار انجام نمی‌دهیم. به HAI ها و منابع این عفونت ها فکر کنید - کاتترهای ادراری، کاتترهای ورید مرکزی، لوله های داخل تراشه همه بیماری‌های بیوفیلم تجهیزات پزشکی هستند. و از آنجایی که ما از توانایی درمان موثر این عفونت ها فاصله داریم، پیشگیری کلیدی است.

     

    مقالات بیشتر:

    تنسایل

    تست بایو بودن

    بار میکروبی

    تب زایی

    حساسیت زایی

    باقیمانده اتیلن اسکاید

    دادن مکانیزم دفاعی به دستگاه ها

    برای رفع این کمبود، سازندگان به روش های مختلف از دستگاه ها در برابر میکروب ها محافظت می کنند. یک روش خاص از طریق ضد میکروبی ها است. این به این دلیل است که دستگاه هایی که بیشتر با نرخ بالای عفونت مرتبط هستند مکانیسم های دفاعی خاص خود را دارند و یک سلاح اضافی در زرادخانه خود در برابر HAI ها در اختیار بیمارستان ها قرار می دهند.

    دستگاه‌های ضد میکروبی جایگزین روش‌های بهداشتی فعال (مانند شستن دست‌ها و استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ها) نیستند، بلکه مکمل آن‌ها هستند.

     

    چرا ما در صفر نیستیم؟ نیاز به استراتژی‌های گسترده‌تر کنترل عفونت

    چرا صنعت مراقبت های بهداشتی به هیچ وجه به نرخ صفر برای HAI ها نزدیک نیست؟ در حالی که مردم صفحات بی شماری را صرف بحث در مورد این موضوع کرده اند، می توانم آن را در پنج کلمه برای شما شرح دهم: عدم رعایت دستورالعمل های HAI.

    کمتر از 40 درصد از بیمارستان های با دستورالعمل های HAI مطابقت کامل دارند. حتی چیزی به سادگی بهداشت دست، فقط 40 درصد از پرسنل مراقبت های بهداشتی به طور منظم دستورالعمل ها را رعایت می کنند - که باعث می شود 60 درصد آنها را رعایت نکنند. البته دستورالعمل های HAI بسیار گسترده تر از شستن دست است. زیرساخت‌های ناکافی کنترل عفونت در محیط‌های مراقبت غیرحاد نیز امکان خطاهای عمده را فراهم کرده است.

    امروزه، به منظور کاهش قابل توجه HAI ها و مبارزه با افزایش تهدید باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک، بسیاری از سازمان های مراقبت های بهداشتی استراتژی های کنترل عفونت گسترده تر و هوشیارتری را اتخاذ می کنند که شامل پیروی دقیق تر از دستورالعمل ها، تغییر رفتار کارکنان و اتخاذ درمان با داروهای ضد میکروبی است.

    دستگاه های درمان شده با آنتی بیوتیک برای تکمیل برنامه های پیشگیری از عفونت

    تعداد فزاینده ای از سازمان های مراقبت های بهداشتی در حال اجرای استراتژی های گسترده ای برای کنترل عفونت هستند که از دستگاه های پزشکی ضد میکروبی استفاده می کنند. و در حالی که دستگاه‌های ضد میکروبی جایگزین بهترین شیوه‌ها و توصیه‌های راهنما نمی‌شوند، می‌توانند نقش مهمی در کاهش بیشتر نرخ عفونت داشته باشند.

    دستورالعمل‌های اخیر صنعت به پذیرش دستگاه‌های محافظت‌ شده ضد میکروبی در میان مراکز بهداشتی کمک کرده است.

    با افزایش تقاضا برای دستگاه های پزشکی محافظت شده با ضد میکروبی، تولیدکنندگان در حال بررسی چگونگی توسعه فناوری های جدید برای رفع نیازهای مشتریان خود هستند.

    جلوگیری از رشد باکتری یا کشتن باکتری ها پاسخ به این سوال است که طبق تعریف چه چیزی ضد باکتری است. همه باکتری ها مضر نیستند. با این حال، ما نمی خواهیم باکتری های مضر بدن ما یا وسایلی را که اغلب استفاده می کنیم، آلوده کنند.

    محصولات بهداشتی مختلفی برای جلوگیری از رشد باکتری های مضر و از بین بردن آنها ساخته شده است. به خصوص در فرآیند کووید-19 که جهان را تحت تأثیر خود قرار داده است، محصولات ضد باکتری به طور مکرر ظاهر می شوند. محصولات بهداشتی ضد باکتری باید متناسب با خطرات محیطی و زمان صرف شده در این محیط ها استفاده شوند. در صورت امکان استفاده از محصولات آنتی باکتریال برای اطمینان از حداکثر بهداشت انتخاب درستی خواهد بود.

    مقالات بیشتر:

    تست  چسبندگی سلولی

    مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

    تست  خون سازگاری و هولیز کنندگی

    تشخیص اشرشیا کلی در محصولات پزشکی

    تشخیص استاف در محصولات پزشکی

     m/آنتی باکتریال

    خاصیت آنتی باکتریال به چه معناست؟

    باکتری هایی که از طریق تماس با بدن و اشیاء انسان منتقل می شوند به تولید مثل ادامه می دهند و قوی تر می شوند مگر اینکه اقدامات احتیاطی انجام شود. استفاده از محصولات بهداشتی توسعه یافته برای توقف رشد باکتری ها و کشتن باکتری ها نتایج موثری به همراه دارد. با این حال، هنگام استفاده از این محصولات باید به نکاتی توجه کرد. به این محصولات می توان برخی مرطوب کننده ها را که بر پایه الکل هستند اضافه کرد تا آسیبی به پوست وارد نشود. هدف اصلی آن جلوگیری از تکثیر و مرگ باکتری های مضر بدون نیاز به آب و صابون است. در صورت امکان استفاده از آب و صابون را نباید در استفاده از محصولات بهداشتی ضد باکتری نادیده گرفت.

    محصولاتی که در محصولات آنتی باکتریال باعث خشکی پوست می شوند، عموما به عنوان محصولات بی کیفیت و ناسالم شناخته می شوند. برای رفع خشکی پوست می توان از کرم های مرطوب کننده استفاده کرد. درعوض، می توانید با انتخاب صابون های مایع آنتی باکتریال با خاصیت مرطوب کنندگی، هم دست های خود را تمیز کنید و هم رطوبت مورد نیاز دست های خود را تامین کنید.

    به ویژه در اپیدمی ویروس کرونا، یکی از اقدامات بهداشتی که ما علاوه بر رعایت فاصله اجتماعی و ماسک انجام می دهیم، محصولات ضد باکتری است. بیایید با توضیح مختصر آنتی باکتریال شروع کنیم. آنتی باکتریال به معنای «جلوگیری از رشد باکتری» است. می دانیم که تماس یکی از راه های انتقال ویروس کرونا است. به گفته برخی کارشناسان، هر چیزی را که لمس می کنیم می تواند میکروب را به سمت ما بیاورد. ویروس کرونا ویروسی است که از بینی، گوش و چشم عبور می کند. اگر به محلی که قبلاً بزاق یا عطسه شخص دیگری آلوده شده است دست بزنیم و سپس دست خود را روی صورت خود بگذاریم، احتمال انتقال ویروس کرونا را بسیار افزایش می دهیم. به خصوص در ویروس کرونا که می دانیم از طریق بزاق و هوا منتقل می شود، باید به بهداشت دست توجه کرد. ماه‌هاست که تلاش می‌کنیم این همه‌گیری را ریشه کن کنیم. ما سعی می کنیم با اقداماتی که انجام می دهیم با ماسک زدن، رعایت فاصله اجتماعی، رعایت قانون 14 روزه و علاوه بر آن با در نظر گرفتن و به کارگیری هر آنچه کارشناسان می گویند، به نحوی از خود محافظت کنیم. با همه گیری ویروس کرونا، تقاضا برای ادکلن های 80 درجه و محصولات ضد باکتری و ژل های ضد باکتری به طور قابل توجهی افزایش یافته است. به خصوص ژل های ضد باکتری در کیف ما ضروری شده اند. در حالی که کلمه آنتی باکتریال در زندگی ما بسیار شلوغ است، ما می خواستیم به ناشناخته های این موضوع بپردازیم.

     

    خاصیت آنتی باکتریال چیست؟

    کلمه "ضد باکتری" اغلب در زندگی روزمره، در برنامه های تلویزیونی و در مجلات چاپی یا دیجیتال ظاهر می شود. وقتی به معنی TDK آنتی باکتریال نگاه می کنیم، می بینیم که یک کلمه منشاء فرانسوی است. این به معنای "ممانعت از رشد باکتری ها" است. بیایید از طریق چند پرسش و پاسخ در مورد خواص ضد باکتریایی صحبت کنیم.

     

    1- هر چند وقت یکبار باید از محصولات بهداشتی آنتی باکتریال استفاده کرد؟

    به گفته کارشناسان، استفاده از محصولات آنتی باکتریال بستگی به محیطی دارد که مصرف کننده در معرض آن قرار می گیرد. محصولات ضد باکتری برای تامین بهداشت دست در محیط هایی که آب و صابون در دسترس نیست استفاده می شود. محصولات ضد باکتری را می توان در محیط هایی که آب و صابون پس از تماس با سطوح در دسترس نیست استفاده کرد.

     

    2- محتویات محصولات آنتی باکتریال چیست؟

    محصولات آنتی باکتریال بهداشت دست را بدون نیاز به آب و صابون تامین می کنند. ماده ای که در چنین محصولاتی بهداشت دست را تامین می کند اتیل الکل است. برخی از عوامل مرطوب کننده نیز می توانند برای جلوگیری از آسیب به پوست اضافه شوند. اما اساس آن اتیل الکل است.

     

    3- آیا ژل های آنتی باکتریال سیستم ایمنی را ضعیف می کنند؟

    یکی از کنجکاوترین موضوعات در روزهای اخیر تاثیر محصولات آنتی باکتریال بر سیستم ایمنی است. ژل های ضد باکتری به خوبی دست ها را تمیز کرده و از میکروب ها پاک می کنند. با این حال، هر چه بیشتر از آن استفاده شود، باکتری های روی دست ما قوی تر و در برابر این محصول مقاوم می شوند. بنابراین، اثر محصول ممکن است کاهش یابد و بنابراین ممکن است به اندازه اولین باری که آن را استفاده می کنید، موثر نباشد. نباید فراموش کرد که یکی از بهترین روش های نظافت آب و صابون است.

     

    4- آیا محصولات آنتی باکتریال دست را خشک می کنند؟

    در طول دوره ویروس کرونا، بسیاری از ما در دستان خود حساسیت داشتیم. بزرگترین بخش این است که ما مرتب از آب و صابون استفاده می کنیم و هر چیزی را که از بازار می آید با آب صابون می شوییم. با این حال، نباید فراموش کرد که ژل های ضد باکتری نیز می توانند دست ها را خشک کنند. الکل موجود در این نوع محصول به اندازه کافی قوی است که دست ها را خشک می کند. با استفاده منظم از کرم دست و مرطوب کننده می توان از اثرات منفی ژل های ضد باکتری جلوگیری کرد.

    تقریباً در همه جا می توانیم محصولات ضد باکتریایی پیدا کنیم. به طور اجتناب ناپذیر تقاضای ما برای محصولات آنتی باکتریال در حال افزایش است، به ویژه با توجه به هشدارهای کارشناسان در مورد بهداشت دست ها به دلیل همه گیری ویروس کرونا. با این حال، اگرچه مفید است، استفاده بیش از حد از همه چیز مضر است. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اگزما، زخم دست یا پسوریازیس باید با پزشک مشورت کنند و از چنین محصولاتی استفاده کنند. بهداشت مهم است و از بیماری ها محافظت می کند، اما این روزها که سردرگمی های زیادی وجود دارد، استفاده از این محصولات با تایید پزشک بسیار سالم تر خواهد بود، نه با اطلاعات شنیداری.

    داروهای ضد باکتری از باکتری ها یا قارچ ها مشتق می شوند یا ممکن است کاملاً مصنوعی باشند. از نظر فنی، "آنتی بیوتیک" که اغلب مترادف با "داروی ضد باکتری" (از جمله در این راهنما) استفاده می شود، فقط به ضد میکروبی های مشتق شده از باکتری ها یا قارچ ها اشاره دارد.

    آنتی بیوتیک ها مکانیسم های عمل مختلفی دارند، مانند:

    مهار سنتز دیواره سلولی

    افزایش نفوذپذیری دیواره سلولی

    تداخل با سنتز پروتئین و متابولیسم اسید نوکلئیک و سایر فرآیندهای متابولیک (به عنوان مثال، سنتز اسید فولیک)

    گاهی اوقات، آنتی‌بیوتیک‌ها با سایر داروها تداخل دارند و با افزایش یا کاهش متابولیسم یا مکانیسم‌های دیگر، سطح سرمی آن‌ها را افزایش یا کاهش می‌دهند. مهمترین تداخلات از نظر بالینی شامل داروهایی با شاخص درمانی پایین است (یعنی سطوح سمی نزدیک به دو سطح درمانی است). همچنین، مواد دیگر می توانند سطح دو آنتی بیوتیک را افزایش یا کاهش دهند.

    بسیاری از آنتی‌بیوتیک‌ها از نظر شیمیایی مرتبط هستند و به کلاس‌هایی دسته‌بندی می‌شوند. اگرچه داروهای هر کلاس شباهت‌های ساختاری و عملکردی دارند، اما فرکانس‌ها، فارماکولوژی و طیف فعالیت‌های متفاوتی دارند.

     

    انتخاب و استفاده از آنتی بیوتیک ها

    آنتی بیوتیک ها باید فقط در صورت وجود شواهد بالینی یا آزمایشگاهی از عفونت باکتریایی استفاده شوند. استفاده برای doenças virais یا تب های غیر اختصاصی در بیشتر دو مورد نامناسب است. بیمار را بدون هیچ سودی در معرض عوارض جانبی قرار می دهد و به مقاومت باکتریایی کمک می کند.

    بعضی از عفونت های باکتریایی (همچون آبسه ها، عفونت های جسم خارجی) نیازمند به مداخله جراحی هستند، چون به آنتی بیوتیک های جدا شونده پاسخی نمی دهند.

    به طور کلی، پزشکان باید سعی کنند از آنتی بیوتیک ها با محدودترین طیف ممکن و در کوتاه ترین مدت استفاده کنند.

     

    طیف فعالیت

    کشت و تست های حساسیت آنتی بیوتیکی برای انتخاب دارو در عفونت های شدید ضروری است. Contudo یا درمان در اکثر مواقع باید قبل از نتیجه کشت شروع شود. انتخاب آنتی بیوتیک باید با در نظر گرفتن قابل اثبات ترین میکروارگانیسم های آلوده کننده (انتخاب تجربی دو آنتی بیوتیک) انجام شود.

    داروهای انتخاب شده، چه نتایج کشت در نظر گرفته شود یا نه، باید طیفی از فعالیت یا بیشترین محدودیت ممکن را برای کنترل عفونت داشته باشند. برای درمان تجربی عفونت‌های شدید که ممکن است هر عامل بیماری‌زایی (مثلاً تب در یک بیمار نوتروپنیک) یا عوامل بیماری‌زای متعدد (مثلاً عفونت بی‌هوازی مختلط) را درگیر کند، آنتی‌بیوتیک طولانی‌طیف توصیه می‌شود. مستعدترین میکروارگانیسم ها و حساسیت به آنتی بیوتیک ها بسته به محل (در همان شهر یا همان بیمارستان) متفاوت است و می تواند از یک ماه به ماه دیگر تغییر کند. داده ها باید در مورد حساسیت آنتی بیوگرام ها به دست آید و در صورت امکان از آنها برای هدایت درمان تجربی استفاده شود. آنتی بیوگرام ها الگوهای حساسیت به آنتی بیوتیک های خاص منطقه ای دو پاتوژن رایج و آنتی بیوتیک های رایج را خلاصه می کنند.

    ترکیب آنتی‌بیوتیک‌ها اغلب در عفونت‌های شدید ضروری است، هم به این دلیل که درمان گونه‌های متعددی از باکتری‌های عفونی را ارائه می‌کنند و هم به این دلیل که به طور هم افزایی علیه یک گونه از باکتری‌ها عمل می‌کنند. سینرژیسم معمولاً به عنوان یک اثر ضد باکتریایی سریعتر و کاملتر از ترکیبی از آنتی بیوتیکها نسبت به هر دو آنتی بیوتیک تعریف می شود. یک مثال رایج یک آنتی بیوتیک فعال است که دیواره سلولی را پیر می کند (به عنوان مثال، بتالاکتام یا وانکومایسین) همراه با یک آمینوگلیکوزید.

     

    مقالات بیشتر:

    اثربخشی

    اثر ضد باکتریایی در داخل بدن توسط عوامل زیادی تعیین می شود، مانند

    فارماکوکینتیک: طول مدت دو سطح آنتی بیوتیک که توسط عواملی مانند جذب، توزیع (غلظت در مایعات و بافت ها و اتصال به پروتئین) و سرعت متابولیسم و ​​دفع اصلاح می شود.

    فارماکودینامیک: فعالیت ضد میکروبی غلظت های موضعی آنتی بیوتیک های غیر بیماری زا و پاسخ پاتوژن، از جمله مقاومت

    وجود اجسام خارجی

    منبع عفونی را کنترل کنید

    تداخل دارویی یا مواد بازدارنده

    مکانیسم های دفاعی میزبان

    داروهای ضد باکتری باکتری ها را از بین می برند. داروهای باکتریواستاتیک رشد باکتری را در شرایط آزمایشگاهی مهار یا قطع می کنند. این تعاریف مطلق نیستند; باکتریوستاتیک ها ممکن است برخی از گونه های باکتریایی را از بین ببرند و باکتری کش ها ممکن است فقط رشد برخی از گونه های باکتریایی حساس را مهار کنند. روش‌های کمی دقیق‌تر، حداقل غلظت آنتی‌بیوتیک آزمایشگاهی را شناسایی می‌کنند که قادر به مهار رشد باکتری (حداقل غلظت مهارکننده، [MIC]) یا از بین بردن آن (حداقل غلظت باکتری‌کشی، [MCB]) است. یک آنتی بیوتیک با فعالیت باکتری کش می تواند حذف باکتری را بهبود بخشد زمانی که دفاع میزبان به صورت موضعی به دلیل عفونت (مثلاً در مننژیت یا اندوکاردیت) یا سیستمیک (مثلاً در اشکال سیستم ایمنی، نوتروپنیک یا سایر بیماران) مختل می شود. در همین حال، داده های بالینی محدودی وجود دارد که نشان می دهد یک داروی ضد باکتری باید بر یک داروی باکتریواستاتیک ترجیح داده شود، صرفاً بر اساس طبقه بندی. انتخاب دو دارو برای به دست آوردن اثربخشی ایده‌آل باید بر اساس نحوه تغییر غلظت دارو در طول زمان در رابطه با MIC باشد، نه اینکه بر اساس نوع فعالیت آنتی‌بیوتیک، باکتری‌کشی یا باکتریوستاتیک باشد.

    آنتی بیوتیک ها را می توان به 3 دسته کلی (1) با توجه به فارماکوکینتیک که فعالیت ضد میکروبی را بهینه می کند (فارماکودینامیک) گروه بندی کرد:

    وابسته به غلظت: مقداری که حداکثر غلظت از MIC بیشتر می شود (معمولاً به صورت نسبت حداکثر غلظت به MIC بیان می شود) با فعالیت ضد میکروبی ارتباط بهتری دارد.

    وابسته به زمان: مدت زمان مصرف، نه غلظت آنتی بیوتیک بیش از MIC (به طور کلی، به عنوان درصد زمان بالاتر از MIC بیان می شود) با فعالیت ضد میکروبی ارتباط بهتری دارد.

    وابسته به قرار گرفتن در معرض: مقدار داروی داده شده در رابطه با MIC (مقدار دارو منطقه 24 ساعته در منحنی غلظت-زمان (AUC24) است؛ نسبت بین AUC24 و MIC بهترین ارتباط را با فعالیت ضد میکروبی دارد.

    آمینوگلیکوزیدها، فلوروکینولون ها و داپتومایسین فعالیت باکتری کشی وابسته به غلظت را نشان می دهند. افزایش غلظت آنها از سطوح کمی بالاتر از MIC به سطوح بسیار بالاتر از MIC، سرعت و میزان فعالیت باکتری کشی آنها را افزایش می دهد. همچنین، اگر غلظت ها حتی برای مدت کوتاهی از MIC فراتر رود، آمینوگلیکوزیدها و فلوروکینولون ها اثر پس از آنتی بیوتیک (EPA) بر روی باکتری های باقی مانده دارند. مدت زمان EPA نیز به غلظت بستگی دارد. اگر EPA طولانی باشد، ممکن است سطوح دارو برای دوره‌های طولانی‌تر بدون از دست دادن اثربخشی کمتر از MIC باشد، که امکان دوز کمتری را فراهم می‌کند. در نتیجه، آمینوگلیکوزیدها و فلوروکینولون‌ها معمولاً به‌عنوان یک بولوس متناوب مؤثرتر هستند که به حداکثر سطح سرمی آزاد (یعنی بخشی از آنتی‌بیوتیک متصل به پروتئین سرم) ≥ 10 برابر MIC باکتری‌ها می‌رسند. به طور کلی حداقل سطوح مهم نیستند.

    بتالاکتام ها، کلاریترومایسین و اریترومایسین فعالیت باکتری کشی وابسته به زمان از خود نشان می دهند. افزایش غلظت آنها در بالای MIC، فعالیت باکتری کشی را افزایش نمی دهد، و ریشه کن کردن in vivo تمایل به پایین دارد. همچنین، از آنجایی که پس از باقی ماندن غلظت‌ها در زیر MIC (این حداقل اثر پس از آنتی‌بیوتیک است)، هیچ یا بسیار کوتاهی از رشد باکتری‌ها مهار نمی‌شود، بتالاکتام‌ها زمانی مؤثرتر هستند که سطح سرمی داروی آزاد (دارو بدون اتصال به پروتئین های سرم) بیش از 50٪ از MIC دو برابر بیشتر است. از آنجایی که سفتریاکسون نیمه عمر طولانی دارد (حدود 8 ساعت)، سطح سرمی آزاد از MIC پاتوژن های حساس به موتوژن در کل فاصله دوز 24 ساعته فراتر می رود. با این حال، برای بتالاکتام هایی که نیمه عمر آنها ≤ 2 ساعت است، تجویز مکرر یا انفوزیون مداوم به منظور بهینه سازی زمان بالای MIC ضروری است.

    بیشتر ضد میکروبی ها دارای فعالیت ضد باکتریایی وابسته به قرار گرفتن در معرض هستند که بهترین مشخصه آن با نسبت AUC به MIC است. ونکومایسین، تتراسایکلین ها و کلیندامایسین نمونه های خوبی هستند.

     d/آنتی باکتریال

    مرجع اثربخشی

    1. رویکرد PK/PD به درمان آنتی بیوتیکی

    تجویز خوراکی سطوح سرمی عالی بسیاری از آنتی بیوتیک ها را فراهم می کند و تقریباً به همان سرعت تزریق داخل وریدی (IV) است. با این حال، تجویز داخل وریدی داروها با تظاهرات خوراکی در دسترس در شرایط زیر ارجحیت دارد:

    آنتی بیوتیک های خوراکی قابل تحمل نیستند (مثلاً هنگام استفراغ)

    جذب خوراکی دو آنتی بیوتیک ضعیف است (مثلاً به دلیل افزایش جذب پس از جراحی روده، اختلال در حرکت روده به دلیل استفاده از مواد افیونی و غیره).

    بیمار بسیار جدی که پرفیوژن درمان گوارشی او ممکن است مختل شود، یا حتی زمانی که تاخیر کوتاه در مصرف خوراکی ممکن است مضر باشد.

    جمعیت های خاص

    دوزها و طرح های آنتی بیوتیک ها ممکن است در موارد زیر نیاز به اصلاح داشته باشند:

     

    شیردهی

    افراد احمق

    بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی (جدول دوز عادت دو آنتی بیوتیک معمول تجویز شده را ببینید)

    بیماران مبتلا به نارسایی کبد (معمولاً برای سفوپرازون، کلرامفنیکل، مترونیدازول، ریفابوتین و ریفامپیسین)

    بیماران چاق

    بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک

    بارداری و تغذیه بر انتخاب آنتی بیوتیک تأثیر می گذارد. پنی سیلین ها، سفالوسپورین ها و اریترومایسین از بی خطرترین آنتی باکتریال ها در بارداری هستند. تتراسایکلین ها منع مصرف دارند. اکثر دو آنتی بیوتیک به غلظت هایی می رسند که برای تأثیر یا تغذیه شیر مادر کافی نیست، که گاهی اوقات استفاده از آنها را منع می کند.

     

    مدت زمان

    آنتی بیوتیک ها باید تا زمانی که شواهد عینی عفونت سیستمیک (مانند تب، علائم و یافته های غیرطبیعی آزمایشگاهی) برای چند روز وجود نداشته باشد استفاده شود. طرح‌های درمانی برای برخی عفونت‌ها (به عنوان مثال، اندوکاردیت، سل، استئومیلیت یا جذام) برای جلوگیری از عود، هفته‌ها تا ماه‌ها ادامه می‌یابد.

     

    مقالات بیشتر:

    عوارض

    عوارض درمان با آنتی بیوتیک عفونت ثانویه توسط باکتری های غیر حساس یا قارچ ها و اثرات نامطلوب پوستی، کلیوی، خونی، عصبی و گوارشی است.

    عوارض جانبی مستلزم قطع مکرر دارو و جایگزینی آن با آنتی بیوتیک دیگری است که پاتوژن به آن حساس است. در برخی موارد، این جایگزین وجود ندارد.

     

    مقاومت آنتی بیوتیکی

    مقاومت در برابر یک آنتی بیوتیک ممکن است ذاتی یک گونه باکتری خاص باشد یا ممکن است در نتیجه جهش یا بدست آوردن ژن هایی از میکروارگانیسم دیگری که مقاومت باکتریایی را کد می کند، به دست آید. مکانیسم‌های مقاومت متفاوتی توسط این ژن‌ها کدگذاری می‌شوند (جدول مکانیسم‌های رایج مقاومت آنتی‌بیوتیکی را ببینید). ژن های مقاومت را می توان با مکانیسم های زیر بین 2 سلول باکتری منتقل کرد:

    تبدیل (انتقال یک قطعه DNA از میکروارگانیسم دیگر)

    انتقال (عفونت توسط باکتریوفاژ)

    کونژوگاسیون (تغییر ماده ژنتیکی به شکل هر دو پلاسمید که تکثیر شده مستقل DNA خارج کروموزومی هستند و ترانسپوزون ها که قطعات متحرک DNA کروموزومی هستند)

    پلاسمیدها و ترانسپوزون ها می توانند به سرعت ژن های مقاومت را گسترش دهند.

    استفاده از آنتی بیوتیک ها ترجیحاً باکتری های غیر مقاوم را از بین می برد و نسبت باکتری های مقاوم باقی مانده را افزایش می دهد. این واقعیتی است که نه تنها در مورد باکتری های بیماری زا، بلکه در مورد میکروبیوتای طبیعی نیز رخ می دهد. میکروبیوتای مقاوم معمولی به عنوان مخزنی برای ژن های مقاوم عمل می کند که می توانند به پاتوژن های آینده گسترش یابند.

  • m/تشخیص سالمونلا در محصولات پزشکی

    تشخیص سالمونلا در محصولات پزشکی: تشخیص

    عفونت سالمونلا معمولاً بر اساس علائم و نشانه ها تشخیص داده می شود.

    عفونت سالمونلا را می توان با آزمایش های نمونه مدفوع تشخیص داد. با این حال، بیشتر افراد قبل از بازگشت نتایج از علائم خود بهبود می یابند.

    اگر پزشک شما به عفونت سالمونلا در جریان خون مشکوک باشد، ممکن است نیاز به آزمایش خون برای بررسی وجود باکتری داشته باشید.

    رفتار

    بیشتر افراد سالم در عرض چند روز تا یک هفته بدون درمان خاصی بهبود می یابند. جلوگیری از کم آبی بدن با مصرف مایعات کافی می تواند به بهبودی شما کمک کند.

     

    چگونه کم آبی بدن را درمان کنیم

    از آنجایی که عفونت سالمونلا می تواند باعث کم آبی بدن شود، درمان بر جایگزینی مایعات و الکترولیت های از دست رفته (مواد معدنی متعادل کننده میزان آب در بدن) متمرکز است.

    اگر کم آبی شدید باشد، ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان یا مراقبت های اورژانس باشد تا مایعات مستقیماً به داخل ورید (خط داخل وریدی) داده شود.

     

    داروها

    علاوه بر توصیه به شما برای نوشیدن مایعات زیاد، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

    ضد اسهال داروهایی مانند لوپرامید (Imodium A-D) می توانند به تسکین گرفتگی ناشی از اسهال کمک کنند. با این حال، آن ها به علاوه می توانند اسهال مرتبط با عفونت سالمونلا را طولانی کنند.

    آنتی بیوتیک ها : ارائه دهنده ی مراقبت های بهداشتی شما ممکن است که آنتی بیوتیک هایی برای از بین بردن باکتری ها تجویز کند. اینها معمولاً زمانی اتفاق می‌افتند که پزشک شما مشکوک باشد که باکتری سالمونلا وارد جریان خون شما شده است، عفونت شدید است یا سیستم ایمنی ضعیفی دارید.

    در بیشتر موارد عفونت سالمونلا، آنتی بیوتیک ها کمکی نمی کنند. در واقع، آنها می توانند دوره ای را که در طی آن شما ناقل باکتری هستید و می توانید دیگران را آلوده کنید، طولانی کنند. همچنین، آنها می توانند خطر ابتلا به عفونت دیگر (عود) را افزایش دهند.

    محتوای متنی

      علائم سالمونلا چیست؟

      گونه های سالمونلا چیست؟

      باکتری سالمونلا چگونه منتقل می شود؟

      سالمونلا چگونه درمان می شود؟

      راه های پیشگیری از عفونت سالمونلا

     m/تشخیص سالمونلا در محصولات پزشکی

    برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    سالمونلوز چیست؟

    عفونت سالمونلا (سالمونلوزیس) یک بیماری باکتریایی شایع است که بر دستگاه روده تأثیر می گذارد. باکتری سالمونلا به اغلب در روده حیوانات و انسان زندگی می کند و از طریق مدفوع (مدفوع) دفع می شود. این بیماری بیشتر از طریق آب یا غذای آلوده به انسان منتقل می شود. معمولاً با علائم تب، استفراغ و اسهال پیشرفت می کند. باکتری سالمونلا عامل بسیاری از بیماری ها از جمله گاستروانتریت و تیفوئید است. علائم معمولاً 12 تا 36 ساعت پس از ورود باکتری سالمونلا به بدن رخ می دهد و برای 2 تا 7 روز ادامه می یابد.

     

    علائم سالمونلا چیست؟

    علائم سالمونلا مشابه علائمی است که در سایر عفونت های دستگاه گوارش مشاهده می شود. می تواند باعث از دست دادن جدی مایعات (کم آبی) شود. علائم بیماری سالمونلا را می توان به شرح زیر فهرست کرد:

    آتش

    اسهال (اسهال)

    از دست دادن اشتها

    سردرد

    درد شکم گرفتگی

    تکان دادن

    حالت تهوع

    استفراغ

    خون یا مخاط در مدفوع

    باید در نظر داشت که تشخیص ممکن است دشوار باشد زیرا این علائم مشابه بیماری های دیگر است.

     

    گونه های سالمونلا چیست؟

    اگرچه سروتیپ‌های زیادی از باکتری سالمونلا وجود دارد، اما همه سویه‌های بیماری‌زای انسانی در یک گونه به نام سالمونلا انتریکا طبقه‌بندی می‌شوند که شامل بیش از ۲۶۰۰ سروتیپ مختلف است. سالمونلا در انسان؛ باعث گاستروانتریت حاد، تب حصبه، سپتی سمی و عفونت های اندام های موضعی می شود. شایع ترین شکل سالمونلا، گاستروانتریت خود محدود شونده و بدون عارضه است (اسهال، درد شکم، تب.) با این حال، انواعی از سالمونلا وجود دارد که می تواند منجر به تب بالا شود، از جمله تب حصبه (تب روده). تیفوئید یک تصویر بالینی است که توسط باکتری سالمونلا تیفی ایجاد می شود. "آیا سالمونلا می کشد؟" سوال اینجا مهم می شود. زیرا سالمونلا تیفی گونه ای تهدید کننده حیات است و می تواند به سایر اندام ها سرایت کند. مواردی که اغلب از آنها به عنوان مسمومیت غذایی یاد می شود در واقع عفونت های سالمونلا هستند.

     

    باکتری سالمونلا چگونه منتقل می شود؟

    عفونت سالمونلا معمولاً با خوردن گوشت خام یا نیم پز، مرغ و تخم مرغ یا فرآورده های تخم مرغ یا با نوشیدن شیر غیر پاستوریزه منتقل می شود. در میان سروتیپ های سالمونلا، میکروارگانیسمی است که نه تنها باعث بیماری در انسان و حیوان می شود، بلکه دارای گونه هایی است که هم در انسان و هم در حیوانات ایجاد بیماری می کند. سالمونلا تیفی فقط برای انسان بیماری زا است. منبع اصلی سالمونلا انسان ها و حیوانات هستند. انسان ها به عنوان ناقل، منابع بالقوه عفونت هستند. مدفوع انسان و حیوانات ناقل نقش مهمی در گسترش عفونت دارد. سالمونلا در تمام حیوانات مزرعه (طیور مانند مرغ، گاو و خوک) یافت می شود. به ویژه آلودگی منابع آب توسط فاضلاب منجر به عبور آسان میکروارگانیسم ها به زنجیره تولید و مصرف مواد غذایی می شود. پرورش مرغ و خوک عمدتاً تحت تأثیر این آلودگی قرار دارند و منبع اصلی سالمونلوز هستند. سالمونلا همچنین می تواند به طرق مختلف منتقل شود و منجر به عفونت شود. در بین محصولات طیور، به ویژه تخم مرغ، محصولات گوشت قرمز آلوده، شیر، میوه های تازه، سبزیجات، آب، محصولات فست فود نیز می توانند باعث شیوع سالمونلا شوند.

    به خصوص در رستوران هایی که تحت شرایط بهداشتی نامناسب کار می کنند، خطر انتقال عفونت سالمونلا زمانی که گوشت و فرآورده های تخم مرغ به اندازه کافی پخته نشده باشند، زیاد است.

    "سالمونلا چگونه منتقل می شود؟" پاسخ این سوال این است که آلودگی از طریق مدفوع دهانی (راه آلودگی مدفوع از طریق دهان) است. غذا و آب آلوده به مدفوع بیماران یا ناقلین نقش مهمی در آلودگی دارد.

    مشخص است که خامه کاکائو، کره بادام زمینی، گوشت های بسته بندی شده، غذاهای منجمد باعث اپیدمی سالمونلا در جهان می شود. غذاها و محیط های آلوده به سالمونلا عبارتند از:

    تخم مرغ خام و پوسته تخم مرغ

    مرغ خام، گوشت قرمز و غذاهای دریایی

    سبزیجات و میوه ها

    شیر و لبنیات غیر پاستوریزه (مانند پنیر)

    آب خام

    خز، پر، فلس، پوست، فضولات و زیستگاه حیوانات

    سطوح اطراف یک فرد آلوده به باکتری سالمونلا و ناقلانی که در تجارت مواد غذایی کار می کنند

    عفونت سالمونلا ممکن است در هر حیوانی رخ دهد. حیواناتی که خز، فلس، پر یا پوست آنها حامل باکتری هستند عبارتند از:

    خزندگان (لاک پشت، مارمولک، مار)

    دوزیستان (قورباغه ها)

    طیور (مرغ، اردک، بوقلمون و پرندگان وحشی)

    حیوانات خانگی (گربه، پرنده، سگ و حیوانات کوچک)

    حیوانات مزرعه (بز، گاو، گوسفند و خوک)

    m/تشخیص سالمونلا در محصولات پزشکی

    بدن دفاع طبیعی زیادی در برابر عفونت های سالمونلا دارد. به عنوان مثال، اسید قوی معده می تواند بسیاری از باکتری های سالمونلا را از بین ببرد. اما برخی از مشکلات پزشکی یا داروها می توانند بر این دفاع طبیعی غلبه کنند. مثلا؛

     

    آنتی اسیدها اسیدیته معده را کاهش می دهند و به باکتری های سالمونلا اجازه می دهند بیشتر زنده بمانند.

    بیماری التهابی روده

    استفاده روزافزون از آنتی بیوتیک ها می تواند تعداد باکتری های "خوب" روده را کاهش دهد که می تواند توانایی آن را برای مبارزه با عفونت سالمونلا مختل کند.

     

    مقالات بیشتر:

    تست  چسبندگی سلولی

    مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

    تست  خون سازگاری و هولیز کنندگی

    تشخیص اشرشیا کلی در محصولات پزشکی

    تشخیص استاف در محصولات پزشکی

    سالمونلا اغلب تهدید می کند:

    افرادی که با حیوانات پرخطر (مانند مرغ، اردک، لاک پشت، مارمولک) کار می کنند یا زندگی می کنند.

    افرادی که از داروهای ضد اسید و آنتی بیوتیک های خاصی استفاده می کنند (می تواند ایمنی در برابر سالمونلا را کاهش دهد)

    کسانی که بیماری التهابی روده دارند

    کودکان زیر 5 سال

    گروه هایی که باکتری سالمونلا بیشترین خطر را دارند عبارتند از:

     

    بزرگسالان بالای 65 سال و نوزادان زیر 1 سال

    افراد با سیستم ایمنی پایین (مبتلا به HIV، دریافت شیمی درمانی یا مصرف داروهای کاهش دهنده سیستم ایمنی برای بیماری های مختلف)

    کسانی که بیماری سلول داسی شکل دارند

     

    سالمونلا چگونه درمان می شود؟

    به محض اینکه عفونت سالمونلا بدن را به دلیل اسهال زیاد کم آب کرد، باید با پزشک مشورت کرد. می توانید بفهمید که مبتلا به اپیدمی سالمونلا با تب، درد شدید شکم و اسهال هستید. اگر شما این علائم را دارید، باید فورا به پزشک مراجعه کنید. اگر به باکتری سالمونلا در نوزاد خود مشکوک هستید، باید بدون اتلاف وقت به نزدیکترین موسسه بهداشتی مراجعه کنید. سالمونلا با آزمایش مدفوع (تست مدفوع) و آزمایش خون قابل تشخیص است. گاهی اوقات می توان نمونه ای از مایعات بدن مانند نمونه ادرار نیز گرفت. اگر تشخیص داده شده باشد، می توان بدون نیاز به بستری شدن، درمان را انجام داد.

    از آنجایی که درمان سالمونلا باعث از دست دادن آب و الکترولیت ها می شود، باید مکمل های مایع مصرف کنید. این مکمل را نمی توان با نوشیدن آب به تنهایی مصرف کرد. ممکن است به شما آب و مایعات خوراکی آبرسانی داده شود که ممکن است پزشک توصیه کند.

    سالمونلوز بیماری است که معمولاً بدون مصرف آنتی بیوتیک خود به خود بهبود می یابد. مایع درمانی مهمترین مرحله در درمان است، مایعات و الکترولیت های از دست رفته بدن باید در اسرع وقت جایگزین شوند. درمان آنتی بیوتیکی فقط باید به عنوان داروی سالمونلا در برخی موارد تجویز شود. در موارد گاستروانتریت به استثنای حصبه و بیمارانی که سیستم ایمنی آنها سرکوب شده و احتمالاً دوره بالینی آنها شدید است، از آنتی بیوتیک استفاده نمی شود.

    دلایل استفاده از آنتی بیوتیک ها در تب تیفوئید، خطر انتقال سالمونلا تیفی از روده به جریان خون و ایجاد عفونت سیستمیک است. باکتری هایی که وارد جریان خون می شوند می توانند باعث عفونت دستگاه ادراری، مننژیت، عفونت دریچه قلب، عفونت استخوان و مفاصل شوند.

    در عفونت سالمونلوز، سعی نکنید استفراغ و اسهال را با دارو قطع کنید، مگر اینکه پزشک توصیه کند. فقط مراقب کم آبی بدن باشید. اگر تشخیص داده شد که کودک شما مبتلا به سالمونلا است، شیردهی را قطع نکنید، برعکس، به شیر دادن مکرر ادامه دهید. برای نوزادانی که با شیر خشک تغذیه می‌شوند، می‌توان مکمل‌های مایع خوراکی را در حین ادامه تغذیه تجویز کرد.

    حتی پس از برطرف شدن عفونت سالمونلا، برخی از افراد می توانند هفته ها یا حتی ماه ها بعد باعث آرتریت شوند که به سندرم رایتر معروف است. سوزش چشم، درد مفاصل و شکایت دردناک ادرار در این سندرم دیده می شود.

    توصیه های مکمل مایع برای کمک به شما برای غلبه بر بیماری سالمونلا در خانه به شرح زیر است:

    برای آب زیاد

    از محلول های آبرسانی خوراکی استفاده کنید.

    برای سوپ درست شده با آبگوشت.

    راه های پیشگیری از عفونت سالمونلا

    از آنجایی که یک مورد سالمونلا یک عفونت مسری است، می تواند باعث شیوع سالمونلا شود. بنابراین، باید اقدامات احتیاطی در برابر این بیماری انجام شود. در اینجا مواردی وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از سالمونلا انجام دهید:

     m/تشخیص سالمونلا در محصولات پزشکی

    غذا را تمیز و خوب بپزید.

    بهداشت دست همیشه در برابر عفونت های باکتریایی و ویروسی مهم است. به همین دلیل پس از رفتن به توالت دست های خود را کاملا بشویید. قبل و بعد از تهیه غذا خوب بشویید. همچنین پس از تعویض پوشک کودک و پس از دست زدن به حیوانات، دست های خود را کاملا بشویید.

    مراقب غذاهایی که به صورت خام مصرف می کنید باشید. زیرا در برخی از غذاهای خام باکتری ها خیلی راحت تکثیر می شوند. تخم مرغ خام و نیم پز، شیر و محصولات لبنی غیر پاستوریزه، مرغ و گوشت گاو بد پخته شده غذاهایی هستند که خطر باکتری سالمونلا را به همراه دارند. در تهیه این محصولات دقت کنید. مثلا؛ بشقاب را که مرغ خام روی آن گذاشته اید بشویید سپس مرغ را بشویید و کاملا بپزید. غذاهای حیوانی را تحت حرارت تحت فشار بپزید. اگر کباب می کنید، مطمئن شوید که داخل آن کاملا پخته شده است.

    سبزیجات و میوه هایی که به خوبی شسته نشده اند نیز آلوده هستند و خطر سالمونلا را به همراه دارند. به همین دلیل سبزیجات و میوه هایی را که مصرف خواهید کرد با خیساندن آنها در آب گازدار و شستن با آب فراوان مصرف کنید.

    تخم مرغ های شکسته فروخته شده را نخرید و از تخم مرغ هایی که خریداری می کنید با شستن آنها استفاده کنید. تخم مرغ را در یخچال بهتر نگهداری کنید.

    خطر آلودگی متقابل بین غذاهای پخته و نپخته رایج است. بنابراین فرآورده های گوشتی نپخته را از غذاهای پخته و آماده دور نگه دارید. پس از دست زدن به غذای نپخته، آن را با مواد شوینده از جمله تخته برش، چاقو، ظروف و میزها بشویید.

    شیوع سالمونلا در آسیا، جزایر اقیانوس آرام، آفریقا، خاورمیانه، آمریکای مرکزی و جنوبی بیشتر است. اگر به این مناطق سفر می کنید، مراقب محصولاتی که مصرف می کنید باشید. غذاهایی مانند سالاد، سالاد میوه های تازه، غذاهای دریایی خام و سرد و غذاهای سرد از جمله غذاهای آلوده و خطر ابتلا به سالمونلا هستند.

    باز هم مراقب آبی که می نوشید باشید و دندان های خود را در این نواحی مسواک بزنید. حتی برای مسواک زدن در این نواحی آب آماده را ترجیح دهید. یخ، میوه های خرد شده و شسته شده را به آب و نوشیدنی های خود اضافه نکنید.

    زیستگاه های حیوانات خانگی مانند آکواریوم، تراریوم و قفس را در بیرون تمیز کنید. در صورت وجود از سینک آشپزخانه برای شستن اسباب بازی ها و کاسه های غذا استفاده نکنید.

    سالمونلا باکتری‌هایی هستند که می‌توانند باعث عفونت ناشی از غذا شوند: سالمونلوز، یکی از شایع‌ترین مسمومیت‌ها در اروپا. بیشتر اوقات، این عفونت خفیف است و نیازی به درمان آنتی بیوتیکی ندارد. با این حال، تحت شرایط خاص، می تواند اشکال جدی تری به خود بگیرد که نیازمند بستری شدن بیماران در بیمارستان است.

    سالمونلا در روده حیوانات وجود دارد که می تواند از طریق مدفوع آنها محیط را آلوده کند. این باکتری ها در برابر سرما مقاوم هستند (در یخچال و فریزر از بین نمی روند) اما در اثر حرارت از بین می روند. بنابراین غذاهای خام بیشترین آلودگی را دارند: گوشت (مخصوصاً مرغ)، تخم مرغ و فرآورده های تهیه شده از تخم مرغ خام یا نیم پز... با این حال، مصرف سالمونلا لزوماً منجر به سالمونلوز نمی شود، بستگی به سروتیپ باکتری ها، دوز مصرفی دارد. و حساسیت مصرف کننده علاوه بر این، برخی از افراد ممکن است ناقل سالم سالمونلا باشند، به این معنی که می توانند باکتری های درون خود را بدون ابتلا به بیماری حمل کنند.

    سالمونلوز یک بیماری عفونی است که توسط باکتری به نام سالمونلا ایجاد می شود.

    سالمونلوز با توجه به گونه های باکتری درگیر متفاوت است.

     

     مقالات پیشنهادی: 

    اندوتوکسین

    استریلیتی

    بار میکروبی

    بررسی خاصیت ضد میکروبی انواع ضد عفونی کننده های پزشکی

    دو نوع اصلی بیماری وجود دارد:

    حصبه و پاراتیفوئید یا تب حصبه و پاراتیفوئید. آنها به ترتیب به دلیل سالمونلا تیفی و سالمونلا پاراتیفی A، B و C هستند

    سالمونلوز غیر تیفوئیدی یا "مینور" که اغلب منشاء غذایی دارد.

    آنها به صورت موارد منفرد (یا پراکنده) یا در زمینه مسمومیت غذایی جمعی (TIAC) ​​رخ می دهند.

     

    این عفونت ها که معمولاً با اصطلاح عمومی سالمونلوز نامیده می شوند، به دلیل فصلی بودن آنها شناخته می شوند که با افزایش تعداد موارد در تابستان، مشخص می شود.

     

    آیا سالمونلوز بیماری خطرناکی است؟

    اگرچه سالمونلوز یک بیماری نسبتاً شایع است، با تقریباً 300 مورد در هر میلیون نفر در سال در فرانسه، به طور کلی خوش خیم است. افرادی که سیستم ایمنی آنها ضعیف شده است (در نتیجه درمان یا بیماری)، افراد مسن، زنان باردار و نوزادان ممکن است بیشتر مستعد ابتلا باشند.

    علائم نسبتاً سریع ظاهر می شوند (بین 6 تا 72 ساعت پس از مصرف غذای آلوده) و عمدتاً منجر به گاستروانتریت می شوند. اینها اغلب پس از 3 تا 5 روز در افراد بالغ سالم خود به خود بهبود می یابند. با این حال، آنها می توانند منجر به عوارضی مانند کم آبی شدید، عفونت خون - سپسیس - یا عفونت آبسه شوند و پس از آن باید با آنتی بیوتیک درمان شوند.

     

    چگونه از آلوده شدن جلوگیری کنیم؟

    این باکتری ها در برابر سرما مقاوم هستند و می توانند بسیاری از محیط های مختلف (حیوانات، آب، لجن و غیره) را مستعمره کنند. بنابراین باید چند احتیاط را رعایت کرد:

    به تاریخ انقضای غذا احترام بگذارید؛

    به سرعت محصولات را پس از باز کردن و ظروف پس از آماده سازی مصرف کنید.

    به زنجیره سرد احترام بگذارید: به عنوان مثال، آماده سازی های مبتنی بر تخم مرغ خام یا نیم پز را در یخچال نگهداری کنید.

    در یخچال، غذاهای خام را جدا از سایرین نگه دارید تا از آلودگی بین محصولات جلوگیری شود.

    یخچال را روی دمای پایین (بیش از 4 درجه سانتیگراد) تنظیم کنید.

    یخچال را مرتباً با سفید کننده تمیز کنید.

    پس از تماس با غذای خام دست ها، میزها و ظروف را بشویید تا از آلودگی مواد غذایی سالم جلوگیری شود.

    از آنجایی که باکتری ها در اثر حرارت از بین می روند، پختن یا گرم کردن غذا در دمای بالای 65 درجه سانتی گراد ضروری است.

     

    چه کنترل هایی وجود دارد؟

    تولیدکنندگان یا توزیع کنندگان در درجه اول مسئول ایمنی بهداشتی مواد غذایی هستند که در بازار عرضه می کنند.

    بنابراین، متخصصان باید یک تجزیه و تحلیل خطر را در ارتباط با فرآیند تولید خود انجام دهند (به عنوان مثال، بهداشت عملیات، سلامت حیوانات، تجهیزات) و اقدامات پیشگیرانه را برای تضمین ایمنی سلامت محصولاتی که به بازار عرضه می کنند، تعریف کنند.

    بنابراین، بسیاری از بررسی‌ها - بررسی‌های خود، برنامه‌ریزی‌شده یا برنامه‌ریزی نشده - در مورد بهداشت یا رعایت زنجیره سرما انجام می‌شود.

    هر ساله بازرسی رسمی از موسسات نیز توسط خدمات دولتی انجام می شود.

    در صورت آلودگی ثابت غذایی که در بازار عرضه شده است، برای محافظت از مصرف کننده اقداماتی برای خروج یا فراخوان محصول انجام می شود.

     

    سالمونلوز چیست و چگونه از آن پیشگیری کنیم؟

    اشتراک گذاری

    عفونت های باکتریایی از جنس سالمونلا دومین عامل بیماری های ناشی از غذا در اروپا است. آنها گاهی اوقات با گاستروانتریت حاد تظاهر می یابند، اما می توانند برخی از جمعیت های حساس را با جدیت بیشتری تحت تأثیر قرار دهند. معرفی این بیماری و راه های پیشگیری از آن

     

    در اروپا، عفونت های باکتریایی از جنس سالمونلا دومین عامل بیماری های ناشی از غذا است. با این حال، تعداد شیوع هایی که این باکتری ها در آنها جدا شده اند از سال 2001 به طور مداوم در اتحادیه اروپا کاهش یافته است. این بهبود نشان دهنده اثربخشی سیاست اروپا در زمینه ایمنی بهداشتی مزارع و کشتارگاه ها است: کشتار سیستماتیک مزارع مرغ تخمگذار آلوده، بهداشت. اقدامات در سراسر زنجیره تولید.

     

    کدام منبع آلودگی؟

    حیوانات، از جمله دام، اغلب بدون اینکه بیمار باشند، ناقل این باکتری بدون علامت هستند. فضولات حیوانات می تواند باکتری ها را از طریق تماس به آب، گیاهان یا سایر حیوانات منتقل کند. بنابراین غذاهای با منشاء حیوانی می توانند آلوده شده و محیط (آشپزخانه، اتاق آماده سازی، کارگاه و غیره) و افرادی که آنها را سرو می کنند (آشپز، نگهدارنده و غیره) آلوده کنند.

     

    چه غذاهایی تحت تأثیر قرار می گیرند؟

    غذاهای خام یا نیم پز، به ویژه با منشاء حیوانی، بیشترین آسیب را می بینند: تخم مرغ و محصولات تهیه شده از تخم مرغ خام، گوشت (گوشت گاو، گوشت خوک، از جمله محصولات گوشت خام و مرغ)، پنیرهای شیر خام.

    سایر غذاها می توانند منبع آلودگی باشند، مانند سبزیجات، شیرخشک برای نوزادان، میوه های خشک، شکلات یا غلات.

    تخم مرغ و غذاهای تهیه شده از تخم مرغ خام (سس مایونز، خامه، موس شکلاتی، تیرامیسو و غیره) علت نزدیک به نیمی از مسمومیت های غذایی جمعی ناشی از سالمونلا هستند.

     

    چه عواقبی برای سلامتی

    سالمونلا می تواند باعث گاستروانتریت حاد شود که معمولاً طی چند روز خود به خود برطرف می شود.

    با این حال، عواقب آن در برخی از افرادی که ممکن است حساسیت خاصی داشته باشند، می تواند جدی باشد، از جمله افراد:

     

    سوء تغذیه؛

    مبتلا به بیماری های خاص (آکلرهیدریا، هیپوکلریدریا یا بیماری نئوپلاستیک) یا تحت درمان ضد اسیدیته معده.

    در درمان آنتی بیوتیکی با طیف وسیع

    در نوزادان و همچنین در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند (بیماری خود ایمنی، سرکوب کننده سیستم ایمنی، درمان پزشکی سرکوب کننده سیستم ایمنی و غیره)، عفونت سالمونلا می تواند بسیار جدی و حتی کشنده شود.

     m/تشخیص سالمونلا در محصولات پزشکی

    چگونه می توانیم قرار گرفتن در معرض خود را به عنوان یک مصرف کننده محدود کنیم؟

    هنگام خروج از توالت، قبل از تهیه و خوردن غذا، و پس از دست زدن به مواد غذایی خام یا غیر خام، دست های خود را با صابون بشویید.

    تخم‌ها را در دمای ثابت نگه دارید (یا همیشه خنک یا همیشه در دمای اتاق)، تخم‌ها نباید قبل از نگهداری شسته شوند، شستشو اجازه می‌دهد میکروارگانیسم‌ها از بیرون پوسته به سمت داخل مهاجرت کنند.

    آماده سازی تخم مرغ خام را بلافاصله پس از آماده سازی مصرف کنید یا سرد نگه دارید تا ظرف 24 ساعت مصرف شود.

    مواد غذایی با منشاء حیوانی (به ویژه گوشت خوک و مرغ و گوشت چرخ کرده) را به طور کامل بپزید (70 درجه سانتیگراد).

    به افراد در معرض خطر توصیه می شود که تخم مرغ خام یا نیم پز مصرف نکنند.

     

    شیوه زندگی و درمان های خانگی

    حتی اگر برای عفونت سالمونلا به مراقبت های پزشکی نیاز ندارید، باید مراقب باشید که دچار کم آبی نشوید، مشکلی رایج با اسهال و استفراغ.

    بیشتر بزرگسالانی که کم آبی خفیف تا متوسط ​​ناشی از اسهال، استفراغ یا تب دارند، می توانند با نوشیدن آب یا مایعات بیشتر، بیماری خود را درمان کنند. اسهال می تواند با نوشیدن آب میوه غلیظ یا نوشابه بدتر شود.

    به نوزادان و کودکانی که به دلیل اسهال، استفراغ یا تب دچار کم آبی بدن می‌شوند، باید محلول‌های آبرسانی خوراکی داده شود که بدون نسخه قابل خریداری است. این محلول ها حاوی آب و نمک در مقادیر مشخصی هستند تا مایعات و الکترولیت ها را دوباره پر کنند.

     

     مقالات پیشنهادی: 

    آمادگی برای مشاوره

    اگر با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود قرار ملاقاتی می گیرید، در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما در آمادگی کمک می کند.

    در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده  و یا دوست صمیمی خود  بخواهید که شما را همراهی کند. شخصی که شما را همراهی می کند احتمالاً اطلاعاتی را که فراموش کرده اید یا نادیده گرفته اید به خاطر می آورد.

     

    چه کاری می توانی انجام بدهی

    قبل از قرار ملاقات:

    قبل از قرار ملاقات پزشکی از وجود هرگونه محدودیتی مطلع شوید. وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید :آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی روزانه را محدود کنید.

    علائمی که دارید را یادداشت کنید، حتی علائمی که به نظر بی ارتباط با دلیل قرار ملاقاتتان هستند.

    فهرستی از اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله عوامل استرس زا، تغییرات اخیر در زندگی خود یا سفرهای اخیر تهیه کنید.

    فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها، گیاهان یا مکمل هایی که مصرف می کنید و همچنین دوزها تهیه کنید.

    فهرستی از سوالاتی که باید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی بپرسید تهیه کنید.

    در اینجا چند سوال اساسی وجود دارد:

    علت علائم من چه می تواند باشد؟

    علاوه بر محتمل ترین علت، سایر علل احتمالی علائم من چیست؟

    چه آزمایشاتی باید انجام دهم؟

    بهترین برنامه عمل چیست؟

    جایگزین های رویکرد اصلی که شما پیشنهاد می کنید چیست؟

    من شرایط پزشکی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم کنترل کنم؟

    آیا باید به هیچ محدودیتی احترام بگذارم؟

    آیا باید با متخصص مشورت کنم؟

    اگر دارویی برای من تجویز شود، آیا جایگزین ژنریک وجود دارد؟

    در صورت تمایل هر سوال دیگری بپرسید.

     

    از دکتر چه انتظاری باید داشت

    ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی باید موارد های زیر را بداند:

    بیماری از چه زمانی شروع شد؟

    فراوانی استفراغ یا اسهال

    اگر استفراغ و یا مدفوع حاوی صفرا، مخاط یا خون قابل مشاهده باشد

    اگر تب دارید

    اگر اخیراً به خارج از کشور سفر کرده اید

    آماده بودن برای پاسخ به این سوالات به شما کمک می کند تا از تاریخ خود بیشترین بهره را ببرید.

  • f/ساخت اتاق تمیز

    ساخت اتاق تمیز؛ شاید با مفهوم  اتاق تمیز یا حداقل به عنوان فضای کاری آشنا نباشیم. اتاق تمیز مکانی است که در آن محصولات با کنترل محیطی دقیق تولید می شوند و به گونه ای طراحی می شوند که سطوح پایین آلودگی را کنترل کنند، در فرآیندهایی که باید با شرایط تمیزکاری خاص انجام شوند. به عبارت ساده، یک محیط کنترل شده است که در آن محصولات تولید می شوند.

    ایده این است که ورود، تولید و نگهداری ذرات آلاینده در اتاق تمیز و که در آن پارامترهای دیگر مانند دما و رطوبت کنترل می شود، به حداقل برسد. اینها عملاً در تمام صنایع مانند ساخت داروسازی، بیوتکنولوژی، تجهیزات پزشکی و همچنین در فرآیندهای حیاتی مانند هوافضا، نوری و غیره استفاده می شوند. که در آن ذرات کوچک می توانند بر روند تولید محصولات تأثیر های منفی بگذارند.

     h/ساخت اتاق تمیز

    برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    آیا کسی می تواند یک اتاق تمیز طراحی کند؟

    پاسخ صحیح خیر است. داشتن یک متخصص در این زمینه ضروری است که بداند دمای مناسب، کنترل رطوبت، ذرات محیط را کنترل کند، زیرا به دلیل ماهیت ظریف منطقه، اتاق باید کاملاً ایزوله باشد تا اطمینان حاصل شود که محیط کاملاً تمیز برای فرآیندهایی که در داخل انجام می شود.

     

    اتاق تمیز یک محیط کنترل شده است که در آن محصولات تولید می شوند. اتاقی است که در آن غلظت ذرات معلق در هوا تحت محدودیت های خاصی کنترل می شود. حذف آلودگی هوا در محدوده زیر میکرون در واقع یک فرآیند کنترلی است.

    این آلاینده ها توسط افراد، فرآیندها، امکانات و تجهیزات تولید می شوند و باید به طور مداوم از هوا حذف شوند.

    سطحی که این ذرات باید حذف شوند به استاندارد مورد نیاز بستگی دارد. رایج ترین استاندارد مورد استفاده استاندارد فدرال آمریکای شمالی 209E است. 209E سندی است که استاندارد کلاس های هوای پاک را در رابطه با ذرات معلق در هوا، در اتاق تمیز یا در مناطق تمیز ایجاد می کند. قوانین و رویه های سختگیرانه ای برای جلوگیری از آلودگی محصول رعایت می شود.

     

    تنها راه کنترل آلودگی کنترل کل محیط است، بنابراین جریان هوا و جهت آن، فشار، دما، رطوبت و فیلتراسیون تخصصی باید به شدت کنترل شود و منابع این ذرات باید تا حدی کنترل یا حذف شوند. ممکن است.

    اتاق‌های تمیز با استفاده از روش‌ها و پروتکل‌های بسیار سخت‌گیرانه طراحی و ساخته می‌شوند و اغلب در صنایع الکترونیک، داروسازی، پزشکی، هوافضا، خودروسازی و سایر صنایع که محیط تولید در آنها حیاتی است، یافت می‌شوند.

     

    نظارت سریع هوا در یک اتاق تمیز، در مقایسه با هوای یک دفتر معمولی، تفاوت بزرگی را به ما می گوید. هوای یک دفتر معمولی حاوی 500000 تا 1000000 ذره (0.5 میکرون یا بزرگتر) در هر فوت مکعب هوا است. اتاق تمیز کلاس 100 طوری طراحی شده است که هرگز اجازه ورود بیش از 100 ذره (0.5 میکرون یا بیشتر) در هر فوت مکعب هوا را نمی دهد. اتاق‌های تمیز کلاس 1000 و کلاس 10000 برای محدود کردن ذرات به ترتیب به 1000 و 10000 طراحی شده‌اند.

     

    قطر موی انسان بین 75 تا 100 میکرون است، ذره ای که 200 برابر کوچکتر (0.5 میکرون) از موی انسان است، می تواند باعث ایجاد آشفتگی بزرگ در یک اتاق تمیز شود. آلودگی می تواند باعث خرابی و هزینه های تولید بیش از حد شود، در واقع تلسکوپ فضایی هابل میلیاردر ناسا به دلیل آلودگی توسط ذره ای کوچکتر از 0.5 میکرون آسیب دید و طبق انتظار عمل نکرد.

    هنگامی که اتاق تمیز ساخته شد، باید با همان استانداردهای بالا نگهداری و تمیز شود.

    اتاق تمیز محیطی است که از نظر دما، کیفیت هوا از نظر تمیزی آن، طبقه بندی آن بر اساس غلظت ذرات و آلودگی شیمیایی هوا، تمیزی سطوح بر اساس غلظت ذرات و آلودگی شیمیایی، کنترل می شود. پس از آن کنترل آلودگی باکتریایی. رطوبت نسبی، تخلیه الکترواستاتیک (به نظر می رسد که این مهم نیست اما بستگی به آنچه در اتاق تمیز روی آن کار می شود) و فشار هوا کنترل می شود.

     

    اختلاف فشار نیز بسته به فرآیندی که در حال انجام است بسیار حیاتی است: در صورتی که هر ماده ای خطری برای اپراتور داشته باشد، فشار محیط یا فضایی که فرآیند در آن انجام می شود باید دارای فشار منفی و تجهیزات با فشار منفی باشد. برای حفاظت از اپراتور و فیلترهای مربوطه برای حفاظت از محیط زیست.

     

    مقالات بیشتر:

    تست  چسبندگی سلولی

    مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    در کاستاریکا اتاق های تمیز بی شماری در صنایع مختلف و متنوع وجود دارد که انواع آلودگی بسته به کاربرد مورد نظر کم و بیش مهم یا محدود کننده است. اتاق های تمیز برای ساخت وسایل پزشکی (ایمپلنت، کاتتر یا پروب، مواد یکبار مصرف یکبار مصرف در جراحی ها یا تزریقی)، در صنعت داروسازی در ساخت داروهای استریل در مقیاس بزرگ یا در تهیه انفرادی داروها در اندازه گیری در مقیاس بزرگ یا در بیمارستان ها در تهیه شیمی درمانی، در صنعت الکترونیک در ساخت نیمه هادی ها، دستگاه های ذخیره سازی و صفحه نمایش.

    البته اتاق تمیز در صنایع نوری و لیزر، هوافضا، خودروسازی و صنایع غذایی کاربرد دارد، البته من از شرکت هایی در کشور که به این فعالیت ها اختصاص دارند و اتاق تمیز دارند بی اطلاع هستم. اتاق های عمل بیمارستان نیز باید به عنوان اتاق تمیز با تمام مقررات و مراقبت های تعیین شده توسط استاندارد عمل کنند.

    در سال‌های اخیر ما موفق شده‌ایم که برخی از شرکت‌کنندگان را از بخش سازمانی به عضویت درآوریم، جایی که به‌روزرسانی و اجرای این استانداردهای ISO که داوطلبانه هستند بسیار مهم است.

  • m/مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز؛ اتاق تمیز: عملکرد، طبقه بندی و مبلمان

    فهرست مطالب

    اتاق تمیز چیست و برای چه کاری لازم است؟

    اتاق تمیز چگونه کار می کند؟

    جریان هوا و اهمیت آنها در اتاق تمیز

    چه استانداردهایی برای طبقه بندی اتاق تمیز اعمال می شود؟

    کلاس های اتاق تمیز بر اساس ISO

    کلاس های اتاق تمیز مطابق با GMP

    هنگام راه اندازی اتاق تمیز چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟

    ماشین های پالت و تجهیزات حمل و نقل مناسب برای اتاق های تمیز

    سوالات متداول در مورد کلاس های اتاق تمیز

    در برخی از صنایع، الزامات بهداشتی سختگیرانه ای در محل کار اعمال می شود. این می تواند به عنوان مثال، آزمایشگاه های تحقیقات پزشکی یا بیوتکنولوژی، سالن های تولید و طراحی برای فناوری هوافضا یا سالن های تولید در صنعت نیمه هادی باشد. این اتاق ها نه تنها باید به دقت تمیز نگه داشته شوند. برای اینکه کیفیت کار به خطر نیفتد، غلظت ریزترین ذرات به اصطلاح ذرات معلق در هوا در هوای اتاق نباید از حد معینی بیشتر شود. اتاقی که این شرایط را داشته باشد، اتاق تمیز نامیده می شود.

    m/مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    به منظور دستیابی به یک استاندارد بین المللی قابل مقایسه، استانداردهای سختگیرانه ای برای عملکرد اتاق تمیز اعمال می شود. از جمله، آنها غلظت ذرات در هوا، اقدامات برای فیلتر کردن و تمیز کردن هوا، امکانات اتاق تمیز، تجهیزات حمل و نقل، مواد کار و ماشین آلات و همچنین لباس کار کارکنان را تنظیم می کنند.

    اینکه کدام یک از استانداردها برای شرکت شما اعمال می شود به صنعت مربوطه و هدف اتاق تمیز بستگی دارد. شما می توانید مطابق با مشخصات تایید شده با صدور گواهینامه از یک آژانس تست مستقل باشید.

     

    اتاق تمیز چیست و برای چه کاری لازم است؟

    اتاق تمیز محل کاری است که در آن غلظت ذرات معلق در هوا با وسایل مصنوعی تا حد امکان پایین نگه داشته می شود. به این ترتیب، تکنیک‌های ساخت بسیار حساس یا مطالعات تحقیقاتی می‌توانند تحت شرایط بهداشتی - در صورت لزوم حتی استریل - انجام شوند.

    ذرات معلق در هوا ذرات معلق (آئروسل) از ترکیبات مختلف هستند. این اصطلاح برای مواد جامد و مایع به کار می رود و از جمله شامل دود، خاکستر، گرده و هاگ، باکتری ها و ویروس ها و همچنین نانوذرات تولید شده مصنوعی می شود.

    نیاز به اتاق های تمیز از این واقعیت ناشی می شود که هوای معمولی محیط همیشه تا حد معینی با گرد و غبار، دود اگزوز، گرده یا ذرات ریز مشابه آلوده می شود. در حالی که هیچ عواقب دیگری برای مردم در زندگی روزمره وجود ندارد، این ذرات می توانند آسیب قابل توجهی در تولید مواد غذایی، تراشه های کامپیوتری یا دارو ایجاد کنند. به همین دلیل، کار در اتاق تمیز برای صنایع و فرآیندهای زیر الزامی است:

    تولید و فرآوری مواد غذایی

    تولید نیمه هادی و فناوری کامپیوتر

    مهندسی هوا فضا

    تست های آزمایشگاهی

    پروژه های تحقیقاتی پزشکی، بیولوژیکی و شیمیایی

    اپتیک و تکنولوژی لیزر

    تولید محصولات دارویی

    فقط در یک اتاق تمیز می توان خطر آلودگی یا آسیب ناشی از ذرات معلق در هوا را آنقدر کم نگه داشت که الزامات فنی و بهداشتی برای تولید و کار مطمئن و ایمن برآورده شود.

     

    اتاق تمیز چگونه کار می کند؟

    لازم نیست یک اتاق تمیز به معنای واقعی کلمه یک اتاق باشد. هم قسمت های ساختمان و هم اتاقک ها یا به اصطلاح چادر اتاق تمیز در یک اتاق بزرگتر می توانند با عایق بندی مناسب از محیط بیرون به عنوان اتاق تمیز راه اندازی شوند. برای این منظور اتاق تمیز به گونه ای ساخته شده است که یک واحد بسته را تشکیل می دهد که در آن می توان غلظت ذرات را به طور دقیق اندازه گیری و پایش کرد و سایر پارامترها مانند رطوبت، فشار هوا و دما را به صورت هدفمند کنترل کرد. شرایط ثابت حاکم است

    این امر با فناوری اتاق تمیز مناسب امکان پذیر شده است. سیستم های تهویه و تهویه مطبوع کارآمد تضمین می کنند که هوا به طور مداوم مبادله می شود و - با توجه به مقادیر مورد نیاز - از ذرات تولید شده در فرآیند کار پاک می شود. برای تسهیل این فرآیند، یک جریان هوا ایجاد می شود که در آن ذرات از اتاق خارج می شوند (تهویه با فشار مثبت). در برخی موارد از خلاء برای مکیدن ذرات معلق در هوا استفاده می شود. با این حال، این فقط برای الزامات امنیتی خاص ضروری است، به عنوان مثال. ب. برای کار با مواد شیمیایی خطرناک یا عوامل بیماری زا.

     

    آبشار فشار برای جلوگیری از میکروب در اتاق تمیز

    به منظور حفظ هوای اتاق تمیز تا حد امکان عاری از ذرات و جلوگیری از ورود مواد معلق آلوده از بیرون، آبشارهای فشار در بسیاری از زمینه‌ها استفاده می‌شوند. این اقدامات فیزیکی به تدریج اتاق های کلاس های مختلف اتاق تمیز را از یکدیگر جدا می کند. موارد زیر اعمال می شود: هر چه فشار در اتاق بیشتر باشد، خلوص هوای اتاق بیشتر می شود. بنابراین پایین ترین کلاس اتاق تمیز ISO 1 دارای بالاترین فشار است و بیشترین تمیزی ممکن را تضمین می کند.

    آبشارهای فشار معمولاً در درب های قفل هوا استفاده می شوند و با تکنیک های هدفمند برای کنترل جریان هوا ترکیب می شوند. آنها از ورود جریان های هوای آلوده به اتاق های تمیز جلوگیری می کنند. آبشار فشار بیش از حد از تمیز به ناپاک است، به این معنی که: اگر درب قفل باز شود، ذرات ناخواسته از اتاقی با کلاس اتاق تمیز پایین تر و در نتیجه فشار کمتر نمی توانند به اتاق تمیز نفوذ کنند، زیرا فشار اتاق بیشتر است.

    تکنیک‌های مانع بیشتری ممکن است برای حفظ هوا تا حد امکان عاری از ذرات و دستیابی به حفاظت جامع در برابر آلودگی ضروری باشد.

    فناوری تهویه اتاق تمیز در درجه اول باید ذرات تولید شده در حین کار را حذف کند. با این حال، خطر آلودگی بسیار بیشتر از کارمندان، تجهیزات حمل و نقل و مواد کاری است که از بیرون به اتاق تمیز منتقل می شوند. یک قفل اتاق تمیز باید بتواند چنین آلودگی را رد کند.

    پرسنل و مواد کارمندانی را که می خواهند در اتاق تمیز کار کنند و همچنین تجهیزات و مواد کار را با کمک جریان هوای قوی از تمام باقی مانده ذرات قفل می کند. تشک های مخصوص به دام انداختن کثیفی با چسب آنتی باکتریال تضمین می کند که کثیفی از زیره کفش و اشیایی که با زمین تماس دارند نیز پاک می شود. بسته به منطقه کار، یک لباس اتاق تمیز یا لباس اتاق تمیز استریل نیز برای کار مورد نیاز است.

     

    جریان هوا و اهمیت آنها در اتاق تمیز

    با این وجود، افراد و اشیایی که در داخل اتاق تمیز قرار دارند، به طور مداوم ذرات معلق و ذرات معلق منتشر می کنند که هوا را آلوده می کند. بسته به کلاس اتاق تمیز، الزامات مختلفی برای فناوری تهویه اعمال می شود: گاهی اوقات می توان برای کاهش غلظت ذرات در اتاق و مخلوط کردن حجم هوا کافی باشد. تبادل در مقیاس بزرگ، از جمله استخراج توده های هوا، نیز ممکن است ضروری باشد تا هوای اتاق تمیز تا حد امکان ذرات کمتری داشته باشد.

    جریان هوا برای جلوگیری از آلودگی در اتاق تمیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است: آنها می توانند متلاطم یا آرام باشند. یک جریان آرام منظم و یکنواخت است، توسط موانعی مانند اشیا یا افراد محدود یا منحرف نمی شود، اما اجازه انتشار با سرعت یکنواخت را دارد.

    با جریان‌های آرام هوا، هوای اتاق را می‌توان به‌ویژه کم ذرات نگه داشت، اما در عمل این ذرات اغلب با موانعی روبرو می‌شوند. اگر جریان آرام به افراد یا اشیا برخورد کند، تلاطم رخ می دهد و ماده معلق به اطراف می چرخد. جریان هوای متلاطم خطر آلودگی را افزایش می دهد. به دلیل وجود جریان های آرام، آلودگی با مواد معلق تا ده برابر کمتر از زمانی است که جریان هوای متلاطم در اتاق حاکم است.

     m/مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    چه استانداردهایی برای طبقه بندی اتاق تمیز اعمال می شود؟

    میزان تحمل ذرات معلق در هوا و/یا میکروب‌ها بین بخش‌ها و وظایف کاری بسیار متفاوت است: این تأثیری مشابه بر شرایط اتاق تمیز دارد. به همین دلیل، تقسیم بندی به کلاس های مختلف اتاق تمیز وجود دارد که بر اساس استانداردهای تمیزی مورد نیاز برای هدف مربوطه است.

    معیارهای طبقه بندی نیز بسته به صنعت متفاوت است. به عنوان مثال، غلظت ذرات در هوا برای کلاس های اتاق تمیز در فناوری نیمه هادی یا هوافضا استفاده می شود، اما تعداد میکروارگانیسم ها نیز در اتاق تمیز در صنایع غذایی اندازه گیری می شود. از سوی دیگر برای پزشکی و داروسازی تعداد میکروب ها عامل تعیین کننده ای است. برای اطمینان از دستیابی به استانداردهای یکنواخت در سطح ملی و بین المللی، طبقه بندی اتاق تمیز در استانداردهای مختلف تنظیم شده است.

     

    از آنجایی که این طبقه بندی عمدتاً در صنایع دارویی و غذایی استفاده می شود، آلودگی میکروبیولوژیکی هوا نیز شامل می شود. با این حال، مقادیر حدی مشخص شده در دستورالعمل تنها یک توصیه را نشان می دهد، زیرا مقادیر الزام آور در قوانین و استانداردهای خاص صنعت مشخص شده است.

    کلیه وسایل کار و قطعات مورد استفاده در اتاق تمیز از طریق قفل های به اصطلاح متریال وارد اتاق می شوند. موارد زیر صدق می کند: با کاهش کلاس اتاق تمیز ISO و خلوص هوا مرتبط، قطعات مجاز کوچکتر و کوچکتر می شوند.

    بنابراین، در پایین ترین کلاس های اتاق تمیز، به عنوان مثال، هیچ ماشین آسانسوری مجاز نیست، کالاها و مواد به صورت دستی به اینجا منتقل می شوند.

     

    هنگام راه اندازی اتاق تمیز چه نکاتی را باید در نظر گرفت؟

    هر شی اضافی در اتاق تمیز می تواند جریان هوای لازم برای تمیز کردن را مختل کند، بنابراین هنگام راه اندازی اتاق تمیز باید خود را به موارد ضروری محدود کنید. هم تجهیزات کار و هم اثاثیه باید از مواد مقاوم در برابر سایش ساخته شوند تا هیچ ذره ای در حین استفاده از بین نرود - این امر برای مثال در مورد کابینت های فولادی ضد زنگ یا میزهای کاری با میز کار با روکش رزین ملامینه صدق می کند.

    اثاثیه، پوشش کف و روکش دیوارها باید بدون درز و مقاوم در برابر پارگی باشد تا هیچ ذره ای نتواند گیر کند. مواد همچنین باید به راحتی تمیز شوند و - در صورت لزوم برای محل کار مربوطه - ضد عفونی شوند. هنگام انتخاب صندلی کار مناسب، مهمترین فاکتورها مواد ضد الکتریسیته ساکن و طراحی با سطوح بسته و صاف است. در صورت شک، بالشتک های صندلی باید با یک لایه پلاستیکی مهر و موم شوند تا از انتشار ذرات جلوگیری شود. مواد کار مانند دفترچه یادداشت و کاغذ نیز باید برای استفاده در اتاق های تمیز مناسب باشند.

    دسترسی به اتاق های تمیز با الزامات تمیزی خاص معمولاً از طریق مناطق جداگانه با طبقه بندی اتاق تمیز افزایش می یابد تا از آلودگی مورد نیاز برای کار تضمین شود. برعکس، ضدعفونی کافی لباس کار و مواد کار پس از کار با محصولات بالقوه خطرناک ضروری است. برای ایمنی کارکنان و از نظر ایمنی شغلی، باید در تمام مناطق اتاق تمیز و منابع احتمالی خطر علائم ایمنی واضح وجود داشته باشد.

     

    مقالات بیشتر:

    تست  چسبندگی سلولی

    تست تشخیص مایکوپلاسما به روش PCR

    تست  سمیت سلولی به روش MTT

    تست  خون سازگاری و هولیز کنندگی

    آزمون بررسی رشد سلولی

    مشاوره جهت تهیه CTD

    ماشین های پالت و تجهیزات حمل و نقل مناسب برای اتاق های تمیز

    برای برآورده ساختن الزامات تجویز شده در اتاق های تمیز، نه تنها تنظیم صحیح اتاق ها مهم است، بلکه استفاده از تجهیزات حمل و نقل مناسب مانند کامیون های پالت، گاری های حمل و نقل یا وسایل نقلیه حمل و نقل نیز اهمیت دارد. زیرا: دستگاه های حمل و نقل، اجزا، ابزار و تجهیزات کار حساس را نه تنها در اتاق های تمیز، بلکه بین مناطق عملیاتی مختلف جابجا می کنند. به منظور جلوگیری از خطر آلودگی در مسیر حمل و نقل، تمام وسایل حمل و نقل مورد استفاده باید برای کار در اتاق های تمیز مناسب باشند.

    وسایل حمل و نقلی که مطابق با مقررات بهداشتی مطابق با ISO 14159 هستند، به عنوان مثال - لیفت تراک های ساخته شده از فولاد ضد زنگ: کامیون های صنعتی در برابر مواد شیمیایی، اسیدی، قلیایی و رطوبت مقاوم بوده و به شدت و بهداشتی تمیز می شوند. فولاد ضد زنگ محفظه کامیون بالابر نیز صاف و مقاوم در برابر سایش است، به طوری که هیچ ذره ای رسوب نمی کند. سرهای بسته چنگال نیز از کالاهای حمل شده در برابر پرتاب شدن ذرات محافظت می کند. به منظور جلوگیری از انتشار ذرات در هنگام حرکت بر روی پوشش کف، پالت تراک های فولادی ضد زنگ و دستگاه های حمل و نقل نیز مجهز به غلتک های نایلونی مقاوم در برابر سایش و روان هستند.

    چرخ دستی های مخصوص حمل و نقل برای انتقال اجزای ضد عفونی شده از اتاق های تمیز به مناطق تولیدی یا سایر مناطق عملیاتی و برای نگهداری قطعات ذکر شده استفاده می شود: بسته به نوع، چرخ دستی های فولادی ضد زنگ بسته در برابر نفوذ ذرات گرد و غبار محافظت می کنند و همچنین در دسترس هستند. قفل های الکترونیکی ترولی های حمل و نقل با سیستم هوای خروجی، که در آن هوای بیرون از طریق یک پیش فیلتر و یک فیلتر HEPA مکیده و تمیز می شود، حتی می توانند برای خنک کردن محصولات اتاق تمیز استفاده شوند.

     

    سوالات متداول در مورد کلاس های اتاق تمیز

    اتاق تمیز چیست؟

    اتاق تمیز یک منطقه کاری بسته و ایزوله است که در آن غلظت ذرات معلق در هوا (آئروسل ها) با استفاده از سیستم های تهویه ویژه و قفل های دسترسی در سطح پایینی نگه داشته می شود.

     

    چرا یک اتاق تمیز برای انواع خاصی از کار ضروری است؟

    محصولات بسیار حساس در صنایع نیمه هادی، غذایی یا دارویی باید از آلودگی با ذرات ریز که برای چشم نامرئی هستند محافظت شوند، زیرا حتی حداقل آلودگی می تواند تأثیر منفی بر کیفیت محصول و عملکرد یا تأثیر آن بگذارد. شرایط بهداشتی لازم فقط در یک اتاق تمیز ایجاد می شود.

    کنترل ذرات در اتاق تمیز و مدیر امکانات

    کنترل ذرات در اتاق تمیز قبل از اقدام به طراحی آن باید توسط مسئول تاسیسات به دقت مورد مطالعه قرار گیرد.

     

    ویژگی های ذرات معلق در هوا

    ذرات معلق در هوا جامداتی هستند که در هوا معلق هستند. برای هدف ما ذرات به عنوان اجسامی با موارد زیر تعریف می شوند:

    مرزهای فیزیکی در همه جهات

    برخی از قطرها بین 0.001 میکرون تا 100 میکرون*

    ویژگی های مواد حالت جامد یا مایع

    *اندازه آلاینده ها و ذرات اغلب برحسب میکرون توصیف می شود. میکرون یک میلیونیم متر است. در واحدهای ایالات متحده، یک میکرون برابر با 1/25400 اینچ است. برای دریافت ایده، قطر موی انسان بین 75 تا 100 میکرون است. یک ذره 0.5 میکرون (200 برابر کوچکتر از موی انسان) می تواند باعث ایجاد آشفتگی بزرگ در یک اتاق تمیز شود.

    منابع اصلی آلودگی در اتاق های تمیز (نیاز به کنترل ذرات در اتاق های تمیز)

    سطح آلودگی هوا در اتاق تمیز تا حد زیادی به فعالیت های تولید ذرات که در اتاق انجام می شود، علاوه بر پرسنلی که در سطوح آلودگی نیز نقش دارند، بستگی دارد. ثابت شده است که بسیاری از این آلاینده ها توسط پنج منبع اصلی (1) امکانات، (2) افراد، (3) ابزار، (4) مایعات و (5) محصول در حال تولید تولید می شوند. از این رو استقرار کنترل ذرات در اتاق های تمیز اهمیت دارد. فهرست زیر را برای درک بهتر از محل منشأ آلودگی مرور کنید.

     o/مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    امکانات

    دیوارها، کف و سقف

    رنگ و مینا

    مصالح ساختمانی (گچ تخته، گچ تخته، خاک اره و غیره)

    زباله های تهویه مطبوع

    هوا و بخارات اتاق

    نشت و ریختن مایعات

    2 نفر

     

    پوسته پوسته و روغن

    عطر و لوازم آرایشی

    بزاق

    بقایای لباس (پرز، الیاف و غیره)

    مو

    1. تولید شده توسط ابزار

     

    اصطکاک یا سایش ذرات

    آلاینده ها و روان کننده ها

    ارتعاشات

    جارو، جارو یا پارچه

    1. مایعات

     

    ذرات معلق در هوا

    باکتری ها، مواد آلی و رطوبت

    تکمیل یا پوشش کف

    مواد شیمیایی پاک کننده

    نرم کننده ها (گازهایی که از خود خارج می کنند)

    آب دی یونیزه

    1. تولید شده توسط محصول

     

    تراشه های سیلیکونی

    تکه های کوارتز

    زباله های اتاق تمیز

    ذرات آلومینیوم

    چهار جزء اساسی برای تعریف کنترل ذرات در اتاق تمیز (دارای یک محیط کنترل شده) کتاب الکترونیکی رایگان: سیستم های HVAC در اتاق های تمیز

    1) معماری اتاق تمیز - مصالح ساختمانی و تکمیل در ایجاد سطوح تمیزی مهم هستند و در به حداقل رساندن تولید آلاینده های داخلی از سطوح بسیار مهم هستند.

    2) سیستم HVAC - یکپارچگی یک محیط اتاق تمیز با اختلاف فشار در رابطه با مناطق مجاور در سراسر سیستم های گرمایش، تهویه و تهویه مطبوع ایجاد می شود. الزامات سیستم HVAC عبارتند از:

    تامین جریان هوا با حجم و تمیزی کافی برای حفظ سطح تمیزی اتاق.

    ورود هوا به گونه ای که از مناطق راکد که در آن ذرات می توانند انباشته شوند جلوگیری شود.

    فیلتر کردن هوای بیرون و آن چیزی که از طریق فیلترهای هوای با راندمان بالا برای ذرات HEPA (فیلتر مهار ذرات با راندمان بالا) بازگردانده می شود.

    هوا را طوری تنظیم کنید که دما و رطوبت مورد نیاز اتاق تمیز را برآورده کند.

    از تهویه مطبوع جایگزین کافی برای حفظ فشار مثبت مشخص شده اطمینان حاصل کنید.

    3) فناوری تعامل - فناوری تعامل شامل دو عنصر است: (1) حرکت مواد و افراد در داخل منطقه و (2) نگهداری و تمیز کردن. اجرای دستورالعمل‌های اداری، پروتکل‌ها و اقدامات لازم در خصوص مسائل لجستیکی، راهبردهای عملیاتی، نگهداری و نظافت ضروری است.

    4) سیستم های مانیتورینگ – از طریق کنترل ذرات در اتاق تمیز و همچنین اینکه سیستم های مانیتورینگ شامل وسایلی هستند که نشان می دهد اتاق تمیز به درستی کار می کند، می توان گفت که یک محیط کنترل شده داریم. متغیرهای نظارت شده عبارتند از تفاوت فشار بین محیط بیرون و اتاق تمیز، دما، رطوبت و در برخی موارد سر و صدا و ارتعاشات. داده های کنترل باید به طور معمول ثبت شوند.

    اگر علاقه مند به کسب اطلاعات بیشتر در مورد نحوه بهینه سازی کنترل رطوبت در اتاق های تمیز در مکزیک برای کارخانه خود هستید و چگونه می تواند به شما در دستیابی به یک محیط کاری کنترل شده و عاری از آلاینده های خارج کمک کند.

    اتاق های تمیز، نظارت بر کیفیت هوا ضروری است

    اتاق های تمیز در صنایع دارویی، پزشکی و الکترونیک در فرآیندهایی استفاده می شود که باید با شرایط تمیزکاری خاص انجام شود.

    آنها به طور خاص برای داشتن سطوح پایین ذرات گرد و غبار، میکروارگانیسم ها و بخارات طراحی شده اند.

     

    مقالات بیشتر:

    تست  چسبندگی سلولی

    مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

    تست  خون سازگاری و هولیز کنندگی

    تشخیص اشرشیا کلی در محصولات پزشکی

    تشخیص استاف در محصولات پزشکی

    اتاق های تمیز

    اتاق های تمیز اتاق های تمیز بر اساس تعداد و اندازه ذرات موجود در واحد حجم طبقه بندی می شوند.

    به عنوان مثال، اتاق تمیز کلاس 100 اجازه می دهد 100 ذره 0.5 میکرون یا بزرگتر در هر فوت مکعب وجود داشته باشد.

    رطوبت نسبی و شرایط دما باید کنترل شود تا از رشد میکروارگانیسم ها جلوگیری شود.

    علاوه بر این، ذرات باید با استفاده از فیلترهای HEPA حذف شوند، توصیه می شود برای جلوگیری از اشباع زودرس فیلترهای ترمینال هنگام گرفتن بزرگترین ذرات، فیلترهای پیش نصب کنید.

    تغییرات هوا برای رقیق کردن آلاینده ها با هوای تمیز بیرون مهم است. حداقل تهویه مورد نیاز در صنعت داروسازی 20 تعویض هوا در ساعت است و در سایر صنایع تا 75 تعویض هوا انجام می شود.

    در نهایت، باید سطح مناسبی از فشار دیفرانسیل وجود داشته باشد، فشار بالاتری در داخل وجود داشته باشد تا از ورود ذراتی که می‌توانند فرآیند را آلوده کنند، جلوگیری شود.

    یک مقدار کم ممکن است موثر نباشد و یک مقدار بسیار بالا ممکن است باعث هزینه های انرژی بالا شود.

    به طور کلی اتاق ها برای مقداری بین 0.1 تا 0.25 اینچ ستون آب طراحی شده اند.

     

    نظارت بر اتاق تمیز

    مانیتور اتاق تمیز برای بررسی مداوم پارامترهای کیفیت هوا در اتاق تمیز، از مانیتورهای اتاق استفاده می شود.

    این ابزارها می توانند به طور همزمان دما، رطوبت نسبی، تغییرات ساعتی هوا و فشار دیفرانسیل را کنترل کنند.

    اگر مقداری خارج از مشخصات باشد، یک زنگ هشدار ایجاد می شود تا اقدامات اصلاحی انجام شود.

    یکی دیگر از عواملی که باید در نظر گرفته شود ذرات موجود در هوا هستند، یک شمارنده ذرات به شما امکان می دهد بدانید که آیا الزامات فرآیند برآورده شده است یا خیر.

     

    پراکندگی حرارتی ایستگاه های مانیتور هوا

    در نهایت مقدار هوای بیرون را می توان به راحتی با یک دبی سنج کانالی اندازه گیری کرد.

    اینها با استفاده از پراکندگی حرارتی یا توسط لوله های پیتوت و سنسورهای فشار دیفرانسیل کار می کنند.

     

     

  • m/اندوتوکسین

    اندوتوکسین؛اندوتوکسین ها جزئی از غشای خارجی باکتری های گرم منفی هستند. تشخیص آنها در صنعت داروسازی و پزشکی برای کیفیت و ایمنی محصول حیاتی است.

    اهمیت آن در این واقعیت است که تب زا است. پیروژن ها گروه متنوعی از ترکیبات هستند که با توانایی آنها در ایجاد افزایش سریع دمای هسته در هنگام وارد شدن به جریان خون تعریف می شوند ("پیرو" از کلمه یونانی آتش گرفته شده است). این ممکن است منجر به یک واکنش التهابی سریع و شوک شدید و در برخی موارد نارسایی اندام و در نهایت مرگ شود. واضح است که وجود عوامل تب‌زا در هر داروی تزریقی یا روی سطوح دستگاه‌های پزشکی که با خون در گردش یا مایع مغزی نخاعی تماس داشته باشد یک خطر بالقوه است و مهم است که بتوان طیف وسیعی از محصولات را برای وجود این‌ ترکیبات آزمایش کرد. اندوتوکسین باکتریایی فراگیرترین پیروژن است و به احتمال زیاد در یک محیط تولید یافت می شود و بنابراین آزمایش بر روی روش های تشخیص آن متمرکز است.m/اندوتوکسین

    برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    اندوتوکسین ها جزء اصلی غشای خارجی دیواره سلولی باکتری های گرم منفی هستند. به طور معمول، اصطلاح اندوتوکسین مترادف با لیپوپلی ساکارید استفاده می شود، علیرغم این واقعیت که تعداد کمی از اندوتوکسین ها لیپوپلی ساکارید نیستند. عملکرد اصلی اندوتوکسین ها در باکتری ها ساختاری و محافظتی است.

    باکتری های گرم منفی با دو غشا مشخص می شوند: غشای داخلی سیتوپلاسما را احاطه کرده است در حالی که غشای خارجی دیواره سلولی باکتری را از محیط خارجی جدا می کند. بنابراین، غشای خارجی به عنوان اولین خط دفاعی در برابر تهدیدات محیطی عمل می کند. در بیشتر موارد، غشای خارجی دولایه فسفولیپیدی معمولی نیست، بلکه دولایه نامتقارن است که شامل لیپوپلی ساکارید  در لایه بیرونی و فسفولیپیدها در لایه داخلی است

    اندوتوکسین‌ها توسط پزشک و باکتری‌شناس آلمانی ریچارد فایفر کشف شدند که آن‌ها را برای متمایز کردن آن‌ها از اگزوتوکسین‌ها، سمومی که به‌طور فعال در محیط توسط باکتری‌ها آزاد می‌شوند، نامید. در واقع، اندوتوکسین ها فقط می توانند به صورت غیر فعال آزاد شوند. این معمولاً یا از طریق مرگ، آسیب مکانیکی و لیز باکتری ها و همچنین در طول تقسیم باکتری اتفاق می افتد.

    برای انسان و حیوان، اندوتوکسین‌ها نوعی پیروژن (عامل تب‌ساز) هستند که در صورت وجود مقادیر کم (پیکوگرم) در جریان خون، واکنش‌های بیولوژیکی مختلفی را القا می‌کنند. اندوتوکسین ها را می توان در محیط (آب، هوا) پر از باکتری های گرم منفی یافت.

     

    مقالات بیشتر:

    بررسی قابلیت رشد و مهار میکروب ها (GPT) 

    استریلیتی

    بار میکروبی

    بررسی خاصیت ضد میکروبی انواع ضد عفونی کننده های پزشکی

    ارتباط اندوتوکسین ها

    اندوتوکسین ها به عنوان یک نشانگر زیستی تشخیصی اولیه برای شناسایی سرولوژیک عفونت های باکتریایی خاص گرم منفی عمل می کنند. شناسایی به موقع برای درمان زودهنگام بیماری ضروری است.

    شناسایی اندوتوکسین همچنین در صنعت داروسازی و پزشکی برای کیفیت و ایمنی محصول نقش دارد. داروهای تزریقی ، بیولوژیک (مانند انسولین) و ایمپلنت های پزشکی باید استریل باشند. با این حال، فرآیند استریلیتی می‌تواند در صورت وجود باکتری‌های گرم منفی و کشته شدن آندتوکسین‌ها را آزاد کند. اندوتوکسین ها در برابر حرارت پایدار هستند و حتی پس از مرگ باکتری ها نیز باقی می مانند. غیرفعال شدن آنها نه با جوشاندن و نه با اتوکلاو امکان پذیر نیست. با این حال، گزارش شده است که هیپوکلریت و پراکسید آنها را غیرفعال می کند.

    اگر اندوتوکسین ها وارد جریان خون شوند تب، شوک و نارسایی اندام ممکن است رخ دهد. حتی 1 میلی گرم از اندوتوکسین های داخل وریدی می تواند عواقب کشنده ای داشته باشد. در نتیجه، محصولات تزریقی باید از نظر وجود اندوتوکسین آزمایش شوند تا از ایمنی محصول اطمینان حاصل شود.

     

    ترکیب شیمیایی اندوتوکسین ها

    اندوتوکسین ها مولکول های آمفیفیلیک با ترکیب شیمیایی بسیار متغیر در بین سویه های باکتریایی هستند. اندوتوکسین ها وزنی در حدود 10 کیلو دالتون دارند و ساختار کلی آنها از سه بخش تشکیل شده است: یک جزء لیپیدی حاوی اسیدهای چرب و فسفات های دی ساکارید (لیپید A)، زنجیره های جانبی پلی ساکارید اختصاصی O و یک زنجیره پلی ساکارید هسته . بیوسنتز LPSکاملاً متوالی است و پلی ساکاریدهای هسته به ترتیب به لیپید Aاضافه می شوند. زیر واحدهای آنتی ژن Oدر آخر اضافه می شوند.

    لیپید Aجزء سمی اندوتوکسین ها است. این یک دی ساکارید N-acetylglucosamineفسفریله است که حاوی بخش آبگریز (زنجیره های آلیفاتیک اسیدهای چرب) است که اندوتوکسین را به غشای باکتری متصل می کند. بقیه اندوتوکسین از سطح سلول بیرون می زند . اگرچه ساختار آن بسیار حفاظت شده است، اما می تواند در پاسخ به شرایط محیطی مختلف دستخوش تغییراتی شود

    پلی ساکارید هسته شامل یک زنجیره کوتاه از قندها است که می تواند تغییراتی را در بین باکتری ها و حتی در بین سویه های مختلف نشان دهد.

    آنتی ژن Oبه پلی ساکارید هسته متصل است و بیرونی ترین قسمت مولکول است. اگرچه سمی نیست، اما بخش اصلی ایمنی زایی اندوتوکسین ها است و در نتیجه، یک هدف شناسایی برای آنتی بادی ها و یک عامل تعیین کننده اصلی آنتی ژن است. این یک پلیمر گلیکان تکراری است که از 3 تا 5 قند تشکیل شده است. این متنوع ترین جزء LPSاست: ترکیب و طول در بین گونه ها و حتی استرین های باکتری متفاوت است.

    d/اندوتوکسین

    عملکرد اندوتوکسین ها

    اندوتوکسین ها جزء اصلی غشای خارجی باکتری های گرم منفی هستند و برای بقای آنها اهمیت حیاتی دارند. اندوتوکسین ها به یکپارچگی ساختاری باکتری ها کمک می کنند و به عنوان یک سد آمفی پاتیک محافظ عمل می کنند و از باکتری ها در برابر حملات شیمیایی محافظت می کنند. اندوتوکسین ها سدی ایجاد می کنند که فقط برای مولکول های آبدوست با وزن مولکولی کم قابل نفوذ است و باکتری های گرم منفی را در برابر بسیاری از ترکیبات ضد میکروبی مقاوم می کند.

    کاهش نفوذپذیری به مولکول های آبدوست بزرگ عمدتاً ناشی از ماهیت آبگریز لیپید A است. ماهیت آب دوست الیگوساکارید هسته و آنتی ژن O علاوه بر این، اندوتوکسین ها را نسبت به ترکیبات آبگریز غیرقابل نفوذ می کند.

    در میزبان، LPS از باکتری ها در برابر کشتن توسط فاگوسیت ها یا اجزای سرم محافظت می کند. توجه داشته باشید، تغییرات در ساختار اندوتوکسین باعث ایجاد سویه‌های آنتی ژنی متفاوتی می‌شود و شانس آن‌ها را برای دور زدن پاسخ‌های ایمونولوژیکی که قبلاً علیه یک سویه خاص از باکتری‌ها ایجاد شده‌اند، افزایش می‌دهد و امکان ایجاد مقاومت را فراهم می‌کند.

     

    مقالات بیشتر:

    تست  چسبندگی سلولی

    مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

    سمیت اندوتوکسین

    از آنجایی که اندوتوکسین ها بر روی سطح باکتری ها قرار می گیرند، سیستم ایمنی ذاتی تکامل یافته است تا آنها را به عنوان یک تهدید تشخیص دهد و متناسب با حضور آنها واکنش نشان دهد. اندوتوکسین ها پیروژن هستند و یک پاسخ ایمنی ذاتی قوی را تحریک می کنند. هنگامی که باکتری های گرم منفی توسط سیستم ایمنی از بین می روند، قطعاتی از غشای آنها حاوی اندوتوکسین در جریان خون آزاد می شود و ممکن است باعث تب و اسهال شود. وجود اندوتوکسین ها در خون (اندوتوکسمی) معمولاً منجر به افت فشار خون، نارسایی تنفسی و کاهش اکسیژن رسانی می شود.

    سیستم ایمنی به عنوان حفاظت‌شده‌ترین بخش LPS، تکامل یافته است تا عمدتاً به لیپید A پاسخ دهد. واکنش ایمنی کاملاً ذاتی است و با واسطه گیرنده 4 (TLR4) در کمپلکس با MD2 انجام می‌شود.

    TLR4 ترشح سیتوکین های پیش التهابی و اکسید نیتریک را از ماکروفاژها و سلول های اندوتلیال تحریک می کند. علاوه بر این، اندوتوکسین ها تمایز سلول های B، تکثیر و ترشح ایمونوگلوبولین (عمدتا IgG و IgM) را تحریک می کنند. در ماکروفاژها و مونوسیت ها، اندوتوکسین ها باعث تولید سیتوکین های التهابی (مانند اینترلوکین-1، 6 و 8، TNF و فاکتور فعال کننده پلاکت) و در نتیجه آزادسازی پروستاگلاندین ها و لکوترین ها می شوند. التهاب، اتساع عروق، کموتاکسی نوتروفیل ها، انعقاد، خونریزی و شوک.

    آنتی ژن O بخش ایمنی زایی اندوتوکسین ها است که منجر به تولید آنتی بادی از میزبان می شود و به فرار از فاگوسیتوز کمک می کند. دخالت آنتی ژن O با این واقعیت تأیید می شود که تغییرات در توالی پلی ساکارید آن به طور قابل توجهی بر بیماری زایی تأثیر می گذارد. با این حال، مکانیسم اساسی بیماری زایی ناشی از پلی ساکارید هنوز به طور کامل شناخته نشده است.

     

    روش های تشخیص اندوتوکسین

    اولین روشی که به طور گسترده برای تشخیص اندوتوکسین در داروها مورد استفاده قرار گرفت، آزمایش پیروژن خرگوش بود که در ابتدا در سال 1925 توصیف شد. این روش شامل تزریق مایع آزمایش به خرگوش ها و سپس نظارت بر آنها برای افزایش دمای بدن و علائم تب است. آزمایش پیروژن خرگوش هم زمان بر و هم گران است و نمی توان آن را کمی کرد. کاربرد آن نیز محدود به محصولاتی است که عوارض جانبی در حیوانات آزمایش ایجاد نمی کنند. این آزمایش هنوز به عنوان روشی برای تشخیص عوامل تب زا تایید شده است، اما اکنون به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد و تا حد زیادی با لیمولوس آمیبوسیت لیزات یا آزمایش LAL جایگزین شده است.

    روش های تست اندوتوکسین آزمایشگاهی شامل سنجش LAL و ELISA می باشد. هر دو را می توان بر روی ریدرهای میکروپلیت اجرا کرد که به طور قابل توجهی کارایی را افزایش می دهد.

    تست LAL

    روش لیمولوس آمبوسیت لیزات (LAL) یک روش رایج تست اندوتوکسین است. آزمایش LAL بر اساس عصاره آمبوسیت های جدا شده از خون خرچنگ نعل اسبی است. تست های LAL یا کروموژنیک یا کدورت سنجی هستند. یک آزمایش جایگزینLAL بر اساس پروتئین های نوترکیب و یک بستر فلورسنت نیز موجود است .

    آزمایش LAL ریشه در کشف در دهه 1950 دارد که خون خرچنگ نعل اسب اقیانوس اطلس (Limulus polyphemus) در حضور اندوتوکسین باکتریایی لخته ایجاد می کند. بعداً مشخص شد که این واکنش توسط یک عامل لخته‌کننده موجود در گرانول‌های سلول‌های خونی متحرک به نام آمیبوسیت ایجاد می‌شود. هنگامی که اندوتوکسین به عنوان دفاعی در برابر عفونت شناسایی می شود، فاکتور لخته شدن در خون خارج از سلول آزاد می شود. وجود حتی سطوح بسیار پایین اندوتوکسین باکتریایی باعث ایجاد یک «آبشار انعقادی» از واکنش‌ها می‌شود که شامل یک سری آنزیم‌های پروتئاز سرین و در نتیجه لخته شدن ژل کواگولین می‌شود. این واکنش با جمع‌آوری آمیبوسیت‌ها از خون خرچنگ‌های نعل اسبی و سپس لیز کردن سلول‌ها برای تولید یک معرف حاوی فاکتور لخته‌کننده - لیمولوس آمیبوسیت، به یک آزمایش حساس برای اندوتوکسین تبدیل شده است.

    سه روش پایه LAL توسعه داده شده است: ژل لخته، کروموژنیک و کدورت.

    روش ژل لخته می تواند اساس یک روش تشخیص بسیار ساده را با افزودن معرف به نمونه در یک لوله آزمایش و انکوباسیون در دمای 37 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت تشکیل دهد. اگر در وارونگی لوله لخته ظاهر شود، نتیجه مثبت است. این یک روش مطلوب است و با آزمایش رقت های سریال می توان آن را نیمه کمی کرد. نتایج به‌عنوان واحدهای اندوتوکسین (EU) بیان می‌شوند، که معیاری برای سنجش قدرت اندوتوکسین به جای کمیت است. این نشان دهنده تنوع در سمیت LPS طبیعی است.

    روش کروموژنیک از یک بستر مصنوعی استفاده می‌کند که وقتی توسط پروتئاز فعال شده با اندوتوکسین شکافته می‌شود، تغییر رنگ ایجاد می‌کند، در حالی که روش کدورت‌سنجی متکی بر لخته ژل کواگولین در حال رشد است که کدورت نمونه را تغییر می‌دهد. هر دو را می توان به عنوان روش های جنبشی کمی با رسم منحنی های استاندارد زمان شروع در برابر غلظت اندوتوکسین استفاده کرد. ابزارهای اسپکتروفتومتری می‌توانند تغییرات در کدورت یا رنگ را در غلظت‌های اندوتوکسین بسیار پایین‌تر از آنچه برای تشکیل یک لخته ژل قابل مشاهده است، تشخیص دهند و روش‌های کروموژنیک و کدورت‌سنجی را بسیار حساس‌تر از روش لخته ژل می‌کنند. حساسیت با کمترین غلظت روی منحنی استاندارد تعیین می شود.

     

    مقالات بیشتر:

     

    آزمایش LAL اکنون یک روش استاندارد برای آزمایش اندوتوکسین داروهای تزریقی و تجهیزات پزشکی است و به عنوان یک روش هماهنگ در فارماکوپه های ایالات متحده، اروپا و ژاپن مشخص شده است. هر یک از این سه روش را می توان استفاده کرد، اما روش مرجع در صورت بروز هر گونه اختلاف، آزمایش لخته ژل است. FDA ایالات متحده همچنین در سال 2012 راهنمای دقیقی در مورد آزمایش اندوتوکسین و پیروژن برای صنایع داروسازی و تجهیزات پزشکی منتشر کرد. هنگام انجام آزمایش اندوتوکسین باید چندین نکته مهم را در نظر گرفت. یکی از آنها این است که اطمینان حاصل شود که از ابزارهای آزمایشگاهی و معرف‌های بدون پیروژن در آزمایش برای جلوگیری از مثبت کاذب استفاده می‌شود. دستگاه‌های پزشکی معمولاً با شستشوی سطح با حجم استاندارد آب یا یک رقیق‌کننده مناسب آزمایش می‌شوند و این نیز باید عاری از پیروژن باشد. تعدادی از عوامل ممکن است با تأثیر بر اندوتوکسین یا معرف LAL ​​در آزمایش تداخل داشته باشند. مثلاً pH، غلظت پروتئین و وجود مواد شیمیایی مزاحم در داروهای تزریقی یا شستشو. تداخل می تواند باعث عدم شناسایی اندوتوکسین شود و بنابراین شناسایی آن بسیار مهم است. این به بهترین وجه از طریق استفاده از نمونه های کنترل مثبت همراه با اندوتوکسین استاندارد مرجع مناسب یا یک استاندارد تایید شده انجام می شود.

    طیف گسترده ای از محصولات تست تجاری بر اساس روش LAL وجود دارد که بر راحتی و سهولت استفاده متمرکز شده اند. معرف‌هایی برای تست‌های لخته ژل، کروموژنیک و کدورت‌سنجی همگی در دسترس هستند، معمولاً برای یک روش خاص بهینه‌سازی شده‌اند و به شکل لیوفیلیزه شده با بسترها و بافرهای آماده برای بازسازی قبل از استفاده تحویل داده می‌شوند. معرف ها در مقادیر مناسب برای آزمایش های منفرد، برای آزمایش های متعدد یا به صورت فله برای آزمایشگاه هایی که تعداد زیادی نمونه را مدیریت می کنند در دسترس هستند. آزمایش‌های لخته ژل ساده را می‌توان با حداقل تجهیزات انجام داد، در حالی که آزمایش‌های جنبشی حداقل به اسپکتروفتومتر نیاز دارند. بسیاری از معرف های تجاری اکنون برای استفاده در قالب میکروپلیت طراحی شده اند.

    اندوتوکسین‌ها را می‌توان با روش  ELISA بررسی کرد که می‌تواند مستقیماً اندوتوکسین‌ها یا آنتی‌بادی‌های ضد اندوتوکسین را شناسایی کند. با این حال، ماهیت آمفی پاتیک اندوتوکسین‌ها بر اتصال به صفحاتELISA تأثیر منفی می‌گذارد و منجر به ترکیب‌های متغیر محل‌های اتصال اپی توپ می‌شود. نتیجه به طور کلی حساسیت کم و تکرارپذیری ضعیف است.

    تمام این سنجش‌های اندوتوکسین را می‌توان بر روی یک میکروپلیت‌خوان اندازه‌گیری کرد. این رویکردها عموماً به یک میکروپلیت خوان جذبی نیاز دارند تا یک واکنش کروموژنیک (LAL و معمولاً ELISA) یا تغییرات در کدورت را تشخیص دهد. برای سنجش مبتنی بر پروتئین های نوترکیب و یک بستر فلورسنت، یک میکروپلیت خوان فلورسانس ضروری است.

     

    اندوتوکسین ها جزء ساختاری باکتری های گرم منفی هستند. آنها در دیواره باکتری قرار دارند و ساختار لیپوپلی ساکارید دارند. این قسمتیک اثر سمی بالقوه دارد. به عبارت دیگر، اندوتوکسین توسط باکتری در جایی که متوقف می شود تشکیل نمی شود، بلکه جزئی است که هنگام تجزیه باکتری در محیط آزاد می شود.

    اندوتوکسین که وجود آن می تواند عواقب بسیار خطرناکی برای بدن داشته باشد. تب بالا، شوک سپتیک، انعقاد خون از جمله آنهاست که جان انسان را تهدید می کند. به همین دلیل وجود اندوتوکسین در انواع داروها و وسایل پزشکی که وارد بدن می شود خطراتی را به همراه دارد.

    برای جلوگیری از این امر راه های مختلفی دنبال می شود. از آنجایی که خطر به ویژه در داروهایی که به صورت داخل وریدی در تولید دارو استفاده می شوند بسیار زیاد است، از کوره های depyrogenization که در ساده ترین شکل خود تونل نامیده می شوند، استفاده می شود. علاوه بر استریل کردن در دمای بالای 300 درجه سانتیگراد، خطر اندوتوکسین از بین می رود.

    باید در دستگاه های پزشکی به گونه ای متفاوت به این وضعیت پرداخت. زیرا از تونل ها مانند پزشکی نمی توان در تولید وسایل پزشکی استفاده کرد. عملاً نمی توان از دستگاه های ضدعفونی کننده هوای خشک که در دمای بالای 300 درجه سانتیگراد کار می کنند، مانند تونل ها، استفاده کرد، زیرا به جز محصولات آلیاژی فلزی، هیچ محصولی وجود ندارد که در برابر دماهای بالا مقاوم باشد. بنابراین مبارزه با اندوتوکسین با تولید آغاز می شود.

    در گذشته، آنالیز اندوتوکسین فقط برای محصولاتی که وارد ورید می شوند (سوزن سرنگ، کاتترهای داخل وریدی و غیره) انجام می شد. این آزمایش اکنون برای هر وسیله پزشکی که وارد بدن می شود ضروری شده است. برای به دست آوردن نتایج منفی لازم است اقدامات آگاهانه انجام شود، زیرا عرضه محصولات یا محصولات زیادی به بازار که نتوانند این آزمایشات را با موفقیت پشت سر بگذارند، خطرات زیادی را به همراه خواهد داشت.

    مبارزه با اندوتوکسین با مواد اولیه تمیز شروع می شود. مواد اولیه طبقه بندی شده به عنوان درجه پزشکی هم در محیط هایی تولید می شوند که بار زیستی محصول را افزایش نمی دهند و هم با استفاده از منابع زیست سازگار از لحظه شروع تولیدشان. مواد اولیه تولید شده در این روش به گونه ای بسته بندی می شود که زنجیره تمیز روم خراب نشود و به شرکتی تحویل داده می شود که مواد اولیه را فرآوری و به وسیله پزشکی تبدیل می کند. ماده اولیه ای که بسته بندی آن باز می شود پس از طی مراحل مختلف به محصول نهایی تبدیل می شود. مهم نیست که مواد خام چقدر تمیز باشد؛ پس از اینکه شرکت تولید کننده دستگاه پزشکی شروع به فرآوری مواد اولیه برای تبدیل آن به محصول نهایی کرد، آلودگی در محصول اجتناب ناپذیر است. می توان این آلودگی را به حداقل رساند و مهمتر از آن از آلودگی های خطرناک جلوگیری کرد. در اینجا، دو عامل مهم در دست سازنده، پرسنل تمیز و آموزش دیده هستند.

    اتاق تمیزی که مطابق با استانداردها طراحی، نصب و راه اندازی شده باشد، حفاظت زیادی را در فرآیندهایی که مواد اولیه در مسیر تبدیل شدن به محصول دنبال می کنند، ارائه می دهد. با این حال، طراحی، نصب و عملیات ذکر شده در ابتدای جمله باید با دقت زیادی انجام شود. فرآیندهای نگهداری، صلاحیت و تمیز کردن باید به شدت دنبال شوند.

    تمیز کردن در اتاق تمیز که از نظر ساختاری برای به حداقل رساندن رشد میکروبی طراحی شده است، محصول را تا حد زیادی از خطر آلودگی محافظت می کند. با این حال، کنترل اثربخشی تمیز کردن در اینجا نیز باید در نظر گرفته شود. در این مطالعات که در عام ترین اصطلاح، اعتبار سنجی فرآیند پاکسازی نامیده می شود. لازم است پارامترهایی مانند اثربخشی ضدعفونی کننده مورد استفاده، موفقیت در تمیز کردن سطح آلوده به روش کنترل شده، زمان آلودگی مجدد و در نتیجه تعیین دفعات تمیز کردن مورد بررسی قرار گیرد و با پشتیبانی گزارش شود. تجزیه و تحلیل.

    راندمان تمیز کردن نیز باید در داخل پرسنل انجام شود و بار باکتریایی باید در نمونه هایی که از پرسنل گرفته می شود کنترل شود. با این حال، لازم است یک پرانتز برای پرسنل در اینجا باز شود. زیرا فطرت انسان به خودی خود منبع آلودگی است. بنابراین، مهم نیست که چقدر محیط را تمیز نگه داریم، کارمندانی که در ابتدای هر شیفت وارد اتاق تمیز می شوند، این خطر را دارند که عوامل آلاینده را با خود به داخل ببرند. به خصوص که دست ما همه جا را لمس می کند، خطر بیشتری دارد. همین دست ها در طول روز محصول را در فرآیند تولید لمس می کنند و تا نهایی شدن محصول به این کار ادامه می دهند. به همین دلیل، پوشیدن دستکش هنگام کار در اتاق تمیز بسیار مهم است. پس از آن، استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ای که اثربخشی آن توسط مطالعات اعتبارسنجی ثابت شده است، مهم است. مجدداً، در دوره هایی که این مطالعات نشان می دهد، او باید دستکش های خود را تجدید کند یا مواد ضدعفونی کننده را دوباره استفاده کند.

     

    در آزمایش‌های آلودگی زیستی، شمارش معمول میکروارگانیسم‌ها ممکن است در نمونه‌های سواب گرفته شده از دست کافی نباشد. در صورت لزوم، وجود باکتری های گرم مثبت و گرم منفی نیز باید در نظر گرفته شود. همانطور که در ابتدای مقاله اشاره کردیم، به خصوص وجود گرم منفی منبع بالقوه اندوتوکسین است، بنابراین کنترل آن از اهمیت بالایی برخوردار است. کنترل معمولاً می تواند با استفاده از رسانه های انتخابی برای e.coli انجام شود. دلیل انتخاب E.colibacteria; باکتری مورد نظر یک باکتری گرم منفی است که به طور طبیعی در روده بزرگ ما زندگی می کند. در مدفوع ما نیز یافت می شود. اگر پرسنلی که آن طور که باید به بهداشت فردی خود توجهی نکنند، دست های خود را به طور موثر بعد از توالت نشویید، می توانند این باکتری بیماری زا را در دستان خود حمل کرده و به اتاق تمیز بیاورند. هنگام لمس محصول، آلوده شدن آن اجتناب ناپذیر خواهد بود.

    ممکن است یک سوال در اینجا به ذهن خطور کند. ما قبلاً محصولات را استریل می کنیم و نشان می دهیم که این کار را با موفقیت با مطالعات صلاحیت انجام می دهیم. حتی اگر میکروارگانیسم روی محصول بیماریزا باشد، می میرد، پس خطر از کجا می آید؟

    برای پاسخ باید به قسمت اول مقاله برگردیم. اندوتوکسین پس از تجزیه باکتری شروع به انتشار در محیط می کند. یعنی بعد از اینکه باکتری ها را با استفاده از یکی از روش های مناسب استریل سازی از بین ببریم. بنابراین، استراتژی ما برای مبارزه با میکروارگانیسم ها نه تنها باید از بین بردن آن باشد، بلکه نباید آن را با محصول ترکیب کنیم. به همین دلیل واجد شرایط است. اگر محصول تولید شده توسط پرسنل آگاه، که آموزش کامل دارند، می دانند به چه مواردی باید توجه کنند، در برابر عوامل منفی خارجی احتمالی با اتاق تمیز محافظت کنیم، تا حد زیادی به این امر خواهیم رسید. اگر راه های ارائه این موارد را به صورت مرحله به مرحله در زیر مشاهده کنیم؛

    - در اتاق تمیز طراحی و نصب شده مطابق با استانداردها،

    - آموزش کارکنان،

    - اجرای فرآیند نگهداری و نظافت منظم اتاق تمیز،

    - انجام مطالعات تایید صلاحیت برای هر ماده تمیز کننده استفاده شده،

    - تایید مطالعات با تجزیه و تحلیل آلودگی زیستی،

    - مطالعات صلاحیت عملکرد منظم،

    اگر هر یک از مواد ذکر شده در بالا مختل شود، خطر اندوتوکسین به طور قابل توجهی افزایش می یابد. در حالی که این خطر برای برخی موارد (مانند آموزش پرسنل) بسیار بالا خواهد بود، اما برای برخی موارد کمتر خواهد بود. باز هم همانطور که از موارد فوق می توان فهمید، حتی اگر پرسنل بیشترین ریسک را دارند، برای پرسنل به تنهایی در تولیدات بدون اتاق تمیز به اندازه کافی آموزش دیده و هوشیار کافی نخواهد بود. اگر شرایط اتاق تمیز به طور کامل برآورده شود، حفاظت کامل در محصول تنها با پرسنلی که آن را تکمیل می کنند، می توان به دست آورد.

    در نتیجه وقتی به اگر صحبت از تولید استریل به خصوص در تولید تجهیزات پزشکی باشد، اتاق های تمیز تنها ابزاری هستند که می توانیم بار میکروبیولوژیکی محصول را کنترل کنیم.

    اندوتوکسین و اگزوتوکسین چیست|عملکرد اندوتوکسین|تست اندوتوکسین چیست|تست اندوتوکسین 

  • d/اندوتوکسین و اگزوتوکسین چیست

    اندوتوکسین و اگزوتوکسین چیست؛ تست اندوتوکسین چیست، باکتریایی (LAL) تشخیص ساختارهای سمی (لیپوپلی ساکارید) در دیواره سلولی باکتری های گرم منفی روی محصول است. این پارامتری است که باید در دستگاه های پزشکی که با بدن در تماس هستند (در شرایط آزمایشگاهی)، در صنعت داروسازی و به ویژه در آب های دیالیز کنترل شود. تعداد نمونه های مورد مطالعه با توجه به تعداد در سری تولید محصول متفاوت است.

    d/اندوتوکسین و اگزوتوکسین چیست

    برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    ما می توانیم این کلمه را به طور خلاصه به عنوان یک جزء باکتریایی تعریف کنیم. دیواره سلولی گونه های باکتری گرم منفی نه تنها دارای یک لایه پپتیدوگلیکان است، بلکه لایه ای به نام غشای خارجی نیز دارد. اندوتوکسین جزء غشای خارجی است که در مورد آن صحبت کردیم. از نظر ساختاری، این یک لیپوپلی ساکارید مخلوط است. در عین حال، هسته موجود در آن از یک زنجیره پلوساکارید، یک زنجیره جانبی پلی ساکارید اختصاصی o و یک جزء به نام لیپید تشکیل شده است.

    برای کسانی که تعجب می کنند، مایلیم به این نکته اشاره کنیم که اندازه اندوتوکسین در محدوده 10 کیلو دالتون تا 1000 کیلو دالتون تخمین زده می شود. از آنجایی که یک جزء باکتریایی ساختاری است، زمانی رخ می دهد که هر باکتری ساختار طبیعی خود را از دست بدهد. به عبارت دیگر، یک ساختار باکتریایی تکه تکه شده است.

     

    آزمایش اندوتوکسین باکتریایی چیست؟

    وقتی می گوییم تست اندوتوکسین باکتریایی (یعنی LAL) به معنای پیدا شدن ساختارهای سمی تشکیل شده روی دیواره سلولی باکتری های گرم منفی روی محصول است. لازم است در وسایل مختلف پزشکی که با بدن ما در تماس هستند و همچنین در داروها و آب های دیالیز دقت کنیم. علاوه بر این، تعداد نمونه هایی که باید مطابق با تعداد دسته ها در طول تولید محصول مورد مطالعه قرار گیرند نیز ممکن است متفاوت باشد.

    به طور خلاصه، اندوتوکسین ها آخرین نوع سلاحی هستند که می توانند درست قبل از مرگ باکتری های گرم منفی استفاده شوند. آلودگی اندوتوکسین به طور کلی در 3 زمینه مهم استفاده می شود. می‌توانیم این موارد را به‌عنوان درمان دیالیز، آماده‌سازی یا بسته ‌بندی وسایل پزشکی، داروهایی که برای مقاصد تزریقی تولید می‌شوند و تولید محصولات بیولوژیکی فهرست کنیم.

     

    استفاده در درمان دیالیز

    مایلیم به این نکته اشاره کنیم که آب مورد استفاده در درمان دیالیز بسیار مهم است. لازم است نهایت دقت را به عمل آورید تا به سیستم ایمنی افراد بیمار آسیبی وارد نشود. باید در نظر داشت که این مراقبت حیاتی است. برای رفع این نیاز، می توان مقدار اندوتوکسین را به مقادیر نشان داده شده در فارماکوپه کاهش داد یا آن را حذف کرد.

    لازم است بسیار مراقب باشید، زیرا آب یا هر محصولی که با بیمار در تماس است با آلودگی اندوتوکسین مرتبط است. تماس با آب می تواند در طول فرآیند شستشوی ابزار منتقل شود. هر چقدر هم که برای این امر احتیاط کنید، نمی توان از انتقال بیماری جلوگیری کرد. زیرا نوع باکتری آندوتوکسین زمانی قابل انتقال است که کمتر به آن فکر کنید. برای جلوگیری از آلودگی باکتریایی می توان اقدامات احتیاطی را انجام داد، اما متأسفانه هر چقدر هم که اقدامات احتیاطی انجام شود، نمی توان خطر آلودگی را از بین برد.

    پرفیوژن بافتی ناکافی ناشی از باسیل های روده منفی، که اخیراً شایع ترین است، تصویری با انعقاد داخل عروقی منتشر و آسیب عروقی است. بروز اندوتوکسین در خون انسان اندوتوکسمی نامیده می شود و این می تواند در آینده منجر به شوک سپتیک شود.

    علاوه بر این، فرآیندهای تصفیه ضایعات اندوتوکسین در جعبه های دارو نیز اجرا می شود. انجام این کار برای آلوده نشدن افرادی که از دارو استفاده می کنند بسیار مهم است. دمای بالاتر از 300 درجه سانتیگراد برای اطمینان از تخریب LPS مورد نیاز است. کاهش اندوتوکسین به عواملی مانند زمان گرم کردن و دما مربوط می شود. در برخی از اجاق‌های دی‌پروژناسیون که به‌طور ویژه برای این منظور استفاده می‌شوند، وقتی آمپول‌های شیشه‌ای و همچنین سرنگ‌ها به مدت 30 دقیقه در دمای 250 درجه سانتی‌گراد نگهداری می‌شوند، سطح اندوتوکسین 1000 برابر کاهش می‌یابد.

    نوع آزمایش لیمولوس آمبوسیت لیزات یکی از حساس ترین تست هایی است که برای تشخیص وجود اندوتوکسین استفاده می شود. در طی این آزمایش از خون گرفته شده از خرچنگ نعل اسب استفاده می شود. LPS بسیار کم یا هر تقویتی باعث انعقاد لیمولوس لیزات می شود. البته روش های مختلفی نیز برای انجام آزمایش اندوتوکسین باکتریایی وجود دارد. هر یک از این انواع را می توان برای بیماران با روش های مختلف اعمال کرد.

      عملکرد اندوتوکسینتست اندوتوکسین چیست|اندوتوکسین|تست اندوتوکسین

  • تست فلزات سنگین  کادمیوم ؛ فلزات سنگین چیست؟

    فلزات سنگین به دسته ای از مواد با وزن و چگالی اتمی مشخص اطلاق می شود.در حالی که به ندرت در ترکیب طبیعی زمین شناسی زمین یافت می شود، فلزات سنگینی که ما در زندگی مدرن با آن مواجه می شویم، عمدتاً نتیجه توسعه صنعتی بشر هستند.

    s/تست فلزات سنگین  کادمیوم

    حدود 40 فلز سنگین برای علم شناخته شده است.برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:

    اهن

    کبالت

    فلز روی

    کادمیوم

    سیاره تیر

    رهبری

    آرسنیک

    در حالی که بدن شما برای سالم ماندن به فلزات سنگین انتخابی نیاز دارد (مثلا روی)، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سطوح بالای برخی از فلزات سنگین می تواند باعث مسمومیت با فلزات سنگین شود. قرار گرفتن روزانه در معرض فلزات سنگین از منابع مختلف از جمله مواد غذایی، آلودگی هوا و آب های آلوده امکان پذیر است. در حالی که فلزات سنگین می توانند مضر باشند، برخی از آنها برای عملکردهای مناسب بدن از جمله عملکرد ایمنی، رشد و تکامل ضروری هستند.

    اگر در معرض منابع احتمالی آلودگی فلزات سنگین قرار گرفتید، آزمایش فلزات سنگین مهم است. علائمی که ممکن است نشان دهنده مسمومیت با فلزات سنگین باشد شامل خستگی غیر قابل توضیح، سردرد و مشکلات گوارشی است.

    شما باید فلزات سنگین را با یک متخصص مراقبت های بهداشتی آزمایش کنید. آزمایش‌های خانگی ممکن است دقیق نباشند یا اطلاعات کافی برای کمک به تشخیص مسمومیت با فلزات سنگین ارائه دهند. آزمایشات حرفه ای به شما کمک می کند تا در صورت لزوم تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

     

    انواع فلزات سنگین

    فلزات سنگین را می توان بر اساس سمیت آنها طبقه بندی کرد که برای درک اثرات آنها بر سلامت انسان و محیط زیست مهم است. فلزات سنگین ضروری و غیر ضروری می توانند در طول زمان در بدن تجمع کنند و به طور بالقوه باعث ایجاد سمیت و آسیب به اندام ها، بافت ها و سلول ها شوند.

    فلزات سنگین ضروری مانند آهن، روی، مس و منگنز به مقدار کم برای سلامت انسان ضروری هستند. کمبود و مقادیر بیش از حد آن می تواند باعث نگرانی های سلامتی شود.

    فلزات سنگین غیر ضروری یا سمی هیچ عملکرد بیولوژیکی در بدن انسان ندارند. آنها حتی در سطوح کم قرار گرفتن در معرض می توانند به سلامت انسان آسیب بزنند. به عنوان مثال می توان به سرب، جیوه، کادمیوم و آرسنیک اشاره کرد.

     

    کادمیوم چیست و آیا خطرناک است؟

    کادمیوم یک فلز نرم و سفید نقره ای است که به طور طبیعی در پوسته زمین به عنوان یک جزء جزئی در بیشتر سنگ معدن روی یافت می شود. کادمیوم اثرات جدی بر سلامتی از جمله اسهال، شکستگی استخوان و نارسایی تولید مثل دارد. همچنین دارای عوارض جانبی جدی تری از جمله آسیب به سیستم عصبی مرکزی، اختلالات روانی، آسیب بالقوه DNA و ایجاد سرطان است. حتی مقادیر بسیار کم کادمیوم به دلیل تجمع زیستی خطرناک است. بدن نمی تواند از شر فلز خلاص شود و بنابراین دوزهای کمی در طول زمان ایجاد می شود. نظارت منظم بر کادمیوم برای محافظت از سلامت انسان بسیار مهم است.

     

    آزمایش کادمیوم چیست؟

    آزمایش کادمیوم برای مشاهده مقدار کادمیوم در یک محصول انجام می شود. یوروفین | BLC می تواند آزمایش کادمیوم را در طیف وسیعی از بسترها از جمله چرم، پارچه، فلز، مصنوعی، شیشه، پلاستیک و لاستیک انجام دهد.

     

    اگر سطح فلزات سنگین من زیاد باشد چه اتفاقی می افتد؟

    مواجهه با فلزات سنگین در محیط فیزیکی غیرمعمول نیست، اما اندازه گیری عوارضی که آنها بر سلامتی ما وارد می کنند ممکن است دشوار باشد. این به این دلیل است که اثرات قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین تجمعی است - به عبارت دیگر، به جای ناراحتی یا مسمومیت حاد، بیشتر به نگرانی‌های سلامتی طولانی‌مدت منجر می‌شوند.

    به این ترتیب، آزمایش فلزات سنگین می‌تواند بخش مهمی از تعدیل و تنظیم قرار گرفتن در معرض مواد خاص باشد. اگر آزمایش خون فلزات سنگین شما سطوح بالایی از برخی فلزات سنگین را نشان داد، دو راه برای به حداقل رساندن خطرات سلامتی شما وجود دارد:

    حذف - حذف یک معیار رفتاری برای درمان است که در آن فرد برای اطمینان از اجتناب از فلزات سمی خاص، شیوه زندگی خود را اصلاح می کند. اگر پزشک پروتکل حذف را تجویز می کند، مهم است که آزمایش خون را تا زمانی که تأیید کند که سطح فلزات سنگین بدن شما به حالت عادی بازگشته است ادامه دهید.

    کیلات تراپی - اگر سطوح خطرناکی از جیوه یا سرب در بدن خود دارید، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما توصیه کند که درمان کیلیت را در نظر بگیرید. این دوره درمانی شامل مصرف دارو یا درمان های IV است که ماده ای به نامEDTA را به جریان خون شما تزریق می کند.8EDTA برخی از فلزات سنگین را به ترکیبی به نام کلات تبدیل می‌کند که بدن شما می‌تواند آن را به خودی خود به شکل ادرار دفع کند.

     

    نقش آنها در بدن چیست؟

    اگرچه برخی از فلزات سنگین می توانند سمی باشند، اما بسیاری از آنها مواد مغذی ضروری هستند که نقش مهمی در فرآیندهای بیولوژیکی مختلف در بدن دارند. حفظ تعادل این فلزات مهم است زیرا برای حفظ سلامتی حیاتی هستند. از آنجایی که بدن شما نمی تواند آنها را تولید کند، باید آنها را در مقادیر کم از طریق یک رژیم غذایی متعادل به دست آورید.

    در اینجا چند نمونه از فلزات سنگین ضروری و نقش آنها در سلامت انسان آورده شده است:

    آهن: برای متابولیسم انرژی، عملکرد سیستم ایمنی و انتقال اکسیژن در سراسر بدن ضروری است.

    روی: در عملکرد سیستم ایمنی، بهبود زخم و سنتز DNA نقش دارد.

    مس: برای متابولیسم آهن، تشکیل بافت همبند و تولید انتقال دهنده های عصبی مهم است.

    منگنز: در رشد استخوان، بهبود زخم و متابولیسم کربوهیدرات ها، اسیدهای آمینه و کلسترول نقش دارد.

    کروم: برای تنظیم سطح قند خون و متابولیسم کربوهیدرات ها و چربی ها مهم است.

     بیشتربدانید:تاثیر فلزات سنگین بر بدن انسانطیف سنجی جذب اتمی - اجزا دستگاه جذب اتمی

    آیا تست فلزات سنگین در خانه ارزش آن را دارد؟

    برای تعیین اینکه آیا آزمایش فلزات سنگین ضروری است، توصیه یک متخصص پزشکی ضروری است. به طور کلی، تست های آزمایشگاهی حساس تر هستند و می توانند نتایج جامع و دقیق تری نسبت به تست های خانگی ارائه دهند.

    تفسیر دقیق نتایج آزمایش می تواند پیچیده باشد و به راهنمایی یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا متخصص محیطی نیاز دارد.

    آزمایش‌های فلزات سنگین در خانه به دلیل ناهماهنگی و محدودیت‌های احتمالی ارزش آن را ندارند. آنها ممکن است فقط فلزات سنگین خاصی را شناسایی کنند و ممکن است تجزیه و تحلیل جامعی ارائه نکنند.

    از آنجایی که فلزات سنگین بخشی از زندگی روزمره هستند، آزمایش فلزات سنگین در خانه می‌تواند باعث اضطراب و هجوم هزینه‌های پزشکی شود، زیرا ممکن است کاربر از میزان وجود فلزات در بدن اطلاعی نداشته باشد.

    بسیاری از آزمایشات خانگی از نمونه ادرار یا مو استفاده می کنند که برای همه فلزات سنگین مناسب نیستند. قرار گرفتن روزانه در معرض فلزات سنگین می تواند بر دقت نمونه های مو تاثیر بگذارد. آزمایش‌های لکه ‌ای ادرار ممکن است به دلیل تغییر در غلظت ادرار در طول روز ، دقت کمتری نسبت به آزمایش‌های ادرار 24 ساعته داشته باشند.

    بدون اطلاع از سطوح پایه فلزات در بدن ، تفسیر آزمایش‌های خانگی فلزات سنگین منبع مورد اعتماد ممکن است نادرست باشد. یک مطالعه نشان داد که 9% منبع مورد اعتماد بیماران آزمایش‌های محیطی نامناسب یا نامعتبر قبل از بازدید از کلینیک انجام داده‌اند. متداول ‌ترین آزمایش‌ های نامناسب ، آزمایش فلز و آنالیز مو بود.

    این آزمایش برای مصرف کنندگان ضرری ندارد، اما نتایج منجر به سطوح بالایی از استرس و اضطراب می شود. همچنین می‌تواند منجر به هزینه‌های بالایی برای درمان شود. همچنین، استفاده از عوامل کیلاتور در برخی از آزمایشات ادرار می تواند بر صحت نتایج تأثیر بگذارد.

    نسبت دادن نادرست یک بیماری به مسمومیت با فلزات سنگین می تواند منجر به اضطراب غیرضروری ، درمان پرهزینه و توجه پزشکی اضافی شود.

     

    چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

    اگر نگران قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین هستید، مشکوک به مسمومیت با فلزات سنگین هستید یا علائمی دارید که ممکن است به قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین مرتبط باشد، به پزشک مراجعه کنید. یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند تشخیص دهد که آیا آزمایش لازم است و درمان مناسب را توصیه کند.

    علائم جدی مسمومیت با فلزات سنگین می تواند شامل طیف گسترده ای از مسائل بهداشتی ، از جمله بیماری های تنفسی عصبی و قلبی عروقی باشد. علاوه بر این، آسیب کلیه و مشکلات گوارشی ممکن است ایجاد شود.

    برای تعیین اینکه آیا آزمایش فلزات سنگین ضروری است یا خیر ، یک متخصص مراقبت های بهداشتی سابقه پزشکی شما را بررسی می کند، یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و هر گونه نشانه یا نشانه قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین را ارزیابی می کند. آنها ممکن است منابع بالقوه قرار گرفتن در معرض را شناسایی کنند.

    یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند در مورد آزمایش و اقدامات مناسب راهنمایی کند. آنها ممکن است آزمایش خون یا ادرار را برای اندازه گیری سطوح فلزات سنگین خاص در بدن توصیه کنند. اگر نتایج آزمایش نشان دهنده افزایش سطح یک فلز سنگین خاص باشد، متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است آزمایش یا درمان بیشتری را توصیه کند.

     بیشتربدانید: روش کار دستگاه جذب اتمی - محدودیت های دستگاه جذب اتمی - صحه گذاری بایوبردن

    تست ایمنی مواد غذایی با خدمات شبکه ایمنی مواد غذایی

    فلزات سنگین وقتی به مقدار زیاد مصرف شوند می توانند خطرناک باشند. آزمایش فلزات سنگین بخش مهمی از هر فرآیند تست ایمنی مواد غذایی است زیرا این مواد بالقوه خطرناک را بررسی می‌کند و به شناسایی محل یافتن این مواد در مقادیر بیشتر کمک می‌کند. پس از شناسایی، می توان تغییرات لازم را برای اطمینان از ایمنی مصرف کننده ایجاد کرد.

    در اینجا در خدمات شبکه ایمنی مواد غذایی (یک شرکت گروه معتبر)، آزمایش های شیمی را برای شناسایی و تعیین کمیت سرب، جیوه، آرسنیک، کادمیوم و سایر فلزات سنگین انجام می دهیم تا از تامین غذای ایمن اطمینان حاصل کنیم.

    اگر در مورد آزمایش فلزات سنگین ما در مواد غذایی و سایر مواد مصرفی سؤالی دارید، ما خوشحال خواهیم شد که به شما کمک کنیم.

  • تعیین مقدار فلزات سنگین کادمیوم؛کادمیوم یک فلز سنگین با سمیت قابل توجهی است که اثرات مخربی بر اکثر سیستم های اندام دارد. کادمیوم به طور گسترده به بدن انسان ها وارد می شود ، منابع اصلی آلودگی دود سیگار ، جوشکاری و مواد غذایی و نوشیدنی های آلوده است. سم زدایی کادمیوم با EDTA و سایر شلاتورها ممکن است و نشان داده شده است که از نظر درمانی در انسان و حیوانات زمانی که با استفاده از پروتکل های تعیین شده انجام می شود، مفید است.

     j/تعیین مقدار فلزات سنگین کادمیوم

    معرفی کادمیوم

    کادمیوم (Cd) یک فلز طبیعی است که در جدول تناوبی عناصر بین روی (روی) و جیوه (Hg) با رفتار شیمیایی مشابه روی قرار دارد. به طور کلی به عنوان یک کاتیون دو ظرفیتی ، کمپلکس با عناصر دیگر (مانند CdCl2) وجود دارد. کادمیوم در پوسته زمین در حدود 0.1 قسمت در میلیون وجود دارد که معمولاً به صورت ناخالصی در ذخایر روی یا سرب (Pb) یافت می شود و بنابراین عمدتاً به عنوان محصول جانبی ذوب روی یا سرب تولید می شود.

    به طور تجاری ، سی دی در صفحه نمایش تلویزیون ، لیزر ، باتری ، رنگدانه رنگ ، لوازم آرایشی و در فولاد گالوانیزه ، به عنوان مانعی در شکافت هسته ای استفاده می شود و قبل از دهه 1960 با روی برای جوشکاری در لوله های آب سرب استفاده می شد.

    مواجهه انسان با کادمیوم عمدتاً از طریق استنشاق یا بلع اتفاق می افتد. 10 تا 50 درصد از گرد و غبار کادمیوم استنشاقی بسته به اندازه ذرات جذب می شود. جذب از راه تماس با پوست بدن بسیار کم می باشد. حدود پنج تا ده درصد از کادمیوم بلعیده شده نیز بسته به اندازه ذرات جذب می شود. جذب روده ای در افراد مبتلا به کمبود آهن ، کلسیم یا روی بیشتر است.

     

    فلزات سنگین

    فلزات سنگین ، این نام بر اساس پارامترهای مختلف تعاریف بسیاری دارد. بر اساس چگالی فلزاتی که دارای مقادیر چگالی بیشتر از 5 گرم بر سانتی متر مکعب هستند جزء فلزات سنگین محسوب می شوند. بر اساس این مطالعه ، فلزات سنگینی که بیشترین تهدید را برای انسان به حساب می ‌آورند ، سرب ، کادمیوم ، جیوه و آرسنیک هستند.

    برخی از فلزات سنگین در مقادیر کم اهمیت بیولوژیکی زیادی دارند به ویژه عناصری که در دوره چهارم جدول تناوبی مدرن وجود دارند. اهمیت بیولوژیکی این فلزات عملکرد آنزیم (وانادیم و منگنز) ، عملکرد هورمون ، تولید (سلنیوم) ، رشد سلولی (نیکل) و رشد متابولیک (آرسنیک) است. اما این فلزات به مقدار کمی برای انسان مورد نیاز هستند ، تنها در صورتی که مقدار آنها در بدن افزایش یابد ، اثرات نامطلوبی بر سلامت انسان می ‌گذارند. به طور کلی ، فلز سنگین باید دارای چگالی بالا و همچنین اهمیت بیولوژیکی در مقادیر کم در نظر گرفته شود.

    تعیین فلزات سنگین در بخش های مختلف محیطی مانند هوا ، آب و خاک به دلیل ماهیت سرطان زا و سمی آنها اهمیت زیادی دارد. IARC (آژانس بین المللی تحقیقات سرطان) آرسنیک ، کروم شش ظرفیتی ، کادمیوم و نیکل و ترکیبات آنها را به عنوان سرطان زاهای گروه 1 (سرطان زاهای اثبات شده) اعلام کرد. آرسنیک و ترکیبات آن باعث سرطان مثانه ، کبد و ریه می شود. کروم شش ظرفیتی باعث سرطان ریه و نیکل و ترکیبات آن باعث ایجاد حفره بینی و سرطان ریه می شود. همه این عناصر باعث ایجاد سرطان در انسان می شوند که از طریق تماس از طریق استنشاق و بلع است. با توجه به وجود فلزات سنگین مختلف در پوسته زمین حدود 5 درصد است که در این میان آهن نزدیک به 95 درصد را اشغال می کند.

    به دلیل سمی بودن و ماهیت سرطان زا بودن آنها ، اکثر محققان در سراسر جهان در مورد تعیین و پیامدهای سلامتی فلزات سنگین در محیط گزارش شده اند.

      بیشتربدانید:  - میکروبیولوژی - حیوانات آزمایشگاهی - سلولی و مولکولی

    انواع فلزات سنگین

    بر اساس بررسی ها ، فلزاتی که به عنوان فلزات سنگین در نظر گرفته می شوند عبارتند از: کروم ، سرب ، کادمیوم ، آهن آرسنیک ، کبالت ، جیوه ، مس و روی فلزات سنگین هستند. مطالعات فلزات سنگین به دو نوع ضروری و غیر ضروری طبقه بندی شده اند. فلزات سنگین ضروری در غلظت های کم سمیت کمتری دارند و در فرآیند بیولوژیکی به عنوان کوآنزیم عمل می کنند. به عنوان مثال هموگلوبین و میوگلوبین از آهن و ویتامین B12 از کبالت تشکیل شده است. فلزات سنگین غیر ضروری حتی در غلظت های بسیار کم بسیار سمی هستند ، غیر قابل تجزیه زیستی هستند و اثرات سمی شدیدی برای موجودات زنده ایجاد می کنند.

     

    سمیت فلزات سنگین

    برخی از فلزات سنگین برای فرآیند بیولوژیکی انسان ضروری هستند ، اما بسته به دوز مصرفی آنها ، اثرات خطرناک غیر منتظره ‌ای بر سلامت و سیستم فیزیولوژیکی دارند. با توجه به مطالعات نشان می دهد که علیرغم اثرات مفید بر سلامتی ، فلزات سنگین به عنوان عوامل سرطان زا عمل می کنند. اشکال محلول این فلزات از طریق اشکال مختلف مانند آلاینده های خاک ، آلاینده های آب و هوا وارد زنجیره غذایی شده و در نهایت به انسان ختم می شود که منجر به آسیب شدید به سیستم سلولی و در معرض ابتلا به سرطان می شود. طبق گزارش های آژانس بین المللی تحقیقات در مورد سرطان، فلزات سنگین غیر ضروری (As، Cd، Cr) عوامل اصلی سرطان زا هستند.

     

    قرار گرفتن در معرض ، و اثرات زیست محیطی سرب

    منابع سرب در کشورهای مختلف بر اساس استفاده قدیمی و جدید از محصولات سرب متفاوت است. این به فرآوری سنگ معدن طلا و بازیافت محصولات سرب استفاده شده محدود نمی شود. مشخص شده است که کاهش سطح سرب خون در جمعیت کشورهایی که بنزین بدون سرب در آنها استفاده می شود.

     

    قرار گرفتن در معرض و اثرات زیست محیطی کادمیوم

    بیشترین تماس انسان با کادمیوم از طریق آب و غذای آلوده است. دود سیگار راه قرار گرفتن در معرض از طریق استنشاق است. سمیت کادمیوم به دلیل تجمع در گیاهان و حیوانات برای تقریباً 25 تا 30 سال است. تخمیر میکروبی یکی از روش های موثر برای حذف کادمیوم از غذا است. یکی دیگر از منابع اصلی کادمیوم در محیط زیست ، کودهای فسفاته و فرآیند سوزاندن زباله است. سطح کادمیوم خون تفاوت زیادی بین افراد سیگاری و غیرسیگاری دارد

    وجود سرب و کادمیوم در بدن انسان می تواند به مغز برسد و باعث بیماری آلزایمر شود. پس از مواجهه با کادمیوم ، در انسان ، می‌تواند در کلیه‌ ها تجمع پیدا کند ، به همین دلیل سطح کادمیوم ادراری به‌عنوان نشانگر زیستی برای سطوح کادمیوم در انسان در نظر گرفته شده است .

    در صورت مواجهه شغلی با کادمیوم شامل کارگران تولید باتری ، صنایع رنگدانه و آبکاری می شود. به دلیل تجمع طولانی مدت در بدن انسان حتی در مقادیر کم نیز سمی و سرطان زا است. یکی دیگر از منابع مهم کادمیوم در خاک ، لجن فاضلاب است که می تواند کادمیوم را تقریباً به اندازه مصرف کودهای شیمیایی تولید کند. کادمیوم اثرات سمی خود را بر روی سیستم معده نشان می دهد و منجر به سرطان معده ، سرطان سینه ، سرطان ریه می شود و همچنین بر سیستم دفعی تاثیر می گذارد و منجر به سرطان کلیه می شود.

      

    تعیین فلزات سنگین خاک

    تعیین فلزات سنگین در خاک برای پایش و کنترل آلودگی محیطی از اهمیت بالایی برخوردار است. با این حال ، انجام اندازه گیری های سریع و درجا دشوار است. طیف‌سنجی شکست ناشی از لیزر (LIBS) یک روش موثر برای تشخیص عناصر در خاک است ، اما حد تشخیص آن نمی‌تواند الزامات کنترل آلودگی خاک را برآورده کند. علاوه بر این، معمولاً دچار مشکلات پاشش می‌ شود و قبل از اندازه ‌گیری به فرآیندهای پیش تصفیه پیچیده نیاز دارد. در این مطالعه ، ما یک روش جدید برای تعیین کادمیوم در خاک با استفاده از LIBS توسعه دادیم. ما حساسیتLIBS رایج را بهبود بخشیدیم ، در حالی که از مشکلات پاشش و بدون فرآیندهای پیش تصفیه پیچیده اجتناب کردیم. سیگنالLIBS به دو صورت افزایش می یابد. در مرحله اول ، فلزات سنگین توسط رزین های تبادل کاتیونی غنی شدند. و سپس ، سطوح سیگنالLIBS توسط یک ظرف نمونه با محدودیت فضایی بیشتر افزایش یافت. در طول این فرآیند ، خاک فقط باید با آب تصفیه شود تا به وضعیت دوغابی دست یابد. ما نشان دادیم که حد تشخیص کادمیوم در خاک با استفاده از این روش 0.132 میلی گرم در کیلوگرم است.

     بیشتربدانید: پلیت‌ ۹ سانت پلاستیکیپلیت‌ تماسی - 

     

    نتیجه گیری

    سمیت فلزات سنگین و اثرات زیست محیطی آنها به دلیل حمل و نقل آنها از طریق هوا ، خاک و آب یک موضوع جهانی است. بر اساس عوامل مختلفی از جمله غلظت و منابع اصلی مختلف ، راه های احتمالی ورود فلزات سنگین از طریق آب آشامیدنی ، هوا و مواد غذایی وجود دارد. این فلزات در حداقل موارد برای عملکرد سلولی ، متابولیک و هورمونی در انسان مورد نیاز هستند ، اما اگر محدودیت از آن فراتر رود منجر به اثرات خطرناک شدید برای سلامتی می شود. سمیت این فلزات با از بین بردن میکروارگانیسم های موجود در خاک که برای افزایش حاصلخیزی و سطح تغذیه خاک بسیار مفید است ، بر خاک تأثیر می گذارد. بر اساس گزارش IARC، اثرات سمی آرسنیک عامل ایجاد سرطان در غدد پروستات ، کبد ، خون و پوست است. جیوه دلیل اصلی ایجاد اثرات سرطان زا در مغز ، ریه ، پوست و قسمت های روده بزرگ است. اثرات نامطلوب سرب دلیل سرطان روده ، سیستم عصبی مرکزی و ریه است. اثرات سمی کادمیوم باعث سرطان معده ، سینه ، ریه و کلیه در انسان می شود.

    مسمومیت با فلزات سنگین یک بیماری جدی است که زمانی رخ می دهد که در معرض فلزات سنگین مانند سرب و جیوه قرار بگیرید. اگر می‌دانید که در معرض فلزات سنگین قرار گرفته ‌اید و علائمی را تجربه می ‌کنید ، به پزشک خود مراجعه کنید. شناسایی و حذف فلز سنگین از بدن شما منجر به یک نتیجه مثبت می شود که از علائم تهدید کننده زندگی جلوگیری می کند.

  • اندازه گیری فلزات سنگین جیوه؛ جیوه یکی از سمی ترین فلزات سنگین در محیط است که می تواند به سلامت انسان آسیب جدی وارد کند. بنابراین، شناسایی جیوه در منابع آبی مانند رودخانه ها، دریاچه ها و خلیج ها بسیار حیاتی است. بسیاری از روش‌های سنتی برای تشخیص یون‌های جیوه (II) (Hg2+) استفاده می‌شوند، اما آنها از وابستگی به ابزارهای گران قیمت و پیچیده رنج می‌برند و به فرآیند عملیاتی زمان‌بر نیاز دارند. در اینجا، یک دستگاه آزمایشگاهی سریع، کم هزینه و دقیق برای نظارت بر Hg2+ در سطح ppb در محل معرفی شده است.Hg2+ را بر اساس خاصیت تشدید پلاسمون سطحی نانوذرات طلا شناسایی می کند. این دستگاه شامل اتصالات نوری-مکانیکی سبک وزن است که به صورت بی سیم به تلفن هوشمند متصل می شود. این روش تشخیص حساس Hg2+ را در آب با حد تشخیص 3 نانومولار (≈0.8 ppb) نشان می‌دهد. حد تشخیص سنسور پیشنهادی بسیار کمتر از حداکثر سطح مجاز مهار Hg2+ برای آب آشامیدنی (6 ppb) توسط سازمان بهداشت جهانی است.

    مهم است که بدانیم چندین متغیر وجود دارد که می تواند بر خطر سمیت ناشی از فلزات سنگین تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، برهمکنش فلزات سمی با فلزات ضروری زمانی مهم است که فلزات مکانیسم هموستاتیک یکسانی را که برای سرب، کلسیم و آهن اتفاق می‌افتد، به اشتراک بگذارند یا بر آن تأثیر بگذارند. فلزات سمی می توانند بر نقش فلزات ضروری به عنوان کوفاکتور برای آنزیم ها یا سایر فرآیندهای متابولیک تأثیر بگذارند (به عنوان مثال سرب در آزادسازی انتقال دهنده های عصبی وابسته به کلسیم تداخل می کند). علاوه بر این، تشکیل کمپلکس های فلزی-پروتئینی برای سم زدایی و محافظت در برابر سمیت مهم است.

     f/اندازه گیری فلزات سنگین جیوه

    تعیین فلزات سنگین بدون جیوه با آنالیز ردیابی ولتامتری

    ولتامتری سلب از حسگرهای الکتروشیمیایی برای تعیین یون های فلزات سنگین در انواع مختلف نمونه استفاده می کند. برای رعایت مقررات قانونی و حذف استفاده از جیوه فلزی، حسگرهای بدون جیوه را توسعه داده است. این حسگرهای بدون جیوه می‌توانند سطوح کمی از کادمیوم، سرب، روی، آرسنیک، کروم و سایر فلزات سنگین را در ماتریس‌های مختلف آب از خوراک دیگ بخار گرفته تا نوشیدنی و نمونه‌های آب دریا اندازه‌گیری کنند. یک کاغذ سفید رایگان جزئیات این راه حل را همراه با چندین مثال کاربردی ارائه می دهد.

     

    تجزیه و تحلیل فلزات سنگین

    فلزات سنگین در کاربردهای صنعتی، از جمله ساخت باتری، آلیاژ و فولاد، محور هستند. جیوه با خواص فیزیکی منحصر به فرد خود، یک فلز سنگین چالش برانگیز برای تجزیه و تحلیل است. اول اینکه جیوه دارای فشار بخار نسبتاً بالایی در مقایسه با سایر فلزات سنگین است. دوم، جیوه به اشکال مختلفی از جمله جیوه آلی (Org-Hg)، جیوه معدنی (Hg2+) و جیوه عنصری (Hg0) وجود دارد و هر شکل بسته به فاز نمونه رفتار متفاوتی دارد. گنجاندن جیوه در تجزیه و تحلیل معمول فلزات سنگین یک شرکت برای ارزیابی تاثیر آن بر محیط زیست و سلامت انسان بسیار مهم است.

    بسیاری از آزمایشگاه ها به دلیل سمی بودن جیوه و چالش های دستیابی به نتایج دقیق و دقیق از آنالیز جیوه خودداری می کنند. با این حال، این مسئله به راحتی با یک آنالایزر جیوه مناسب قابل حل است.

     

    تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی فلزات سنگین

    نیازهای شما: برای اطمینان از اینکه محصولات شما با مقررات مربوط به فلزات سنگین مطابقت دارند برخی از فلزات سنگین در صنعت ضروری هستند (سرب، کروم...) با این حال، برخی دیگر به ویژه سمی هستند (جیوه، تیتانیوم...) و بنابراین استفاده از آنها در بخش هایی مانند صنایع غذایی، آرایشی و بهداشتی و داروسازی بسیار تنظیم شده است. با توجه به این موضوع، شرکت های صنعتی موظف به بازرسی و تجزیه و تحلیل محتویات فلزات سنگین محصولات نهایی و مواد اولیه خود هستند.

     

    راهنمای سریع تست

    جیوه به مقدار کم در سراسر محیط  اطراف ما وجود دارد. با هوایی که تنفس می کنیم استنشاق می شود ، از طریق پوست جذب می شود و با غذا وارد بدن می شود.

    جیوه همینطور در بعضی از پوشش های آینه ها، داروها و مواد شیمیایی کشاورزی کاربرد دارد. لامپ های فلورسنت فشرده کم مصرف (CFL) مقدار کمی جیوه در خود دارند. جیوه همچنین برای ساخت تجهیزات الکتریکی، سیم و وسایل سوئیچینگ استفاده می شود.

    قرار گرفتن در معرض مقادیر بیش از حد جیوه می تواند سمی باشد. هنگامی که علائم و نشانه های مسمومیت با جیوه را دارید یا در معرض آن قرار گرفته اید، لازم است آزمایش جیوه انجام دهید.

     

     بیشتربدانید: پلیت‌ ۹ سانت پلاستیکیپلیت‌ تماسی - 

    سه عاملی که هنگام انتخاب یک آنالایزر جیوه باید در نظر گرفت

    1. انواع نمونه ها و تکنیک های اندازه گیری جیوه

    انتخاب یک آنالایزر جیوه مناسب به نیازهای خاص آزمایشگاه شما بستگی دارد و از نمونه مورد نظر شما شروع می شود.

    برای اکثر انواع نمونه های جامد یا نیمه مایع، روش تجزیه حرارتی مستقیم که به عنوان آنالایزر مستقیم احتراق یا جیوه مستقیم نیز شناخته می شود، مناسب و کارآمد است. NIC بیش از 40 سال تجربه در تجزیه و تحلیل مستقیم جیوه با سریMA ما دارد.

    روش توصیه شده برای نمونه های مایع یا آبی، کاهش تبخیر است که معمولاً به نام تولید بخار یا هیدرید-بخار سرد نیز شناخته می شود. در NIC، سری RA ما از تبخیر کاهش‌دهنده تصفیه مستقیم گسسته (DDP) برای تجزیه و تحلیل جیوه در نمونه مایع یا آبی با حداقل اثر حافظه جیوه استفاده می‌کند، که در هنگام استفاده از تکنیک‌های مرسوم می‌تواند شدید و دشوار باشد.  اگر یک آزمایشگاه ترکیبی از نمونه های جامد و مایع داشته باشد، NIC پیکربندی بهتری را ارائه می دهد که در آن هر دو تکنیک در یک پلت فرم واحد در دسترس هستند. توزیع کنندگان مجرب ما نیز می توانند راه حل عملی برای آزمایشگاه شما پیشنهاد دهند. پس از تعیین نمونه هایی که نیاز به تجزیه و تحلیل دارند، می توان محدوده آنالیزور جیوه ای مناسب را بر اساس عوامل دیگری مانند روش انطباق و حد تشخیص مورد نیاز محدود کرد.

     

    1. اهداف اجرایی یا تحقیقاتی

    برای اهداف اجرایی، یک آزمایشگاه باید از یک روش رسمی یا قانونی خاص پیروی کند. روش تنظیمی توسط سازمان های بین المللی، موسسات آزمایش رسمی ملی یا مشابه و موسسات تحقیقاتی هنگام انجام تجزیه و تحلیل کمی و کیفی اجزاء در شیمی تجزیه مشخص می شود. به طور معمول، یک آزمایشگاه روش رسمی را با توجه به نیازهای مقامات محلی انتخاب می کند.

    برای اهداف تحقیقاتی، نیروهای محرک برای تصمیم گیری، روش نمونه گیری ترجیحی، حساسیت مورد نیاز و قابلیت حمل برای اندازه گیری در محل در حین انتخاب ابزار جیوه مناسب با توجه به اولویت و هدف محقق است.

     

    1. انتخاب آشکارساز

    دو نوع آشکارساز معمولاً در آنالیز جیوه استفاده می شود: طیف سنجی جذب اتمی بخار سرد (CVAAS) و طیف سنجی فلورسانس اتمی بخار سرد (CVAFS).

    CVAAS برای کاربردهای سطح ردیابی استفاده می شود و نیازی به استفاده از گاز آرگون ندارد.CVAAS معمولاً در بسیاری از آزمایشگاه‌ها استفاده می‌شود، زیرا مدیریت و نگهداری آن بسیار ساده‌تر ازCVAFS است.

    CVAFS به برنامه‌های کاربردی در سطح فوق‌العاده تا قسمت‌های فرعی در تریلیون (sub-ppt) اختصاص دارد. روش فلورسانس اتمی تقریباً ده برابر حساس‌تر از روش جذب اتمی است و این امکان را فراهم می‌کند که نمونه‌های با غلظت بسیار پایین یا مقدار کمی از نمونه را کمی‌سازی کنیم.

    علاوه بر این، CVAFS نسبت بهCVAAS نسبت به اجزای تداخل کمتر مستعد است. بنابراین، برای اندازه‌گیری جیوه در هیدروکربن‌های مایع (UOP 938-20) و اندازه‌گیری جیوه در آب (USEPA 1631e) نیز اعمال می‌شود.

    روش انتخاب شده توسط آزمایشگاه ها انتخاب آشکارساز مورد استفاده را مشخص می کند. در NIC، ما هر دو CVAAS وCVAFS را برای پاسخگویی به طیف وسیعی از نیازهای آنالیز جیوه ارائه می کنیم.

     

    اهمیت تجزیه و تحلیل فلزات سنگین برای جیوه

    جیوه یک فلز سنگین بدنام است که به شدت بر محیط زیست و نژاد بشر تأثیر می گذارد. آسیب همیشه دائمی است، اگر نه کشنده. سطوح پایین جیوه اجتناب ناپذیر است و به طور طبیعی در محیط رخ می دهد.

    با این حال، انتشارات انسانی شروع به ترک ردپایی در اکوسیستم می کند و به آرامی به زنجیره های غذایی مانند ماهی هایی با سطوح جیوه بالا می رود و منجر به تجمع زیستی، بزرگنمایی زیستی و تبدیل زیستی در موجودات زنده و انسان می شود. بنابراین، تجزیه و تحلیل فلزات سنگین دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت برای ارزیابی تأثیر جیوه بر محیط زیست و انسان است.

    در NIC، مشتریان می‌توانند آنالایزرهای مناسب جیوه را با کاربرد و روش یا با مشورت با توزیع‌کننده مجاز محلی خود برای مشاوره فنی جستجو کنند. صرف نظر از صنعت یا روش تجزیه و تحلیل فلزات سنگین، شرکت ها باید مسئولیت زیست محیطی خود را بر عهده بگیرند.

     

      بیشتربدانید:  - میکروبیولوژی - حیوانات آزمایشگاهی - سلولی و مولکولی

    مسمومیت با جیوه سه علامت آشکار دارد:

    اختلال در بیان

    بی نظمی در عملکرد عضلانی

    میدان های بصری محدود

    مسمومیت با جیوه از طریق قرار گرفتن مزمن در معرض اشکال فلزی و معدنی جیوه معمولاً علائم زیر را ایجاد می کند:

    عصبی بودن

    خستگی ذهنی

    لرزش

    تحریک غشای مخاطی

    مسمومیت غیر آلی جیوه در درجه اول با علائم زیر همراه است:

    اثرات جانبی

    گاستروانتریت

    نفریت لوله ای

    مسمومیت مزمن غیر آلی جیوه یک بیماری شغلی کارخانه های ذوب، معدنچیان جیوه، طلاکارها و کارگران کارخانه است.

    استنشاق بخارات جیوه ممکن است منجر به موارد زیر شود:

    پنومونیت

    سرفه

    تب

    سایر علائم ریوی

    مطمئن ترین راه برای اندازه گیری قرار گرفتن در معرض جیوه معدنی، اندازه گیری سطح جیوه ادرار است، با این حال همبستگی بین سطح ادرار و علائم ضعیف است. شایع ترین منبع غیرصنعتی مسمومیت با جیوه، مصرف ماهی های آلوده به متیل جیوه است. مسمومیت با جیوه ارگانیک به بهترین وجه در خون تشخیص داده می شود، زیرا این شکل از جیوه عمدتا در گلبول های قرمز خون قرار دارد.

    ترکیبات آلی عمدتاً بر سیستم عصبی مرکزی (CNS) تأثیر می‌گذارند و اثرات آن ممکن است شدید و غیرقابل برگشت باشد.

    تشخیص مسمومیت با فلزات سنگین دشوار است زیرا علائم و نشانه‌ها ممکن است وجود نداشته باشند یا در صورت وجود، شبیه به تعدادی از بیماری‌های دیگر باشند. در نتیجه، تشخیص مسمومیت فلزی مستلزم نشان دادن هر سه عامل زیر است:

    منبع قرار گرفتن در معرض فلز باید مشهود باشد، بیمار باید علائم و نشانه های معمول فلز را نشان دهد، وغلظت غیرعادی فلز باید در منبع مناسب شناسایی شود.

    در نهایت، آزمایشگاه نقش اساسی در تشخیص دارد، بنابراین تهیه نمونه مناسب و استفاده از روشی دقیق برای اندازه‌گیری فلز و ارائه گونه‌زایی برای تشخیص صحیح حائز اهمیت است.

  • d/تست خاصیت انتی باکتریال

    تست خاصیت انتی باکتریال

    مهم است که سطوح ضد میکروبی برای تایید اثربخشی آنها و ارائه شواهد علمی برای حمایت از سازنده می‌ خواهد در مورد آنها انجام دهد، آزمایش شده باشد. روش آزمایشی که استفاده می‌شود باید تکرارپذیر باشد و پارامترهای حیاتی مانند شرایط آزمایشی، استفاده از کنترل‌های مناسب و نوع و غلظت میکروارگانیسم‌های مورد استفاده باید مورد توجه دقیق قرار گیرد. در واقع نوع میکروارگانیسم‌های مورد استفاده در آزمایش بر ادعاهایی که می‌توان در مورد سطح انجام داد، تأثیر می‌ گذارد چه ضد باکتری، ضد قارچ یا ضد ویروس باشد. تعدادی از روش‌های تست استاندارد برای ارزیابی سطوح ضد میکروبی توسط ارگان‌هایی مانند سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) توسعه داده شده ‌اند.

     f/تست خاصیت انتی باکتریال

       برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    تست ورود میکروبی

    تست ورود میکروبی دو واقع ارزیابی توانایی یک دستگاه پزشکی برای مقاومت یا مهار انتقال میکروارگانیسم‌های عفونی تحت شرایط استفاده مکرر شبیه ‌سازی شده است. بسیاری از دستگاه‌ های پزشکی دارای ویژگی‌هایی هستند که می‌توانند به میکروارگانیسم‌ ها اجازه ورود مستقیم به بیمار یا مایعات استریل را در طول دوره استفاده بالینی یا خانگی بدهند و خطر عفونت را در بیمار افزایش دهند. این امر به ویژه در مورد استفاده مکرر، استفاده نادرست از محصول یا در صورت خرابی محصول وجود دارد.

    علاوه بر این، از آنجایی که سطوح ممکن است در طول استفاده معمولی از دستگاه آلوده شوند، ضدعفونی موثر دستگاه ها و محل های تزریق برای اطمینان از حفظ ایمنی بیمار بسیار مهم است. آزمایش ورود میکروبی می تواند برای ارزیابی این خطرات و کمک به تولیدکنندگان در طراحی محصولات موثر ویا توصیه شیوه های ضدعفونی مناسب مورد استفاده قرار گیرد.

     

    انعطاف پذیری تست ورود میکروبی

    الزامات آزمایش ورود میکروبی را می توان برای انواع مختلف دستگاه های پزشکی انجام داد. شرایط استفاده شبیه سازی شده در بدترین حالت در طول آزمایش برای کمک به اطمینان از نتایج قطعی استفاده می شود. برای مثال، دستگاه‌ها کاملاً آلوده هستند، شرایط بهینه برای حداکثر انتقال میکروارگانیسم‌ها به کار گرفته می‌شود، و چرخه‌های استفاده مکرر یا قرار دادن مکرر در یک دوره زمانی طولانی تکمیل می‌شوند.

    تکمیل آزمایش ورود میکروبی توانایی دستگاه آزمایش را در جلوگیری از انتقال آلودگی میکروبی در صورت رعایت روش‌های آزمایش توافق شده نشان می‌دهد. مانند هر روش آزمایشی که استفاده واقعی را شبیه ‌سازی می‌کند، در نظر گرفتن همه عوامل غیرممکن است و نتایج آزمایش به دلیل مفروضات استفاده شده برای پروتکل آزمایش دارای محدودیت ‌هایی خواهد بود

     

    تعیین کننده - ضد میکروبی - اثربخشی

    یک ماده ضد میکروبی یا نگهدارنده به عنوان یک عامل شیمیایی تعریف می شود که باعث از بین رفتن یا مهار رشد میکروارگانیسم ها می شود. ضد میکروبی های رایج مورد استفاده در داروها ، لوازم آرایشی و محصولات مراقبت شخصی شامل پارابن ها، الکل ها و ترکیبات آمونیوم چهارتایی است.

    تست اثربخشی ضد میکروبی همچنین به عنوان تست اثربخشی نگهدارنده  شناخته می‌شود، روش ‌شناسی چالش میکروبی است که برای اطمینان از اینکه نگهدارنده در یک محصول یا عملکرد ضد میکروبی ایجاد شده توسط خواص یک محصول برای مبارزه با ورود میکروارگانیسم ‌ها کافی باشد ، انجام می ‌شود.

     

    تست اثربخشی ضد میکروبی - ابزاری ارزشمند برای توسعه محصول

    آزمایش‌های اثربخشی ضد میکروبی برای کمک به تعیین ایمنی محصولات دارویی استریل و چند منظوره که در معرض قطع دوز مکرر قرار دارند، مانند شربت سرفه و همچنین محصولات مراقبت شخصی و آرایشی که چندین بار در طول چرخه عمر محصول استفاده می‌شوند، انجام می‌شود.

    برای تعیین اینکه آیا یک محصول به AET نیاز دارد یا خیر، یک ارزیابی ریسک میکروبیولوژیکی انجام می شود تا مشخص شود آیا محصول مستعد رشد میکروبی است یا خیر.pH محصول، فعالیت آب یا عملکرد نگهدارنده مواد خام یک محصول اغلب به طور طبیعی از رشد میکروارگانیسم ها جلوگیری می کند و نیاز به مواد نگهدارنده را از بین می برد. اگر یک محصول محیطی مساعد برای رشد میکروبی نشان دهد، برای حفظ ایمنی محصول به مواد نگهدارنده نیاز است و متعاقبا، ارزیابیAET باید برای تأیید اثربخشی نگهدارنده انجام شود.

     

    تست حساسیت ضد میکروبی

    تست حساسیت ضد میکروبی یک روش آزمایشی برای تشخیص حساسیت باکتری های آزمایش به داروهای ضد میکروبی است. تست حساسیت ضد میکروبی عمدتا برای تشخیص اینکه آیا داروهای ضد میکروبی اثر مهاری بر روی میکروارگانیسم های بیماری زا در شرایط آزمایشگاهی دارند یا خیر استفاده می شود. و سپس این می تواند به صورت بالینی برای هدایت انتخاب داروهای درمانی و درک تغییرات در مقاومت پاتوژن های رایج در منطقه مورد استفاده قرار گیرد. دانش آنتی بیوتیک های حساس به باکتری ها می تواند انتخاب آنتی بیوتیک ها را از درمان تجربی به درمان هدفمند تبدیل کند.

     e/تست خاصیت انتی باکتریال

    سنجش انتشار دیسک

    در این روش، دیسک های کاغذ صافی با یک ترکیب آنتی باکتریال آزمایش شده و سپس روی صفحه آگار تلقیح شده با باکتری قرار می گیرند. دیسک‌هایی که با یک ترکیب کنترل مثبت (معمولاً یک ضدعفونی‌کننده بسیار مؤثر) و یک دیسک تیمار نشده (کنترل منفی) درمان می‌شوند. در این نوع آزمایش، اندازه ناحیه اطراف دیسک که در آن باکتری‌ها نمی‌توانند رشد کنند (که «منطقه مهار» نامیده می‌شود) نشانه‌ای از اثر ضد میکروبی این ترکیب است.

     

    آزمایشات را کنترل کنید

    هنگام بررسی عوامل ضد میکروبی با استفاده از صفحات رشد، مهم است که از کنترل های مناسب استفاده شود تا بتوان اطمینان حاصل کرد که آزمایشات جواب داده است . در هر صورت، کنترل ها این امکان را می دهند که بهترین تفسیر را از جلوه هایی که مشاهده می کنید داشته باشید

    کنترل‌های مثبت آنهایی هستند که برای نشان دادن توانایی یک آزمایش استفاده می‌شوند. به عنوان مثال در سنجش دیسک دیفیوژن، یک کنترل مثبت به شما اطلاع می‌دهد که باکتری‌ها در یک صفحه آگار رشد کرده‌اند و مهار رشد در آن صفحه چگونه است. اگر کنترل مثبت شما آنطور که انتظار می رود نتیجه نگرفت، ممکن است لازم باشد آزمایش را تکرار کنید. کنترل‌های منفی مواردی را که نباید روی آزمایش تأثیر بگذارند، بررسی می‌کنند. برای مثال، اگر یک معرف را با یک بافر رقیق کنید، ممکن است آزمایش کنید که بافر تأثیری بر آزمایش شما ندارد.

     

    حلقهAMT

    شکل دیگری از سنجش انتشار دیسک از یک آیتم تجاری موجود، یک حلقه تست چند حساسیت آنتی بیوتیکی (حلقه AMT) برای مقایسه همزمان بسیاری از آنتی بیوتیک ها استفاده می کند. حلقه شامل دیسک های زیادی است که هر کدام با ترکیب آزمایشی متفاوتی درمان می شوند.

     

    مقالات بیشتر:

    تست زیست سازگاری

    تست سمیت سلولی

    آزمون سمیت ژنی

    تست اپسیلومتر

    هر تکه کاغذ با غلظت فزاینده ای از یک ضد میکروبی کاندید از پایین به بالا آغشته می شود. آزمایش با افزودن یک نوار آزمایش به یک صفحه آگار تازه تلقیح شده با باکتری پردازش می شود. پس از یک دوره انکوباسیون، حداقل غلظت بازدارنده (MIC) یک دارو که برای جلوگیری از رشد میکروبی لازم است، با خواندن غلظت روی نواری که رشد ضد میکروبی برای اولین بار مهار می شود، تعیین می شود.

     

    خدمات تست حساسیت ضد میکروبی

    روش فنوتیپی

    آزمایش روش فنوتیپی آزمایشی بر اساس قرار گرفتن باکتری در معرض آنتی بیوتیک است. رایج ترین مورد استفاده، تست حساسیت کاغذ است. کاغذ حساس به دارو، کاغذ صافی حاوی مقدار معینی از داروهای ضد باکتری است. روش انتشار کاغذ به این صورت است که یک کاغذ حساس به دارو را روی سطح آگار که با باکتری آزمایش تلقیح شده است، می چسبانند. داروی موجود در کاغذ در آگار منتشر می شود و با افزایش فاصله انتشار، غلظت داروی ضد باکتری به صورت لگاریتمی کاهش می یابد.

     

    روش ژنتیکی

    آزمایش ژنتیکی روشی برای تشخیص وجود ژن های مقاومت آنتی بیوتیکی در ژنوم باکتری ها از طریق واکنش زنجیره ای پلیمراز، تراشه DNA و تقویت همدما با واسطه حلقه است. در مقایسه با روش های فنوتیپی، این آزمایش ها دارای مزیت مستقیم و سریع بودن هستند.

     

    دلایل کشت باکتری و تست حساسیت آنتی بیوتیکی

    کشت باکتریایی و تست حساسیت آنتی بیوتیکی برای تایید وجود عفونت باکتریایی، شناسایی پاتوژن مسئول و هدایت انتخاب آنتی بیوتیک مهم است. متغیرهای اضافی مانند دفعات تجویز، هزینه و اثرات نامطلوب را می توان در هنگام انتخاب دارو در نظر گرفت. مناسب ترین آنتی بیوتیک برای بیمار استفاده از تست حساسیت برای کمک به انتخاب موثرترین آنتی بیوتیک می تواند هزینه و ناامیدی مشتری را که ممکن است در آزمایشات آنتی بیوتیکی رخ دهد کاهش دهد. کاهش خطرات عوارض و افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی؛ و شانس و سرعت بهبودی بیمار را بهتر می کند.

    برای به دست آوردن نتایج قابل اعتماد، نمونه ها باید به درستی جمع آوری و مدیریت شوند. تکنیک های ضعیف جمع آوری ممکن است منجر به عدم رشد باکتری یا رشد فراوان آلاینده ها شود. برای جلوگیری از آلودگی، تکنیک آسپتیک هنگام تهیه نمونه ضروری می باشد.  جمع آوری نمونه ها در مراحل اولیه بیماری توصیه می شود تا احتمال مرگ باکتری های بیماری زا یا رشد بیش از حد توسط باکتری های دیگر کاهش یابد. اگر درمان آنتی بیوتیکی قبلاً شروع شده باشد، نمونه ها باید درست قبل از تجویز دوز بعدی جمع آوری شوند.

     

    شناسایی باکتری ها

    هنگام ارسال نمونه ها به آزمایشگاه برای کشت باکتریایی و آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی، پزشک باید اطلاعاتی در مورد محل جمع آوری نمونه و نوع ضایعه یاداشت  کند. این اطلاعات به میکروبیولوژیست کمک می کند تا تصمیم بگیرد از کدام محیط غذایی و شرایط رشد استفاده کند. نمونه‌های کشت باکتری روی صفحات محیط‌های رشد مختلف با یک حلقه استریل اعمال می‌شوند و به طور موثر ارگانیسم‌های باکتریایی را در سطح هر صفحه در یک لایه پخش می‌کنند. هر ارگانیسم باکتری به یک خوشه کوچک به نام کلنی رشد می کند و کلنی های منفرد در محیط های جدید و جداگانه تلقیح می شوند و نمونه های خالص ایجاد می کنند.

     

    مقالات بیشتر:

    آزمون خون سازگاری

    آزمون چسبندگی سلولی

    تست اندوتوکسین

    آزمون حساسیت زایی

    آزمایش باکتری ها برای حساسیت آنتی بیوتیکی

    پس از شناسایی، باکتری ها تحت آزمایش قرار می گیرند تا آنتی بیوتیک هایی را شناسایی کنند که به احتمال زیاد مانع رشد آنها می شوند. متداول‌ترین روش‌های آزمایش حساسیت آنتی‌بیوتیکی که در آزمایشگاه‌ها استفاده می‌شود، روش‌های انتشار دیسک و رقیق‌سازی براث است.

     

  • g/آزمون  سمیت سلولی

    آزمون  سمیت سلولی

    سمیت سلولی به عنوان یک آزمایش پروژه آزمایشی و یک شاخص مهم برای ارزیابی سمیت دستگاه های پزشکی ترجیح داده می شود زیرا ساده، سریع، حساسیت بالایی دارد و می تواند حیوانات را از سمیت نجات دهد. سه نوع تست سمیت سلولی در سازمان بین المللی استاندارد  بیان شده است: آزمایش های عصاره، تماس مستقیم و تماس غیر مستقیم. سیستم تجزیه و تحلیل سلولی در زمان واقعی پتانسیل قابل توجهی را در رابطه با سمیت سلولی در سال های اخیر نشان می دهد. بررسی حاضر بینشی مختصر در مورد آزمایش سمیت سلولی آزمایشگاهی دستگاه‌های پزشکی ارائه می‌کند.

    زیست سازگاری مربوط به تجهیزات پزشکی در یک محیط و مکان خاص میزبان، توانایی آنها در واکنش با یکدیگر در هنگام تماس مستقیم یا غیرمستقیم با میزبان، خواص بیولوژیکی دستگاه های پزشکی در حالت ایستا، فرآیند پویای تغییر در داخل بدن و توانایی تحمل تمام سیستم های میزبان در حالی که ثبات نسبی را حفظ می کند، بدون حذف و تخریب. بر اساس اعلام سازمان بین المللی استاندارد (ISO) دستگاه های پزشکی بدون توجه به خواص مکانیکی، فیزیکی و شیمیایی و یا میزان خوب بودن آنها در صورت تماس با بدن، باید تحت آزمایش های دقیق قرار گیرند تا زیست سازگاری آنها مشخص شود. ) و استانداردهای ملی . با پیشرفت مداوم علم و فناوری، یک دستگاه پزشکی جدید باید قبل از ورود به یک محیط بالینی برای اطمینان از استفاده ایمن و مؤثر برای انسان، آزمایش‌های زیست سازگاری سمیت سلولی، حساسیت، تحریک داخل جلدی، سمیت سیستمیک حاد و مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را انجام دهد.

     g/آزمون  سمیت سلولی

       برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    تست سمیت سلولی

    سری استانداردها جنبه های مختلف ارزیابی بیولوژیکی تجهیزات پزشکی را پوشش می دهد و به نشان دادن ایمنی آنها کمک می کند. هر دو تست جدید و ثابت را می توان در بیش از 20 قسمت از مجموعه یافت.

     

    ارزیابی  کردن بیولوژیکی دستگاه‌ های پزشکی : آزمایش‌ های سمیت سلولی در آزمایشگاه

    هیچ کس نمی‌خواهد با محصولات سمی یا مضر تماس پیدا کند، حتی اگر یک وسیله پزشکی باشد. در صورتی که محصول خاصیت آسیب رساندن یا تخریب سلول ها را داشته باشد، به آن سمیت سلولی می گویند. با این حال، سازندگان همیشه اطلاعات دقیق کافی از زنجیره تامین ندارند تا بتوانند سازگاری مواد را ارزیابی کنند - اینجاست که تست سمیت سلولی شرح داده شده در استاندارد ISO وارد عمل می شود. این یک آزمایش نسبتاً ارزان است که از محبوبیت زیادی برخوردار است و اغلب مورد استفاده قرار می گیرد - همچنین به این دلیل که سمیت سلولی طبقISO  نقطه پایانی است که تقریباً برای همه محصولات باید ارزیابی شود. بنابراین انجام آزمایش سمیت سلولی در مرحله توسعه برای شناسایی مواد مناسب و بعداً روی دستگاه نهایی (در صورت وجود استریل، در بسته بندی) ، مشخصات شیمیایی، منطقی است. تا بتوان نتایج را به وضوح تفسیر کرد و یک بیانیه قابل اعتماد بیان کرد.

    آلودگی همچنین می تواند به سرعت شناسایی شود، به عنوان مثال. در زمینه تضمین کیفیت، و بنابراین می توان کالاهای "پاک" با ویژگی های مربوطه را کاملاً ارزان شناسایی کرد.

    بنابراین، بخش پنجم از سری استانداردها، روش‌های آزمایشی را برای ارزیابی سمیت سلولی آزمایشگاهی دستگاه‌های پزشکی توصیف می‌کند.

    این روش‌ها کشت سلول‌ها را، چه در تماس مستقیم با یک دستگاه پزشکی و یا عصاره‌های یک دستگاه پزشکی، یا از طریق انتشار مشخص می‌کنند.

    یک طرح آزمون برای کمک به انتخاب روش آزمون مناسب در نظر گرفته شده است. روش های آزمایش تقریباً به دو دسته تقسیم می شوند

     

    آزمایش با تماس مستقیم سلول/ماده، و همچنین تست با تماس غیر مستقیم سلول/ماده.

    بسته به نوع نمونه، کاربرد و محل های کاربردی احتمالی، یک یا چند روش از آزمون های ذکر شده انتخاب می شود. آزمون‌ها و نقاط پایانی گوناگونی وجود دارد و بسته به نوع اندازه‌گیری، معیارهای ارزیابی متفاوتی ممکن است اعمال شود:

    تخمین آسیب سلولی ناشی از تغییرات مورفولوژیکی

    اندازه گیری آسیب سلولی - ارزیابی بسته به مواد مورد استفاده

    اندازه گیری رشد سلولی

    اندازه گیری جنبه های خاص متابولیسم سلولی.

    خواص مواد به طور خاص می تواند بر برنامه ریزی و اجرای آزمایش دقیق تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، در مورد اسپندکس، از یک پروتکل تست متفاوت استفاده می شود که ویژگی های خاص را در نظر می گیرد.

    مقالات بیشتر:

    تست زیست سازگاری

    تست سمیت سلولی

    آزمون سمیت ژنی

    خدمات مختلف تست سنجش سمیت سلولی ارائه شده توسط ما چیست؟

    خدمات تست سمیت سلولی توسط نیکوفارمد

    سنجش سمیت سلولی در طول توسعه دارو قبل از انجام آزمایش سم شناسی مورد استفاده قرار می گیرد. سنجش های سمیت سلولی علاوه بر این برای کنترل کیفیت ترکیبات دارویی ساخته شده استفاده می شود. روش های کمی و کیفی تست سمیت سلولی وجود دارد.

     l/آزمون  سمیت سلولی 

    سنجش های کمی

    سنجش لوسیفراز-ATP - زنده ماندن سلولی یک بازخوانی جایگزین برای سمیت سلولی است. لوسیفراز آنزیمی است که معمولا مورد استفاده قرار می گیرد که لوسیفرین را در حضور ATP به اکسی لوسیفرین تبدیل می کند.ATP در سلول های زنده یافت می شود و متناسب با تعداد سلول های زنده موجود است. این سنجش با فرمت های با توان بالا سازگار است. همچنین یک بازخوانی حساس از سمیت سلولی در سلول های مختلف است. سنجشMTT – در سنجش سمیت سلولی MTT از رنگ 3-(4،5-دی متیل تیازول-2-ایل)-2،5-دی فنیل تترازولیوم بروماید استفاده می شود که معمولاً به عنوانMTT شناخته می شود.MTT یک ترکیب محلول در آب زرد رنگ است که توسط سوکسینات دهیدروژناز میتوکندری تقسیم می شود و باعث ایجاد فرمازان بنفش رنگ می شود. تبدیلMTT به فرمازان فقط در سلول های زنده اتفاق می افتد.

     

    سنجش های کیفی

    سنجش‌های کیفی، مانند سنجش شستشوی MEM، آزمایش تماس مستقیم، و آزمایش انتشار آگار به ندرت استفاده می‌شوند. در این سنجش‌ها، سلول‌ها در معرض یک دارو یا ترکیب قرار می‌گیرند و تغییر شکل سلولی به صورت بصری، در مقیاس از پیش تعیین‌شده، ارزیابی می‌شود.

     

    کیت های سنجش سمیت سلولی

    کیت‌های سنجش سمیت سلولی برای اندازه‌گیری از دست دادن یکپارچگی ساختاری یا عملکردی که با مرگ سلولی مرتبط است، طراحی شده‌اند. بسیاری از سنجش های سمیت سلولی با شناسایی غشاهای سلولی آسیب دیده عمل می کنند. این کار با استفاده از رنگ غیرقابل نفوذ غشا یا با تشخیص اجزای سلولی که معمولاً در خارج از سلول یافت نمی شوند، مانند لاکتات دهیدروژناز (LDH) یا DNA انجام می شود. سنجش‌های سمیت سلولی برای مطالعه اینکه چگونه جمعیت‌های سلولی ممکن است تحت تأثیر عوامل مختلف، مانند عوامل دارویی و کاندیدای دارو قرار گیرند، مفید هستند.

    دستگاه های پزشکی به طور گسترده ای در رشته های مختلف بالینی مورد استفاده قرار گرفته اند. از آنجایی که این وسایل تماس مستقیم با بافت ها و سلول های بدن دارند، نه تنها به خواص فیزیکی و شیمیایی خوبی نیاز دارند، بلکه باید زیست سازگاری خوبی نیز داشته باشند. امنیت تجهیزات پزشکی توسط دولت ها افزایش یافته است. مجموعه ای از استانداردهای بین المللی برای تجهیزات پزشکی (ISO) توسط ISO در سال 1992 منتشر شد بنابراین ایمنی در تحقیقات، تولید و استفاده بالینی را تضمین کردند. در بین تست های زیست سازگاری، سمیت سلولی به عنوان یک آزمایش پروژه آزمایشی و به عنوان یک شاخص مهم برای ارزیابی تجهیزات پزشکی ترجیح داده می شود، زیرا ساده، سریع، دارای حساسیت بالا است و می تواند حیوانات را از سمیت نجات دهد.

     

    سنجش سمیت سلولی در شرایط آزمایشگاهی با تماس مستقیم با سلول

    انجام آزمایش تماس مستقیم سلولی امکان ارزیابی کردن کیفی پتانسیل سیتوتوکسیک یک مورد آزمایشی را در تطابق با ISO فراهم می نماید. آزمایش با قرار دادن آیتم آزمایشی روی تک لایه سلول ها انجام می شود. مواد سیتوتوکسیک آزاد شده از آیتم آزمایشی ممکن است باعث تغییر شکل یا حتی لیز سلول‌های زیر یا اطراف آیتم آزمایش شوند که می‌تواند به صورت میکروسکوپی ارزیابی شود.

     

    مقالات بیشتر:

    ارزیابی سمیت سلولی با ارزیابی میکروسکوپی پس از تماس مستقیم با سلول

    نمونه های آزمایش و شاهد بر روی تک لایه سلولی از پیش کاشته شده بدون برهم زدن یکپارچگی تک لایه سلولی قرار می گیرند و در دمای 1±37 درجه سانتی گراد به مدت حداقل 24 ساعت انکوبه می شوند. بدشکلی، دژنراسیون، جدا شدن یا لیز سلول ها به عنوان اقداماتی برای سمیت سلولی استفاده می شود. واکنش بیولوژیکی در مقیاس 0 تا 4 توصیف و رتبه بندی شده است. در صورتی که پاسخ به ماده آزمایشی از درجه 2 (با واکنش خفیف) بیشتر نباشد، مورد آزمایشی الزامات آزمون را برآورده می کند.

     

    تست های سمیت سلولی در سلول های پستانداران، پروکاریوتی (آزمون ایمز)

    سنجش حیات سلولی در سلول های پستانداران و باکتری ها

    ترکیبات شیمیایی، داروها، محصولات آرایشی و بهداشتی، عصاره های گیاهی طبیعی یا موادی که برای کاشت ایمپلنت استفاده می شوند می توانند اثر سمی بر سلول های باکتریایی یا پستانداران داشته باشند. مکانیسم های مختلفی برای سمیت وجود دارد، به عنوان مثال، از دست دادن یکپارچگی غشاء، سمیت لیزوزومی، مهار سنتز پروتئین یا تداخل در متابولیسم که با فناوری های مختلف قابل تشخیص است.

    نه تنها برای توسعه داروها، لوازم آرایشی، عصاره های گیاهی یا مواد شیمیایی و ایمپلنت، بلکه برای محیط زیست نیز مهم است که بین عدم سمیت، سمیت ناچیز و قوی تمایز قائل شود. به عنوان مثال، ترکیباتی با فعالیت بیولوژیکی امیدوارکننده و سمیت سلولی ناچیز را نباید رد کرد، زیرا "دوز سم را می سازد"، یعنی همه چیز سم است و هیچ چیز بدون سم نیست، دوز به تنهایی باعث می شود که یک چیز یک چیز نباشد.

    سنجش های زیستی مختلف و چندین رده سلولی یوکاریوتی و پروکاریوتی مختلف برای ارزیابی سمیت سلولی استفاده می شود. سنجش‌های سمیت سلولی تغییرات سلولی یا متابولیکی مرتبط با سلول‌های زنده یا غیرقابل زنده را تشخیص می‌دهند. سنجش‌های مختلف می‌توانند مکانیسم‌های مختلفی را در سلول‌ها شناسایی کنند، مانند فعالیت‌های بیوشیمیایی در زنجیره انتقال الکترون، سنتز پروتئین، فعالیت لیزوزومی یا از دست دادن یکپارچگی غشاء، که نشانه‌های نشان‌دهنده سلول‌های زنده هستند.

    به عنوان مثال، نمک‌های تترازولیوم مانند XTT یا سایر قالب‌های ردوکس ابزار ارزشمندی برای ارزیابی سلول‌های کمی زنده هستند، زیرا رنگ‌ها تنها توسط سلول‌های فعال متابولیک کاهش می‌یابند.

  • d/تست تعیین بار میکروبی

    تست تعیین بار میکروبی

    در سال های اخیر، رشته میکروبیولوژی دارویی پیشرفت های تکنولوژیکی متعددی را تجربه کرده است که با انتشار روش های تکمیلی جدید و هماهنگ همراه شده است. بنابراین برای کسانی که مسئول نظارت بر کیفیت میکروبی محصولات دارویی  یا بیودارویی هستند ضروری است که از آخرین تغییرات مطلع باشند. آزمایش‌های محدودیت میکروبی و بار زیستی: رویکردهای اعتبارسنجی و الزامات جهانی، خوانندگان را از طریق روش‌های میکروبیولوژیکی مختلف فهرست‌شده در فهرست با نمودارها و رویکردهای آسان‌تر برای تأیید این روش‌های آزمایشی راهنمایی می‌کند.

     s/تست تعیین بار میکروبی

       برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

     

    آیا فرآیند تولید شما با کیفیت میکروبی و الزامات استریلیزاسیون مطابقت دارد؟

    آزمایش بار زیستی ، یا آزمایش شمارش کل زنده، اندازه‌گیری سطوح آلودگی میکروبی روی یا در یک محصول است.

    بار میکروبی را می توان از مواد خام مورد استفاده در فرآیند تولید و یا از طریق نیروی کار یا محیط تولید معرفی کرد. با وجود منابع متعدد آلودگی ، بار میکروبی یک محصول می تواند بین دسته ها نوسان داشته باشد، بنابراین آزمایش منظم و معمول توصیه می شود.

     

    چرا باید بار زیستی را ارزیابی کرد و با نتایج چه باید کرد؟

    ارزیابی بار زیستی یکی از آزمون های اساسی میکروبیولوژی است. دلیل انجام این تست متفاوت است و به زمینه و کاربرد نهایی محصول تست شده بستگی دارد. تجزیه و تحلیل خوب است، اما چرا؟ با نتایج چه باید کرد؟ و انتظارات مسئولین چیست؟ این مقاله سعی خواهد کرد به این سوالات پاسخ دهد.

     

    کاربردهای مختلف ارزیابی بار زیستی

    اصطلاح بار زیستی اغلب در زمینه های مختلف و برای کاربردهای مختلف استفاده می شود:

    بررسی بار زیستی قبل از استریل کردن یا پر کردن آسپتیک برای یک محصول دارویی استریل

    بررسی بار زیستی در حین تولید (در کنترل فرآیند)

    بررسی بار زیستی قبل از عقیم‌سازی یا در چارچوب اعتبارسنجی دوره‌ای فرآیند استریل‌سازی برای دستگاه‌های پزشکی

    بررسی بار زیستی مواد خام برای مصارف دارویی

    عملکرد شمارش باکتری برای محصولات غیر استریل

    به نظر من، بهترین تعریف این آزمایش، تعیین کمیت کل فلور میکروبیولوژیکی است که شامل موارد زیر است:

    تعداد کل هوازی زنده (TVAC)

    تعداد کل بی هوازی زنده (TVanaC)

    تعداد کل مخمر و قالب (TYMC)

    جستجو برای باکتری های بی هوازی ممکن است مشکوک باشد. در همه موارد، یک تجزیه و تحلیل ریسک باید انجام شود تا فلور مورد تحقیق را تعریف کند.

    مقررات مربوط به بار زیستی چندین متون، دستورالعمل ها یا مقررات انتظارات ارزیابی بار زیستی را تنظیم می کنند. همه این مقررات چارچوبی را برای محدود کردن و کنترل حداکثر بار میکروبی قبل از عقیم سازی تعریف می کنند. منابع اصلی آلودگی عبارتند از:

    مواد خام

    محیط تولید

    فرآیند تولید: تأثیر حضور انسان

    آب دارویی

     

    مقالات بیشتر:

    تست خاصیت انتی باکتریال

    آزمون انتی باکتریال

    آزمون سمیت سلولی

    تست تشخیص اختصاصی E. Coli

    ارزیابی بار میکروبی

    ارزیابی بار میکروبی آزمایشی با سایه های خاکستری برای تجزیه و تحلیل بار زیستی، اصطلاح ارزیابی معنای کامل خود را به خود می گیرد. بسته به کاربردها یا مراحل ساخت، در واقع محدودیت‌هایی وجود دارد، اما بار زیستی صرفاً یک آزمایش کمی نیست. شناسایی بار میکروبی به همان اندازه مهم است که به موارد زیر کمک می کند:

    فلور میکروبی را بشناسید

    خطر تب زایی را تعریف کنید

    خطر مقاومت در برابر استریلیزاسیون را تعریف کنید

     f/تست تعیین بار میکروبی

    شناخت فلور میکروبی

    شناخت فلور میکروبی ارزیابی بار زیستی امکان شناسایی و کنترل بهتر فلور میکروبی محصول را فراهم می کند. در طول تجزیه و تحلیل بار زیستی اولین دسته های تولیدی، توصیه می شود که همه میکروارگانیسم هایی که شناسایی می شوند شناسایی شوند. شناسایی کامل امکان کنترل و تعریف فلور طبیعی محصول را فراهم می کند. آزمایش های اولیه همچنین اجازه می دهد تا حد هشدار ایجاد شود. ارزیابی مجدد دوره ای ماهیت بار زیستی همچنین امکان بررسی تغییرات در مورد دوم را فراهم می کند و به تعریف میکروارگانیسم های درون زا کمک می کند.

     

    تست بار زیستی و روشهای میکروبیولوژی سریع

    اطمینان از ایمنی محصول اولویت اصلی صنایع دارویی و تجهیزات پزشکی است. یکی از جنبه های مهم این فرآیند، آزمایش بار زیستی است که شامل ارزیابی آلودگی میکروبی در کل فرآیند تولید، از مواد خام تا بسته بندی نهایی است. در این وبلاگ، به اصول اولیه آزمایش بار زیستی، از جمله مقررات مربوطه، روش‌های رایج و راه‌حل‌های تست قابل اعتماد خواهیم پرداخت.

    آزمایش بار زیستی، همچنین به عنوان آزمایش سریع میکروبی شناخته می شود، یک فرآیند کنترل کیفیت حیاتی است. هرچه اندازه‌گیری آلودگی میکروبی در سیستم‌های آب، مواد خام یا محصولات نهایی آسان‌تر و سریع‌تر باشد، توانایی شما برای تصمیم‌گیری سریع‌تر که بر ایمنی و کیفیت تأثیر می‌گذارد، بهتر است. در فرآیندهای تولید و تصفیه تجهیزات دارویی و پزشکی، این امر برای ایمنی بیمار، انطباق با مقررات و کارایی فرآیند بسیار مهم است. اما سال‌هاست که به دلیل پنج روز انتظار برای نتایج بار زیستی با استفاده از روش‌های مبتنی بر رشد، آب‌های دارویی در معرض خطر رهاسازی شده‌اند. زمان آن فرا رسیده است که روش‌های سریع‌تر و قابل اطمینان‌تری برای ارائه اطلاعات مورد نیاز برای به حداقل رساندن خطرات ارائه شوند.

    آزمایش بار زیستی به سازندگان دستگاه اجازه می دهد تا بار میکروبی روی محصول خود را تعیین کنند. محصول غیر استریل مشتری با فرآیندی آشنا می‌شود که فرصتی برای بازیابی میکروارگانیسم‌های موجود در محصول یا داخل آن فراهم می‌کند. این فرآیند شامل جداسازی یا تشریح خاص محصول، یک یا چند مرحله شستشو، فیلتراسیون غشایی بالقوه مایع شستشو و انتقال فیلترهای غشایی به محیط رشد میکروارگانیسم‌ها است. پس از انکوباسیون در شرایط انتخابی، میکروارگانیسم‌ها در واحدهای تشکیل کلنی (فیلتر) برای محاسبه بار زیستی شمارش می‌شوند.

     

    تست بار زیستی چیست؟

    تست بار زیستی فرآیند کنترل کیفیتی است که برای شناسایی و تعیین کمیت میکروارگانیسم‌هایی مانند باکتری‌ها، قارچ‌ها و کپک‌ها استفاده می‌شود. آلودگی میکروبی خطر ایمنی عمده ای را برای محصولات دارویی ایجاد می کند، به ویژه آنهایی که از طریق تزریق یا سایر راه های تهاجمی به بیماران تزریق می شوند. آزمایش بار زیستی نیز یک مرحله لازم قبل از عقیم سازی برای اطمینان از شیوه های موثر عقیم سازی برای دستگاه های پزشکی استریل، مانند استنت ها و پیوندها است.

    چندین منبع آلودگی در یک کارخانه تولیدی وجود دارد. یک منبع مواد خام است. مواد فعال، مواد کمکی و سایر اجزای مورد استفاده در فرمولاسیون های دارویی می توانند آلاینده های میکروبی را حمل کنند. منبع بزرگ دیگر سیستم آب تاسیسات است که بیشترین تعداد نمونه آزمایشی را تشکیل می دهد. آزمایش بار زیستی به جلوگیری از خطر عفونت، حفظ ایمنی بیمار و مطابقت با الزامات نظارتی کمک می کند.

     

    ملزومات قانونی

    نهادهای نظارتی، دستورالعمل هایی را برای آزمایش بار زیستی ایجاد کرده اند. تولیدکنندگان تجهیزات دارویی و پزشکی به دقت از این مقررات پیروی می کنند تا مطابقت را حفظ کنند و نشان دهند که محصولات آنها استانداردهای ایمنی و کیفیت را برآورده می کند.

    علاوه بر دستورالعمل های  خاص ، سازمان بین المللی استاندارد (ISO) دستورالعمل های خاص خود را برای آزمایش بار زیستی در صنعت داروسازی دارد.

     

    چه چیزی برای آلودگی آزمایش می شود؟

    تست محدودیت های میکروبی روی محصولات نهایی غیر استریل و همچنین مواد خام تهیه شده انجام می شود تا بررسی شود که آیا آلاینده های "خطر بالا" وجود دارد یا خیر. هر چیزی که با محصول تماس پیدا می کند نیز آزمایش می شود: بسته بندی (قبل و بعد از استریل کردن)، تمام تجهیزات مورد استفاده (ظروف مخلوط کردن، ماشین های پرکننده، سیستم های فیلتراسیون)، اتاق های تمیز و سیستم های آب.

    نظارت بر محیط زیست بخش جدایی ناپذیر دیگری از حفظ یک اتاق تمیز است، اما نمی توان آن را مستقیماً با آزمایش بار زیستی مرتبط کرد. با این حال، می‌توان از آن برای مشخص کردن مکان‌هایی که ممکن است چالش‌هایی در اتاق تمیز و آب تأسیسات ایجاد شود، استفاده کرد. به عنوان مثال، داشتن هوای برگشتی درست در پشت درگاه نقطه استفاده در سیستم آب، خطر آلودگی را افزایش می دهد. برای انجام پایش محیطی، نمونه‌هایی از هوا، سطوح و پرسنل در مناطق تولید جمع‌آوری و آزمایش می‌شوند تا بار میکروبی را ارزیابی کرده و منابع احتمالی آلودگی را شناسایی کنند.

     

    روش های تست بار زیستی

    یک گردش کار آزمایش میکروبی معمولی دو مرحله دارد: مرحله آماده‌سازی نمونه، و مرحله رشد و شمارش کلنی. بسیار مهم است که فرآیند نمونه برداری و تجهیزات آزمایش خود منبع آلودگی نباشند، که می تواند منجر به نتایج مثبت کاذب شود. آماده سازی نمونه بسته به نوع نمونه متفاوت است و ممکن است شامل یک مرحله فیلتراسیون باشد. در مرحله بعد، نمونه به محیط رشد منتقل می شود، جایی که کلنی ها می توانند در طول دوره جوجه کشی رشد کنند. سپس کلنی ها شمارش شده و به عنوان واحدهای تشکیل دهنده کلنی در واحد حجم گزارش می شوند.

     

    دو روش متداول برای آزمایش بار زیستی وجود دارد:

    در روش فیلتراسیون غشایی، نمونه ابتدا از طریق یک غشای متخلخل فیلتر می شود تا میکروارگانیسم های بزرگتر از اندازه منافذ را جذب کند. سپس غشا برای رشد به محیط کشت منتقل می شود. این روش برای نمونه های قابل فیلتر مانند آب، مواد خام مایع و محصولات محلول ایده آل است.

    روش صفحه مستقیم برای نمونه هایی که نمی توانند فیلتر شوند ایده آل است زیرا مرحله فیلتراسیون ندارد. حجم کمی از نمونه مستقیماً به یک ظرف پتری استریل اضافه می‌شود و روی آن یک محیط آگار مذاب (روش صفحه ریختن) قرار می‌گیرد که به توزیع یکنواخت نمونه با جامد شدن آگار کمک می‌کند. برای آزمایش نمونه‌های با بار زیستی کم، مانند محصولات نهایی، نمونه مستقیماً به محیط کشت جامد (روش صفحه پخش)، بدون فیلتر کردن یا رقیق‌سازی قبلی اضافه می‌شود.

     

    تست حد میکروبی چیست؟

    تست حد میکروبی "تست برای میکروارگانیسم های مشخص" است که برای تعیین تخمین کمی و کیفی میکروارگانیسم های هوازی زنده در محصولات دارویی با منشاء طبیعی یا بیولوژیکی، مواد خام و محصولات نهایی طراحی شده است. کیفیت میکروبیولوژیکی محصولات غیردارویی یا آرایشی را می توان با استفاده از تخمین تعداد کل زنده و تشخیص وجود گونه های میکروبی خاص در آن مواد کنترل کرد. آزمایش حد میکروبی شامل تعداد کل میکروبی هوازی (TAMC)، تعداد کل مخمرها و کپک‌ها (TYMC) و آزمایش‌های موجودات شاخص است. هدف از آزمایش حد میکروبی بسیار ساده است - حذف هر گونه میکروارگانیسمی که ممکن است متعاقباً منجر به خراب شدن محصول شود یا به بیمار آسیب برساند.

     

    چه تفاوت هایی بین تست بار زیستی و حد میکروبی وجود دارد؟

    تست محدودیت های میکروبی، بار زیستی برخی از نمونه های تولید دارو را برای اهداف کنترل کیفیت تعیین می کند. بار زیستی به تعداد های میکروارگانیسم ‌های موجود در سطح یا محلولی که هنوز استریل نشده است اشاره می کند. آزمایش بار زیستی برای ارزیابی سطوح آلودگی میکروبی روی یا در یک محصول انجام می شود. تست محدودیت های میکروبی اطلاعات لازم برای انجام شمارش بار زیستی را با تخمین کمی میکروارگانیسم های هوازی زنده در محصولات دارویی، مواد خام و محصولات نهایی فراهم می کند. آزمایش بار زیستی به عنوان شمارش کل زنده نیز نامیده می شود.

  • تست بایوبردن؛کنترل بار زیستی در حال حاضر در زمینه های مختلف تولید دارو و بیودارو و کنترل کیفیت نقش دارد. آزمایش بار زیستی یک جنبه مهم از نظارت بر کنترل کیفیت قبل از استریل کردن (و اعتبار سنجی یا اعتبار سنجی مجدد)، نظارت بر مواد خام، نظارت بر محیط زیست و کنترل فرآیندهای تولید است. Biobburden اصطلاحی است که برای توصیف جمعیت ذاتی میکروارگانیسم های موجود در یک محصول استفاده می شود. مسیرهای متعددی وجود دارد که در آن یک محصول می تواند بار زیستی میکروبی را به دست آورد، مانند مواد خام، فرآیندهای تولید و بسته بندی.

       برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    انجام آزمایش بایوبردن به سازنده اجازه می دهد تا تشخیص دهد که آیا در فرآیندهای خود مشکلی وجود دارد یا خیر، و به آنها اجازه می دهد تا اقدامات مربوطه را برای اطمینان از استریل شدن کامل محصول انجام دهند. تخمین بار زیستی در دستگاه های پزشکی به طور خاص می تواند چالش برانگیز باشد، به دلیل ساختار و ترکیب آنها، که می تواند از دستگاهی به دستگاه دیگر بسیار متفاوت باشد.

    در سال های اخیر، رشته میکروبیولوژی دارویی پیشرفت های تکنولوژیکی متعددی را تجربه کرده است که با انتشار روش های تکمیلی جدید و هماهنگ همراه شده است. بنابراین برای کسانی که مسئول نظارت بر کیفیت میکروبی محصولات دارویی/بیودارویی هستند ضروری است که از آخرین تغییرات مطلع شوند.

    اصل آزمون بایوبردن

    جمعیت میکروارگانیسم های زنده (بایوبردن) در یک محصول یا روی سطح محصول برای نظارت بر فرآیند تولید، چه برای یک محصول دارویی و چه برای یک دستگاه پزشکی، مورد نیاز است. در اغلب موارد، با یک محصول دارویی، فرد به طور مستقیم محصول را بررسی می کند، در این صورت نیاز به اطمینان از عدم وجود خواص ضد میکروبی در محصول وجود دارد تا بر نتایج تأثیر بگذارد. این معمولاً توسط آزمایش‌های بازیابی میکروارگانیسم‌ ها انجام می ‌شود. در مورد دستگاه های پزشکی این احتمال وجود دارد که روش استخراج ممکن است تمام میکروارگانیسم ها را از دستگاه حذف نکند و در نتیجه باعث دست کم گرفتن بار زیستی واقعی موجود شود. بنابراین نیاز به ایجاد یک ضریب تصحیح برای دستگاه خاص مورد مطالعه وجود دارد. برای روش های ایجاد ضریب تصحیح دو رویکرد وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد. اینها بر اساس استاندارد ISO هستند.

    برای دستگاه های پزشکی بایوبردن طبیعی پیش بینی شده ، یک درمان تکراری استفاده می شود. دستگاه با رقیق کننده شسته شده و فیلتر می شود و چندین بار تکرار می شود تا زمانی که میکروارگانیسم های کوچکی پیدا نشوند یا بسیار اندک باشند. تعداد کلنی های بازیابی شده پس از فیلتر اولیه روش حذف به عنوان کسری از تعداد کل کلنی های شمارش شده بیان می شود. سپس این کسر به عنوان ضریب تصحیح برای تمام آزمایشات بعدی آن دستگاه با آن روش اعمال می شود. سپس نتیجه معمول به عنوان تخمین بار زیستی بیان می شود، که نشان دهنده تعداد بار زیستی شناسایی شده ضرب در ضریب تصحیح است.

     

    تست بایوبردن و روشهای میکروبیولوژی سریع

    هرچه اندازه‌ گیری آلودگی میکروبی در سیستم ‌های آب ، مواد خام یا محصولات نهایی آسان ‌تر و سریع ‌تر باشد ، توانایی شما برای تصمیم‌ گیری سریع ‌تر که بر ایمنی و کیفیت تأثیر می ‌گذارد، بهتر است. در فرآیند های تولید و تصفیه تجهیزات دارویی و پزشکی ، این امر برای ایمنی بیمار ، انطباق با مقررات و کارایی فرآیند بسیار مهم است.

    برای اطمینان از ایمن بودن یک محصول دارویی برای بیماران ، تعیین بار زیستی آن در یک آزمایش کنترل کیفیت کاملاً تنظیم شده الزامی است. آزمایش بار زیستی (یا آزمایش حد میکروبی) تعداد باکتری‌ ها ، مخمرها و کپک‌ های در حال رشد هوازی را بر روی سطوح یا در محلول ‌هایی مانند مواد خام ، مواد واسطه ‌ای فرآیند و محصولات نهایی کمیت می ‌دهد. در حالی که از منظر ایمنی محصول ضروری است ، آزمایش بار زیستی یک گلوگاه در جدول ‌های زمانی عملیاتی است و تولید کنندگان باید تا پنج روز برای نتایج آزمایش روش تکمیلی منتظر بمانند. در این دوره ، مراحل بعدی پردازش اغلب شروع نمی شود یا محصول نهایی به بازار عرضه نمی شود ، در حالی که هزینه های ذخیره سازی افزایش می یابد و بیماران احتمالاً باید منتظر بمانند. بنابراین تمایل محسوسی برای کاهش زمان رسیدن به نتیجه وجود دارد.

     

    چرا آزمایش بایوبردن اینقدر طول می کشد؟

    بار زیستی باید در فرآیند های تولید استریل و غیراستریل تعیین شود. برخی از محصولات مانند مواد تزریقی باید استریل باشند. برای داروهای غیر استریل ، از لوسیون های پوستی گرفته تا قرص های معمولی ، آستانه های خاصی وجود دارد که نباید از آنها تجاوز کرد. این محدودیت ها متفاوت است و به محصول و کاربرد مورد نظر آن و همچنین به میکروارگانیسم های مورد نظر بستگی دارد. این فهرست میکروارگانیسم‌ هایی را که باید برای اعتبارسنجی روش و کشت مورد استفاده قرار گیرند ، نشان‌دهنده باکتری‌ های گرم مثبت و گرم منفی ، مخمرها و کپک‌ ها فهرست می ‌کند. با این حال، این موارد لزوماً منعکس کننده وضعیت در محل نیستند ، بنابراین اغلب توسط نهاد نظارتی به عنوان یک امتیاز مثبت در نظر گرفته می‌ شود که به دنبال سویه ‌های داخلی که احتمال بیشتری روی محصول یافت می ‌شوند ، تأیید شود.

     

    چرا آزمایش بایوبردن مهم است؟

    آزمایش بار زیستی درست قبل از فرآیند استریل ‌سازی نهایی برای یک دستگاه یا محصول پزشکی انجام می ‌شود و سطح آلاینده‌ های موجود بر روی قطعه را اندازه ‌گیری می ‌کند.

    آزمایش بار زیستی از اهمیت بالایی برخوردار است زیرا بینشی در مورد سطح و شدت استریلیزاسیون مورد نیاز ارائه می دهد و انتخاب روش استریلیزاسیون را به اطلاع می رساند. فرآيند استريليزاسيون نهايي آخرين مانع حفاظتي قبل از رسيدن دستگاه به بيماران و كاربران است و مهم‌ ترين گام در جلوگيري از ايجاد آسيب آلاينده ‌هاي ناخواسته است. آزمایش بار زیستی و عقیم سازی مناسب به ویژه در صنعت پزشکی ، که در آن بیماران در برابر عفونت یا بیماری آسیب پذیر هستند ، مهم است.

     

    تست بایوبردن به ما چه می گوید؟

    نتایج آزمایش بار زیستی اطلاعات کلیدی را برای تعدادی از کاربردهای مختلف ارائه می دهد. این شامل:

    انتخاب فرآیند استریل‌ سازی مناسب: با درک بهتر از انواع آلاینده‌ ها و در چه سطوحی ، مهندسان بهتر می ‌توانند مؤثرترین فرآیند و روش استریل ‌سازی را تعیین کنند.

    به دست آوردن بینش در مورد فرآیند تولید: نتایج غیرمنتظره در آزمایش بار زیستی می تواند بینش ارزشمندی را در مورد فرآیند تولید، از جمله هر گونه مسائل که ممکن است آلاینده های غیر ضروری به محصول وارد کند ، ارائه دهد.

    محافظت از دستگاه: آزمایش بار زیستی به اطمینان از انتخاب روش صحیح استریلیزاسیون کمک می کند ، هم از نظر حذف آلاینده ها و هم از استفاده از روش هایی که ممکن است نامناسب یا ناسازگار با دستگاه باشد. به عنوان مثال ، برخی از روش‌ های استریل‌ سازی ممکن است در دمایی که برای مواد خاص بسیار بالا است ، رخ دهد که می ‌تواند به دستگاه آسیب برساند و کارایی و ایمنی آن را کاهش دهد.

    آزمایش بار زیستی را می توان برای سطح مقطع وسیعی از انواع آلاینده استفاده کرد، از جمله:

    باکتری های هوازی

    باکتری های بی هوازی

    هاگ

    قارچ

     بیشتربدانید:  -  -  - 

    فرآیند تست بایوبردن چیست؟

    فرآیند آزمایش بار زیستی شامل چندین مرحله است که هر کدام باید برای اطمینان از صحت، اعتبار و اثربخشی فرآیند دنبال شود. همچنین توجه به این نکته مهم است که در حالی که آزمایش بار زیستی همیشه باید به عنوان آخرین مرحله قبل از فرآیند استریلیزاسیون پایانه انجام شود، می ‌تواند در هر نقطه دیگری از فرآیند تولید نیز رخ دهد

    آزمایش بار زیستی می تواند در چندین زمینه مختلف از فرآیند تولید تجهیزات پزشکی مفید باشد ، از جمله:

    تست تامین آب

    کنترل کیفیت از طریق آزمایش نمونه تولید تصادفی

    آزمایش قبل از عقیم سازی

    آلودگی زدایی بحرانی

     

    تست بایوبردن در فرآیند داروها

    آزمایش بار زیستی در فرآیند برای تجزیه و تحلیل مقادیر و انواع میکروارگانیسم ها در فرآیند تولید انجام می شود. برای اینکه داده ها دقیق باشند، روش باید به درستی توسعه یافته و اعتبار سنجی شود. روند داده ها مفید است زیرا می توان از آن برای نظارت بر روندهای نامطلوب ، نوسانات فصلی و حتی بار میکروبی فیلترهای استریل کننده استفاده کرد. اما ، این همه چیز نیست. اغلب داستانی با داده‌ ها وجود دارد - داستانی که می ‌تواند حکایت محتمل ‌ترین علت ریشه ‌ای را در طول یک تحقیق خارج از مشخصات داشته باشد و می ‌تواند شواهدی از آلودگی غیرعمدی یا بیوفیلم‌ های چرک‌ زده کشف ‌نشده را نشان دهد.

     

    مروری بر آزمون بایوبردن در فرآیند

    سنجش بایوبردن برای آزمایش در حین فرآیند داروها برای درک انواع و مقادیر میکروارگانیسم‌ های موجود در محصول در طول فرآیند تولید ، مرکزی است. این آزمایش ، باکتری ‌ها و قارچ ‌های مزوفیل هوازی را غربال می ‌کند و داده‌ های به ‌دست ‌آمده یک نشانه اولیه از کیفیت محصول نهایی را نشان می ‌دهد. به عنوان مثال ، می توان از داده های به دست آمده استنباط کرد که محصول نهایی بدون مواد میکروبی خارجی ، برای مصرف کننده بی خطر است ، و به طور بالقوه ، محصول همانطور که در نظر گرفته شده است ، واکنش نشان می دهد.

    برخی از میکروارگانیسم‌ ها می ‌توانند تأثیر نامطلوبی بر فعالیت محصولات (یعنی کاهش یا غیرفعال کردن) داشته باشند و بر سلامت بیماران تأثیر بگذارند. اعتبارسنجی مناسب تست بایوبردن برای اطمینان از دقیق بودن نتایج ضروری است. علاوه بر این ، اگر آزمایش ها انجام نشوند یا به درستی تایید نشده باشند ، یا اگر داده های به دست آمده به درستی بررسی نشده باشند ، میکروارگانیسم های قابل اعتراض ممکن است شناسایی نشوند. اگر داده ها به درستی بررسی نشود ، ممکن است خطر تکثیر میکروارگانیسم ها در تجهیزات تولیدی وجود داشته باشد.

  • s/آزمایشگاه میکروبیولوژی

    آزمایشگاه میکروبیولوژی

    پزشک بالینی و میکروبیولوژیست باید به طور فعال با هم کار کنند تا ارزش بالینی تست میکروبیولوژی تشخیصی را به حداکثر برسانند. متأسفانه، روند فعلی برای ادغام خدمات آزمایشگاهی و انتقال آنها به خارج از محل، یکپارچگی و تأخیر در دسترس بودن نتایج آزمون حیاتی، ارتباط به موقع بین پرسنل آزمایشگاه و ارائه دهندگان مراقبت از بیمار را دشوارتر کرده است.

    این تغییرات در کنار سایر اقدامات کاهش هزینه، همکاری پزشک عفونی و میکروبیولوژیست را بیش از پیش مهم می کند. انتظارات زیر در رابطه با مسئولیت های میکروبیولوژیست و پزشک باید شناخته شده و مورد توجه قرار گیرد.

     s/آزمایشگاه میکروبیولوژی

    مشارکت میکروبیولوژیست و پزشک

    مسئولیت های میکروبیولوژیست:

    1. یک منوی آزمایشی مناسب و جامع ارائه دهید که پاسخگوی نیازهای پزشک باشد
    2. برقراری ارتباط با یک آزمایشگاه خارجی برای انجام آزمایش‌های نادر، پرهزینه یا پیچیده که نمی‌توانند در محل انجام شوند.
    3. زمان ‌های قطعی برای پردازش درخواست‌ های تست و زمان ‌های برگشت برای گزارش نتایج را ارائه دهید.
    4. رهنمودهایی برای جمع آوری و حمل و نقل نمونه ارائه کنید.
    5. حفظ یک سیستم کامپیوتری موثر برای تایید دریافت نمونه ها، آزمایش در حال انجام، و گزارش نتایج. اطلاع رسانی فوری به پزشک در مورد نتایج حیاتی باید جزئی از یک سیستم ارتباطی کلی باشد
    6. انتشار دوره ای الگوهای حساسیت ضد میکروبی برای رایج ترین باکتری های جدا شده در موسسه
    7. یک برنامه کنترل کیفیت را حفظ کنید که صحت تمام آزمایشات ارائه شده را تضمین کند
    8. ایجاد آزمایشگاهی که مطابق با استانداردهای نظارتی باشد
    9. یک سیستم ذخیره سازی کوتاه مدت و ذخیره سازی طولانی مدت باید ایجاد شود تا در صورت لزوم آزمایش های اضافی را تسهیل کند.

     

    مسئولیت های پزشک

    اطلاعات مربوط به منوی تست آزمایشگاهی و دستورالعمل های جمع آوری و حمل و نقل نمونه را حفظ کنید

    هنگامی که یک ارگانیسم خاص جستجو می شود (به عنوان مثال، یک ارگانیسم سریع یا بسیار بیماری زا) به آزمایشگاه هشدار دهید.

    زمانی که می توان تعداد محدودی از نمونه را جمع آوری کرد، درخواست های آزمایش را اولویت بندی کنید.

    هنگامی که نیازهای آزمایش توسط منوی آزمایشی موجود برآورده نمی شود یا نیاز به رسیدگی ویژه به یک نمونه است، ارتباط باز با مدیر آزمایشگاه برقرار کنید.

    فهرست آزمایشات ارائه شده توسط آزمایشگاه باید برای برآوردن نیازهای مراقبت از بیمار کافی باشد. انتخاب این آزمایش‌ها و در دسترس بودن آزمایش‌هایی که به ندرت ارائه می‌شوند باید پس از بحث و گفتگو با اعضای کلیدی کادر پزشکی تعیین شود و با تغییر نیازهای مراقبت از بیمار باید تجدید نظر شود. اگر انجام آزمایش‌های نادر، پرهزینه یا پیچیده به یک آزمایشگاه خارجی منتقل شود، میکروبیولوژیست باید اطمینان حاصل کند که حمل و نقل به موقع و روش‌های آزمایش مناسب برای این آزمایش‌های ارسالی حفظ می‌شود تا دقت آزمایش به خطر نیفتد.

     میکروبیولوژیست باید فهرستی از آزمایشات ارائه شده، از جمله زمان‌های قطع برای دریافت نمونه‌ها و زمان‌های برگشت برای نتایج آزمایش، را در اختیار کادر پزشکی قرار دهد. دستورالعمل‌هایی برای جمع‌آوری نمونه‌های مناسب، حمل و نقل نمونه‌ها به محل آزمایش، و سیاست‌های آزمایشگاهی (مثلاً محدودیت‌های تعداد نمونه‌هایی که می‌توانند برای یک آزمایش خاص ارسال شوند، فهرست عوامل بیماری‌زا که به طور معمول در کشت‌های مدفوع جستجو می‌شوند) باید در دسترس باشد. منوی آزمون و دستورالعمل ها باید به راحتی در سیستم اطلاعات کامپیوتری بیمارستان در دسترس باشد و به طور ایده آل با سفارش الکترونیکی آزمایش ها ادغام شود.

    سیستم کامپیوتری باید دریافت نمونه ها در آزمایشگاه را مستند کند، سابقه آزمایش در حال انجام را ارائه دهد و نتایج اولیه و نهایی را گزارش کند. میکروبیولوژیست باید با اعضای کلیدی کادر پزشکی خط مشی اطلاع رسانی فوری تلفنی نتایج حیاتی آزمایشگاهی، مانند خون مثبت یا سایر مایعات و کشت بافت به طور معمول استریل، جداسازی پاتوژن های بسیار عفونی، و نتایج رنگ آمیزی مثبت قابل توجه از نمونه های بالینی را هماهنگ کند. علاوه بر این، میکروبیولوژیست و کادر پزشکی باید دستورالعمل هایی را برای گزارش نتایج حساسیت آنتی بیوتیکی برای باکتری ها، مایکوباکتری ها و قارچ ها ایجاد کنند.

     انتشار دوره‌ای الگوهای حساسیت ضد میکروبی برای رایج‌ترین باکتری‌ها می‌تواند برای هدایت درمان تجربی مورد استفاده قرار گیرد. آزمایشگاه باید اطمینان حاصل کند که عملکرد آن تمام الزامات نظارتی فعلی (اصلاحات بهبود آزمایشگاه بالینی)، از جمله تأیید اولیه و تأیید مداوم رویه‌های مورد استفاده را برآورده می‌کند.

    مشارکت در بررسی‌های مهارت خارجی، یک برنامه مؤثر کنترل کیفیت و استفاده از معیارهای تضمین کیفیت تعیین‌شده می‌تواند از صحت نتایج آزمایش آزمایشگاهی اطمینان حاصل کند. به حداقل رساندن هزینه های آزمایش برای یک عملیات آزمایشگاهی کارآمد ضروری است، اما باید بدون کاهش قابل توجهی در کیفیت نتایج انجام شود. در نهایت، یک سیستم ذخیره سازی کوتاه مدت تمام نمونه ها و ذخیره سازی طولانی مدت باید ایجاد شود تا در صورت نیاز، آزمایش های اضافی را تسهیل کند.

    مسئولیت‌ های پزشک، به‌ویژه پزشک بیماری‌ های عفونی، شامل دستیابی به درک اساسی از منوی آزمایشی آزمایشگاه، دستورالعمل‌های جمع‌آوری و حمل و نقل نمونه، و سیاست‌های آزمایش است. پزشک باید نمونه‌ها و آزمایش‌های تشخیصی مناسب را برای تشخیص پاتوژن‌های خاص بداند و آماده باشد که پرسنل آزمایشگاه را در صورت بروز یک بیماری سخت‌گیرانه خاص آگاه کند.

     پزشک همچنین باید آماده باشد تا درخواست‌های آزمایش را در زمانی که فقط تعداد محدودی از نمونه جمع‌آوری شده، اولویت بندی کند. در این شرایط، گفتگو با مدیر آزمایشگاه می‌تواند اصلاح روش‌های معمول آزمایشگاه برای بهینه‌سازی فرآیند آزمایش را تسهیل کند (به عنوان مثال، نیاز به لکه‌های معمولی، انتخاب محیط، و شرایط آزمایش برای بهینه‌سازی بازیابی باکتری‌ها و قارچ‌ها در تعداد محدودی از آزمایش‌ها).

    ارتباط با مدیر آزمایشگاه همچنین زمانی مهم است که نیازهای آزمایش بالینی توسط منوی آزمایش یا زمان انجام آزمایش در دسترس برآورده نشود، هنگامی که یک خط مشی آزمایشگاهی باعث مشکلات مراقبت از بیمار می شود، یا زمانی که نتایج آزمایش با تظاهرات بالینی بیمار ناسازگار است.

    یکی از مشکلات اجتناب‌ناپذیری که هم میکروبیولوژیست و هم پزشک با آن روبرو هستند، تجدید نظر مداوم در نام‌گذاری طبقه‌بندی، به‌ویژه برای باکتری‌ها و قارچ‌ها است. بسیاری از سازماندهی مجدد طبقه بندی که اکنون در حال انجام است ناشی از افزایش توانایی ما در طبقه بندی ارگانیسم ها با استفاده از توالی یابی ژن و اخیراً طیف سنجی جرمی است. مزایای استفاده از این ابزارها برای طبقه بندی و شناسایی ارگانیسم ها از دقت بیشتری نسبت به استفاده از تست های فنوتیپی سنتی و درک بهتر رابطه موجودات تازه توصیف شده و بیماری است. مضرات این چالش های عملی برای به یاد آوردن لیست سریع در حال گسترش نام های جدید و مشکلاتی است که برای انجام جستجوهای ادبیات پزشکی نشان می دهد.

    در بخش‌های بعدی، دستورالعمل‌هایی برای انتخاب، جمع‌آوری و حمل و نقل نمونه خلاصه می‌شود و به دنبال آن روش‌های کلی که برای پردازش نمونه‌ها و شناسایی ارگانیسم‌های مهم پزشکی استفاده می‌شوند، ارائه می‌شوند.

    • انتخاب نمونه
    • جمع آوری
    • حمل و نقل
    • پردازش اولیه

     s/آزمایشگاه میکروبیولوژی

    ملاحظات عمومی

    انتخاب نمونه و آزمایش مناسب برای تشخیص ارگانیسم مسئول بیماری بیمار، هدف نهایی است. اگر به یک پاتوژن خاص مشکوک باشد، انتخاب نمونه مناسب برای آزمایش تشخیصی خاص ساده است. با این حال، تشخیص افتراقی معمولاً چندان محدود نیست. معمولاً پاتوژن‌های مختلفی در نظر گرفته می‌شود که باعث افزایش انواع نمونه‌هایی می‌شود که باید جمع‌آوری شوند و تعداد آزمایش‌های درخواستی افزایش می‌یابد. اگرچه اگر مقدار نمونه کافی باشد (مانند خون، ادرار، مدفوع، خلط) ممکن است مشکلی ایجاد نکند، اگر مقدار محدود باشد یا نمونه به سختی به دست آید (مانند مایعات تنفسی، بیوپسی بافتی). بنابراین، پزشک موظف است عوامل بیماری‌زای بالقوه و آزمایش‌های تشخیصی را که باید تجویز شوند، با دقت در نظر بگیرد. پزشک همچنین مسئولیت دارد تا اطمینان حاصل کند که نمونه های محل عفونت در ظرف مناسب جمع آوری شده و به موقع به آزمایشگاه منتقل می شوند. تأخیر در زمانی که نمونه ها در ناحیه مراقبت از بیمار باقی می مانند بر تست های تشخیصی تأثیر منفی می گذارد. میکروبیولوژیست مسئول ارائه دستورالعمل ها و مواد مناسب و در دسترس برای جمع آوری و حمل و نقل نمونه ها است.

    انتخاب نمونه های مناسب به عوامل متعددی بستگی دارد. اگر آزمایش تشخیصی جداسازی ارگانیسم در کشت باشد، نمونه باید حاوی ارگانیسم های زنده باشد. علاوه بر این، باید مراقب بود از ارگانیسم هایی که ممکن است عامل بیماری زا را سرکوب یا رشد بیش از حد کنند یا تفسیر فرهنگ را مخدوش کنند، اجتناب شود. در حالت ایده آل، نمونه ها باید قبل از تجویز داروهای ضد میکروبی جمع آوری شوند. برای به حداکثر رساندن بهبودی پاتوژن باید حجم کافی از نمونه جمع‌آوری شود، و اگر ارگانیسم به‌طور موقت وجود داشته باشد، باید تعداد کافی نمونه جمع‌آوری شود. میکروسکوپ یک روش سریع اما معمولاً غیر حساس و غیر اختصاصی برای تشخیص عوامل بیماری زا است. بنابراین، اگر مقدار نمونه محدود باشد، ارزش میکروسکوپ باید با نیاز به سایر آزمایش‌های تشخیصی متعادل شود. اگر میکروسکوپی آزمایش تشخیصی اولیه باشد (به عنوان مثال، بررسی اسمیر خون محیطی برای پلاسمودیا، بابزیا، بورلیا)، ممکن است چندین نمونه با استفاده از رنگ‌ها یا تکنیک‌های میکروسکوپی تخصصی بررسی شوند. انتخاب نمونه مناسب برای تشخیص آنتی ژن های میکروبی توسط پاتوژن مشکوک تعیین می شود. به عنوان مثال، مایع مغزی نخاعی (CSF)برای تشخیص مننژیت کریپتوکوکی مناسب است، اما هر دو CSFو ادرار باید برای تشخیص مننژیت پنوموکوکی جمع آوری شوند. به همین ترتیب، نمونه های بهینه برای تشخیص پنومونی لژیونلا، شستشوی برونش برای کشت و ادرار برای آزمایش آنتی ژن است. آزمایشات سرولوژیک در صورتی مفید هستند که جمع آوری خون به درستی زمان بندی شده باشد تا با اوج سطح آنتی بادی مطابقت داشته باشد یا افزایش قابل توجهی در آنتی بادی ها را نشان دهد. از آنجایی که این سطوح برای پاتوژن‌های مختلف می‌تواند متفاوت باشد، مجموعه‌ای از نمونه‌ها باید به دقت هماهنگ شوند تا سودمندی آن‌ها بهینه شود، نه به‌عنوان یک فکر بعدی در هنگام مواجهه با آزمایش‌های منفی اولیه.

    انتقال نمونه ها به آزمایشگاه میکروبیولوژی باید به موقع انجام شود که این امر به ویژه در رسیدگی به درخواست های فوری اهمیت دارد. آزمایشگاه باید تعیین کند که به چه شکل و چند وقت یکبار نمونه‌ها باید تحویل داده شوند و باید به‌طور دوره‌ای این فرآیند را کنترل کند تا مطمئن شود که تحویل به آزمایشگاه طبق انتظار انجام می‌شود. مهم است که با زمان لازم برای انتقال نمونه به آزمایشگاه، تأخیرهای بین جمع آوری نمونه و ارسال به آزمایشگاه و زمان بین دریافت نمونه در آزمایشگاه و پردازش آزمایشگاهی لحاظ شود. اگر تأخیر قابل توجهی پس از جمع آوری یا دریافت در آزمایشگاه وجود داشته باشد، تلاش ها برای به حداقل رساندن زمان حمل و نقل (به عنوان مثال، استفاده از سیستم های لوله پنوماتیک) به هدر می رود. پزشک وظیفه دارد اولی را به حداقل برساند و میکروبیولوژیست دومی را. این زمان‌های حمل و نقل باید به‌عنوان بخشی از یک برنامه تضمین کیفیت تشخیصی به‌طور سیستماتیک کنترل شوند. همچنین تعیین زمان جمع‌آوری و انتقال نمونه‌ها برای اطمینان از رسیدن آنها به آزمایشگاه قبل از زمان تعیین‌شده برای آزمایش‌هایی که یک بار در روز یا کمتر انجام می‌شوند، مهم است.

     

    مقالات بیشتر:

    تست زیست سازگاری

    تست سمیت سلولی

    آزمون سمیت ژنی

    آزمون تب زایی

    آزمایشگاه میکروبیولوژی

    برای بیشتر پاتوژن‌های معمولی و غیرمعمول، مهم‌ترین عاملی که بر بهبود ارگانیسم‌ها تأثیر می‌گذارد، حجم خونی است که جمع‌آوری می‌شود. به طور معمول، تعداد ارگانیسم ها در خون یک بیمار سپتیک کم است (به طور متوسط کمتر از 1 ارگانیسم در میلی لیتر) و موفقیت در به دست آوردن کشت خون مثبت مستقیماً با حجم خون کشت شده مرتبط است. توصیه برای بیماران بزرگسال این است که 20 میلی لیتر خون جمع آوری و در دو بطری کشت خون توزیع شود. استفاده روتین از یک بطری کشت خون هرگز قابل قبول نیست. برای نوزادان و کودکان، حجم نسبتاً کمتری از خون باید جمع آوری شود.

    کشت خون با آنتی‌سپتیک مناسب پوست قبل از رگ‌گیری شروع می‌شود: ابتدا سطح پوست با 70 درصد الکل، سپس 0.5 درصد کلرهگزیدین گلوکونات (30 ثانیه)، تنتور ید (1 دقیقه)، یا 10 درصد پوویدون ید (2 دقیقه) تمیز می‌شود. . کلرهگزیدین سریعترین و مؤثرترین ضدعفونی کننده است. سپتوم بطری یا لوله کشت نیز باید با 70 درصد الکل پاک شود و اجازه داده شود تا در هوا خشک شود. خون را می توان با سوزن و سرنگ یا مستقیماً در بطری های کشت با سیستم جمع آوری کرد. در صورت استفاده از سوزن و سرنگ، سوزن نباید بین جمع‌آوری و تلقیح سیستم کشت خون تعویض شود، زیرا این روش خطر غیرضروری سرسوزن را به همراه دارد و نشان داده نشده است که کشت خون آلوده را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. باید مراقب بود که بطری های کشت بیش از حد پر نشود. برای به حداقل رساندن آلودگی با باکتری های سطح پوست به عنوان مثال، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، باید برای هر کشت رگ‌گیری جداگانه انجام شود. عفونت های واقعی با این ارگانیسم ها معمولاً با کاتترهای داخل عروقی همراه است. در این شرایط، یک باکتریمی پایدار رخ می دهد، بنابراین تمام کشت های خون باید مثبت باشد.

     

  • t/آزمون بررسی توان رشد میکروبی

    آزمون بررسی توان رشد میکروبی

    یکی از آزمون‌های پر کاربرد در آزمایشگاه میکروبیولوژی مجموعه آزمایشگاه‌های همکار نیکوفارمد آریا، آزمون بررسی توان رشد برای محیط‌های کشت میکروبی است. آزمون بررسی توان رشد میکروبی (Growth Promotion Test)، که ممکن است به عنوان آزمایش صحه گذاری محیط کشت، آزمایش قابلیت رشد، و یا آزمایش چالش محیط کشت میکروبی نیز شناخته شود - در آزمایشگاه میکروبیولوژی استفاده می‌شود تا نشان دهد که محیط‌های کشت میکروبیولوژیکی می‌توانند از رشد میکروارگانیسم‌های کلیدی پشتیبانی کنند. در این آزمایش محیط کشت  میکروبی با تعداد کمی از میکروارگانیسم‌ها به چالش کشیده می‌شود تا از ویژگی‌های رشد آن اطمینان حاصل شود و نشان داده شود که آیا محیط کشت مربوطه میکروارگانیسم‌ها را بارور و قابل تکثیر می‌سازد، و یا در برخی موارد از رشد یک سری از میکروارگانیسم‎ها جلوگیری می‌کند یا خیر.

    در حالت ایده‌آل آزمون بررسی توان رشد میکروبی (Growth Promotion Test) یا GPT باید یک آزمایش کمی باشد، و یا در مورد محیط کشت‌های مایع به صورت نیمه کمی انجام شود، که به موجب آن نتایج آزمون با یک محیط کشت مرجع برای مثال محیط کشت تایید شده قبلی یا یک محیط کشت مرجع تأیید شده مقایسه می‌شود.

     s/آزمون بررسی توان رشد میکروبی

    برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

    الزامات مربوط به آزمون بررسی توان رشد میکروبی

    آزمون بررسی توان رشد میکروبیGPT  یک الزام سازمان غذا و دارو و سایر نهادهای بین‌المللی مانند فارماکوپه اروپا(Ph. Eur.)، فارماکوپه ایالات متحده (USP) و فارماکوپه ژاپن (JP) است. این نهادها برای این آزمون دارای روش هماهنگ شده هستند که در فصل‌های 2-6-1، 2-6-12 و 2-6-13 فارماکوپه اروپایی ذکر شده‌ است. اهمیت آزمون GPT توسط سازمان بهداشت جهانی و همچنین در دستورالعمل هماهنگ GMP و ISO 11133:2014 نیز به رسمیت شناخته شده است.

    در مجموعه آزمایشگاه‌های دانش‌بنیان نیکوفارمد آریا آزمون بررسی توان رشد میکروبیGPT  یک امر ضروری جهت عرضه محیط‎های کشت با کیفیت است که برای آزمایشات کلیدی میکروبیولوژیکی استفاده می‎شود. انجام نشدن این آزمون می‌تواند موجب بروز عواقب پرخطری برای مصرف کننده شود. به عنوان مثال در صورتی که پایش محیطی میکروبی یا آزمون استریلیتی نتواند آلودگی میکروبی را در یک تولید دارو تشخیص دهد، نه تنها برای سلامت انسان، بلکه برای شهرت و وضعیت مالی تولیدکنندگان دارو شکست بزرگی محسوب می‎شود.

    در نهایت آزمون بررسی توان رشد میکروبیGPT  با نشان دادن این که محیط کشت مورد استفاده مطابق با معیارهای پذیرفته شده قابل انتظار عمل می‌کند، از نتایج نهایی آزمایشات میکروبیولوژی اطمینان حاصل می‌نماید.

    برای سه آزمایش میکروبی متداول در صنعت دارو فارماکوپه‌های هماهنگ الزامات آزمایش بررسی توان رشد را برای محیط کشت‌های مورد استفاده در آن‌ها تشریح کرده‌اند: تست‌های استریلیتی (Ph.Eur.2.6.1) تست‌های شمارش میکروبی (Ph.Eur.2.6.12) و آزمایشات برای شناسایی میکروارگانیسم‌های خاص (Ph.Eur.2.6.13). همچنین فصول دیگری از فارماکوپه وجود دارد که آزمایش بررسی توان رشد را به عنوان یک سنجش خاص، توصیف می‌کند، مانند محیط کشت برای پایش میکروبی سیستم آبساز.

     

    ارائه گواهی آنالیز برای محیط‌ کشت

    مجموعه آزمایشگاه‌های دانش‌بنیان نیکوفارمد آریا، آزمون GPT را با استانداردهای بالا در تمام محیط کشت‌هایی که تولید می‌کنند انجام می‌دهد تا کیفیت و ثبات عملکرد آن را قبل از ارسال نشان دهد. تامین کنندگان محیط کشت نیز باید گواهی آنالیز محصول (CoA) را برای محیط کشت‌های عرضه شده ارائه دهند. CoA  یک عنصر حیاتی برای کنترل کیفیت محیط کشت آماده است که نه تنها انجام آزمون GPT توسط سازنده را تایید می‎کند، بلکه شامل نتایج آزمون‌های دیگری مانند pH و استریلیتی نیز می‎شود. با این حال، مشتری باید ریسک‌های گسترده‌تری را در نظر بگیرد و ثابت کند که محیط کشت‌هایی که دریافت می‌کند برای هدف مورد مناسب است و از رشد میکروارگانیسم‌ها در شرایط آزمون پیشتیبانی می‌کند یا خیر. از این رو، انتظار می رود که هر آزمایشگاه آزمون GPT را برای هر بچ ساخت محیط کشت جدید انجام دهد.

     

    مقالات بیشتر:

     

    آزمون حساسیت زایی پوستی

    برونسپاری آزمایش بررسی توان رشد میکروبی

    با توجه به ماهیت زمان بر آزمون بررسی توان رشد میکروبی GPT، برخی از مراکز تولیدی ممکن است آن را به یک آزمایشگاه بیرونی واگذار کنند. در این صورت برای انجام آزمایش می‌بایست ملاحظات مربوط به مشتری مورد ارزیابی قرار گیرند، مانند:

    • آیا حمل و نقل به آزمایشگاه می‌تواند بر کیفیت محیط کشت و نتایج آن تأثیر بگذارد؟
    • آیا روش انجام این آزمون صلاحیت بخشی شده است و آزمایشگاه مربوطه چگونه روش‌ها و استانداردها را کنترل می‌کند؟
    • آزمایشگاه از چه چیز به عنوان محیط کشت مرجع برای مقایسه توان رشد میکروبی استفاده می‌کند؟

    یکی از ملاحظات عمده شامل انتخاب تامین کننده محیط کشت آماده مصرف و سطح تخصص و پشتیبانی آن‌ها است. در این زمینه مجموعه آزمایشگاه‌های همکار نیکوفارمد آریا به عنوان یک تامین کننده معتبر دارای سابقه کار اثبات شده، همراه با سطح مشهودی از تخصص و توانایی است. مجموعه آزمایشگاه‌های همکار نیکوفارمد آریا ضمن انجام آزمون بررسی توان رشد میکروبی برای مشتریان با درک کامل الزامات آزمایشگاهی و کاربردهای خاص انواع محیط‌های کشت، قادر به حل مشکلات مشتریان در ارتباط با آزمون GPT بوده، و به طور کامل آماده ارائه مشاوره به آن‌ها می‌باشد.

  • i/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    نمونه­ گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    مقدمه

    اهمیت علم خون شناسی به قدری است که اکثر آزمایش­ های بالینی بر روی خون انجام می­ شود و به تبع آن، نمونه برداری صحیح و ارسال مناسب آن به آزمایشگاه اولین و مهم ­ترین گام در دقیق بودن نتیجه آزمایش­ ها می­باشد، بنابراین باید با اصول صحیح نمونه­ گیری در حیوانات آزمایشگاهی مختلف آشنا بوده و در نهایت دقت و تجربه این کار را به انجام رسانیم. در پایان بسیاری از فعالیت­ های پژوهشی و آزمایشاتی که بر روی حیوانات آزمایشگاهی انجام می ­شود به نمونه ­گیری از بافت­ه ای مختلفی نیاز داریم تا نتایج آزمایشات را بررسی کنیم. در این بخش به صورت مختصر، به یکی از روش­های نمونه­ گیری در حیوانات آزمایشگاهی تحت عنوان خون گیری اشاره می­ شود.

    1- جمع آوری خون

    اولین مرحله در آزمایش خون، که متضمن صحت یک آزمایش است، انجام نمونه برداری صحیح از خون می­باشد. نمونه ممکن است از سیاهرگ،سرخرگ یا مویرگ اخذ شود. خونگیری از سیاهرگ برای ارزیابی بالینی-آسیب شناسی کاربرد دارد، در حالی که خونگیری از سرخرگ برای ارزیابی گازها و pH خون انجام می­ شود؛ زیرا خون سرخرگی تحت تاثیر فرآورده ­های حاصل از متابولیسم قرار نمی­گیرد. علت دیگر برای جمع ­آوری خون از سرخرگ ­ها این است که می­توان مقدار زیادی نمونه را با سرعت و سهولت بیشتر اخذ نمود. خونگیری از مویرگ­ ها اگرچه آسان تر از خونگیری از سیاهرگ و سرخرگ است، اما نمونه اخذ شده کم بوده و برای انجام بسیاری از آزمایش ­ها نامناسب است؛ از جمله این آزمایش­ ها، بررسی پلاکت­ هاست، زیرا در هنگام خونگیری از مویرگ­ ها پلاکت ­ها در محل اخذ خون تجمع می­یابند، ضمنا باید توجه کرد که در هنگام اخذ خون از مویرگ ­ها، در محل خونگیری فشار بیش از حد آورده نشود؛ زیرا باعث می­ شود آب داخل سلولی و مایع ناشی از له­ شدگی بافت وارد خون شده و خون را رقیق کنند که موجب اختلال در نتیجه آزمایش خواهد شد.

    دستورالعمل جمع آوری نمونه خون، بسته به نوع، سن، جنس، گونه، جثه، سلامت حیوانات وحجم خون مورد نیاز متفاوت است. کمترین حجم خون مورد نیاز به منظور انجام یک آزمایش در ابتدا تعیین گردیده و حجم خون اخذ شده دست کم باید دو برابر کمترین مقدار مورد نیاز باشد.

    انتخاب روش خونگیری به چند فاکتور بستگی دارد:

    1) شخص نمونه گیرنده باید کاملا کار­آزموده باشد.

    2) اطلاع از وضعیت سلامت حیوان در هنگام خونگیری و آگاهی از میزان آب بدن حیوان

    3) مدت زمان و تعداد دفعات خونگیری

    4) نوع آزمایش و نوع حیوان مورد آزمایش

    5) براساس نوع آزمایش مورد نظر، موضع نمونه گیری متفاوت خواهد بود.

    6) ادامه آزمایش یا پایان آزمایش یا بعبارتی زنده مانی یا زنده نمانی حیوان، می­تواند در تعیین روش ونگیری موثر باشد.

    7) اطمینان از سترون بودن لوازم خونگیری و خشک بودن آ­ن­ها مهم می­باشد.

    8) انتخاب ماده ضد انعقاد مناسب براساس نوع آزمایش

    9) تحمیل کمترین استرس به حیوان تا بتوان داده­ های فارماکوکینتیکی وفارماکودینامیکی بهتری را فراهم آورد.

    10) حجم خون مورد نیاز

    11) نوع خون مورد نیاز (سرخرگی، سیاهرگی یا ترکیبی)

    12) نیاز به سرم یا پلاسما پس از خونگیری

     

    2- لوازم خونگیری

    نوع لوازمی که در خونگیری به کار می­رود، بستگی به محلی دارد که قرار است نمونه خونی از آنجا گرفته شود. در مورد نمونه های خون سرخرگی، یک سرسوزن و سرنگ مورد نیاز است و نمونه­ ها نیاز به مراقبت ویژه دارند، بعد از خونگیری باید هوای داخل سرنگ را کاملا تخلیه کرد و نوک سوزن را بلافاصله بعد از خونگیری مسدود نمود. خون سیاهرگی را می­توان با استفاده از یک سرنگ شیشه­ای یا پلاستیکی و یا سیستم خلاء (ونوجکت) جمع ­آوری نمود. در صورت انتخاب سرنگ برای خونگیری، بهتر است از سرنگ پلاستیکی استفاده شود، چرا که پلاکت ­ها در دیواره داخلی سرنگ شیش ه­ای تجمع پیدا کرده و نتیجه آزمایش سنجش پلاکت­ را با اختلال مواجه می­کنند. اندازه سر سوزن بر مبنای جثه حیوان و اندازه یاخته­ های هر گونه انتخاب می ­شود. بطور کلی باید تا حد امکان از بزرگترین اندازه ممکن استفاده نمود. در مورد اکثر دام­های کوچک و حیوانات آزمایشگاهی سرسوزن­ های با اندازه 20 تا 30 مناسب­ اند. استفاده از سرسوزن ­های کوچکتر می­تواند منجر به آسیب دیدن سلول­ های خونی و همولیز نمونه شود. قبل از انتقال خون از سرنگ به لوله آزمایش باید سرسوزن را برداشت. در صورتی که خون با فشار از داخل سرسوزن تخلیه شود، ممکن است گلبول­ های قرمز پاره شده و منجر به انهدام یا همولیز گلبول­ های قرمز شوند.

    خونگیری از مویرگ­ ها یا نمونه­ گیری از خون محیطی معمولا بطور مستقیم به داخل لوله موئینه جمع ­آوری می­­شود. از یک سرسوزن استریل و یا لانست برای سوراخ کردن پوست و رگ خونی زیر پوست استفاده می­ شود. برای این منظور تیغه اسکالپل توصیه نمی­شود، چون در صورت بی دقتی و استفاده نابجا از آن باعث آسیب دیدگی حیوان و شخص خون گیرنده می­ شود. چند قطره اول نیز آلوده به مایعات بافتی و سلول­ های آسیب دیده خونی می­شود. لذا قبل از آغاز نمونه برداری باید این چند قطره را پاک کرد و سپس نمونه­ گیری را انجام داد. 

    3- محل خونگیری

    محل خونگیری معمولا به جثه حیوان و حجم خون مورد نیاز ودر صورت بیمار بودن حیوان، به نوع بیماری نیز بستگی دارد.

    4- مقیدسازی

    مقیدسازی حیوان باید در خلال خونگیری انجام گیرد. بهتر است برای مقید کردن تا حد امکان، کمترین دستکاری را اعمال نمود. دو نوع مقید سازی وجود دارد: 1- مقیدسازی شیمیایی (داروهای آرام­بش و بیهوشی)، 2- مقیدسازی فیزیکی (مکانیکی). استفاده از مقیدکننده­ های فیزیکی و نیز ابزار آلات خاص این روش می­تواند باعث تحریک یا تهییج و برآشفته شدن حیوان شود و این گونه تنش ­ها می­ تواند منجر به انقباض طحال شده  و پدیده مذکور باعث تغییر پارامترهای خونی خواهد شد.

    5- آماده سازی محل خونگیری

    الف) تراشیدن محل خونگیری: پس از مشخص شدن محل خونگیری، در برخی موارد باید مو چینی و یا تراشیدن مو انجام گیرد. مو چینی با قیچی می ­تواند بدون ایجاد تنش در خرگوش­ها به آسانی انجام گیرد. از کرم ­های موبر شیمیایی نیز می­توان در سطوح نامسطح استفاده کرد. اما از آنجایی که این کرم ­ها گاهی موجب ملتهب شدن پوست و آلوده شدن نمونه می ­گردند،زیاد توصیه نمی­ شوند. پوست تعدادی از حیوانات بطور مثال خرگوش نیز به مواد شیمیایی موبر حساسیت نشان می­دهند. استفاده از تیغ و صابون به علت احتمال آسیب رساندن به پوست توصیه نمی ­شود.

    حیوانات در حین عمل مو چینی عکس العمل­ هایی مانند بیقراری و جیغ کشیدن را مبنی بر درد و اذیت شدن از خود نشان می­دهند که باید با نوازش کردن و صحبت کردن آن­ها را آرام نمود.

    ب) ضد عفونی کردن محل خونگیری: محل خونگیری باید کاملا تمیز باشد، این کار برای عمل خونگیری بسیار مناسب است. استریلیزه کردن پوست غیرممکن است، اما بهتر است محل را بوسیله اسپری مواد ضدعفونی کننده، ضد عفونی کنیم تا مواد و اجزای اضافی و میکروب­ های مضر از بین بروند. همچنین باید از زدن الکل بیش از حد خودداری نمود، زیرا احتمال همولیز نمونه را افزایش می ­دهد.

    الکل 70% به همراه آب برای تمیز کردن و چربی زدایی پوست (چربی ­های حاصل از غده ترشح کننده چربی) در گونه­ های مختلف موثر است. محل خونگیری می­ تواند در اثر ضدعفونی، دهیدراته شده وموجب سوزش پوست وناراحتی حیوان شود.

    6- حجم خون

    در حیوانات سالمی که تغذیه سالم و مناسبی دارند بیشتر از 15 درصد از حجم خون در حال گردش را می­توان برای یکبار اخذ نمود ولی در حیوانات چاق و مسن­تر باید کمتر از 15 درصد اخذ شود.

    بیشترین حجم خونی که می­توان اخذ نمود:

    • به مقدار 10 درصد حجم خون، یکبار در هفته توصیه می ­شود.
    • به مقدار 20 درصد حجم خون، یکبار در ماه توصیه می ­شود.
    • بالای 20 درصد حجم خون، باید تحت بیهوشی عمومی و فقط به عنوان روش نهایی انجام گیرد؛ زیرا احتمال زنده ماندن حیوان پس از این مقدار خونگیری نزدیک به صفر است.

    در اغلب حیوانات، کل حجم خون بدن حیوان زنده در حدود 8 درصد وزن بدن آن حیوان است. اگر حجم نمونه خون اخذ شده بیش از 10 درصد کل حجم خون بدن حیوان باشد، کاهش حجم خون و نارسایی قلبی-عروقی همراه با شوک ممکن است بوجود آید. بطور کلی حداکثر حدود 8 ml/kg bw حیوان زنده می­توان اخذ نمود.
    شایان ذکر است حجم خون برداشتی با توجه به جدول زیر قابل محاسبه است و می­توان براساس حجم مورد نیاز و تعداد دفعات خونگیری محاسبات لازم را انجام داد.

    s/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟


    جدول-1: حجم خون قابل برداشت و حجم کل خون در گردش بر اساس وزن بدن موش سوری

    جدول-2: حجم خون قابل برداشت و حجم کل خون در گردش بر اساس وزن بدن موش صحرایی (رت)

    7- خطاهای معمول در خونگیری

    در هنگام نمونه برداری از خون احتمال بروز خطاهایی وجود دارد که برای پیشگیری از این خطاها باید به موارد زیر توجه ویژه­ای داشت:

    1) حتما از سرنگ خشک استفاده شود، زیرا مرطوب بودن سرنگ باعث انهدام یاخته­های قرمز می­شود.

    2) هنگام تخلیه خون از سرنگ به داخل لوله آزمایش حتما باید سرسوزن از سرنگ جدا شود تا خون بدون فشار و به آرامی از سرنگ خارج شود، زیرا در غیر اینصورت غشاء گلبول­های قرمز در هنگام خروج پاره شده  و باعث از بین رفتن گلبول­ های قرمز می­ شود.

    f/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    3) اگر از مواد ضد انعقاد در مقادیر مناسب استفاده نشود، ممکن است میزان کم مواد ضد انعقاد باعث لخته شدن خون و زیاد بودن آن باعث تغییر در مورفولوژی سلول­ های خونی شود.

    4) وقتی که از مواد ضد انعقاد استفاده می­شود باید خون حاوی ماده ضد انعقاد را در لوله تکان داد تا از لخته شدن خون جلوگیری شود، در عین حال باید از تکان دادن شدید لوله نیز اجتناب کرد، زیرا این امر باعث پارگی غشاء گلبول­ های قرمز و همولیز خون و همچنین ایجاد کف شود که باعث بروز خطا در نتیجه آزمایش می­شود.

    5) انجام هر چه زودتر آزمایش بر روی نمونه خون بسیار مهم است، در صورتی که زمان آزمایش با تا تاخیر انجام شود باید در این مدت نمونه در محل سرد و یا در داخل یخچال نگهداری شود. تاخیر بیش از حد در انجام آزمایش ممکن است باعث تغییرات زیادی در فاکتورها و سلول­ های خونی شود (حداکثر 24-12 ساعت).

    8- نحوه نگهداری از نمونه­ های خون

    بهترین زمان برای ارزیابی نمونه خون حداکثر تا یک ساعت پس از اخذ آن می­باشد و در غیر این صورت، نمونه­ های خون حداکثر به مدت 24 ساعت در یخچال نگهداری می­ شوند. نمونه­ های خون را می­توان به مدت چند ساعت در جعبه ­هایی که به خوبی بسته بندی شده­اند به طوری که هوا به داخل آ­ن­ها راه نیابد، در مجاورت یخ نگهداری نمود.

    9- مواد ضد انعقاد

    هنگامی که یک نمونه خون جمع­ آوری شد، ظرف مدت 2 الی 5 دقیقه منعقد می­ شود. در برخی آزمایش­ های خون­شناسی نباید خون مورد بررسی لخته شود، برای این کار از مواد ضد انعقاد استفاده می­شود. نمونه خونی بایستی به آرامی با ماده ضد انعقاد مخلوط شود و از هم زدن سریع اجتناب نمود، زیرا این امر باعث ایجاد کف و شکستن سلول­ ها می­گردد.

    از آن­جایی که امروزه بخش عظیمی از تحقیقات در حوزه علوم زیستی، شامل انجام آزمایش­ های بی­شمار بر روی حیوانات زنده می­باشد و نیازمند حضور این موجودات دوست داشتنی در آزمایشگاه ­ها هستیم و از طرفی این تحقیقات ابزار مهمی در پیشرفت علم شناخته می ­شوند، لذا ضرورت دارد قبل از شروع به کار با توجه به حجم و نوع نمونه مورد نیاز، روشی را انتخاب کنیم که میزان تنش و درد کمتری داشته و اگر لازم نباشد از روش­ های انتهایی استفاده نکنیم.

    خونگیری در موش سوری و موش صحرایی

    پس از مقیدسازی و آماده سازی حیوانات (انجام بیهوشی عمومی یا بی حسی موضعی) می­توان به روش­های مختلف و از محل­های متفاوتی از قبیل؛ سینوس پشت چشمی (Retro Orbital Sinus)، چیدن نوک دم، خونگیری مستقیم از قلب، قطع سر، سیاهرگ وداج (Jugular Vein)، رگ­های نوک پا (Dorsal Pedal Vein)، سیاهرگ فک پایین صورت (Facial Vein)، سیاهرگ اجوف پشتی (Posterior vena cava)، سیاهرگ سافنوس (Saphenous Vein)، عروق زیر بغلی (Axillary Vein) خونگیری کرد. با توجه به اهمیت خونگیری به شرح هر یک از روش­ های خونگیری در موش سوری و موش صحرایی که در مجموعه آزمایشگاه نیکوفارمد نیز انجام می ­شوند، پرداخته می ­شود.


    1- رگ­ های نوک پا (Dorsal Pedal Vein): در این روش بهتر است به منظور افزایش خون­رسانی موضع مورد نظر، دمای محل خونگیری را افزایش داده و با انگشتان شست و اشاره اطراف مچ پای حیوان را گرفته و با استفاده از سر سوزن­ های شماره 23 الی 27، می­توان از عروق داخلی پشتی پا که در نوک پا قرار گرفته ­اند خونگیری نمود.

    g/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    2- بریدن سر:این روش نیاز به بیهوشی عمیق داشته و می­توان برای جمع ­آوری مقدار زیادی خون از حیوانات کوچک تر از این روش استفاده نمود. با قطع سر جریان خون از قسمت گردن متصل به تنه به کمک یک قیف در داخل ظرف مورد نظر جمع­ آوری می­ شود. جریان خون در این روش با ترشحات نایی و بزاقی می­ تواند آلوده شود.


    3- سیاهرگ اجوف پشتی (Posterior vena cava):این روش نیاز به بیهوشی کامل داشته و برای خونگیری از این سیاهرگ محوطه شکمی را به شکل V برش داده و روده­ ها را به سمت چپ و کبد را بسمت جلو می­ کشیم. باید توجه داشت که این روش یک روش انتهایی است. برای خونگیری از عریض­ ترین بخش رگ که در بین کلیه­ ها قرار دارد، استفاده می­ شود. به منظور خونگیری از سر سوزن ­های شماره 23 الی 25 استفاده می­ شود.

    g/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ g/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ f/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    4- عروق زیر بغلی (Axillary Vein): این روش نیز نیازمند بیهوشی کامل بوده و در این روش باید حیوان را به پشت خوابانیده (دستها کاملا به جلو کشیده و به میز مقیدسازی بسته شود)، یک برش عمیق در ناحیه سینه ایجاد می­کنیم و پوست را به ناحیه پشت برش کشیده و یک فضای باز برای خونگیری و برش عروق ایجاد می­ کنیم. در این روش احتمال آلودگی خون با مایعات بافتی وجود دارد و این روش خونگیری نیز یک روش انتهایی می­ باشد.

    d/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    l/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ g/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    5- سیاهرگ فک پایین صورت (Facial Vein): این روش مختص موش و رت­های بالغ بوده و میزان خون اخذ شده متوسط و یا نسبتا زیاد بوده و با تغییر محل خونگیری می­توانیم نمونه­گیری مداوم و پشت سر هم داشته باشیم. خون اخذ شده می­تواندمخلوطی از خون سیاهرگی و سرخرگی باشد و نیاز به بیهوشی نیست؛ ولی بهتر است حیوان به خوبی مقید شود و همچنین نیاز به تجربه بالا  و تجهیزات خاصی ندارد. سرعت عمل بالایی دارد و بهتر است از سرسوزن­های شماره 19 و یا کوچکتر استفاده شود. همچنین می­توان از لانست برای نیشتر زدن و جمع­آوری خون جاری شده از محل نیشتر بهره گرفت.

    t/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ s/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟
    f/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    6- چیدن نوک دم (Tail Clip Bleeding): حجم کمی از خون (مثلا یک قطره) ممکن است با روش بریدن انتهای دم گرفته شود که شامل مخلوطی از خون وریدی، شریانی و مایع بافتی خواهد بود. این روش در مواقعی که نمونه­ های کوچک هر چند ساعت یکبار لازم است، مناسب خواهد بود. دلمه بسته شده روی زخم دم به راحتی کنده می ­شود. اگر در فواصل زمانی کم احتیاج به خونگیری مجدد باشد می ­توان با برداشتن لخته تشکیل شده در دم، اقدام به خونگیری مجدد کرد. در این روش 0.2-0.5 میلی لیتر می توان بدست آورد. استفاده از تیغ برای بریدن نوک دم ممکن است باعث خونریزی طولانی شود و بافت اسکار ایجاد نماید. شایان ذکر است چیدن نوک دم می­تواند منجر به وارد آمدن آسیب به غضروف و مهره­ های دمی شود.


    7- سیاهرگ وداج یا گردنی (ژوگولار): در این روش با عقب کشیدن سر حیوان، سیاهرگ وداج به طور واضح نمایان می ­شود. سیاهرگ وداج در 2 الی 4 میلیمتری محل اتصال جناغ با استخوان ترقوه قرار دارد. برای خونگیری از سرسوزن­ های شماره 25 استفاده می­ شود. مسیر ورود سرسوزن متمایل به دست حیوان بوده (با عمق 1 الی 3 میلیمتری و 2 الی 4 میلیمتر به سمت ناحیه جانبی محل اتصال جناغ با ترقوه) و از روی جناغ وارد سیاهرگ می­ شود. بیشترین آسیب ناشی از ورود سرسوزن، مربوط به ناحیه گردن می ­باشد که این امر به علت وجود رگ ­های خونی، نای، مری و غدد اصلی و اعصاب مهم در این ناحیه می­ باشد.

    e/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    e/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ f/نمونه­ گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    8-مستقیم از قلب (Cardiac Puncture): روشی انتهایی است و نیازمند بیهوشی عمیق می­باشد. در این روش از خونگیری، حیوان را به پشت خوابانیده و می­توان از سرسوزن شماره 25 که از محل تلاقی جناغ با آخرین دنده و با حرکت به سمت چپ خط میانی بدن به ناحیه تشریحی قلب رسید. با رها کردن سرسوزن، ضربان قلب در سرسوزن مشاهده می­شود که این یک علامت مهم از صحت مسیر ورودی سرسوزن می­باشد. در ادامه و پس از اطمینان از رسیدن سرسوزن به قلب می­توان مقادیر مورد نیاز خون را جمع­آوری نمود. برای خونگیری مستقیم از قلب از روش باز یا کالبدگشایی قفسه سینه نیز استفاده نمود که این روش برای افراد مبتدی به منظور حصول اطمینان بیشتر از صحت خونگیری توصیه می­شود.


    9- سیاهرگ سافنوس (Saphenous Vein): ابتدا حیوان را از قسمت سر وارد مقید کننده مکانیکی و یا کیسه­های پلاستیکی کرده، پاهای خلفی را کشیده و با دو دست پوست بین دم و ران حیوان را نگه می­داریم تا حیوان مهار شود. پای حیوان در این حالت ثابت و آماده خونگیری است. با یک تیغ جراحی (اسکالپل) کوچک موها را تراشیده و سیاهرگ سافنوس نمایان می­شود. باید توجه داشت که با کشیدن پوست بین ناحیه خلفی ران و دم رگ ثابت می­شود، سپس می­توان با لانست رگ را سوراخ نموده و با لوله موئینه اقدام به جمع­آوری خون نمود. در مواردی که نیاز به خون بیشتری باشد، می­توان با سرسوزن شماره 23 یا 22 خونگیری نمود. پس از جمع­آوری خون می­توان با استفاده از یک پنبه یا گاز استریل همراه با فشار عمل خون­بندی را انجام داد.

    s/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ s/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ s/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟
    f/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ f/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ e/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    10- سینوس پشت چشمی (خلف حداقه­ای) (Retro Orbital Sinus): از این روش بیشتر در خونگیری با حجم کم استفاده می ­شود. این روش نیازمند مهارت و دقت بسیار بالایی است. یک مویرگ در میان سرخرگ­ های سینوسی حدقه چشم قرار دارد که منطقه مناسبی برای جمع­ آوری و مطالعه نمونه­ های خونی است. به منظور خونگیری، پوست ناحیه گردن حیوان باید طوری کشیده شود که چشم­ها کاملا بیرون زده و سپس از داروهای بی حسی موضعی مانند تتراکائین و پروپاراکائین به میزان یک قطره استفاده نمود (حتی می­توان از بیهوشی عمومی نیز بهره برد). توصیه می ­شود پس از 5-10 ثانیه مقادیر اضافی قطره را به کمک گاز استریل به آرامی از روی چشم پاک کرده و در حین پاک کردن چشم از وارد کردن آسیب احتمالی به قرنیه توسط گاز استریل پرهیز نمود. در ادامه از یک لوله موئینه که وارد گوشه چشم داخلی حیوان می­شود می ­توان حجم خون مورد نیاز خود را جمع­آوری کرد. لوله موئینه با زاویه 45 درجه به سمت قسمت میانی چشم وارد و در حین ورود حرکات ملایم چرخشی طوریکه لوله حول محور طولی خود بچرخد، بایستی انجام داد تا با پاره شدن سینوس چشمی خونگیری لازم را انجام داد. لازم به ذکر است عمق ورود نباید بیشتر از 3-4 میلیمتر باشد. در صورت عدم دقت کافی و وارد کردن نادرست لوله موئینه، به عصب بینایی و بافت­ های اطراف آسیب وارد شده و همچنین ممکن است کوری، عفونت، پارگی چشم، زخم (اولسر) و کراتیت مشاهده شود.

    e/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟
    g/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    11-سیاهرگ­های جانبی دم: برای خونگیری از رگ­های دمی، می­توان از سیاهرگ­های جانبی دم استفاده نمود.  در ابتدای خونگیری بهتر است اقدام به گرم کردن محل خونگیری نمود تا جریان خون در ناحیه مذکور افزایش یابد. همچنین توصیه می­شود از مالش زیاد دم خودداری شود؛ زیرا این عمل موجب افزایش تعداد گلبول­های سفید می­شود. حیوان می­تواند بیهوش شود یا اینکه در مقیدکننده مکانیکی قرار گیرد. در این حالت خون بدست آمده، خون وریدی خواهد بود.

    t/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟ r/نمونه گیری در حیوانات آزمایشگاهی ( خون گیری ) چگونه است؟

    مقالات بیشتر:

     

    تست زیست سازگاری

    تست سمیت سلولی

    آزمون سمیت ژنی

ایمیل : nikopharmed[a]gmail.com تلفن تماس : 02144184570 موبایل : 09926062450

ارتباط در بستر واتساپ با نیکو فارمد
Close and go back to page
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت نزد نیکوفارمد محفوظ می باشد . | طراحی ، توسعه و سئو 09122452209