تست سمیت گوارشی؛ سمیت گوارشی داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی غیرانتخابی (NSAIDs) به معده و دوازدهه اول محدود نمی شود، بلکه در پایین دست در سطح روده کوچک، روده بزرگ و راست روده نیز اعمال می شود. مصرف طولانی مدت NSAID در اکثر بیماران باعث ایجاد انتروپاتی تحت بالینی می شود که با افزایش نفوذپذیری روده و التهاب مشخص می شود. این آنتروپاتی می تواند منجر به خونریزی مزمن تقطیر و از دست دادن پروتئین منجر به کم خونی فقر آهن و هیپوآلبومینمی شود. NSAID ها همچنین باعث ایجاد ضایعات زخمی در روده کوچک می شوند. عوارض حاد این زخم ها، خونریزی یا سوراخ شدن، نادر است، همانطور که تنگی دیافراگم ناشی از اسکار است. در کولون و رکتوم، NSAID ها می توانند ضایعات جدید، از جمله کولیت غیراختصاصی و پروکتیت و همچنین زخم هایی را که ممکن است تا تشکیل دیافراگم پیشرفت کنند، ایجاد کنند.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

نقش آنها در بروز کولیت ایسکمیک سگمنتال نیز دخیل بوده است. در بیماران مبتلا به دیورتیکولوز، خطر عوارض سپتیک شدید و سوراخ شدن را افزایش می دهند. در نهایت، آنها می توانند باعث شعله ور شدن کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون شوند. مهارکننده های انتخابی COX-2 نسبت به مهارکننده های غیرانتخابی کمتر انتروتوکسیک هستند اما به طور کامل در برابر عوارض روده ای محافظت نمی کنند. مطالعات تجربی احتمال سمیت را در روده کوچک قبلا سالم در طول درمان طولانی مدت نشان می دهد. علاوه بر این، به نظر می‌رسد این مولکول‌های جدید، مانند مهارکننده‌های غیرانتخابی، می‌توانند باعث تشدید بیماری التهابی روده شوند.

انجام تست  سمیت گوارشی

سمیت گوارشی داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی معمولی (NSAIDs) به معده و دوازدهه پروگزیمال محدود نمی شود، بلکه به بقیه روده کوچک، روده بزرگ و راست روده نیز گسترش می یابد. درمان طولانی مدت NSAID معمولاً باعث ایجاد آنتروپاتی خاموش بالینی می شود که با التهاب و افزایش نفوذپذیری دیواره روده مشخص می شود. حداقل خونریزی مزمن و از دست دادن پروتئین ممکن است منجر به کم خونی فقر آهن و هیپوآلبومینمی شود. NSAID ها همچنین می توانند باعث ایجاد زخم روده کوچک شوند که به ندرت منجر به خونریزی حاد، سوراخ شدن یا اسکار مزمن می شود که باعث تنگی های دیافراگمی می شود. در کولون و رکتوم، استفاده از NSAID می تواند منجر به ضایعات جدید مانند کولیت و رکتیت غیراختصاصی، زخم، و تنگی دیافراگم شود. NSAID ها در ایجاد کولیت ایسکمیک سگمنتال نقش دارند. در بیماران مبتلا به بیماری دیورتیکولی، استفاده از NSAID خطر عفونت شدید دیورتیکول و سوراخ شدن آن را افزایش می دهد. NSAID ها می توانند باعث تشدید کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون شوند. با مهارکننده های انتخابی COX-2، خطر مسمومیت گوارشی در مقایسه با NSAID های معمولی کاهش می یابد، اما به طور کامل حذف نمی شود. مطالعات تجربی نشان می دهد که درمان طولانی مدت با مهارکننده COX-2 ممکن است باعث آسیب به روده کوچک قبلا سالم شود. مشابه NSAID های معمولی، مهارکننده های COX-2 ممکن است قادر به تشدید بیماری التهابی روده باشند.

عوارض روده ای داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی غیرانتخابی (NSAIDs) که کمتر از عوارض گوارشی دوازدهه شایع است، مدت هاست که درک نشده و دست کم گرفته شده اند. اکنون به خوبی ثابت شده است که سمیت گوارشی این داروها به معده و دوازدهه اول محدود نمی شود، بلکه در پایین دست، روی کل روده کوچک، روده بزرگ و راست روده نیز اعمال می شود.

  ضایعات ناشی از NSAID ممکن است در مخاط سالم روده ایجاد شود یا ممکن است بیماری روده از قبل موجود را پیچیده کند. هنگامی که این وضعیت ناشناخته بود، درمان NSAID می تواند آن را آشکار کند. عوارض روده ای بالقوه متعدد است و برخی می توانند تهدید کننده زندگی باشند (جدول 1). بنابراین این آسیب شناسی ناخوشایند باید برای تجویز کنندگان کاملاً شناخته شده باشد. توسعه مهارکننده های انتخابی COX-2 که در حال حاضر توسط کوکسیب ها ارائه می شود، همه مشکلات را حل نکرده است. سمیت روده ای آنها هنوز به خوبی درک نشده است. هدف از این بررسی، توصیف عوارض روده ای ناشی از NSAID ها و همچنین روش های مدیریت آنها و بررسی دانش در مورد میزان سمیت روده ای مولکول های جدید است.

مقالات بیشتر:

تست کاشت یا ایمپلنت

تست سمیت سیستماتیک حاد

تست سمیت سیستماتیک مزمن

تست تب زایی یا پیروژنیسیتی

مراحل اصلی بیماری زایی سمیت NSAID ها بر روی روده کوچک در شکل شماتیکی می باشد.

اول، NSAID ها نفوذپذیری مخاط روده را افزایش می دهند. طبق فرضیه ارائه شده توسط گروه Bjarnason، این اثر عمدتاً مبتنی بر مسدود کردن فسفوریلاسیون اکسیداتیو در انتروسیت ها تحت تأثیر غلظت بالای NSAID ها در داخل مجرا پس از مصرف خوراکی آنها و در طی چرخه های کبدی مکرر است. که در

همهگیرشناسی

اطلاعات اپیدمیولوژیک در مورد فراوانی عوارض روده ای مرتبط با NSAID کمیاب است. اولین منبع اطلاعات پایگاه داده ARAMIS آمریکای شمالی است که به مدت سی سال امکان جمع آوری آینده نگر داده های بالینی و درمانی را در گروهی از بیماران روماتولوژیک فراهم کرده است. از این پایگاه داده، بروز سالانه بستری شدن در بیمارستان برای عوارض گوارشی تحتانی مرتبط با NSAID ها بود.

اثرات نامطلوب NSAID ها بر روده کوچک

مهم است که آسیب روده تحت بالینی را تشخیص دهیم - اختلالات نفوذپذیری، التهاب روده - که اکثر بیمارانی را تحت تاثیر قرار می دهد که درازمدت NSAID ها و عوارض بالینی، گاهی جدی - خونریزی، سوراخ شدن - که فقط در تعداد کمی از بیماران رخ می دهد.

سمیت کولورکتال NSAID ها

NSAID ها می توانند ضایعات جدید کولورکتال را ایجاد کنند، به عنوان مثال در یک کولون قبلاً سالم رخ می دهد. آنها همچنین می توانند پیشرفت یک بیماری از قبل موجود مانند دیورتیکولوز یا بیماری التهابی مزمن روده را پیچیده کنند.

  سمیت کولون NSAID ها توسط فرم های گالنیک با رهش طولانی مدت که غلظت های محلی بالاتری از NSAID ها را در تماس مستقیم با مخاط کولون پروگزیمال فراهم می کند، مورد توجه قرار می گیرد. سمیت موضعی

سمیت روده ای مهارکننده های انتخابی COX-2

طرح ساده ای که به COX-1 سنتز PG های فیزیولوژیکی و COX-2 سنتز PG های پاتولوژیک را نسبت می دهد با واقعیت بیولوژیکی مطابقت ندارد. اکنون به خوبی ثابت شده است که مهار هر یک از این ایزوآنزیم ها بسته به زمینه، پیامدهای مفید یا مضری دارد.

فرآیند مجوز افزودنی های غذایی در جهان

تنها هدف در فرآیند مجوز افزودنی های غذایی، حفاظت از سلامت انسان در استفاده است. افزودنی های غذایی گروه بسیار خاصی از مواد شیمیایی هستند که افراد با آن مواجه می شوند. افراد می توانند بر خلاف میل خود از بدو تولد تا مرگ در معرض این مواد قرار گیرند. با توجه به اینکه صدها میلیون نفر از مواد غذایی حاوی مواد افزودنی استفاده می کنند، واضح است که کوچکترین اشتباهی مشکل بزرگی برای سلامت انسان ایجاد خواهد کرد. به دلیل این ویژگی، مجوز استفاده از افزودنی های غذایی در نتیجه بررسی شدید و دقیق مقامات بهداشتی بین المللی و ملی داده می شود. در این فرآیند، با استفاده از فرصت‌های علم و فناوری امروزی، تحقیقات فشرده انجام می‌شود. از این حیث، استفاده از افزودنی های غذایی از گروه مواد شیمیایی است که از نظر حفظ سلامت انسان تحت شدیدترین کنترل قرار می گیرد.

همانطور که قبلا گفته شد، هر ماده شیمیایی به روشی وابسته به دوز سمی است. اولین گام در فرآیند اجازه استفاده از افزودنی های غذایی این است که تعیین کنیم این ماده شیمیایی در چه دوز (مقادیر) چه اثراتی را در حیوانات آزمایشی نشان می دهد یا نخواهد کرد. به عبارت دیگر، تعیین «حدود بی ضرری» است. آسیب ناشی از مواد شیمیایی موجود در بدن را سمیت می گویند. سمیت یک روش عمل همه کاره است. تمام اثرات سمی احتمالی با تجویز ماده شیمیایی مورد آزمایش در دوزهای مختلف، از جمله دوزهای بالا، بر روی حیوانات آزمایشی بررسی می‌شود (معمولاً از جوندگانی مانند موش، موش صحرایی و خوکچه هندی برای این منظور استفاده می‌شود). واحد دوز مصرفی mg/kg است. به عبارت دیگر، این ماده آزمایشی است که بر حسب میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن زنده حیوان آزمایشی داده می شود. دلیل اینکه جوندگان عمدتاً در آزمایش های سمیت استفاده می شوند این است که این حیوانات در گروه پستانداران قرار دارند، آناتومی و فیزیولوژی به خوبی شناخته شده است، شرایط آزمایش در طول آزمایش قابل کنترل است و می توان از تعداد کافی حیوانات برای رسیدن به نتایج آماری استفاده کرد. در شرایط خاص، سایر پستانداران مانند گربه، سگ، پستانداران نیز می توانند در تست سمیت استفاده شوند. در آزمایشات سمیت، به طور متوسط ​​100 حیوان آزمایشی وجود دارد که حداقل 10 حیوان در هر گروه دوز و گروه کنترل وجود دارد. در آزمایش های سمیت، تقریباً 3000 حیوان آزمایشی برای یک ماده شیمیایی استفاده می شود. این آزمایش ها در آزمایشگاه هایی که مطابق با قوانین تعیین شده توسط سازمان های بین المللی کار می کنند انجام می شود. مطالعات سمیت زیر در حیوانات آزمایشگاهی برای افزودنی های غذایی و همچنین برای تمام مواد شیمیایی مورد استفاده به ویژه داروها انجام می شود.

الف. مطالعات سموم سینتیکی: جذب (انتقال به خون)، توزیع (انتقال به اندامها با کمک خون) افزودنی مورد بررسی در ارگانیسم. تبدیل زیستی (تبدیل به سایر مواد شیمیایی در بدن) و دفع آن مورد مطالعه قرار می گیرد.

ب. تست های سمیت: آزمایش های سمیت عمده در زیر نشان داده شده است.

سمیت حاد: مسمومیت ناشی از مصرف بیش از یک دوز در یک یا 24 ساعت.

مسمومیت مزمن: مسمومیت ناشی از مصرف طولانی مدت دوزهای کم که باعث مسمومیت حاد نمی شود.

اثر جهش زا: تغییر دائمی در DNA.

اثر سرطان زا: اثر سرطان زا.

اثر تراتوژنیک: اثری که منجر به تولد فرزندان فلج می شود.

اثر سرطان زای ترانس جفت: ایجاد سرطان سالها پس از تولد در کودک باردار.

اثر ایمونوتوکسیک: اثر سمی بر سیستم ایمنی بدن.

اثر سمی بر سیستم تولید مثل

اثر نوروتوکسیک: اثر سمی بر روی سیستم عصبی.

تست های سمیت فوق برای آلاینده های مواد غذایی نیز اعمال می شود. از آنجایی که نمی توان از آلودگی مواد غذایی توسط آلاینده های شیمیایی که به آنها آلاینده می گویند جلوگیری کرد، باید مقادیری را مشخص کرد که در صورت مصرف مادام العمر این آلاینده ها به سلامت انسان آسیبی وارد نکند. از آنجایی که مواد افزودنی و آلاینده‌های غذایی در طول زندگی مصرف می‌شوند، این پدیده در آزمایش‌هایی که با حیوانات آزمایشی انجام می‌شود در تعیین مدت زمان آزمایش مورد توجه قرار می‌گیرد. آزمایش‌های سمیت مزمن و سرطان‌زایی با تجویز ماده شیمیایی مورد آزمایش بر روی حیوان آزمایشی هر روز برای یک دوره زمانی (18-16 ماه) انجام می‌شود که 70 تا 80 درصد از میانگین طول عمر حیوانات آزمایشی را پوشش می‌دهد.

مقالات بیشتر:

تست  چسبندگی سلولی

مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

تست  خون سازگاری و هولیز کنندگی

تشخیص اشرشیا کلی در محصولات پزشکی

تشخیص استاف در محصولات پزشکی

نتایج تست سمیت توسط کمیته های علمی تشکیل شده توسط سازمان های بین المللی/ملی برای رسیدن به مقادیر عددی مورد نیاز برای استفاده ایمن ارزیابی می شود. در دستیابی به این مقادیر، اگر ماده شیمیایی مورد بررسی سال‌ها مورد استفاده قرار گرفته باشد، از نتایج مطالعات اپیدمیولوژیک به‌دست‌آمده از گروه‌های انسانی نیز استفاده می‌شود. به عنوان مثال، ساخارین بیش از 100 سال است که به عنوان یک شیرین کننده مصنوعی استفاده می شود. از آنجایی که یک قرن پیش هیچ قانون بین‌المللی و آزمایش سمیتی که امروزه برای ایمنی افزودنی‌های غذایی اعمال می‌کنیم وجود نداشت، ساخارین بدون گذراندن آزمایش‌های فوق شروع به استفاده کرد. آزمایش های فوق برای ساخارین پس از دهه 1960 انجام شد. امروزه هنگام ارزیابی ایمنی ساخارین، هم از نتایج آزمایش‌های سمیت در حیوانات آزمایشگاهی و هم از داده‌های اپیدمیولوژیک به‌دست‌آمده از گروه‌های انسانی که سال‌ها از آن استفاده می‌کنند، استفاده می‌شود. در مورد ماده جدیدی که به عنوان یک افزودنی غذایی ساخته شده است، تنها داده ای که در اختیار داریم نتایج آزمایش سمیت است. بر اساس این مقادیر مشخص می شود که چه مقدار از افزودنی های غذایی را می توان در کدام غذا استفاده کرد.

طیف سنجی جذب اتمی (AAS)

شرکت نیکوفارمد در بخش آزمایشگاه شیمی، طیف گسترده‌ای از آزمون‌های قابل انجام توسط دستگاه طیف سنجی جذب اتمی جهت بررسی بررسی فلزات شاخص و فلزات سنگین در انواع مختلف محصولات دارویی، تجهیزات پزشکی، ملزومات پزشکی، مواد غذایی و خوراکی، آب آشامیدنی و پسماندهای فاضلاب، خوراک و فرآورده‌های دام، طیور و آبزیان و اندازه‌گیری عناصر در لبنیات را مطابق با استانداردهایISO، USP، BP و ASTM  انجام می‌نماید.

عناصر قابل اندازه‌گیری در آزمایشگاه طیف سنجی جذب اتمی (AAS) شرکت نیکوفارمد عبارتند از طلا (Au)،  لیتیوم (Li)، سدیم (Na)، کلسیم (Ca)، منیزیم (Mg)، کروم (Cr)، بریلیوم (Be)، باریوم (Ba)، آلومینیوم (Al)، تیتانیوم (Ti)، وانادیوم (V)، نیکل (Ni)، منگنز (Mn)، کبالت (Co)، آهن (Fe)، مس (Cu)، روی (Zn)، نقره (Ag)، آنتیموان (Sb)، سیلیسیوم (Si)، قلع (Sn)، سلنیوم (Se)، بیسموت (Bi)، آرسنیک (As)، کادمیوم (Cd)، سرب (Pb)، جیوه (Hg)، تنگستن (W)، مولیبدن (Mo) و پتاسیم (K).

تشخیص استاف در محصولات پزشکی؛ ما می توانیم آنالیز میکروارگانیسم های زنده مختلف را روی محصولات آرایشی در محیط آزمایشگاه انجام دهیم. تجزیه و تحلیل استافیلوکوکوس اورئوس نیز در محدوده مطالعات تجزیه و تحلیلی است که ما در آزمایشگاه کاملا مجهز خود انجام می دهیم. در این تجزیه و تحلیل ابتدا یک قطعه از نمونه گرفته شده و رقت اضافه می شود. سپس پس از فراهم کردن دما و شرایط ایده آل برای انکوباسیون رها می شود.

نمونه با رقت اضافه شده باید برای مدت معینی منتظر بماند.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

پس از اتمام این دوره، می توان کار تجزیه و تحلیل استافیلوکوکوس اورئوس را آغاز کرد. پس از انجام تست تایید کلنی های مشکوک، نتایج به صورت مثبت و منفی به گزارش اضافه می شود. کلنی های مثبت را به عنوان "تشخیص داده شده" و کلنی های منفی را به عنوان "تشخیص نشده" اضافه می کنیم. سپس این گزارش برای شما ارسال می شود و کار آنالیز به پایان می رسد.

در محدوده دستورالعمل کنترل میکروبیولوژیکی محصولات آرایشی و بهداشتی تهیه و منتشر شده توسط آژانس تجهیزات پزشکی و دارویی ، برخی از میکروارگانیسم ها باید از طریق مطالعات تجزیه و تحلیل بررسی شوند. برای اینکه گزارش های تهیه شده معتبر باشند، باید بررسی کنیم که آیا این میکروارگانیسم ها وجود دارند یا خیر.

این میکروارگانیسم ها عبارتند از:

تعداد کپک و مخمر

تعداد کل باکتری های مزوفیل هوازی

سودوموناس آئروژینوزا

استافیلوکوکوس اورئوس

اشرشیاکلی

کاندیدا آلبیکنس

گرفتن مقدار معینی از نمونه از محصولات آرایشی ممکن است برای شناسایی میکروارگانیسم های زنده ذکر شده در بالا کافی باشد. ما می‌توانیم در محدوده مطالعات تجزیه و تحلیلی که با افزودن رقت انجام می‌دهیم، گزارش دهیم که آیا این میکروارگانیسم‌ها در نمونه وجود دارند یا خیر.

برای اطلاعات بیشتر می توانید با ما تماس بگیرید.

آزمایش بار زیستی در محصولات پزشکی برای تعیین بار بیولوژیکی در محصول انجام می شود. حتی اگر محصولات پزشکی در اتاق تمیز تولید شوند، تا زمانی که فرآیند استریلیزاسیون اعمال شود، مقدار مشخصی بار میکروارگانیسمی دارند. دانستن این بار برای تعیین میزان دوز استریلیزاسیون مورد استفاده مهم است.

محصولات پزشکی که باید به عنوان استریل در بازار عرضه شوند باید تحت آزمایش استریل قرار گیرند. از این نظر، تست استریلیت روی این محصولات باید انجام شود. در ضمیمه 1 آیین نامه تجهیزات پزشکی این بیانیه آمده است: «دستگاه های پزشکی استریل باید با روش مناسب و معتبر ساخته و استریل شوند». به همین دلیل، محصولاتی که قرار است به صورت استریل به فروش برسند باید تحت آزمایش استریلیت قرار گیرند.

تست اندوتوکسین باکتریایی (تست گارال)

اندوتوکسین در اصل یک لیپوپلی ساکارید است. این در دیواره سلولی باکتری های گرم منفی که باعث واکنش های تب زا در انسان می شود، یافت می شود.

آب مورد استفاده در تولید محصولات پزشکی به ویژه محلول های تزریقی باید عاری از اندوتوکسین باشد.

این آزمایش که با استفاده از لیز آمیبوزید به دست آمده از خرچنگ نعل اسب انجام می شود، به ویژه در آب های دیالیز و محصولات پزشکی که با بدن تماس دارند انجام می شود.

تست اندوتوکسین باکتریایی که با نام تست LAL نیز شناخته می شود، که به صورت لیمولوس آمیبوسیت لیزات بیان می شود، پارامتر مهمی در کنترل میکروبی محصولات است.

با تست LAL می توان وجود اندوتوکسین در محصول را مطابق با استانداردهای فارماکوپه اروپا بررسی کرد.

مقالات بیشتر:

تست  چسبندگی سلولی

مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

تست  خون سازگاری و هولیز کنندگی

تشخیص اشرشیا کلی در محصولات پزشکی

تجزیه و تحلیلTOC در اعتبار سنجی تمیز کردن

هدف اصلی اعتبار سنجی پاکسازی؛ برای اثبات اثربخشی و تکرارپذیری روش های تمیز کردن. در اعتبار سنجی تمیز کردن، تعیین محدودیت در حمل و نقل بقایای محصول، آلودگی میکروبیولوژیکی و بقایای مواد پاک کننده مهم است.

از طریق اعتبار سنجی تمیز کردن، می توان نشان داد که فرآیندهای تمیز کردن اعمال شده به طور مداوم تجهیزات را تا حد از پیش تعیین شده تمیز می کنند. برای این منظور به طور کلی از روش انجام شده با دستگاه TOC استفاده می شود.

موادی که ممکن است به دلیل روش های تمیز کردن ناکافی و نامناسب باعث آلودگی شوند ممکن است در تولید بعدی ظاهر شوند. با تجزیه و تحلیل TOC، تمام کربن آلی موجود اندازه گیری می شود و بنابراین تمام باقی مانده های بالقوه را می توان در مدت زمان کوتاهی در سطح حساسی مانند سطح ppb اندازه گیری کرد.

در نتیجه، اعتبار سنجی تمیز کردن، کنترل این است که آیا مواد باقی مانده پس از تمیز کردن روی سطوح تجهیزات در محدوده مجاز هستند یا خیر. آنالیز TOC مناسب ترین آنالیز برای تشخیص تمام موادی است که می توانند در سطح ppb آلودگی ایجاد کنند.

تجزیه و تحلیل میکروبیولوژیکی هوا در اتاق های تمیز

برای تولید محصولات استریل یا اگر کار نیاز به محیط استریل دارد، محیط باید دارای شرایط خاصی باشد. ورود و خروج به این مناطق باید کنترل شود. به منظور حفظ محیط استریل موجود، شرایط تهویه مطبوع باید به طور خاص طراحی شده و تحت فشار ثابت نگه داشته شود. به چنین مناطقی Clean Rooms می گویند. اتاق های تمیز فضاهایی هستند که برای از بین بردن انواع عوامل مانند ذرات تبخیر شده، گرد و غبار و میکروارگانیسم های ساکن بر روی ذرات معلق در هوا طراحی شده اند.

کلاس Clean Room با توجه به کارهای انجام شده در اتاق تمیز و محصول تعیین می شود. مهمترین معیار در تعیین کلاس اتاق تمیز، میزان ذرات زنده و غیر زنده در اتاق تمیز است. در صورتی که تست های اعتبارسنجی انجام شده در اتاق تمیز مثبت باشد، بار میکروبی در اتاق تمیز نیز باید اندازه گیری شود.

نقاط نمونه برداری برای اندازه گیری ذرات و میکروارگانیسم ها در اتاق های تمیز در جدول B2 در استاندارد ISO 17141 مشخص شده است.

دفعات انجام این آزمایشات در اتاق تمیز با توجه به شرایط زیر تعیین می شود.

اگر اتاق نوساز باشد، قبل از استفاده برای اولین بار.

پس از هر گونه عملیات تعمیر و نگهداری در اتاق. تعویض فیلترهای تهویه مخصوصاً در اتاق تمیز

تغییر پلان اتاق به اندازه ای که الگوی تهویه داخل اتاق را تغییر دهد.

پس از تغییر روش تمیز کردن

اگر مقدار زیادی منبع آلودگی به نحوی وارد اتاق شده باشد. اگر مقدار زیادی آلودگی تشخیص داده شود.

اگر سیستم تهویه اتاق تمیز (HVAC) برای مدت طولانی خاموش باشد

درست نیست که در هنگام اندازه گیری بار میکروبی در اتاق تمیز فقط به کیفیت هوا نگاه کنیم. همچنین کنترل تمام سطوحی که می توانند آلودگی ایجاد کنند و پرسنلی که می توانند آلودگی را حمل کنند، مهم است.

عفونت ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس:MRSA

شرح

استافیلوکوکوس اورئوس (S. aureus) یک باکتری است که معمولاً روی پوست یا سوراخ بینی افراد یافت می شود. استافیلوکوکوس اورئوس معمولاً در افراد سالم بی ضرر است و گاهی اوقات می تواند باعث عفونت شود. سپس با آنتی بیوتیک درمان می شوند.

مراکز درمانی، به ویژه بیمارستان ها، مکان هایی هستند که در معرض عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس هستند. در واقع، نصب کاتترهای وریدی یا کاتترهای ادراری یا جراحی مداخلاتی هستند که به ورود باکتری به خون و زخم کمک می کنند.

استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین که MRSA نیز نامیده می شود، یک استافیلوکوک است که به چندین آنتی بیوتیک از جمله متی سیلین مقاومت نشان داده است. این بدان معنی است که متی سیلین در درمان عفونت ناشی از MRSA بی اثر است. MRSA همان عفونت های دیگر استافیلوکوک ها را ایجاد می کند. با این حال، مقاومت آن به چندین آنتی بیوتیک، انتخاب های درمانی را محدود می کند.

خطر قرار گرفتن در معرض MRSA در مراکز مراقبت های بهداشتی بیشتر است. با این حال، سویه‌های MRSA در جامعه وجود دارد و می‌تواند در گروه‌هایی از افراد که تماس نزدیک با یکدیگر دارند، به عنوان مثال ورزشکارانی که ورزش‌های تماسی انجام می‌دهند یا مصرف کنندگان مواد مخدر تزریقی، منتقل شوند.

علائم

یک فرد می‌تواند حامل باکتری MRSA بدون اینکه بیمار باشد یا علائم یا نشانه‌های عفونت را نشان دهد. حمل باکتری برای افراد سالم بی خطر است.

در افراد آلوده، MRSA می تواند مواردی مانند عفونت پوست یا عفونت زخم یا به ندرت پنومونی، عفونت خون یا مننژیت ایجاد کند.

در صورت وجود چنین علائمی می توان نمونه ای (مثلاً از زخم یا نمونه خون) گرفت. سپس آزمایش‌های آزمایشگاهی مشخص می‌کنند که آیا باکتری MRSA علت آن است یا خیر.

درمان ها

بسته به نوع عفونت و نتایج آزمایش، پزشک تعیین می کند که کدام آنتی بیوتیک ممکن است موثر باشد و درمان مناسب را برای فرد مبتلا تجویز می کند. بیماران در اکثر موارد از این عفونت بهبود می یابند.

عوارض

بسته به ماهیت آن، عفونت ناشی از MRSA می تواند منجر به عوارض جدی شود. برخی می توانند تا آنجا پیش بروند که جان افراد آلوده را به خطر بیندازند.

انتقال

MRSA عمدتاً از طریق تماس مستقیم با دست های آلوده حامل یا فرد آلوده یا پرسنل مراقبت های بهداشتی یا با سطوح و اشیاء آلوده منتقل می شود.

یک فرد می تواند چندین ماه و گاهی حتی چند سال ناقل MRSA باقی بماند.

خطر انتقال MRSA از ناقل به اعضای خانواده بسیار کم است.

حفاظت و پیشگیری

اقدامات بهداشتی در منزل

برای جلوگیری از انتقال MRSA در خانه، اقدامات بهداشتی زیر را انجام دهید:

دست های خود را اغلب با آب و صابون یا با یک محصول ضد عفونی کننده بشویید. این اقدام، مؤثرترین و ساده ترین، باید هم توسط ناقل یا فرد آلوده و هم توسط اعضای خانواده او اعمال شود.

لباس ها و ملافه های حامل یا فرد آلوده را در آب گرم یا داغ با مواد شوینده خانگی تمیز کنید.

از استفاده از وسایل شخصی حامل یا فرد آلوده مانند حوله یا تیغ خودداری کنید.

از محصولات تمیزکننده معمولی خانگی برای تمیز کردن محیط و اشیایی که احتمالاً توسط حامل یا فرد آلوده آلوده شده اند استفاده کنید.

پانسمان های آلوده به ترشحات ناقل یا فرد آلوده را در یک کیسه پلاستیکی دربسته دور بیندازید و سپس دست های خود را بشویید.

اگر در منزل تحت مراقبت هستید، مطمئن شوید که کارکنان مراقبت در طول درمان شما اقدامات احتیاطی خاصی را انجام می دهند. استفاده از دستکش و روپوش ممکن است برای جلوگیری از انتقال باکتری به افراد دیگر ضروری باشد.

در صفحه پیشگیری از انتقال ویروس ها و باکتری ها اقدامات بهداشتی اضافی را مشاهده خواهید کرد.

اقدامات اجرا شده در مراکز بهداشتی و درمانی

در طول مشاوره یا پذیرش در بیمارستان، یک کلینیک پزشکی یا یک مرکز اقامتی، باید به کارکنان مراقبت های بهداشتی اطلاع دهید که ناقل MRSA هستید.

در واقع، بیمارستانی که فرد حامل یا آلوده به MRSA را می پذیرد باید اقدامات مختلفی را انجام دهد:

فرد را با قرار دادن در یک اتاق یک نفره یا در اتاقی که با سایر بیماران ناقل یا آلوده به MRSA مشترک است، ایزوله کنید.

نظافت و ضدعفونی مکرر اتاق خواب و حمام حامل یا فرد آلوده را انجام دهید.

پوشیدن دستکش و لباس‌های آستین بلند برای کارکنان و بازدیدکنندگان بسته به موقعیت؛

یک پوستر بر روی درب اتاق حامل یا فرد آلوده قرار دهید و به کارکنان و بازدیدکنندگان یادآوری کنید که دست های خود را بشویند و به اقدامات انجام شده احترام بگذارند.

این اقدامات تا زمانی ادامه می یابد که نتایج آزمایشات آزمایشگاهی نشان دهد که بیمار دیگر ناقل باکتری نیست.

هنگام خروج از مرکز بهداشتی درمانی، اگر فرد دیگری در خانه بیمار است یا سیستم ایمنی ضعیفی دارد، حامل باید به پزشک یا متخصص مراقبت های بهداشتی خود اطلاع دهد. برای محافظت از این فرد ممکن است اقدامات اضافی در خانه مورد نیاز باشد.

در مراکز مسکونی، اقدامات با توجه به ویژگی های محیط و شرایط فرد تطبیق داده می شود.

مقالات بیشتر:

تست کاشت یا ایمپلنت

تست سمیت سیستماتیک حاد

تست سمیت سیستماتیک مزمن

تست تب زایی یا پیروژنیسیتی

تست پایداری چیست؟

افراد در معرض خطر

در مراکز مراقبت های بهداشتی، افرادی که بیشتر تحت تاثیر عفونت های ناشی از MRSA قرار می گیرند عبارتند از:

افراد مبتلا به یک بیماری مزمن، از جمله دیابت یا سرطان؛

افرادی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند یا از کاتترهای داخل وریدی استفاده می کنند، به عنوان مثال برای دیالیز.

افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

امکانات

از سال ها پیش، نظارت بر عفونت های ناشی از MRSA در بیمارستان های کشور اجباری شده است. این برنامه نظارتی توسط وزارت بهداشت و خدمات اجتماعی راه‌اندازی شده است و بخشی از برنامه نظارت استانی برای عفونت‌ های بیمارستانی است، که عفونت‌هایی هستند که در طول یک دوره مراقبت توسط یک متخصص در شبکه به دست می‌آیند. که این مراقبت انجام شد.

علاوه بر این، شیوع MRSA که در موسسات مراقبت های بهداشتی ایران رخ می دهد باید به مقامات بهداشت عمومی گزارش شود.

استافیلوکوکوس اورئوس کواگولاز مثبت یکی از رایج ترین و خطرناک ترین پاتوژن ها برای انسان است، هم به دلیل قدرت بیماری و هم توانایی آن در ایجاد مقاومت در برابر آنتی بیوتیک ها.

گونه های کواگولاز منفی مانند S. epidermidis به طور فزاینده ای با عفونت های بیمارستانی مرتبط هستند. S. saprophyticus باعث عفونت ادراری می شود. S. lugdunensis، یک گونه کواگولاز منفی، می تواند باعث بیماری شدید با حدت مشابه استافیلوکوکوس اورئوس شود. بر خلاف بسیاری از گونه های استافیلوکوک کواگولاز منفی، S. lugdunensis معمولا حساسیت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام مقاوم به پنی سیلیناز (یعنی حساس به متی سیلین) را حفظ می کند.

حالت حامل رایج است. استافیلوکوک های بیماری زا در همه جا وجود دارند. آنها معمولاً به طور موقت در سوراخ های بینی 30٪ بزرگسالان سالم و روی پوست تقریباً 20٪ افراد قرار دارند. از این مکان ها، استافیلوکوک ها می توانند باعث عفونت در میزبان و سایر افراد شوند. نرخ حمل در میان بیماران و کارکنان بیمارستان بالاترین میزان است. عفونت استافیلوکوکوس اورئوس در ناقلین بیشتر از افراد غیر ناقل است و معمولاً توسط سویه کلونیزه کننده ایجاد می شود.

افرادی که مستعد عفونت استاف هستند عبارتند از

نوزادان و مادران شیرده

بیماران مبتلا به آنفولانزا، اختلالات برونش ریوی مزمن (به عنوان مثال، فیبروز کیستیک، آمفیزم)، لوسمی، تومورها، اختلالات پوستی مزمن، یا دیابت ملیتوس

بیماران با پیوند، پروتز، سایر اجسام خارجی یا کاتتر پلاستیکی داخل عروقی ثبت شده

بیمارانی که استروئیدهای آدرنال، پرتو، داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی یا شیمی درمانی ضد تومور دریافت می کنند.

معتادان IV

بیمارانی که بیماری مزمن کلیوی دارند و تحت درمان دیالیز هستند

بیماران با برش های جراحی، زخم های باز یا سوختگی

بیمارانی که مستعد هستند ممکن است استافیلوکوک های مقاوم به آنتی بیوتیک را از سایر بیماران، پرسنل مراقبت های بهداشتی یا اشیاء بی جان در محیط بیمارستان مبتلا کنند. انتقال از طریق دست پرسنل مراقبت های بهداشتی رایج ترین شکل انتشار است، اگرچه می تواند از طریق هوا نیز رخ دهد.

بیماری های ناشی از استافیلوکوک

استافیلوکوک ها باعث بیماری می شوند

تهاجم مستقیم به بافت ها

گاهی اوقات تولید اگزوتوکسین

تهاجم مستقیم بافت شایع ترین مکانیسم بیماری استافیلوکوک است که شامل موارد زیر می شود:

عفونت های پوستی

ذات الریه

اندوکاردیت

استئومیلیت

آرتریت عفونی (سپتیک).

استایلوکوک ها گاهی اگزوتوکسین های متعددی تولید می کنند. برخی اثرات موضعی دارند، برخی دیگر باعث آزاد شدن سیتوکین ها توسط لنفوسیت های T خاص می شوند که منجر به اثرات سیستمیک شدید (مثلاً ضایعات پوستی، شوک، نارسایی اندام ها، مرگ) می شود. پنتون-والنتین لوکوسیدین (LPV) سمی است که توسط سویه های آلوده به باکتریوفاژ تولید می شود. LPV به طور معمول در سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین همراه با عفونت های اکتسابی از جامعه (HS-MRSA) ظاهر می شود و مسئول توانایی ایجاد نکروز در نظر گرفته شده است. با این حال، این اثر تایید نشده است.

بیماری های استافیلوکوک با واسطه سم شامل موارد زیر است:

سندرم شوک سمی

سندرم پوست سوخته استافیلوکوک

مسمومیت غذایی با استافیلوکوک

بیماری های ذکر شده در زیر در جای دیگری در MANUAL مورد بحث قرار گرفته اند.

باکتریمی استافیلوکوک

استافیلوکوکوس اورئوس باعث باکتریمی می شود، که اغلب باعث کانون های متاستاتیک عفونت می شود، می تواند از هر عفونت موضعی استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد شود، اما به ویژه پس از عفونت های مرتبط با کاتترهای عروقی یا سایر اجسام خارجی شایع است. همچنین می تواند بدون یک سایت اولیه آشکار رخ دهد. S. epidermidis و دیگر استافیلوکوک های کواگولاز منفی به طور فزاینده ای باعث باکتریمی بیمارستانی می شوند که با کاتترها و سایر اجسام خارجی مرتبط است، زیرا آنها می توانند بیوفیلم روی این مواد تشکیل دهند. باکتریمی یکی از علل مهم عوارض (به ویژه بستری طولانی مدت در بیمارستان) و مرگ و میر در بیماران ناتوان است.

عفونت های پوستی استاف

عفونت های پوستی شایع ترین شکل بیماری استاف است. عفونت‌های سطحی ممکن است منتشر، همراه با پوسچول‌های تاولی و پوسته‌ای (Impetigo)، یا گاهی اوقات سلولیت یا آبسه‌های کانونی همراه با آبسه‌های گره‌دار (جوش و کربونکل) باشند. آبسه های عمیق پوستی شایع هستند. عفونت های نکروزان پوستی شدید ممکن است رخ دهد.

استافیلوکوک ها معمولاً در عفونت زخم و سوختگی، عفونت زخم جراحی، ورم پستان و آبسه پستان در مادران شیرده نقش دارند.

مقالات بیشتر:

تست  چسبندگی سلولی

مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

تشخیص استاف در محصولات پزشکی

مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

عفونت های استافیلوکوک نوزادی

عفونت های نوزادی معمولاً در عرض 6 هفته پس از تولد ظاهر می شوند و شامل می شوند

ضایعات پوستی با یا بدون لایه برداری

باکتریمی

مننژیت

ذات الریه

استاف پنومونی

ذات الریه که در محیط سرپایی رخ می دهد شایع نیست، اما می تواند در بیمارانی ایجاد شود

برای ابتلا به آنفولانزا

دریافت کورتیکواستروئیدها یا سرکوب کننده های ایمنی

بیماری های مزمن برونش ریوی یا سایر بیماری های پرخطر

پنومونی استافیلوکوکی می تواند یک عفونت اولیه یا نتیجه انتشار خونی عفونت استافیلوکوکوس اورئوس در سایر نقاط بدن باشد (مثلا عفونت کاتتر IV، اندوکاردیت، عفونت بافت نرم) یا تزریق مواد مخدر. با این حال، استافیلوکوکوس اورئوس یک علت شایع پنومونی اکتسابی در بیمارستان، از جمله پنومونی مرتبط با ونتیلاتور است.

ذات الریه استافیلوکوکی گاهی اوقات با تشکیل آبسه های ریوی و به دنبال آن ایجاد سریع پنوماتوسل و آمپیم مشخص می شود. MRSA-CA اغلب باعث پنومونی نکروزان شدید می شود.

اندوکاردیت استافیلوکوکی

اندوکاردیت عمدتاً در معتادان به مواد مخدر داخل وریدی و در بیمارانی که دریچه های مصنوعی قلب دارند ایجاد می شود. با توجه به افزایش استفاده از کاتترهای عروقی و کاشت دستگاه های قلبی، استافیلوکوکوس اورئوس به یکی از علل اصلی اندوکاردیت باکتریایی تبدیل شده است.

اندوکاردیت استافیلوکوکوس اورئوس یک بیماری تب دار حاد است که اغلب با آبسه احشایی، آمبولی، پریکاردیت، پتشی زیرانگویی، خونریزی ملتحمه، ضایعات پورپوریک، سوفل قلب، آبسه دور پری، اختلالات هدایتی و نارسایی قلبی ناشی از آسیب همراه است.

استئومیلیت استافیلوکوک

استئومیلیت بیشتر در کودکان رخ می دهد و باعث لرز، تب و درد در استخوان های آسیب دیده می شود. متعاقباً، بافت نرم پوشاننده اریتماتوز و متورم می شود. عفونت مفاصل ممکن است رخ دهد که اغلب منجر به افیوژن می شود که نشان دهنده آرتریت سپتیک به جای استئومیلیت است. بیشتر عفونت های مهره ها و دیسک های بین مهره ای در بزرگسالان استافیلوکوکوس اورئوس را شامل می شود.

آرتریت عفونی استافیلوکوک

مفاصل معمولاً از طریق خون آلوده می شوند، اما عفونت می تواند در اثر گسترش عفونت استخوان، ضربه یا عفونت مستقیم در طی جراحی مفصل نیز ایجاد شود. مفاصل مصنوعی به ویژه در معرض عفونت هستند. عفونت استافیلوکوکیک مفصل پروتز در ماه‌های بعد از کاشت معمولاً در طی عمل جراحی به دست می‌آید، در حالی که عفونت‌هایی که بیش از 12 ماه پس از جراحی رخ می‌دهند احتمالاً به دلیل گسترش هماتوژن هستند. با این حال، عفونت‌ها همچنان ممکن است ثانویه به میکروارگانیسم‌هایی باشند که به طور ناخواسته در زمان لانه گزینی وارد شده و غیرفعال شده‌اند و سپس چندین ماه بعد از نظر بالینی آشکار شدند.

سندرم شوک سمی استافیلوکوک

سندرم شوک سمی استافیلوکوک می تواند در اثر استفاده از تامپون واژینال یا به عنوان عارضه هر نوع عفونت استافیلوکوکوس اورئوس (به عنوان مثال، زخم جراحی، سوختگی یا عفونت پوستی) ایجاد شود. اگر چه بیشتر موارد گزارش شده توسط سویه های استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین (MSSA) ایجاد شده است، موارد منتسب به MRSA در حال افزایش است.

سندرم پوست سوخته استافیلوکوک

سندرم پوست سوخته استافیلوکوکی که توسط سموم مختلفی به نام لایه‌برداری ایجاد می‌شود، یک درماتیت لایه‌بردار دوران کودکی است که با تاول‌های بزرگ و لایه‌برداری لایه بالایی پوست مشخص می‌شود. در نهایت، لایه برداری رخ می دهد. سندرم پوست سوخته بیشتر در نوزادان و کودکان کمتر از 5 سال رخ می دهد.

مسمومیت غذایی با استاف

مسمومیت غذایی با استافیلوکوک ناشی از مصرف یک انتروتوکسین استافیلوکوکی از پیش ساخته شده است که در برابر حرارت پایدار است. غذا ممکن است توسط یک حامل استاف یا توسط فردی که عفونت پوستی فعال دارد آلوده شود. استافیلوکوک ها در غذاهایی که به طور کامل پخته نشده یا در دمای اتاق رها نشده اند، تولید مثل می کنند و انتروتوکسین می سازند. بسیاری از غذاها می توانند به عنوان محیط کشت عمل کنند و با وجود آلودگی، طعم و عطر طبیعی خود را حفظ کنند. بین 2 تا 8 ساعت پس از مصرف، حالت تهوع و استفراغ شدید رخ می دهد که معمولاً به دنبال آن گرفتگی عضلات شکم و اسهال است. نقاشی کوتاه است و معمولا کمتر از 12 ساعت طول می کشد.

تشخیص عفونت استاف

رنگ آمیزی گرم و کشت

تشخیص عفونت های استافیلوکوکی از رنگ آمیزی گرم و کشت نمونه های عفونت انجام می شود.

آزمایش حساسیت باید انجام شود، زیرا میکروارگانیسم‌های مقاوم به متی سیلین رایج هستند و به درمان جایگزین نیاز دارند.

در صورت مشکوک بودن به سندرم پوست سوخته استافیلوکوک، نمونه های کشت باید از خون، ادرار، نازوفارنکس، ناف، پوست آسیب دیده و سایر منابع مشکوک عفونت گرفته شود. لکه های دست نخورده استریل هستند. اگرچه تشخیص به طور کلی بالینی است، بیوپسی از پوست آسیب دیده می تواند به تایید آن کمک کند.

مسمومیت غذایی با استافیلوکوک معمولاً از وقوع مجموعه ای از موارد مشکوک است (به عنوان مثال، در یک خانواده، در میان شرکت کنندگان در یک اجتماع اجتماعی، یا در میان مشتریان رستوران). تأیید (معمولاً توسط مقامات بهداشتی انجام می شود) از جداسازی استافیلوکوک ها از مواد غذایی تحت سوء ظن و گاهی اوقات با تشخیص انتروتوکسین به دست می آید.

در استئومیلیت، تغییرات رادیولوژیک ممکن است بعد از 10 تا 14 روز آشکار نشود و نادر شدن استخوان و واکنش پریوستال ممکن است برای مدت طولانی تری شناسایی نشود. ناهنجاری ها معمولاً در تصاویر MR، CT یا اسکن استخوان زودتر ظاهر می شوند. بیوپسی استخوان (باز یا از راه پوست) باید به منظور شناسایی پاتوژن و ایجاد حساسیت آنتی بیوتیکی انجام شود.

غربالگری

برخی از موسسات با شیوع بالای عفونت‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) به طور معمول بیماران بستری در بیمارستان را از نظر وجود این ارگانیسم‌ها (نظارت فعال) با استفاده از تکنیک‌های آزمایشگاهی سریع برای ارزیابی نمونه‌های سواب بینی غربال می‌کنند. برخی از موسسات فقط بیماران پرخطر را غربالگری می‌کنند (مثلاً افرادی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده‌اند، کسانی که عفونت‌های قبلی MRSA دارند، یا کسانی که تحت عمل جراحی عروقی، ارتوپدی یا قلب قرار می‌گیرند).

شناسایی سریع MRSA موارد زیر را تعیین می کند:

به ناقلین اجازه می دهد تا از تماس ها جدا شوند و در صورت نیاز به پیشگیری آنتی بیوتیکی قبل از عمل در برابر میکروارگانیسم های پوستی، وانکومایسین باید به عنوان بخشی از رژیم دارویی تجویز شود.

گسترش MRSA را کند می کند

ممکن است بروز عفونت های بیمارستانی با MRSA را کاهش دهد

با این حال، در برخی از مطالعات، درمان استعمار زدایی (مثلاً تجویز موضعی موپیروسین بینی) تا حدی در کاهش عفونت MRSA در بیماران بستری در بیمارستان (به عنوان مثال، بیماران بخش پرستاری). مراقبت‌های ویژه، کسانی که تحت عمل‌های جراحی بزرگ هستند، موثر است. علاوه بر این، مقاومت به موپیروسین در حال ظهور است. با این حال، یک مطالعه بزرگ اخیر کاهش 30٪ در خطر عفونت MRSA پس از ترخیص به مدت 1 سال را برای بیمارانی که با MRSA کلونیزه شده بودند و 5 روز دو بار در ماه به مدت 6 ماه تحت درمان با کلونیزاسیون قرار گرفتند، نشان داد. هر رژیم 5 روزه کلونیزاسیون شامل حمام یا دوش کلرهگزیدین 4 درصد، دهانشویه 0.12 درصد کلرهگزیدین دو بار در روز و 2 درصد موپیروسین بینی روزانه بود.

تشخیص سودوموناس در محصولات پزشکی؛ عفونت سودوموناس چیست؟ علل، علائم، تشخیص و درمان

عفونت سودوموناس عفونتی است که توسط باکتری های گروه سودوموناس به عنوان یکی از پاتوژن های فرصت طلب ایجاد می شود. آنها می توانند با ایجاد عفونت در بسیاری از قسمت های بدن باعث بیماری های مختلفی شوند.

باکتری سودوموناس با آنتی بیوتیک درمان می شود. درمان با تشخیص سریع آسان تر است. در این مقاله می توانید متوجه شوید که عفونت سودوموناس چیست، علائم، درمان و راه های پیشگیری از آن چیست.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

عفونت سودوموناس (پسودوموناس) چیست؟

عفونت های سودوموناس بیماری های عفونی ناشی از باکتری های جنس سودوموناس هستند. این باکتری ها در آب، خاک و محیط زیست رایج هستند.

باکتری های گروه سودوموناس معمولاً در افراد سالم باعث عفونت نمی شوند. عفونت سودوموناس که در افراد سالم رخ می دهد، سیر خفیفی دارد.

باکتری هایی به نام سودوموناس پاتوژن های نسبتاً رایجی هستند که در عفونت بیمارستانی دخیل هستند. این یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است و می تواند باعث بیماری شود.

این می تواند باعث عفونت های جدی در افرادی شود که بیماری دیگری دارند، به دلیل شرایط مختلف در بیمارستان بستری هستند یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند.

عفونت سودوموناس می تواند در هر قسمتی از بدن ایجاد شود. علائمی که رخ خواهند داد بستگی به این دارد که کدام قسمت از بدن آلوده شده است. عفونت سودوموناس با آنتی بیوتیک های موجود درمان می شود. عفونت درمان نشده یا پیشرونده می تواند کشنده باشد.

چه چیزی باعث عفونت سودوموناس می شود؟

عفونت سودوموناس توسط باکتری هایی از جنس سودوموناس ایجاد می شود. این باکتری ها در مناطق مرطوب زندگی می کنند. آنها معمولا در خاک و آب یافت می شوند.

باکتری های زیادی متعلق به جنس سودوموناس هستند. برخی از اینها باعث عفونت در انسان می شوند. شایع ترین نوع ایجاد عفونت سودوموناس آئروژینوزا است.

چه کسانی در معرض خطر عفونت سودوموناس هستند؟

افراد سالم عمدتاً در معرض خطر کم عفونت هستند. عفونت در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، معمولاً به دلیل بیماری یا شرایط دیگری رخ می دهد. بیمارانی که برای مدت طولانی در بیمارستان بستری هستند به ویژه در معرض خطر هستند.

عفونت سودوموناس عفونت فرصت طلبی هم در نظر گرفته می شود. عفونت‌های فرصت‌طلب به این معنی است که اگر سیستم ایمنی بدن فرد به خطر بیفتد، می‌توانند باعث بیماری شوند.

تشخیص سودوموناس

CSIC یک تکنیک ایمونوشیمیایی را برای تشخیص عفونت‌های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا با شناسایی مولکول‌های سیگنال‌دهنده اصلی که این باکتری‌ها برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند (Quorum Sensing) توسعه داده است. این تست بسیار خاص است و حساسیت بالایی دارد و همچنین ظرفیت پردازش نمونه بالایی دارد که کارایی تشخیصی را تضمین می کند. همچنین می توان آن را به راحتی در دستگاه های نقطه مراقبت (PoC) پیاده سازی کرد.

برای چند سال نسبتاً، تعامل "اجتماعی" بین باکتری ها موضوع مطالعه بوده است. این تعامل به لطف یک سیستم ارتباطی سلولی پیچیده به نام "Quorum Sensing" یا QS امکان پذیر است که به باکتری ها اجازه می دهد اطلاعات مربوط به تراکم جمعیت خود را یاد بگیرند و به اشتراک بگذارند.

در نتیجه، القای جمعی بیان ژن‌هایی وجود دارد که طیف گسترده‌ای از فعالیت‌های فیزیولوژیکی را تنظیم می‌کنند، از جمله ترشح فاکتورهای حدت یا تشکیل بیوفیلم‌ها، که مستقیماً با توسعه بیماری‌زایی مرتبط است.

برای برقراری ارتباط از این طریق، باکتری‌ها مولکول‌های کوچکی را ترشح کرده و شناسایی می‌کنند که به‌عنوان سیگنال‌دهنده شیمیایی عمل می‌کنند و در واقع می‌توانند در محیط خارج سلولی که استعمار رخ داده است، شناسایی شوند.

برای برقراری ارتباط با یکدیگر، باکتری‌ها مولکول‌های کوچکی را ترشح می‌کنند که به عنوان سیگنال‌دهنده شیمیایی عمل می‌کنند.

1. aeruginosa در مخاط بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک. این روش قادر است بین مرحله حاد یا مزمن عفونت تمایز قائل شود.
2. aeruginosa در مخاط بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک. این روش قادر است بین مرحله حاد یا مزمن عفونت تمایز قائل شود.

محققان مؤسسه شیمی پیشرفته کاتالونیا (IQAC) یک سیستم تشخیص برای برخی از مولکول‌های سیگنالینگ سنجش حد نصاب P. aeruginosa ایجاد کرده‌اند که برای تشخیص عفونت‌های ناشی از این میکروارگانیسم مفید است. همانطور که آنها توضیح می دهند، رابطه نزدیک بین آزادسازی این مولکول های سیگنال دهنده و بیماری زایش، این مولکول ها را به نشانگرهای زیستی عالی برای تشخیص عفونت تبدیل می کند.

سودوموناس آئروژینوزا یک باکتری محیطی همه جا حاضر با حداقل نیاز برای بقا و توانایی قابل توجه برای سازگاری با محیط است. این بیماری مسئول تعداد زیادی از عفونت ها، به ویژه در بیماران بستری در بیمارستان یا مبتلا به سرکوب سیستم ایمنی است، و می تواند باعث سپسیس (عفونت خون) شود، که در صورت عدم تشخیص و درمان صحیح در مراحل اولیه، می تواند کشنده باشد.

شرایطی که ممکن است خطر عفونت سودوموناس را افزایش دهد عبارتند از:

داشتن سوختگی شدید

تحت عمل جراحی یا یک روش تهاجمی دیگر

با استفاده از دستگاه تنفس یا کاتتر

تحت درمان شیمی درمانی برای سرطان

داشتن فیبروز کیستیک

HIV یا ایدز

داشتن دیابت

بیماری سیستم ایمنی دارند

مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم های ایمنی (داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی)

مقالات بیشتر:

تست  چسبندگی سلولی

مشاوره جهت ساخت اتاق تمیز

مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

تست  خون سازگاری و هولیز کنندگی

آزمون بررسی رشد سلولی

مشاوره جهت اخد مجوز تولید

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

علائم عفونت سودوموناس چیست؟

عفونت سودوموناس می تواند در بسیاری از قسمت های بدن رخ دهد. علائم با توجه به قسمتی از بدن که عفونت در آن قرار دارد شکل می گیرد. علائم ناشی از عفونت سودوموناس عبارتند از:

  خون

عفونت باکتریایی خون را مسمومیت خون (باکتریمی) می نامند. عفونت خون یکی از جدی ترین عفونت های ناشی از سودوموناس است. علائمی که رخ می دهد عبارت اند از:

آتش

تکان دادن

خستگی و ضعف

درد عضلات و مفاصل

وجود باکتری سودوموناس در خون می تواند باعث شوک همودینامیک شود. می تواند باعث کاهش فشار خون شود و به اندام هایی مانند قلب، کلیه ها و کبد آسیب برساند.

  ریه

عفونت ریه را پنومونی می نامند. باکتری سودوموناس دوست دارد در ریه ها مستقر شود و باعث عفونت ریه شود. علائمی که رخ می دهد عبارت اند از:

تکان دادن

آتش

سرفه با خلط یا بدون خلط

مشکل در تنفس

گوش

باکتری سودوموناس را می توان به وفور در آب یافت. عفونت پس از تماس گوش با آب رخ می دهد. می تواند باعث گوش شناگر شود. علائمی که رخ می دهد عبارت اند از:

پری گوش

گوش درد

خارش گوش

ترشحات گوش

مشکل شنوایی

  مژه

گاهی اوقات ممکن است باعث عفونت چشم شود. علائم عفونت چشم عبارتند از:

التهاب

چشم درد

تورم چشم

سرخی

تاری دید

  پوست

هنگامی که عفونت سودوموناس روی پوست تأثیر می گذارد، اغلب فولیکول های مو را تحت تأثیر قرار می دهد. علائم روی پوست عبارتند از:

بثورات پوستی

تشکیل آبسه روی پوست

زخم های تخلیه

  سایر علائم

علائم دیگری که ممکن است به دلیل عفونت سودوموناس رخ دهد عبارتند از:

سردرد

حالت تهوع، استفراغ

عفونت مجاری ادراری

سفتی مفصل

تب شدید

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

چگونه عفونت سودوموناس تشخیص داده می شود؟

هنگامی که به یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مراجعه می کنید، پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد و سابقه پزشکی شما را زیر سوال می برد. او علائم عفونت را ارزیابی می کند و از شما می خواهد چند آزمایش انجام دهید.

آبسه ممکن است نمونه خون، ادرار یا بافت را بگیرد و به آزمایشگاه بفرستد. آزمایشگاه ها با آزمایش نمونه های گرفته شده به تشخیص کمک می کنند. پزشک از شما می پرسد که آیا اخیراً در استخر یا گل بوده اید یا خیر.

عفونت سودوموناس چگونه درمان می شود؟

سودوموناس یک باکتری است و عفونت های باکتریایی با آنتی بیوتیک درمان می شوند. ممکن است برای عفونت سودوموناس به داروهای قوی و رویکرد درمانی تهاجمی نیاز باشد.

هرچه درمان زودتر شروع شود، اثربخشی آن بیشتر خواهد بود. اکثر عفونت ها بدون درمان یا پس از درمان کمی برطرف می شوند.

افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی درمان عفونت ها را دشوارتر کرده است. عفونت سودوموناس اغلب می تواند به بیش از یک نوع آنتی بیوتیک مقاومت ایجاد کند.

مهم است که پزشک یک آنتی بیوتیک کاملا موثر را انتخاب کند. برای درمان موثرتر می توان نمونه ای از بیمار را برای آزمایش به آزمایشگاه فرستاد. آزمایشگاه نمونه ها را آزمایش می کند تا مشخص کند کدام آنتی بیوتیک میتواند بهتر عمل می کند.

آنتی بیوتیک هایی که می توانند در عفونت سودوموناس استفاده شوند عبارتند از:

سفتازیدیم

سفپیم من

سیپروفلوکساسین

لووفلوکساسین

آزترئونام

کارباپنم ها

تیکارسیلین

جنتامایسین

درمان آنتی بیوتیکی با توجه به محل عفونت و سطح بیماری تعیین می شود. مراقب باشید که داروی خود را طبق دستور پزشک خود استفاده کنید.

چگونه از عفونت سودوموناس پیشگیری کنیم؟

با توجه به شرایط خاصی می توان از عفونت سودوموناس پیشگیری کرد. این باکتری ها در مکان های مرطوب زندگی می کنند و رشد می کنند. هر چه این نواحی کثیف تر و مرطوب تر باشند، میزبان باکتری های بیشتری هستند. بنابراین در هر کجا که هستید باید به نظافت خود توجه کنید.

برای جلوگیری از عفونت سودوموناس باید به موارد زیر توجه کرد:

در بیمارستان دست های خود را مرتب بشویید و خشک کنید

در زندگی روزمره خود مرتباً دستان خود را بشویید و خشک کنید

از استخرها و سوناهای ناپاک خودداری کنید

از تمیز بودن جکوزی ها اطمینان حاصل کنید

بعد از شنا یک دوش کوتاه با صابون بگیرید

گوش های خود را بعد از شنا کردن خشک کنید

قسمت های پانسمان خود را خشک نگه دارید، زمانی که خیس است تعویض کنید

باکتری سودوموناس به طور کلی بی ضرر است. هنگامی که باعث عفونت می شوند در افراد سالم مشکلات خفیفی ایجاد می کنند.

عفونت سودوموناس در افراد با سیستم ایمنی ضعیف می تواند شدید باشد. افراد در معرض خطر عوارض باید در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنند.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

نژاد سودوموناس آئروژینوزا به چه معناست؟

شناسایی باکتری برای جزئیات بیماری های مختلف تلاش می شود. به همین دلیل کشت مواد مغذی انجام می شود. نمونه های خلط، خون و ادرار گرفته می شود و از نظر رشد باکتری مورد آزمایش قرار می گیرد. اگر باکتری سودوموناس آئروژینوزا در نتیجه مطالعه کشت رشد کند، در گزارشی که در نتیجه کشت ارائه می شود، عبارتی با عنوان "پسودوموناس آئروژینوزا رشد کرده است" نوشته می شود.

 تجزیه و تحلیل سودوموناس آئروژینوزا

ما همچنین سودوموناس آئروژینوزا را در محدوده مطالعات تحلیلی که برای انواع محصولات آرایشی انجام می دهیم، تجزیه و تحلیل می کنیم. با گرفتن مقداری از نمونه محصول آرایشی رقیق می شود. سپس این نمونه در دمای ایده آل و برای زمان ایده آل انکوبه می شود. پس از آن، تلقیح بر روی یک محیط انتخابی ویژه برای شناسایی باکتری سودوموناس انجام می شود.

پس از انتظار برای زمان ایده آل، کار آنالیز سودوموناس آئروژینوزا آغاز شده و کلنی های مثبت شناسایی می شوند. نتایج منفی در این تحلیل به عنوان "تشخیص نشده" ثبت می شود و با این بیانیه به گزارش اضافه می شود. برخی از باکتری ها نیز باید در مطالعات آنالیز انجام شده در محدوده دستورالعمل های کنترل میکروبیولوژیکی محصولات آرایشی مورد آزمایش قرار گیرند. تعداد کل باکتری های مزوفیل هوازی، تعداد کپک و مخمر، سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیا کلی و کاندیدا آلبیکنس این باکتری ها هستند.

ما برای خدمات تجزیه و تحلیل سودوموناس آئروژینوزا اینجا هستیم!

همچنین می توانید از این مطالعه آزمایشی برای اثبات و گزارش ایمنی محصولات نهایی بهره مند شوید. ما می توانیم معیارهای محصولات آرایشی نهایی را به شرح زیر لیست کنیم:

در محدوده دسته اول، محصولات تهیه شده برای کودکان زیر 3 سال، محصولات اعمال شده روی چشم و اطراف چشم، محصولات اعمال شده بر روی غشاهای مخاطی و محصولاتی که بدون شستشو استفاده می شوند وجود دارد.

در دسته دوم، محصولات آرایشی و بهداشتی که با آبکشی استفاده می شوند و محصولاتی که در دسته اول نیستند. برای دسته اول، تعداد میکروارگانیسم های زنده نباید از 100 cfu/g یا 100cfu/ml تجاوز کند. برای دسته دوم، مهم است که تعداد میکروارگانیسم های زنده بیش از 1000 cfu/g یا 1000cfu/ml نباشد.

در همان زمان، پاتوژن های بالقوه را می توان شناسایی کرد. همچنین می توانید از این خدماتی که ما برای تشخیص باکتری سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، اشریشیا کلی و کاندیدا آلبیکنس ارائه می دهیم بهره مند شوید. اگر می خواهید اطلاعات دقیق تری در این زمینه کسب کنید، می توانید بلافاصله با ما تماس بگیرید.

سودوموناها باکتری های گرم منفی میله ای شکل و غیر اسپور ساز با تاژک های قطبی هستند. شناخته شده ترین نماینده این گونه Pseudomonas aeruginosa است. این باکتری که در سال 1900 کشف شد، به دلیل مقاومت قوی در برابر آنتی بیوتیک ها، یکی از خطرناک ترین میکروب های بیمارستانی است.

سودوموناها برای متابولیسم انرژی خود به اکسیژن نیاز دارند. در عوض، از نیترات برای تنفس استفاده می کنند. آنها در همه جای محیط وجود دارند و اغلب از مواد آلی مرده تغذیه می کنند. آنها توانایی بسیار خوبی برای سازگاری دارند و با مواد مغذی کمی راضی هستند. آنها در خاک، در آب، روی گیاهان یا حیوانات وجود دارند. آنها می توانند به عنوان پاتوژن های فرصت طلب روی گیاهان یا حیواناتی که قبلا ضعیف شده اند عمل کنند. اما همه آنها اثر بیماری زا ندارند و برخی حتی به محافظت از گیاهان کمک می کنند.

سودوموناس آئروژینوزا: یک میکروب خطرناک به ویژه برای انسان

چه کسی می گوید سودوموناس، اغلب فکر می کند سودوموناس آئروژینوزا، یک باکتری مسئول بسیاری از عفونت های انسانی است که در یک بیوفیلم ادغام شده، مقاومت بالایی در برابر آنتی بیوتیک ها دارد. علائم به جایی که عفونت در بدن ایجاد می شود بستگی دارد. این باکتری همچنین مسئول فساد مواد غذایی است. این ماده قادر است در آب مقطر یا محصولات ضدعفونی کننده خاص زنده بماند و توسعه یابد، به شرطی که حاوی مقدار اندکی از مواد آلی باشند.

سودوموناس آئروژینوزا می تواند باعث عفونت شدید ریه و سپسیس شود. این باکتری از جمله با بیماری های زیر مرتبط است: عفونت های دستگاه ادراری، التهاب گوش میانی، عفونت زخم ها یا دریچه های قلب. در آلمان، این میکروب عامل 10 درصد از عفونت های بیمارستانی است. تخمین زده می شود که 25000 مرگ در اروپا به عفونت های بیمارستانی ناشی از پاتوژن های مقاوم به آنتی بیوتیک نسبت داده شود.

افراد در معرض خطر چه کسانی هستند؟

افرادی که به دلیل بیماری های قبلی ضعیف شده اند، به ویژه در معرض خطر بالای ابتلا به عفونت ناشی از سودومونادها هستند. افراد در معرض خطر مبتلا به دیابت یا فیبروز کیستیک، اما همچنین افراد دارای نقص ایمنی به دلیل عفونت HIV طبقه بندی می شوند. بیماران دچار نقص ایمنی (پس از پیوند عضو یا افراد مبتلا به سرطان) نباید با باکتری تماس داشته باشند. به طور کلی می توان گفت که بیماران بستری در بیمارستان در معرض خطر هستند زیرا سیستم ایمنی آنها برای اکثر آنها حداقل در طول اقامت در محیط بیمارستان ضعیف شده است.

راه انتقال باکتری چیست؟

باکتری ها مناطق مرطوب را ترجیح می دهند: سینک، توالت، استخرهای شنا با کلر ضعیف و لوله های آب گرم، اما همچنین محلول های ضد عفونی کننده تاریخ مصرف گذشته و غیرفعال شده. سودوموناس آئروژینوزا از طریق آب آشامیدنی یا از طریق وسایل پزشکی مانند کاتتر یا ماسک تنفسی منتقل می شود. ایمپلنت ها نیز خطراتی دارند زیرا بیوفیلم حاوی این باکتری ها می تواند روی سطح آنها تشکیل شود. در بیمارستان ها، این میکروب توسط پرسنل پرستاری نیز قابل انتقال است.

محدودیت گسترش

گزارش های داده های مختلف²،³ کاهش شیوع عفونت های بیمارستانی را در سال های اخیر نشان داده اند. این امر به ویژه به دلیل بهبود اقدامات بهداشتی در بیمارستان ها است. اهمیت آب از شبکه های توزیع خانگی به عنوان منبع عفونت در حال حاضر به خوبی مستند شده است. یک استراتژی پیشگیری موثر استفاده از فیلترهای ترمینال یا درون خطی است که به کاهش چشمگیر میزان عفونت ناشی از سودوموناس آئروژینوزا در بیمارستان ها کمک می کند. اقدامات ضدعفونی شیمیایی یا حرارتی نیز بخشی از طرح بهداشتی است. به منظور تضمین استانداردهای با کیفیت بالا در موسسات بیمارستانی، آب ورودی از شبکه خانگی باید حداقل هر شش ماه یکبار مورد بررسی قرار گیرد تا احتمال وجود برخی عوامل بیماری زا مشخص شود. ارتباط نزدیک بین شرکت های تامین آب و بیمارستان ها نیز مهم است، به ویژه پس از بارندگی های شدید که غلظت عوامل بیماری زا در آب افزایش می یابد.

سودوموناها به دلیل مقاومت قوی آنها در برابر آنتی بیوتیک ها هنوز یک خطر واقعی هستند، بنابراین ادامه اجرای اقدامات بهداشتی مناسب در سراسر قلمرو مهم است.

مقالات بیشتر:

تست پایداری چیست؟

تشخیص سالمونلا در محصولات پزشکی

تشخیص استاف در محصولات پزشکی

تشخیص اشرشیا کلی در محصولات پزشکی

مشاوره جهت اخد مجوز تولید

مشاوره جهت تهیه تکنیکال فایل

خلاصه

سودوموناس آئروژینوزا میکروارگانیسمی است که باعث عفونت های حاد یا مزمن، گاهی اوقات جدی و کشنده می شود. این بیماری به ویژه در بیمارستان ها شایع است و بیمارانی را که سیستم ایمنی ضعیفی دارند در معرض دید قرار می دهد. مقاومت رو به رشد سویه های خاصی از این باکتری به آنتی بیوتیک ها این عفونت ها را به یک مشکل واقعی برای سلامت عمومی تبدیل می کند.

هر ساله در فرانسه، 750000 عفونت بیمارستانی (که در طول یا بعد از بستری شدن در بیمارستان ایجاد می شود) ثبت می شود، یعنی 5٪ از کل بیماران، مسئول حدود 4000 مرگ و میر. (1) با توجه به نتایج یک بررسی ملی در مورد شیوع عفونت های بیمارستانی که توسط موسسه نظارت بر سلامت انجام شده است، نسبت این عفونت های قابل انتساب به باکتری سودوموناس آئروژینوزا بیش از 8٪ است. (2)

علائم

سودوموناس آئروژینوزا مسئول عفونت های متعدد در بدن است: ادراری، پوستی، ریوی، چشمی و غیره.

منشاء بیماری

سودوموناس آئروژینوزا یک باکتری گرم منفی است که در خاک، آب و محیط های مرطوب مانند شیرها و لوله ها زندگی می کند و سازگاری بالایی با محیط های خشن دارد. فاکتورهای بیماریزای متعدد آن را به یک عامل بسیار بیماریزا برای ارگانیسم های ضعیف یا نقص ایمنی تبدیل می کند که منجر به نرخ بالایی از عوارض و مرگ و میر می شود.

عوامل خطر

افرادی که در بیمارستان ها بیشتر در معرض خطر هستند، بیماران هستند: کسانی که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. قرار گرفتن در معرض یک دستگاه تهاجمی مانند کاتتر ادراری، کاتتر یا لوله گذاری؛ نقص ایمنی در اثر اچ آی وی یا شیمی درمانی. توجه داشته باشید که افراد جوان و مسن نیز بیشتر در معرض خطر هستند. قربانیان سوختگی بسیار در معرض خطر، اغلب کشنده، عفونت های پوستی هستند. سودوموناس آئروژینوزا تقریباً 40 درصد از مرگ و میرهای مرتبط با پنومونی مرتبط با ونتیلاتور را ایجاد می کند.

انتقال سودوموناس آئروژینوزا از طریق دست کارکنان مراقبت های بهداشتی و از طریق تجهیزات پزشکی آلوده صورت می گیرد. روش های تهاجمی پزشکی مانند قرار دادن کاتتر یا کاتتر ادراری خطر بالایی برای انتقال عوامل عفونی دارد.

در حالی که عفونت‌ها در بیمارستان‌ها بزرگ‌ترین چالش بهداشت عمومی را ایجاد می‌کنند، باید به خاطر داشت که سودوموناس آئروژینوزا در آنجا محدود نمی‌شود و عفونت‌ها می‌توانند در جاهای دیگر رخ دهند، به عنوان مثال در حمام‌های آب گرم یا استخرهایی که نگهداری ضعیفی دارند (اغلب از طریق لنزهای تماسی). به طور مشابه، این باکتری ممکن است در عفونت های ناشی از غذا نقش داشته باشد.

پیشگیری و درمان

دست های پرسنل پرستاری و همچنین مواد پزشکی باید قبل و بعد از هر درمان شسته و/یا ضدعفونی و یا استریل شوند، طبق پروتکل های تعیین شده یک سیستم ملی در فرانسه برای جلوگیری از عفونت‌های بیمارستانی راه‌اندازی شده است: کمیته‌های مبارزه با عفونت‌های بیمارستانی (CLIN) از اجرای اقدامات بهداشتی و آسپپسی شدید در بیمارستان‌ها و احترام آنها توسط کارکنان پرستاری، بازدیدکنندگان و خود بیماران اطمینان می‌دهند.

از اوایل دهه 2000 پیشرفت هایی حاصل شده است، به عنوان مثال، استفاده از محلول های هیدروالکلی برای بهداشت دست و استفاده از سیلیکون که کمتر برای توسعه باکتری ها در تجهیزات پزشکی مفید است.

درمان آنتی بیوتیکی عفونت های بیمارستانی و عفونت های ناشی از سودوموناس آئروژینوزا باید این واقعیت را در نظر بگیرد که سویه های باکتری نسبت به تعداد فزاینده ای از این آنتی بیوتیک ها مقاومت نشان می دهند. در واقع، تقریباً 20 درصد از سویه های باکتری سودوموناس آئروژینوزا به آنتی بیوتیک های سفتازیدیم و کارباپنم ها مقاوم هستند.

مقالات بیشتر:

اندوتوکسین

استریلیتی

بار میکروبی

بررسی خاصیت ضد میکروبی انواع ضد عفونی کننده های پزشکی

طیف گسترده ای از عفونت ها

این باکتری مسئول طیف گسترده ای از عفونت ها از جمله دستگاه ادراری، دستگاه تنفسی و دستگاه گوارش و درم است. تشخیص سنتی با استفاده از تست های میکروبیولوژیکی ممکن است بین 24 تا 48 ساعت برای تعیین عامل ایجاد کننده عفونت نیاز داشته باشد.

روش‌های دیگر، مانند PCR، سریع‌تر هستند، اما به پرسنل واجد شرایط و تجهیزات گران‌قیمت نیاز دارند که فقط در مراکز تخصصی در دسترس هستند. این امر باعث تاخیر در تشخیص می شود که منجر به تجویز و استفاده نادرست از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف و در نتیجه ایجاد مقاومت ضد میکروبی می شود. این یکی از بزرگترین مشکلات پزشکی کنونی در زمینه بیماری های عفونی است.

دانشمندان اولین آزمایش تشخیصی آزمایشگاهی را توسعه داده‌اند که مولکول‌های سیگنال‌دهنده اصلی سیستم pqs Quorum Sensing (QS)، یکی از مشخص‌ترین سیستم‌های ارتباطی P. aeruginosa را شناسایی می‌کند.

تست میکروپلیت فعلی قوی، دقیق، خاص و بسیار حساس است. هزینه پایینی دارد و امکان تجزیه و تحلیل موازی سریع را فراهم می کند

این آزمایش، که در حال حاضر از نوع ELISA است، می‌تواند برخی از این مولکول‌های سیگنال‌دهنده را در غلظت‌های بسیار پایین (در محدوده nM پایین)، حتی در نمونه‌های بالینی پیچیده، کمی کند. کمی سازی این مولکول ها می تواند امکان تشخیص زودهنگام عفونت، ارائه اطلاعات در مورد مرحله و تکامل بیماری و همچنین در مورد اثربخشی درمان اعمال شده را فراهم کند. شرکت‌های دارویی علاقه‌مند به همکاری در تجاری‌سازی این آزمون از طریق قرارداد مجوز ثبت اختراع به دنبال آن هستند.

تست میکروپلیت فعلی قوی، دقیق، خاص و بسیار حساس است. هزینه پایینی دارد و امکان تجزیه و تحلیل موازی سریع و کارآمد نمونه های بالینی متعدد را فراهم می کند. مطالعات بالینی به توانایی این تست در طبقه بندی بیماران بسته به اینکه آیا عفونت P. aeruginosa را در فاز حاد یا مزمن نشان می دهند، اشاره می کند.

این آزمایش را می‌توان در پیکربندی‌های مختلف، از جمله ریزآرایه، حسگرهای ایمنی و سایر فرمت‌های Point of Care (PoC) مانند یک سنجش نواری ساده (LFIA) اجرا کرد. این اجازه می دهد تا آزمایش حتی در مشاوره های مراقبت های اولیه، تشخیص سریع عفونت و استفاده از مناسب ترین درمان ها در مراحل اولیه بیماری انجام شود.

اندوتوکسین و اگزوتوکسین چیست؛ تست اندوتوکسین چیست، باکتریایی (LAL) تشخیص ساختارهای سمی (لیپوپلی ساکارید) در دیواره سلولی باکتری های گرم منفی روی محصول است. این پارامتری است که باید در دستگاه های پزشکی که با بدن در تماس هستند (در شرایط آزمایشگاهی)، در صنعت داروسازی و به ویژه در آب های دیالیز کنترل شود. تعداد نمونه های مورد مطالعه با توجه به تعداد در سری تولید محصول متفاوت است.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

ما می توانیم این کلمه را به طور خلاصه به عنوان یک جزء باکتریایی تعریف کنیم. دیواره سلولی گونه های باکتری گرم منفی نه تنها دارای یک لایه پپتیدوگلیکان است، بلکه لایه ای به نام غشای خارجی نیز دارد. اندوتوکسین جزء غشای خارجی است که در مورد آن صحبت کردیم. از نظر ساختاری، این یک لیپوپلی ساکارید مخلوط است. در عین حال، هسته موجود در آن از یک زنجیره پلوساکارید، یک زنجیره جانبی پلی ساکارید اختصاصی o و یک جزء به نام لیپید تشکیل شده است.

برای کسانی که تعجب می کنند، مایلیم به این نکته اشاره کنیم که اندازه اندوتوکسین در محدوده 10 کیلو دالتون تا 1000 کیلو دالتون تخمین زده می شود. از آنجایی که یک جزء باکتریایی ساختاری است، زمانی رخ می دهد که هر باکتری ساختار طبیعی خود را از دست بدهد. به عبارت دیگر، یک ساختار باکتریایی تکه تکه شده است.

آزمایش اندوتوکسین باکتریایی چیست؟

وقتی می گوییم تست اندوتوکسین باکتریایی (یعنی LAL) به معنای پیدا شدن ساختارهای سمی تشکیل شده روی دیواره سلولی باکتری های گرم منفی روی محصول است. لازم است در وسایل مختلف پزشکی که با بدن ما در تماس هستند و همچنین در داروها و آب های دیالیز دقت کنیم. علاوه بر این، تعداد نمونه هایی که باید مطابق با تعداد دسته ها در طول تولید محصول مورد مطالعه قرار گیرند نیز ممکن است متفاوت باشد.

به طور خلاصه، اندوتوکسین ها آخرین نوع سلاحی هستند که می توانند درست قبل از مرگ باکتری های گرم منفی استفاده شوند. آلودگی اندوتوکسین به طور کلی در 3 زمینه مهم استفاده می شود. می‌توانیم این موارد را به‌عنوان درمان دیالیز، آماده‌سازی یا بسته ‌بندی وسایل پزشکی، داروهایی که برای مقاصد تزریقی تولید می‌شوند و تولید محصولات بیولوژیکی فهرست کنیم.

استفاده در درمان دیالیز

مایلیم به این نکته اشاره کنیم که آب مورد استفاده در درمان دیالیز بسیار مهم است. لازم است نهایت دقت را به عمل آورید تا به سیستم ایمنی افراد بیمار آسیبی وارد نشود. باید در نظر داشت که این مراقبت حیاتی است. برای رفع این نیاز، می توان مقدار اندوتوکسین را به مقادیر نشان داده شده در فارماکوپه کاهش داد یا آن را حذف کرد.

لازم است بسیار مراقب باشید، زیرا آب یا هر محصولی که با بیمار در تماس است با آلودگی اندوتوکسین مرتبط است. تماس با آب می تواند در طول فرآیند شستشوی ابزار منتقل شود. هر چقدر هم که برای این امر احتیاط کنید، نمی توان از انتقال بیماری جلوگیری کرد. زیرا نوع باکتری آندوتوکسین زمانی قابل انتقال است که کمتر به آن فکر کنید. برای جلوگیری از آلودگی باکتریایی می توان اقدامات احتیاطی را انجام داد، اما متأسفانه هر چقدر هم که اقدامات احتیاطی انجام شود، نمی توان خطر آلودگی را از بین برد.

پرفیوژن بافتی ناکافی ناشی از باسیل های روده منفی، که اخیراً شایع ترین است، تصویری با انعقاد داخل عروقی منتشر و آسیب عروقی است. بروز اندوتوکسین در خون انسان اندوتوکسمی نامیده می شود و این می تواند در آینده منجر به شوک سپتیک شود.

علاوه بر این، فرآیندهای تصفیه ضایعات اندوتوکسین در جعبه های دارو نیز اجرا می شود. انجام این کار برای آلوده نشدن افرادی که از دارو استفاده می کنند بسیار مهم است. دمای بالاتر از 300 درجه سانتیگراد برای اطمینان از تخریب LPS مورد نیاز است. کاهش اندوتوکسین به عواملی مانند زمان گرم کردن و دما مربوط می شود. در برخی از اجاق‌های دی‌پروژناسیون که به‌طور ویژه برای این منظور استفاده می‌شوند، وقتی آمپول‌های شیشه‌ای و همچنین سرنگ‌ها به مدت 30 دقیقه در دمای 250 درجه سانتی‌گراد نگهداری می‌شوند، سطح اندوتوکسین 1000 برابر کاهش می‌یابد.

نوع آزمایش لیمولوس آمبوسیت لیزات یکی از حساس ترین تست هایی است که برای تشخیص وجود اندوتوکسین استفاده می شود. در طی این آزمایش از خون گرفته شده از خرچنگ نعل اسب استفاده می شود. LPS بسیار کم یا هر تقویتی باعث انعقاد لیمولوس لیزات می شود. البته روش های مختلفی نیز برای انجام آزمایش اندوتوکسین باکتریایی وجود دارد. هر یک از این انواع را می توان برای بیماران با روش های مختلف اعمال کرد.

  عملکرد اندوتوکسین| تست اندوتوکسین چیست|اندوتوکسین|تست اندوتوکسین

تست فلزات سنگین  کادمیوم ؛ فلزات سنگین چیست؟

فلزات سنگین به دسته ای از مواد با وزن و چگالی اتمی مشخص اطلاق می شود.در حالی که به ندرت در ترکیب طبیعی زمین شناسی زمین یافت می شود، فلزات سنگینی که ما در زندگی مدرن با آن مواجه می شویم، عمدتاً نتیجه توسعه صنعتی بشر هستند.

حدود 40 فلز سنگین برای علم شناخته شده است.برخی از رایج ترین آنها عبارتند از:

اهن

کبالت

فلز روی

کادمیوم

سیاره تیر

رهبری

آرسنیک

در حالی که بدن شما برای سالم ماندن به فلزات سنگین انتخابی نیاز دارد (مثلا روی)، قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سطوح بالای برخی از فلزات سنگین می تواند باعث مسمومیت با فلزات سنگین شود. قرار گرفتن روزانه در معرض فلزات سنگین از منابع مختلف از جمله مواد غذایی، آلودگی هوا و آب های آلوده امکان پذیر است. در حالی که فلزات سنگین می توانند مضر باشند، برخی از آنها برای عملکردهای مناسب بدن از جمله عملکرد ایمنی، رشد و تکامل ضروری هستند.

اگر در معرض منابع احتمالی آلودگی فلزات سنگین قرار گرفتید، آزمایش فلزات سنگین مهم است. علائمی که ممکن است نشان دهنده مسمومیت با فلزات سنگین باشد شامل خستگی غیر قابل توضیح، سردرد و مشکلات گوارشی است.

شما باید فلزات سنگین را با یک متخصص مراقبت های بهداشتی آزمایش کنید. آزمایش‌های خانگی ممکن است دقیق نباشند یا اطلاعات کافی برای کمک به تشخیص مسمومیت با فلزات سنگین ارائه دهند. آزمایشات حرفه ای به شما کمک می کند تا در صورت لزوم تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

انواع فلزات سنگین

فلزات سنگین را می توان بر اساس سمیت آنها طبقه بندی کرد که برای درک اثرات آنها بر سلامت انسان و محیط زیست مهم است. فلزات سنگین ضروری و غیر ضروری می توانند در طول زمان در بدن تجمع کنند و به طور بالقوه باعث ایجاد سمیت و آسیب به اندام ها، بافت ها و سلول ها شوند.

فلزات سنگین ضروری مانند آهن، روی، مس و منگنز به مقدار کم برای سلامت انسان ضروری هستند. کمبود و مقادیر بیش از حد آن می تواند باعث نگرانی های سلامتی شود.

فلزات سنگین غیر ضروری یا سمی هیچ عملکرد بیولوژیکی در بدن انسان ندارند. آنها حتی در سطوح کم قرار گرفتن در معرض می توانند به سلامت انسان آسیب بزنند. به عنوان مثال می توان به سرب، جیوه، کادمیوم و آرسنیک اشاره کرد.

کادمیوم چیست و آیا خطرناک است؟

کادمیوم یک فلز نرم و سفید نقره ای است که به طور طبیعی در پوسته زمین به عنوان یک جزء جزئی در بیشتر سنگ معدن روی یافت می شود. کادمیوم اثرات جدی بر سلامتی از جمله اسهال، شکستگی استخوان و نارسایی تولید مثل دارد. همچنین دارای عوارض جانبی جدی تری از جمله آسیب به سیستم عصبی مرکزی، اختلالات روانی، آسیب بالقوه DNA و ایجاد سرطان است. حتی مقادیر بسیار کم کادمیوم به دلیل تجمع زیستی خطرناک است. بدن نمی تواند از شر فلز خلاص شود و بنابراین دوزهای کمی در طول زمان ایجاد می شود. نظارت منظم بر کادمیوم برای محافظت از سلامت انسان بسیار مهم است.

آزمایش کادمیوم چیست؟

آزمایش کادمیوم برای مشاهده مقدار کادمیوم در یک محصول انجام می شود. یوروفین | BLC می تواند آزمایش کادمیوم را در طیف وسیعی از بسترها از جمله چرم، پارچه، فلز، مصنوعی، شیشه، پلاستیک و لاستیک انجام دهد.

اگر سطح فلزات سنگین من زیاد باشد چه اتفاقی می افتد؟

مواجهه با فلزات سنگین در محیط فیزیکی غیرمعمول نیست، اما اندازه گیری عوارضی که آنها بر سلامتی ما وارد می کنند ممکن است دشوار باشد. این به این دلیل است که اثرات قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین تجمعی است - به عبارت دیگر، به جای ناراحتی یا مسمومیت حاد، بیشتر به نگرانی‌های سلامتی طولانی‌مدت منجر می‌شوند.

به این ترتیب، آزمایش فلزات سنگین می‌تواند بخش مهمی از تعدیل و تنظیم قرار گرفتن در معرض مواد خاص باشد. اگر آزمایش خون فلزات سنگین شما سطوح بالایی از برخی فلزات سنگین را نشان داد، دو راه برای به حداقل رساندن خطرات سلامتی شما وجود دارد:

حذف - حذف یک معیار رفتاری برای درمان است که در آن فرد برای اطمینان از اجتناب از فلزات سمی خاص، شیوه زندگی خود را اصلاح می کند. اگر پزشک پروتکل حذف را تجویز می کند، مهم است که آزمایش خون را تا زمانی که تأیید کند که سطح فلزات سنگین بدن شما به حالت عادی بازگشته است ادامه دهید.

کیلات تراپی - اگر سطوح خطرناکی از جیوه یا سرب در بدن خود دارید، ممکن است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما توصیه کند که درمان کیلیت را در نظر بگیرید. این دوره درمانی شامل مصرف دارو یا درمان های IV است که ماده ای به نامEDTA را به جریان خون شما تزریق می کند.8EDTA برخی از فلزات سنگین را به ترکیبی به نام کلات تبدیل می‌کند که بدن شما می‌تواند آن را به خودی خود به شکل ادرار دفع کند.

نقش آنها در بدن چیست؟

اگرچه برخی از فلزات سنگین می توانند سمی باشند، اما بسیاری از آنها مواد مغذی ضروری هستند که نقش مهمی در فرآیندهای بیولوژیکی مختلف در بدن دارند. حفظ تعادل این فلزات مهم است زیرا برای حفظ سلامتی حیاتی هستند. از آنجایی که بدن شما نمی تواند آنها را تولید کند، باید آنها را در مقادیر کم از طریق یک رژیم غذایی متعادل به دست آورید.

در اینجا چند نمونه از فلزات سنگین ضروری و نقش آنها در سلامت انسان آورده شده است:

آهن: برای متابولیسم انرژی، عملکرد سیستم ایمنی و انتقال اکسیژن در سراسر بدن ضروری است.

روی: در عملکرد سیستم ایمنی، بهبود زخم و سنتز DNA نقش دارد.

مس: برای متابولیسم آهن، تشکیل بافت همبند و تولید انتقال دهنده های عصبی مهم است.

منگنز: در رشد استخوان، بهبود زخم و متابولیسم کربوهیدرات ها، اسیدهای آمینه و کلسترول نقش دارد.

کروم: برای تنظیم سطح قند خون و متابولیسم کربوهیدرات ها و چربی ها مهم است.

 بیشتربدانید:تاثیر فلزات سنگین بر بدن انسان- طیف سنجی جذب اتمی - اجزا دستگاه جذب اتمی

آیا تست فلزات سنگین در خانه ارزش آن را دارد؟

برای تعیین اینکه آیا آزمایش فلزات سنگین ضروری است، توصیه یک متخصص پزشکی ضروری است. به طور کلی، تست های آزمایشگاهی حساس تر هستند و می توانند نتایج جامع و دقیق تری نسبت به تست های خانگی ارائه دهند.

تفسیر دقیق نتایج آزمایش می تواند پیچیده باشد و به راهنمایی یک متخصص مراقبت های بهداشتی یا متخصص محیطی نیاز دارد.

آزمایش‌های فلزات سنگین در خانه به دلیل ناهماهنگی و محدودیت‌های احتمالی ارزش آن را ندارند. آنها ممکن است فقط فلزات سنگین خاصی را شناسایی کنند و ممکن است تجزیه و تحلیل جامعی ارائه نکنند.

از آنجایی که فلزات سنگین بخشی از زندگی روزمره هستند، آزمایش فلزات سنگین در خانه می‌تواند باعث اضطراب و هجوم هزینه‌های پزشکی شود، زیرا ممکن است کاربر از میزان وجود فلزات در بدن اطلاعی نداشته باشد.

بسیاری از آزمایشات خانگی از نمونه ادرار یا مو استفاده می کنند که برای همه فلزات سنگین مناسب نیستند. قرار گرفتن روزانه در معرض فلزات سنگین می تواند بر دقت نمونه های مو تاثیر بگذارد. آزمایش‌های لکه ‌ای ادرار ممکن است به دلیل تغییر در غلظت ادرار در طول روز ، دقت کمتری نسبت به آزمایش‌های ادرار 24 ساعته داشته باشند.

بدون اطلاع از سطوح پایه فلزات در بدن ، تفسیر آزمایش‌های خانگی فلزات سنگین منبع مورد اعتماد ممکن است نادرست باشد. یک مطالعه نشان داد که 9% منبع مورد اعتماد بیماران آزمایش‌های محیطی نامناسب یا نامعتبر قبل از بازدید از کلینیک انجام داده‌اند. متداول ‌ترین آزمایش‌ های نامناسب ، آزمایش فلز و آنالیز مو بود.

این آزمایش برای مصرف کنندگان ضرری ندارد، اما نتایج منجر به سطوح بالایی از استرس و اضطراب می شود. همچنین می‌تواند منجر به هزینه‌های بالایی برای درمان شود. همچنین، استفاده از عوامل کیلاتور در برخی از آزمایشات ادرار می تواند بر صحت نتایج تأثیر بگذارد.

نسبت دادن نادرست یک بیماری به مسمومیت با فلزات سنگین می تواند منجر به اضطراب غیرضروری ، درمان پرهزینه و توجه پزشکی اضافی شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر نگران قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین هستید، مشکوک به مسمومیت با فلزات سنگین هستید یا علائمی دارید که ممکن است به قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین مرتبط باشد، به پزشک مراجعه کنید. یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند تشخیص دهد که آیا آزمایش لازم است و درمان مناسب را توصیه کند.

علائم جدی مسمومیت با فلزات سنگین می تواند شامل طیف گسترده ای از مسائل بهداشتی ، از جمله بیماری های تنفسی عصبی و قلبی عروقی باشد. علاوه بر این، آسیب کلیه و مشکلات گوارشی ممکن است ایجاد شود.

برای تعیین اینکه آیا آزمایش فلزات سنگین ضروری است یا خیر ، یک متخصص مراقبت های بهداشتی سابقه پزشکی شما را بررسی می کند، یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و هر گونه نشانه یا نشانه قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین را ارزیابی می کند. آنها ممکن است منابع بالقوه قرار گرفتن در معرض را شناسایی کنند.

یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند در مورد آزمایش و اقدامات مناسب راهنمایی کند. آنها ممکن است آزمایش خون یا ادرار را برای اندازه گیری سطوح فلزات سنگین خاص در بدن توصیه کنند. اگر نتایج آزمایش نشان دهنده افزایش سطح یک فلز سنگین خاص باشد، متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است آزمایش یا درمان بیشتری را توصیه کند.

 بیشتربدانید: روش کار دستگاه جذب اتمی - محدودیت های دستگاه جذب اتمی - صحه گذاری بایوبردن

تست ایمنی مواد غذایی با خدمات شبکه ایمنی مواد غذایی

فلزات سنگین وقتی به مقدار زیاد مصرف شوند می توانند خطرناک باشند. آزمایش فلزات سنگین بخش مهمی از هر فرآیند تست ایمنی مواد غذایی است زیرا این مواد بالقوه خطرناک را بررسی می‌کند و به شناسایی محل یافتن این مواد در مقادیر بیشتر کمک می‌کند. پس از شناسایی، می توان تغییرات لازم را برای اطمینان از ایمنی مصرف کننده ایجاد کرد.

در اینجا در خدمات شبکه ایمنی مواد غذایی (یک شرکت گروه معتبر)، آزمایش های شیمی را برای شناسایی و تعیین کمیت سرب، جیوه، آرسنیک، کادمیوم و سایر فلزات سنگین انجام می دهیم تا از تامین غذای ایمن اطمینان حاصل کنیم.

اگر در مورد آزمایش فلزات سنگین ما در مواد غذایی و سایر مواد مصرفی سؤالی دارید، ما خوشحال خواهیم شد که به شما کمک کنیم.

تعیین مقدار فلزات سنگین جیوه ،عناصر سمی ("فلزات سنگین") برای محیط زیست مشترک هستند و هم مسئول مسمومیت های عمدی و هم قرار گرفتن در معرض غیرعمدی هستند که می تواند منجر به اثرات نامطلوب سلامتی و به طور بالقوه مرگ شود. با شناخت و به حداقل رساندن منابع رایج عناصر سمی در رژیم غذایی، آب، محل کار و خانه می توان از مواجهه های خطرناک جلوگیری کرد. تست آزمایشگاهی ابزار مهمی برای تشخیص و مدیریت قرار گرفتن در معرض عناصر سمی است. چندین روش تحلیلی در دسترس است. با این حال، ارزش بالینی آزمایش عنصری به جمع‌آوری یک نمونه مناسب در زمان مناسب، با در نظر گرفتن بسیاری از متغیرهای پیش‌تحلیلی که می‌توانند آزمایش را به خطر بیندازند، بستگی دارد. در این بررسی، سموم سینتیک و متغیرهای پیش تحلیلی مرتبط با آزمایش عناصر سمی با تاکید بر آرسنیک، کادمیوم، سرب و جیوه مورد بحث قرار می‌گیرند.

آزمایش فلزات سنگین و تجزیه و تحلیل عناصر سمی

فلزات سنگین مانند آرسنیک، سرب، جیوه و غیره در اطراف ما هستند. افزایش سطح آلودگی و استفاده از مواد شیمیایی در صنعت باعث افزایش سمیت فلزات سنگین شده است که تهدیدی فزاینده برای سلامتی ما است. منابع رایج عبارتند از سیگار، غذاهای دریایی، برنج، آب چاه، واکسیناسیون و پرکردن دندان.

این عناصر سمی می توانند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری هایی مانند زوال عقل، ناباروری، دیابت و سرطان را افزایش دهند. آنها همچنین به کبد، کلیه ها و مغز و همچنین سیستم قلبی عروقی، عصبی و غدد درون ریز آسیب می رسانند.

بدن ما یک روش طبیعی برای از بین بردن این عناصر سمی دارد، اما اگر احتباس خالص فلزات در فرد از تحمل فیزیولوژیکی فراتر رود، اثرات نامطلوبی برای سلامتی ایجاد می‌شود. علائم و نشانه‌ها می‌توانند مشابه سایر شرایط سلامتی باشند و ممکن است فوراً به دلیل سمیت فلزات سنگین تشخیص داده نشوند:

حالت تهوع

استفراغ

اسهال

درد شکم

اختلال در عملکرد سیستم عصبی مرکزی

مشکلات قلبی

کم خونی

آزمایش تشخیصی برای تعیین سطح فلزات سنگین و عناصر موجود در بدن ضروری است. فلزات و عناصر سنگین بر سیستم های مختلف بدن تأثیر می گذارند، بنابراین محیط مورد استفاده برای اندازه گیری سمیت نیز متفاوت است. بسته به نوع فلز سنگین یا عنصری که اندازه‌گیری می‌شود، یک پزشک ممکن است نیاز به آزمایش خون یا آزمایش ادرار داشته باشد.

کادمیوم در ادرار بهترین معیار برای قرار گرفتن در معرض انباشته است، در حالی که خون برای ارزیابی مواجهه اخیر توصیه می شود.

آرسنیک در ادرار اندازه گیری ارجح است زیرا بیشتر اشکال آرسنیک فقط برای چند ساعت در خون موجود است.

جیوه موجود در خون مناسب‌ترین محیط برای اندازه‌گیری جیوه است، زیرا سمی‌ترین شکل‌های جیوه معمولاً از طریق ادرار دفع نمی‌شوند.

سرب که محکم به گلبول های قرمز متصل است نیز در خون اندازه گیری می شود

MetaMetrics خط جامعی از فلزات و عناصر سنگین را در خون و ادرار با استفاده ازICP-MS (طیف‌سنجی پلاسما-جرمی جفت شده القایی) ارائه می‌دهد. ICPMS به عنوان استاندارد طلایی در آزمایش فلزات سنگین در نظر گرفته می شود زیرا عناصر را تا سطح قطعات در تریلیون شناسایی می کند.

آزمایش فلزات سنگین ابزار ارزشمندی برای پزشکان مراقبت های بهداشتی است تا قرار گرفتن در معرض فلزات سمی را در افراد مستعد شناسایی کنند تا گزینه های درمانی مناسب انجام شود.

 بیشتربدانید: پلیت‌ ۹ سانت پلاستیکی- پلیت‌ تماسی - عملکرد اندوتوکسین

فلزات سنگین از کجا می آیند؟

فلزات سنگین عمدتاً به صورت کانی و سنگ معدن در طبیعت یافت می شوند. آنها در نتیجه استخراج، فرسایش یا فعالیت های آتشفشانی وارد محیط می شوند. فلزات سنگین در تعدادی از کاربردها و فرآیندهای فنی استفاده می شوند و می توانند به طور ناخواسته وارد محیط یا محصولات شوند.

از آنجایی که فلزات سنگین در اندام ها ذخیره می شوند، افزایش غلظت فلزات سنگین در غذاها می تواند منجر به مسمومیت مزمن شود. افزایش سطوح فلزات سنگین (به ویژه جیوه و آرسنیک) می تواند به ویژه در مواد غذایی دریایی مانند ماهی و سخت پوستان و همچنین جلبک ها رخ دهد.

در جانوران زمینی، سرب، کادمیوم و مس را می توان به مقدار قابل توجهی به ویژه در اندام ها یافت. گوشت شکار علاوه بر این می تواند حاوی فلزات سنگین در ماهیچه های باقی مانده مهمات باشد. گیاهان و قارچ هایی مانند غلات، کاکائو، دانه های روغنی یا قارچ های وحشی نیز می توانند این عناصر را ذخیره کنند.

دریافت فلزات سنگین از بسته بندی و ذخیره سازی

منبع اضافی برای فلزات سنگین در غذاها بسته بندی است. عناصری مانند قلع، روی، آهن یا سرب می توانند به محتویات قوطی مهاجرت کنند، به ویژه برای غذاهای کنسرو شده اسیدی که در تماس مستقیم با فلز موجود در قوطی هستند.

در صورت تماس مستقیم با لوله های فلزی، آب آشامیدنی نیز می تواند به فلزات سنگین آلوده شود.

فلزات سنگین به عنوان افزودنی های غذایی با ارزش فیزیولوژیکی

همه فلزاتی که تحت تعریف "فلزات سنگین" قرار می گیرند به طور کلی مضر نیستند.

برخی از فلزات سنگین مانند عناصر کمیاب مس، کبالت، نیکل، منگنز و روی از نظر فیزیولوژیکی در محدوده غلظت خاصی ارزشمند هستند. آنها می توانند از طریق آلودگی محیطی وارد غذاها شوند، اما همچنین می توانند عمداً به مواد غذایی مانند غذاهای کودک یا مکمل های غذایی اضافه شوند. حداقل و حداکثر مقدار قابل اعمال و همچنین انواع مجاز افزودنی ها به طور مفصل برای مواد غذایی خاص مختلف در ضمیمه های فرمان وزارت امور داخلی فدرال سوئیس در مورد مواد غذایی خاص تعریف شده است.

فلزات سنگین چگونه اندازه گیری می شوند؟

تعدادی از تکنیک های اندازه گیری طیف سنجی برای تشخیص فلزات سنگین در دسترس آزمایشگاه وجود دارد.

بسته به غلظت و عنصر، از تکنیک‌های اندازه‌گیری طیف‌سنجی جذب اتمی (AAS)، طیف‌سنجی انتشار (ICP-OES) یا جفت‌شدگی بسیار حساس ICP با طیف‌سنج جرمی (ICP-MS) استفاده می‌شود.

همچنین امکان غربالگری عنصر همراه با تشخیص هدفمند یک عنصر وجود دارد. در اینجا، حداکثر 23 عنصر را می توان در یک فرآیند تحلیل شناسایی کرد. بنابراین، در مواقعی که مشکوک به آلودگی است و نیاز به بررسی اولیه است، غربالگری همیشه ارزش بررسی دارد.

فلزات سنگین در آزمایش خاک

بسته به روش مورد نیاز، نمونه‌های خاک معمولاً با استفاده از اسیدهایی مانند HNO3 یاAqua Regia استخراج می‌شوند و در یک سیستم محصور در یک بلوک داغ یا مایکروویو هضم می‌شوند. سایر استخراج ها را می توان برای فلزات موجود مانندDTPA یا آب استفاده کرد. پس از استخراج فلزات، نمونه هضم شده فیلتر شده و برای تجزیه و تحلیل توسطICP آماده می شود.

هنگام آزمایش فلزات سنگین در نمونه های خاک، حداکثر زمان نگهداری وجود ندارد. با این حال، عملا، آزمایشگاه به طور معمول نمونه را برای 30-60 روز نگه می دارد. در صورت رعایت بهترین روش، نمونه ها باید در یک ظرف دربسته قرار داده شوند، خنک و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شوند.

وجود جیوه در صنعت

جیوه یک ترکیب شیمیایی است که یکی از فلزات سنگین است که به طور طبیعی در خاک وجود دارد و تنها فلز مایع در دمای معمولی است. جیوه یک آلاینده زیست محیطی سمی است که در میان فلزات کمیاب با غلظت بالا (ETMs) در زنجیره غذایی قرار دارد. استفاده از آن در بخش‌های صنعتی مانند محصولات کشاورزی، آرایشی و بهداشتی، دارویی و غیره به شدت نظارت می‌شود و به شدت نظارت می‌شود.

در واقع، هدف از کنترل جیوه اطمینان از کیفیت خوب محصولات از یک سو، نظارت و محدود کردن خطرات مربوط به محیط زیست و سلامت انسان از سوی دیگر است.

 بیشتربدانید: اندازه گیری فلزات سنگین جیوه - تست فلزات سنگین کادمیوم-  تعیین مقدار فلزات سنگین کادمیوم

آزمایشگاه آنالیز جیوه

گروه نیکو فارمد از تولیدکنندگان در تجزیه و تحلیل و کنترل جیوه در محصولات شما پشتیبانی می کند. به لطف ابزار فنی در اختیار و تخصص توسعه یافته در این زمینه، ما کنترل کیفیت محصولات و دوز اولیه فلزات سنگین را انجام می دهیم.

گروه نیکوفارمد خدمات بسیاری از جمله:

تجزیه و تحلیل فلزات سنگین

سنجش جیوه

تجزیه و تحلیل جیوه در محصولات غذایی

تجزیه و تحلیل جیوه در محصولات آرایشی و بهداشتی

تجزیه و تحلیل پوشش های سطحی

تجزیه و تحلیل عملیات سطحی

فلزات سنگین در آزمایش آب

فلزات سنگین می توانند در بدن انباشته شوند و تعادل مواد مغذی ضروری را به هم بزنند و برای سیستم های اندام سمی شوند. در حالی که برخی از عناصر برای عملکرد صحیح بدن حیاتی هستند، برخی دیگر مانند جیوه، سرب، کادمیوم، آلومینیوم و آرسنیک برای بدن انسان سمی هستند و در عملکرد آن اختلال ایجاد می کنند. این فلزات سمی هیچ عملکرد فیزیولوژیکی شناخته شده ای ندارند و می توانند به سیستم های اندام آسیب برسانند.

هنگام گرفتن نمونه آب در مزرعه، آنها را فیلتر می کنند (برای تجزیه و تحلیل فلزات محلول) و با اسید حفظ می شوند. آب باید با اسید نیتریک حفظ شود تا PH به کمتر از 2 برسد. این امر باعث می‌شود که فلزات به صورت نمک محلول باقی بمانند و از تبدیل شدن به نمک‌های نامحلول که از محلول خارج می‌شوند و می‌توانند نتایج را به طور مصنوعی پایین بیاورند، جلوگیری می‌کند.

برای آزمایش فلزات محلول، نمونه ها باید در مزرعه از طریق یک فیلتر 0.45 میکرومتر فیلتر شده و سپس با اسید نیتریک که توسط آزمایشگاه ارائه می شود، نگهداری شوند. پس از حفظ، زمان نگهداری نمونه را می توان تا 6 ماه افزایش داد (اگرچه آزمایشگاه تمایل دارد نمونه ها را فقط 1-2 ماه در خانه نگه دارد).

برای آزمایش کل فلزات در آب، به سادگی اسید نیتریک را مستقیماً به آب نمونه اضافه کنید. اگر رسوبات در نمونه وجود داشته باشد، فلزات از جامدات شسته می شوند و در نتیجه غلظت فلزات در آب بیشتر از زمانی است که برای فلزات محلول آزمایش می شود. این آزمایشی است که معمولاً روی آب‌های سطحی انجام می‌شود و یک دید کلی از تحرک فلزات در محیط از طریق آب ارائه می‌دهد.

آزمایش فلزات سنگین با پلاسمای جفت شده القایی (ICP)

آزمایش پلاسمای جفت شده القایی تکنیکی است که می تواند غلظت ردیابی عناصر اصلی را تعیین کند و می تواند اکثر عناصر جدول تناوبی را تشخیص دهد.

محلولی حاوی فلزات محلول از طریق نبولایزر به داخل محفظه اسپری ابزار ICP آسپیره می شود و در آنجا با گاز آرگون مخلوط می شود تا یک آئروسل ریز تشکیل شود. این آئروسل سپس وارد پلاسما می شود.

مجموعه‌ای از محلول‌ها با غلظت شناخته شده برای ارائه یک منحنی کالیبراسیون برای هر عنصر تجزیه و تحلیل می‌شوند. نرم افزار ابزار، نمونه ها را با منحنی های کالیبراسیون مقایسه می کند و غلظت هر عنصر را محاسبه می کند.

آزمایش آب یک عنصر ضروری برای ایمنی عمومی و زیست محیطی و الزامی است که با شرایط نظارتی سختگیرانه محدود می شود. با انجام تجزیه و تحلیل آب، می توانید خطرات و اثرات مخرب احتمالی را نه تنها بر سلامت عمومی بلکه بر محیط زیست به حداقل برسانید.

ما از شما با خدمات تست، تجزیه و تحلیل و مدیریت ریسک پشتیبانی می کنیم تا به شما در انجام مسئولیت های قانونی و نظارتی کمک کنیم و اطمینان حاصل کنیم که تست ها برای اولین بار بودجه بندی شده اند و نتایج در سریع ترین زمان ممکن تولید می شوند.

مزیت عنصر

کارشناسان متخصص ما، امکانات و تجهیزات را برای ارائه طیف وسیعی از خدمات آزمایش خاک، آب و سایر مواد مورد علاقه دارند. آزمایشگاه های ما دارای اعتبار ISO 17025 هستند و ما مطابق با مشخصاتASTM E1613 وMIL برای آزمایش فلزات آزمایش می کنیم. ما ارائه دهنده تک منبع شما برای آزمایش دقیق و به موقع زیست محیطی مربوط به هر صنعت بزرگ هستیم.

آزمایشگاه میکروبیولوژی

پزشک بالینی و میکروبیولوژیست باید به طور فعال با هم کار کنند تا ارزش بالینی تست میکروبیولوژی تشخیصی را به حداکثر برسانند. متأسفانه، روند فعلی برای ادغام خدمات آزمایشگاهی و انتقال آنها به خارج از محل، یکپارچگی و تأخیر در دسترس بودن نتایج آزمون حیاتی، ارتباط به موقع بین پرسنل آزمایشگاه و ارائه دهندگان مراقبت از بیمار را دشوارتر کرده است.

این تغییرات در کنار سایر اقدامات کاهش هزینه، همکاری پزشک عفونی و میکروبیولوژیست را بیش از پیش مهم می کند. انتظارات زیر در رابطه با مسئولیت های میکروبیولوژیست و پزشک باید شناخته شده و مورد توجه قرار گیرد.

مشارکت میکروبیولوژیست و پزشک

مسئولیت های میکروبیولوژیست:

1. یک منوی آزمایشی مناسب و جامع ارائه دهید که پاسخگوی نیازهای پزشک باشد
2. برقراری ارتباط با یک آزمایشگاه خارجی برای انجام آزمایش‌های نادر، پرهزینه یا پیچیده که نمی‌توانند در محل انجام شوند.
3. زمان ‌های قطعی برای پردازش درخواست‌ های تست و زمان ‌های برگشت برای گزارش نتایج را ارائه دهید.
4. رهنمودهایی برای جمع آوری و حمل و نقل نمونه ارائه کنید.
5. حفظ یک سیستم کامپیوتری موثر برای تایید دریافت نمونه ها، آزمایش در حال انجام، و گزارش نتایج. اطلاع رسانی فوری به پزشک در مورد نتایج حیاتی باید جزئی از یک سیستم ارتباطی کلی باشد
6. انتشار دوره ای الگوهای حساسیت ضد میکروبی برای رایج ترین باکتری های جدا شده در موسسه
7. یک برنامه کنترل کیفیت را حفظ کنید که صحت تمام آزمایشات ارائه شده را تضمین کند
8. ایجاد آزمایشگاهی که مطابق با استانداردهای نظارتی باشد
9. یک سیستم ذخیره سازی کوتاه مدت و ذخیره سازی طولانی مدت باید ایجاد شود تا در صورت لزوم آزمایش های اضافی را تسهیل کند.

مسئولیت های پزشک

اطلاعات مربوط به منوی تست آزمایشگاهی و دستورالعمل های جمع آوری و حمل و نقل نمونه را حفظ کنید

هنگامی که یک ارگانیسم خاص جستجو می شود (به عنوان مثال، یک ارگانیسم سریع یا بسیار بیماری زا) به آزمایشگاه هشدار دهید.

زمانی که می توان تعداد محدودی از نمونه را جمع آوری کرد، درخواست های آزمایش را اولویت بندی کنید.

هنگامی که نیازهای آزمایش توسط منوی آزمایشی موجود برآورده نمی شود یا نیاز به رسیدگی ویژه به یک نمونه است، ارتباط باز با مدیر آزمایشگاه برقرار کنید.

فهرست آزمایشات ارائه شده توسط آزمایشگاه باید برای برآوردن نیازهای مراقبت از بیمار کافی باشد. انتخاب این آزمایش‌ها و در دسترس بودن آزمایش‌هایی که به ندرت ارائه می‌شوند باید پس از بحث و گفتگو با اعضای کلیدی کادر پزشکی تعیین شود و با تغییر نیازهای مراقبت از بیمار باید تجدید نظر شود. اگر انجام آزمایش‌های نادر، پرهزینه یا پیچیده به یک آزمایشگاه خارجی منتقل شود، میکروبیولوژیست باید اطمینان حاصل کند که حمل و نقل به موقع و روش‌های آزمایش مناسب برای این آزمایش‌های ارسالی حفظ می‌شود تا دقت آزمایش به خطر نیفتد.

 میکروبیولوژیست باید فهرستی از آزمایشات ارائه شده، از جمله زمان‌های قطع برای دریافت نمونه‌ها و زمان‌های برگشت برای نتایج آزمایش، را در اختیار کادر پزشکی قرار دهد. دستورالعمل‌هایی برای جمع‌آوری نمونه‌های مناسب، حمل و نقل نمونه‌ها به محل آزمایش، و سیاست‌های آزمایشگاهی (مثلاً محدودیت‌های تعداد نمونه‌هایی که می‌توانند برای یک آزمایش خاص ارسال شوند، فهرست عوامل بیماری‌زا که به طور معمول در کشت‌های مدفوع جستجو می‌شوند) باید در دسترس باشد. منوی آزمون و دستورالعمل ها باید به راحتی در سیستم اطلاعات کامپیوتری بیمارستان در دسترس باشد و به طور ایده آل با سفارش الکترونیکی آزمایش ها ادغام شود.

سیستم کامپیوتری باید دریافت نمونه ها در آزمایشگاه را مستند کند، سابقه آزمایش در حال انجام را ارائه دهد و نتایج اولیه و نهایی را گزارش کند. میکروبیولوژیست باید با اعضای کلیدی کادر پزشکی خط مشی اطلاع رسانی فوری تلفنی نتایج حیاتی آزمایشگاهی، مانند خون مثبت یا سایر مایعات و کشت بافت به طور معمول استریل، جداسازی پاتوژن های بسیار عفونی، و نتایج رنگ آمیزی مثبت قابل توجه از نمونه های بالینی را هماهنگ کند. علاوه بر این، میکروبیولوژیست و کادر پزشکی باید دستورالعمل هایی را برای گزارش نتایج حساسیت آنتی بیوتیکی برای باکتری ها، مایکوباکتری ها و قارچ ها ایجاد کنند.

 انتشار دوره‌ای الگوهای حساسیت ضد میکروبی برای رایج‌ترین باکتری‌ها می‌تواند برای هدایت درمان تجربی مورد استفاده قرار گیرد. آزمایشگاه باید اطمینان حاصل کند که عملکرد آن تمام الزامات نظارتی فعلی (اصلاحات بهبود آزمایشگاه بالینی)، از جمله تأیید اولیه و تأیید مداوم رویه‌های مورد استفاده را برآورده می‌کند.

مشارکت در بررسی‌های مهارت خارجی، یک برنامه مؤثر کنترل کیفیت و استفاده از معیارهای تضمین کیفیت تعیین‌شده می‌تواند از صحت نتایج آزمایش آزمایشگاهی اطمینان حاصل کند. به حداقل رساندن هزینه های آزمایش برای یک عملیات آزمایشگاهی کارآمد ضروری است، اما باید بدون کاهش قابل توجهی در کیفیت نتایج انجام شود. در نهایت، یک سیستم ذخیره سازی کوتاه مدت تمام نمونه ها و ذخیره سازی طولانی مدت باید ایجاد شود تا در صورت نیاز، آزمایش های اضافی را تسهیل کند.

مسئولیت‌ های پزشک، به‌ویژه پزشک بیماری‌ های عفونی، شامل دستیابی به درک اساسی از منوی آزمایشی آزمایشگاه، دستورالعمل‌های جمع‌آوری و حمل و نقل نمونه، و سیاست‌های آزمایش است. پزشک باید نمونه‌ها و آزمایش‌های تشخیصی مناسب را برای تشخیص پاتوژن‌های خاص بداند و آماده باشد که پرسنل آزمایشگاه را در صورت بروز یک بیماری سخت‌گیرانه خاص آگاه کند.

 پزشک همچنین باید آماده باشد تا درخواست‌های آزمایش را در زمانی که فقط تعداد محدودی از نمونه جمع‌آوری شده، اولویت بندی کند. در این شرایط، گفتگو با مدیر آزمایشگاه می‌تواند اصلاح روش‌های معمول آزمایشگاه برای بهینه‌سازی فرآیند آزمایش را تسهیل کند (به عنوان مثال، نیاز به لکه‌های معمولی، انتخاب محیط، و شرایط آزمایش برای بهینه‌سازی بازیابی باکتری‌ها و قارچ‌ها در تعداد محدودی از آزمایش‌ها).

ارتباط با مدیر آزمایشگاه همچنین زمانی مهم است که نیازهای آزمایش بالینی توسط منوی آزمایش یا زمان انجام آزمایش در دسترس برآورده نشود، هنگامی که یک خط مشی آزمایشگاهی باعث مشکلات مراقبت از بیمار می شود، یا زمانی که نتایج آزمایش با تظاهرات بالینی بیمار ناسازگار است.

یکی از مشکلات اجتناب‌ناپذیری که هم میکروبیولوژیست و هم پزشک با آن روبرو هستند، تجدید نظر مداوم در نام‌گذاری طبقه‌بندی، به‌ویژه برای باکتری‌ها و قارچ‌ها است. بسیاری از سازماندهی مجدد طبقه بندی که اکنون در حال انجام است ناشی از افزایش توانایی ما در طبقه بندی ارگانیسم ها با استفاده از توالی یابی ژن و اخیراً طیف سنجی جرمی است. مزایای استفاده از این ابزارها برای طبقه بندی و شناسایی ارگانیسم ها از دقت بیشتری نسبت به استفاده از تست های فنوتیپی سنتی و درک بهتر رابطه موجودات تازه توصیف شده و بیماری است. مضرات این چالش های عملی برای به یاد آوردن لیست سریع در حال گسترش نام های جدید و مشکلاتی است که برای انجام جستجوهای ادبیات پزشکی نشان می دهد.

در بخش‌های بعدی، دستورالعمل‌هایی برای انتخاب، جمع‌آوری و حمل و نقل نمونه خلاصه می‌شود و به دنبال آن روش‌های کلی که برای پردازش نمونه‌ها و شناسایی ارگانیسم‌های مهم پزشکی استفاده می‌شوند، ارائه می‌شوند.

• انتخاب نمونه
• جمع آوری
• حمل و نقل
• پردازش اولیه

ملاحظات عمومی

انتخاب نمونه و آزمایش مناسب برای تشخیص ارگانیسم مسئول بیماری بیمار، هدف نهایی است. اگر به یک پاتوژن خاص مشکوک باشد، انتخاب نمونه مناسب برای آزمایش تشخیصی خاص ساده است. با این حال، تشخیص افتراقی معمولاً چندان محدود نیست. معمولاً پاتوژن‌های مختلفی در نظر گرفته می‌شود که باعث افزایش انواع نمونه‌هایی می‌شود که باید جمع‌آوری شوند و تعداد آزمایش‌های درخواستی افزایش می‌یابد. اگرچه اگر مقدار نمونه کافی باشد (مانند خون، ادرار، مدفوع، خلط) ممکن است مشکلی ایجاد نکند، اگر مقدار محدود باشد یا نمونه به سختی به دست آید (مانند مایعات تنفسی، بیوپسی بافتی). بنابراین، پزشک موظف است عوامل بیماری‌زای بالقوه و آزمایش‌های تشخیصی را که باید تجویز شوند، با دقت در نظر بگیرد. پزشک همچنین مسئولیت دارد تا اطمینان حاصل کند که نمونه های محل عفونت در ظرف مناسب جمع آوری شده و به موقع به آزمایشگاه منتقل می شوند. تأخیر در زمانی که نمونه ها در ناحیه مراقبت از بیمار باقی می مانند بر تست های تشخیصی تأثیر منفی می گذارد. میکروبیولوژیست مسئول ارائه دستورالعمل ها و مواد مناسب و در دسترس برای جمع آوری و حمل و نقل نمونه ها است.

انتخاب نمونه های مناسب به عوامل متعددی بستگی دارد. اگر آزمایش تشخیصی جداسازی ارگانیسم در کشت باشد، نمونه باید حاوی ارگانیسم های زنده باشد. علاوه بر این، باید مراقب بود از ارگانیسم هایی که ممکن است عامل بیماری زا را سرکوب یا رشد بیش از حد کنند یا تفسیر فرهنگ را مخدوش کنند، اجتناب شود. در حالت ایده آل، نمونه ها باید قبل از تجویز داروهای ضد میکروبی جمع آوری شوند. برای به حداکثر رساندن بهبودی پاتوژن باید حجم کافی از نمونه جمع‌آوری شود، و اگر ارگانیسم به‌طور موقت وجود داشته باشد، باید تعداد کافی نمونه جمع‌آوری شود. میکروسکوپ یک روش سریع اما معمولاً غیر حساس و غیر اختصاصی برای تشخیص عوامل بیماری زا است. بنابراین، اگر مقدار نمونه محدود باشد، ارزش میکروسکوپ باید با نیاز به سایر آزمایش‌های تشخیصی متعادل شود. اگر میکروسکوپی آزمایش تشخیصی اولیه باشد (به عنوان مثال، بررسی اسمیر خون محیطی برای پلاسمودیا، بابزیا، بورلیا)، ممکن است چندین نمونه با استفاده از رنگ‌ها یا تکنیک‌های میکروسکوپی تخصصی بررسی شوند. انتخاب نمونه مناسب برای تشخیص آنتی ژن های میکروبی توسط پاتوژن مشکوک تعیین می شود. به عنوان مثال، مایع مغزی نخاعی (CSF)برای تشخیص مننژیت کریپتوکوکی مناسب است، اما هر دو CSFو ادرار باید برای تشخیص مننژیت پنوموکوکی جمع آوری شوند. به همین ترتیب، نمونه های بهینه برای تشخیص پنومونی لژیونلا، شستشوی برونش برای کشت و ادرار برای آزمایش آنتی ژن است. آزمایشات سرولوژیک در صورتی مفید هستند که جمع آوری خون به درستی زمان بندی شده باشد تا با اوج سطح آنتی بادی مطابقت داشته باشد یا افزایش قابل توجهی در آنتی بادی ها را نشان دهد. از آنجایی که این سطوح برای پاتوژن‌های مختلف می‌تواند متفاوت باشد، مجموعه‌ای از نمونه‌ها باید به دقت هماهنگ شوند تا سودمندی آن‌ها بهینه شود، نه به‌عنوان یک فکر بعدی در هنگام مواجهه با آزمایش‌های منفی اولیه.

انتقال نمونه ها به آزمایشگاه میکروبیولوژی باید به موقع انجام شود که این امر به ویژه در رسیدگی به درخواست های فوری اهمیت دارد. آزمایشگاه باید تعیین کند که به چه شکل و چند وقت یکبار نمونه‌ها باید تحویل داده شوند و باید به‌طور دوره‌ای این فرآیند را کنترل کند تا مطمئن شود که تحویل به آزمایشگاه طبق انتظار انجام می‌شود. مهم است که با زمان لازم برای انتقال نمونه به آزمایشگاه، تأخیرهای بین جمع آوری نمونه و ارسال به آزمایشگاه و زمان بین دریافت نمونه در آزمایشگاه و پردازش آزمایشگاهی لحاظ شود. اگر تأخیر قابل توجهی پس از جمع آوری یا دریافت در آزمایشگاه وجود داشته باشد، تلاش ها برای به حداقل رساندن زمان حمل و نقل (به عنوان مثال، استفاده از سیستم های لوله پنوماتیک) به هدر می رود. پزشک وظیفه دارد اولی را به حداقل برساند و میکروبیولوژیست دومی را. این زمان‌های حمل و نقل باید به‌عنوان بخشی از یک برنامه تضمین کیفیت تشخیصی به‌طور سیستماتیک کنترل شوند. همچنین تعیین زمان جمع‌آوری و انتقال نمونه‌ها برای اطمینان از رسیدن آنها به آزمایشگاه قبل از زمان تعیین‌شده برای آزمایش‌هایی که یک بار در روز یا کمتر انجام می‌شوند، مهم است.

مقالات بیشتر:

تست زیست سازگاری

تست سمیت سلولی

آزمون سمیت ژنی

آزمون تب زایی

آزمایشگاه میکروبیولوژی

برای بیشتر پاتوژن‌های معمولی و غیرمعمول، مهم‌ترین عاملی که بر بهبود ارگانیسم‌ها تأثیر می‌گذارد، حجم خونی است که جمع‌آوری می‌شود. به طور معمول، تعداد ارگانیسم ها در خون یک بیمار سپتیک کم است (به طور متوسط کمتر از 1 ارگانیسم در میلی لیتر) و موفقیت در به دست آوردن کشت خون مثبت مستقیماً با حجم خون کشت شده مرتبط است. توصیه برای بیماران بزرگسال این است که 20 میلی لیتر خون جمع آوری و در دو بطری کشت خون توزیع شود. استفاده روتین از یک بطری کشت خون هرگز قابل قبول نیست. برای نوزادان و کودکان، حجم نسبتاً کمتری از خون باید جمع آوری شود.

کشت خون با آنتی‌سپتیک مناسب پوست قبل از رگ‌گیری شروع می‌شود: ابتدا سطح پوست با 70 درصد الکل، سپس 0.5 درصد کلرهگزیدین گلوکونات (30 ثانیه)، تنتور ید (1 دقیقه)، یا 10 درصد پوویدون ید (2 دقیقه) تمیز می‌شود. . کلرهگزیدین سریعترین و مؤثرترین ضدعفونی کننده است. سپتوم بطری یا لوله کشت نیز باید با 70 درصد الکل پاک شود و اجازه داده شود تا در هوا خشک شود. خون را می توان با سوزن و سرنگ یا مستقیماً در بطری های کشت با سیستم جمع آوری کرد. در صورت استفاده از سوزن و سرنگ، سوزن نباید بین جمع‌آوری و تلقیح سیستم کشت خون تعویض شود، زیرا این روش خطر غیرضروری سرسوزن را به همراه دارد و نشان داده نشده است که کشت خون آلوده را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. باید مراقب بود که بطری های کشت بیش از حد پر نشود. برای به حداقل رساندن آلودگی با باکتری های سطح پوست به عنوان مثال، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، باید برای هر کشت رگ‌گیری جداگانه انجام شود. عفونت های واقعی با این ارگانیسم ها معمولاً با کاتترهای داخل عروقی همراه است. در این شرایط، یک باکتریمی پایدار رخ می دهد، بنابراین تمام کشت های خون باید مثبت باشد.

آزمون بررسی توان رشد میکروبی

یکی از آزمون‌های پر کاربرد در آزمایشگاه میکروبیولوژی مجموعه آزمایشگاه‌های همکار نیکوفارمد آریا، آزمون بررسی توان رشد برای محیط‌های کشت میکروبی است. آزمون بررسی توان رشد میکروبی (Growth Promotion Test)، که ممکن است به عنوان آزمایش صحه گذاری محیط کشت، آزمایش قابلیت رشد، و یا آزمایش چالش محیط کشت میکروبی نیز شناخته شود - در آزمایشگاه میکروبیولوژی استفاده می‌شود تا نشان دهد که محیط‌های کشت میکروبیولوژیکی می‌توانند از رشد میکروارگانیسم‌های کلیدی پشتیبانی کنند. در این آزمایش محیط کشت  میکروبی با تعداد کمی از میکروارگانیسم‌ها به چالش کشیده می‌شود تا از ویژگی‌های رشد آن اطمینان حاصل شود و نشان داده شود که آیا محیط کشت مربوطه میکروارگانیسم‌ها را بارور و قابل تکثیر می‌سازد، و یا در برخی موارد از رشد یک سری از میکروارگانیسم‎ها جلوگیری می‌کند یا خیر.

در حالت ایده‌آل آزمون بررسی توان رشد میکروبی (Growth Promotion Test) یا GPT باید یک آزمایش کمی باشد، و یا در مورد محیط کشت‌های مایع به صورت نیمه کمی انجام شود، که به موجب آن نتایج آزمون با یک محیط کشت مرجع برای مثال محیط کشت تایید شده قبلی یا یک محیط کشت مرجع تأیید شده مقایسه می‌شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

الزامات مربوط به آزمون بررسی توان رشد میکروبی

آزمون بررسی توان رشد میکروبیGPT  یک الزام سازمان غذا و دارو و سایر نهادهای بین‌المللی مانند فارماکوپه اروپا(Ph. Eur.)، فارماکوپه ایالات متحده (USP) و فارماکوپه ژاپن (JP) است. این نهادها برای این آزمون دارای روش هماهنگ شده هستند که در فصل‌های 2-6-1، 2-6-12 و 2-6-13 فارماکوپه اروپایی ذکر شده‌ است. اهمیت آزمون GPT توسط سازمان بهداشت جهانی و همچنین در دستورالعمل هماهنگ GMP و ISO 11133:2014 نیز به رسمیت شناخته شده است.

در مجموعه آزمایشگاه‌های دانش‌بنیان نیکوفارمد آریا آزمون بررسی توان رشد میکروبیGPT  یک امر ضروری جهت عرضه محیط‎های کشت با کیفیت است که برای آزمایشات کلیدی میکروبیولوژیکی استفاده می‎شود. انجام نشدن این آزمون می‌تواند موجب بروز عواقب پرخطری برای مصرف کننده شود. به عنوان مثال در صورتی که پایش محیطی میکروبی یا آزمون استریلیتی نتواند آلودگی میکروبی را در یک تولید دارو تشخیص دهد، نه تنها برای سلامت انسان، بلکه برای شهرت و وضعیت مالی تولیدکنندگان دارو شکست بزرگی محسوب می‎شود.

در نهایت آزمون بررسی توان رشد میکروبیGPT  با نشان دادن این که محیط کشت مورد استفاده مطابق با معیارهای پذیرفته شده قابل انتظار عمل می‌کند، از نتایج نهایی آزمایشات میکروبیولوژی اطمینان حاصل می‌نماید.

برای سه آزمایش میکروبی متداول در صنعت دارو فارماکوپه‌های هماهنگ الزامات آزمایش بررسی توان رشد را برای محیط کشت‌های مورد استفاده در آن‌ها تشریح کرده‌اند: تست‌های استریلیتی (Ph.Eur.2.6.1) تست‌های شمارش میکروبی (Ph.Eur.2.6.12) و آزمایشات برای شناسایی میکروارگانیسم‌های خاص (Ph.Eur.2.6.13). همچنین فصول دیگری از فارماکوپه وجود دارد که آزمایش بررسی توان رشد را به عنوان یک سنجش خاص، توصیف می‌کند، مانند محیط کشت برای پایش میکروبی سیستم آبساز.

ارائه گواهی آنالیز برای محیط‌ کشت

مجموعه آزمایشگاه‌های دانش‌بنیان نیکوفارمد آریا، آزمون GPT را با استانداردهای بالا در تمام محیط کشت‌هایی که تولید می‌کنند انجام می‌دهد تا کیفیت و ثبات عملکرد آن را قبل از ارسال نشان دهد. تامین کنندگان محیط کشت نیز باید گواهی آنالیز محصول (CoA) را برای محیط کشت‌های عرضه شده ارائه دهند. CoA  یک عنصر حیاتی برای کنترل کیفیت محیط کشت آماده است که نه تنها انجام آزمون GPT توسط سازنده را تایید می‎کند، بلکه شامل نتایج آزمون‌های دیگری مانند pH و استریلیتی نیز می‎شود. با این حال، مشتری باید ریسک‌های گسترده‌تری را در نظر بگیرد و ثابت کند که محیط کشت‌هایی که دریافت می‌کند برای هدف مورد مناسب است و از رشد میکروارگانیسم‌ها در شرایط آزمون پیشتیبانی می‌کند یا خیر. از این رو، انتظار می رود که هر آزمایشگاه آزمون GPT را برای هر بچ ساخت محیط کشت جدید انجام دهد.

مقالات بیشتر:

 ساخت اتاق تمیز

پایش میکروبی

آزمون حساسیت زایی پوستی

برونسپاری آزمایش بررسی توان رشد میکروبی

با توجه به ماهیت زمان بر آزمون بررسی توان رشد میکروبی GPT، برخی از مراکز تولیدی ممکن است آن را به یک آزمایشگاه بیرونی واگذار کنند. در این صورت برای انجام آزمایش می‌بایست ملاحظات مربوط به مشتری مورد ارزیابی قرار گیرند، مانند:

• آیا حمل و نقل به آزمایشگاه می‌تواند بر کیفیت محیط کشت و نتایج آن تأثیر بگذارد؟
• آیا روش انجام این آزمون صلاحیت بخشی شده است و آزمایشگاه مربوطه چگونه روش‌ها و استانداردها را کنترل می‌کند؟
• آزمایشگاه از چه چیز به عنوان محیط کشت مرجع برای مقایسه توان رشد میکروبی استفاده می‌کند؟

یکی از ملاحظات عمده شامل انتخاب تامین کننده محیط کشت آماده مصرف و سطح تخصص و پشتیبانی آن‌ها است. در این زمینه مجموعه آزمایشگاه‌های همکار نیکوفارمد آریا به عنوان یک تامین کننده معتبر دارای سابقه کار اثبات شده، همراه با سطح مشهودی از تخصص و توانایی است. مجموعه آزمایشگاه‌های همکار نیکوفارمد آریا ضمن انجام آزمون بررسی توان رشد میکروبی برای مشتریان با درک کامل الزامات آزمایشگاهی و کاربردهای خاص انواع محیط‌های کشت، قادر به حل مشکلات مشتریان در ارتباط با آزمون GPT بوده، و به طور کامل آماده ارائه مشاوره به آن‌ها می‌باشد.

آزمون و صحه‎گذاری استریلیتی (Sterility test)

آزمون استریلیتی و استریلیزاسیون فرایندی است که با هدف جلوگیری از انتقال عفونت، میکروارگانیسمها و عوامل انتقال دهنده آنها از جمله قارچ، باکتری، اسپور باکتری و ویروس را از بین می‌رود. استریل بون در علم پزشکی طبق ضریب SAL محاسبه می‌گردد. در علم پزشکی SAL یعنی از ۱ میلیون ذره موجود در بسته استریل اگر حداکثر یک میکروارگانیسم زنده وجود داشته باشد (۶-۱۰>)، آن بسته استریل محسوب می‌گردد

روشهای استریلیتی

روش‌های مختلفی برای استریل کردن مورد استفاده قرار می‌گیرد که مهمترین آنها عبارتند از:

    فور: از این وسیله برای استریل کردن تجهیزاتی مانند گاز های آغشته به وازلین، پودرها، سوزن ها، تیغ ها، قیچی، نوك الکتروکوتر، فرزها، مته ها، لوله های شیشه ای، و آئینه ها استفاده می‌گردد.
    اتوكلاو بخار (اتوکلاو بخار معمولی و یا اتوکلاو وکیوم دار): از این وسیله برای استریل کردن تجهیزاتی مانند لوازم جراحی فلزی، شیشه‌ها، مایعات، و بعضی پلاستیکی مواد استفاده می‌گردد.
    اتیلن اكساید: این گاز که یک گاز بی رنگ، سمی، سرطان زا و اشتعال پذیر است. از این روش برای استریل کردن تجهیزاتی مانند وسایل پلاستیکی، لاستیکی، چرمی، پنبه‌ای، ابریشمی، وسایل آندوسکوپی، کاتترها، لوله‌ها، ابزار ظریف، دوربین ها، نخ های بخیه، سیم های برق، پمپ ها، موتورها، ابزار ماشین های قلبی تنفسی، مایعات، ساکشن ها، و انواع هند پیس های دندان پزشکی استفاده می‌گردد.
    اشعه گاما: از این روش برای استریل کردن تجهیزاتی مانند مواد بیولوژیک، داروها، گاز، باند نخ های کات کوت، و لوازم یک بار مصرف استفاده می‌گردد.

 آزمون استریلیتی سترونی یا تایید سترون بودن محصولات حوزه دارو یا تجهیزات و ملزومات پزشکی با استفاده از دو روش کشت مستقیم و یا صافی غشایی انجام می‌گیرد.

روش کشت مستقیم بیشتر برای تجهیزات و ملزومات پزشکی کاربرد دارد و روش صافی غشایی بیش‌تر برای محصول‌های دارویی مایع و جامد کاربرد دارد.

انجام صحه گذاری استریلیتی

 آزمون استریلیتی | استریلیتی

تعیین مقدار فلزات سنگینسرب

فلزات سنگین

فلزات سنگین اجزای طبیعی پوسته زمین هستند. آنها را نمی توان از بین برد. مقداری از آن ها از طریق غذا ها ، آب های آشامیدنی و هوا وارد بدن انسان ها می شوند. به عنوان یک عناصر کمیاب ، بعضی از فلزات سنگین (مثل مس، سلنیوم، روی) جهت حفظ شدن متابولیسم بدن انسان ها ضروری می باشد. به عنوان مثال، مسمومیت با فلزات سنگین می تواند ناشی از آلودگی آب آشامیدنی (مانند لوله های سرب)، غلظت بالای هوای محیط در نزدیکی منابع انتشار یا دریافت از طریق زنجیره غذایی باشد. فلزات سنگین خطرناک می باشند به این دلیل که تمایل به تجمع زیستی دارند.

فلزات سنگین می توانند از طریق پسماندهای صنعتی و مصرفی، یا حتی از باران اسیدی که خاک را تجزیه می کند و فلزات سنگین را در نهرها، دریاچه ها، رودخانه ها و آب های زیرزمینی رها می کند، وارد منبع آب شوند. فلزات سنگین مانند آرسنیک، کادمیوم و سرب در اکثر غذاها، چه معمولی و چه ارگانیک، معمولاً در نتیجه آلودگی محیطی وجود دارند. از آنجایی که فلزات سنگین حتی در سطوح پایین نیز تهدید قابل توجهی هستند، سازمان غذا و دارو (FDA) کاهش قرار گرفتن در معرض تجمعی را در اولویت قرار داده است

   برای کسب اطلاعات بیشتر و دریافت خدمات با ما تماس بگیرید.

اثرات سرب بر محیط زیست

اثرات مختلفی در طیف وسیعی از دوزها رخ می‌دهد و جنین و نوزاد در حال رشد نسبت به بزرگسالان حساس‌تر هستند. سطوح بالای قرار گرفتن در معرض ممکن است منجر به اثرات بیوشیمیایی سمی در انسان شود که به نوبه خود باعث ایجاد مشکلاتی در سنتز هموگلوبین، اثراتی بر کلیه ها، دستگاه گوارش، مفاصل و دستگاه تناسلی و آسیب حاد یا مزمن به سیستم عصبی می شود.

مسمومیت با سرب، که آنقدر شدید است که باعث بیماری آشکار می شود، در حال حاضر واقعاً بسیار نادر است. با این حال، در غلظت‌های متوسط، شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد سرب می‌تواند اثرات کوچک، ظریف و تحت بالینی، به‌ویژه بر تحولات عصبی روان‌شناختی در کودکان داشته باشد. برخی از مطالعات نشان می دهد که ممکن است برای افزایش سطح سرب خون از 10 به 20 میکروگرم در دسی لیتر در کودکان خردسال تا 2 امتیاز IQ کاهش یابد.

میانگین مصرف روزانه سرب برای بزرگسالان در بعضی از کشور ها 1.6 میکروگرم از هوا، 20 میکروگرم از آب آشامیدنی و 28 میکروگرم از غذا برآورد شده است. اگرچه اکثر مردم بخش عمده ای از سرب مصرفی خود را از غذا دریافت می کنند، اما در جمعیت های خاص، منابع دیگری مانند آب در مناطق دارای لوله های سرب و آب حلال، هوا در نزدیکی نقطه انتشار، خاک، گرد و غبار، تکه های رنگ در قدیم ممکن است مهمتر باشند. خانه ها یا زمین های آلوده سرب موجود در هوا از طریق رسوب گرد و غبار و باران حاوی فلز، روی محصولات و خاک به سطح سرب در غذا کمک می کند. با این حال، برای اکثر مردم ، قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی با سرب بسیار کمتر از میزان مصرف موقت قابل تحمل هفتگی توصیه شده توسط سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی است.

سرب به چه شکلی منتشر می شود؟

سرب در محیط هم از منابع طبیعی و هم از منابع انسانی ناشی می شود. قرار گرفتن در معرض می تواند از طریق آب آشامیدنی، غذا، هوا، خاک و گرد و غبار رنگ های قدیمی حاوی سرب رخ دهد. در جمعیت بزرگسال غیرسیگاری، مسیر اصلی مواجهه از طریق غذا و آب است. غذا، هوا، آب و گرد و غبار/خاک مسیرهای بالقوه قرار گرفتن در معرض برای نوزادان و کودکان خردسال هستند. برای نوزادان تا 4 یا 5 ماهگی، هوا، شیر خشک و آب منابع مهمی هستند.

سرب در بین فلزات غیرآهنی قابل بازیافت می باشد خواص فیزیکی و شیمیایی آن در صنایع تولیدی، ساختمانی و شیمیایی کاربرد دارد. به راحتی شکل می گیرد و چکش خوار و انعطاف پذیر است. هشت دسته عمده استفاده وجود دارد: باتری ها، افزودنی های بنزین (دیگر در اتحادیه اروپا مجاز نیستند)، محصولات نورد شده و اکسترود شده، آلیاژها، رنگدانه ها و ترکیبات، پوشش کابل، گلوله و مهمات.

طیف وسیعی از عناصر فلزی فلزات سنگین در نظر گرفته می شوند. این عناصر می‌توانند در غلظت‌های بالا مضر باشند و باید با آزمایش‌های متخصص کمیت‌سازی شوند. کارشناسان آزمایشگاهی ما فلزات سنگین را با استفاده از پلاسمای جفت شده القایی (ICP)، همراه با طیف‌سنجی انتشار نوری (OES) یا طیف‌سنجی جرمی (MS) آزمایش می‌کنند.

آزمایشات عنصر برای بسیاری از فلزات سنگین، از جمله آرسنیک، سرب، اورانیوم و جیوه، در انواع ماتریس های مختلف محیطی. محدودیت های گزارش دهی برای فلزات هدف معمولاً بر حسب ppb (قسمت در میلیارد) اندازه گیری می شود، اما می تواند به اندازه ppt (قسمت در تریلیون) باشد. آزمایشگاه ما می تواند ظروف نمونه، فیلترها، سرنگ ها و مواد نگهدارنده را برای کمک به نیازهای آزمایشی شما ارائه دهد.

آزمایشگاه فلزات

آزمایشگاه فلزات با استفاده از طیف‌سنجی پلاسمای جفت القایی (ICP وICP/MS) و ابزارهای جذب اتمی تزریق جریان، می‌تواند غلظت فلزات را تا چند قسمت در میلیارد اندازه‌گیری کند. فلزات سنگین در یک ماده غذایی غیرقابل تشخیص هستند. با این حال، اگر آزمایشگاه از یک روش تحلیلی به اندازه کافی حساس استفاده نکرده باشد، یا اگر رویه های آنها دقت کافی نداشته باشد، نتیجه غیرقابل تشخیص ممکن است ناخواسته یک مشکل بالقوه را پنهان کند. زمانی که خریداران، سازمان غذا و دارو یا مردم با استفاده از آزمایشگاه دیگری آزمایش‌هایی را انجام می‌دهند و مواد موجود در محصول یک شرکت را پیدا می‌کنند، می‌تواند شرایط دشواری ایجاد کند.

تجزیه و تحلیل فلزات سنگین و سایر عناصر در محصولات غذایی

غذای سالم دغدغه اصلی همه است. شیوع اخیر آلاینده ها و غذاهای تقلبی، منجر به افزایش آگاهی عمومی و مقررات دولتی شده است. اگرچه موارد خبرساز آلاینده‌ها را در سطوح بالا برجسته می‌کنند، حتی سطوح پایین غلظت می‌تواند خطرناک باشد مانند آرسنیک (As) در غذای کودک یا سلنیوم (Se) در مکمل‌های جامد و مایع.

هیچ تولیدکننده مواد غذایی نمی‌خواهد فلزات سنگین یا سایر عناصر خطرناک در محصولاتشان قرار بگیرند. با این حال، آنها می توانند از طریق مواد تقلبی عمدی یا تصادفی، مانند سرب (Pb) و کروم (Cr) در رنگ ها یا آرسنیک (As) و برم (Br) از آفت کش ها وارد تولید شوند. مهم است که اطمینان حاصل شود که این آلاینده ها در هیچ مرحله ای از تولید مواد غذایی وجود ندارند.

مقالات بیشتر:

بایو بردن

مواد غذایی

گیاهان دارویی

ادویه جات

آزمون تعیین بار میکروبی

فلزات سنگین در آزمایش خاک

بسته به روش مورد نیاز، نمونه‌های خاک معمولاً با استفاده از اسیدهایی مانند HNO3 یاAqua Regia استخراج می‌شوند و در یک سیستم محصور در یک بلوک داغ یا مایکروویو هضم می‌شوند. سایر استخراج ها را می توان برای فلزات موجود مانندDTPA یا آب استفاده کرد. پس از استخراج فلزات، نمونه هضم شده فیلتر شده و برای تجزیه و تحلیل توسطICP آماده می شود.

هنگام آزمایش فلزات سنگین در نمونه های خاک، حداکثر زمان نگهداری وجود ندارد. با این حال، عملا، آزمایشگاه به طور معمول نمونه را برای 30-60 روز نگه می دارد. در صورت رعایت بهترین روش، نمونه ها باید در یک ظرف دربسته قرار داده شوند، خنک و دور از نور مستقیم خورشید نگهداری شوند.

فلزات سنگین در آزمایش آب

هنگام گرفتن نمونه آب در مزرعه، آنها را فیلتر می کنند (برای تجزیه و تحلیل فلزات محلول) و با اسید حفظ می شوند. آب باید با اسید نیتریک حفظ شود تا PH به کمتر از 2 برسد. این امر باعث می‌شود که فلزات به صورت نمک محلول باقی بمانند و از تبدیل شدن به نمک‌های نامحلول که از محلول خارج می‌شوند و می‌توانند نتایج را به طور مصنوعی پایین بیاورند، جلوگیری می‌کند.

برای آزمایش فلزات محلول، نمونه ها باید در مزرعه از طریق یک فیلتر 0.45 میکرومتر فیلتر شده و سپس با اسید نیتریک که توسط آزمایشگاه ارائه می شود، نگهداری شوند. پس از حفظ، زمان نگهداری نمونه را می توان تا 6 ماه افزایش داد (اگرچه آزمایشگاه تمایل دارد نمونه ها را فقط 1-2 ماه در خانه نگه دارد).

برای آزمایش کل فلزات در آب، به سادگی اسید نیتریک را مستقیماً به آب نمونه اضافه کنید. اگر رسوبات در نمونه وجود داشته باشد، فلزات از جامدات شسته می شوند و در نتیجه غلظت فلزات در آب بیشتر از زمانی است که برای فلزات محلول آزمایش می شود. این آزمایشی است که معمولاً روی آب‌های سطحی انجام می‌شود و یک دید کلی از تحرک فلزات در محیط از طریق آب ارائه می‌دهد.

آزمایش فلزات سنگین با پلاسمای جفت شده القایی (ICP)

آزمایش پلاسمای جفت شده القایی تکنیکی است که می تواند غلظت ردیابی عناصر اصلی را تعیین کند و می تواند اکثر عناصر جدول تناوبی را تشخیص دهد.

محلولی حاوی فلزات محلول از طریق نبولایزر به داخل محفظه اسپری ابزار ICP آسپیره می شود و در آنجا با گاز آرگون مخلوط می شود تا یک آئروسل ریز تشکیل شود. این آئروسل سپس وارد پلاسما می شود.

مجموعه‌ای از محلول‌ها با غلظت شناخته شده برای ارائه یک منحنی کالیبراسیون برای هر عنصر تجزیه و تحلیل می‌شوند. نرم افزار ابزار، نمونه ها را با منحنی های کالیبراسیون مقایسه می کند و غلظت هر عنصر را محاسبه می کند.

بسته بندی تجهیزات پزشکی چگونه ارزیابی می شود؟

کیفیت بسته بندی (packaging) با یک سری آزمون بررسی می شود که ایمن و موثر بودن یکپارچگی و استریل بودن محصولات پزشکی را در طول عمر مفید آنها تضمین نماید.  بسته بندی یک جزء حیاتی در جا به جایی ایمن و موثر داروها، تجهیزات و سایر محصولات پزشکی می باشد. بسته‌بندی نه تنها باید استریل بودن محصول را هنگام تحویل به بیمارستان ها یا مراکز درمانی تضمین کند، بلکه باید به راحتی باز شود بدون اینکه آسیبی به محصول داخل آن برسد. همچنین باید در برابر انبارش طولانی مدت، اغلب برای سال ها، بدون تغییر عملکرد مقاومت داشته و از تجهیز پزشکی در حین حمل و نقل محافظت نماید.

بنابراین بسته بندی تجهیزات پزشکی استریل (packaging for sterile medical devices) نیاز به تأیید صلاحیت دارند تا میزان کارایی آنها در شرایط گوناگون سنجیده شود.

در مجموعه آزمایشگاه های دانش بنیان نیکو فارمد بسته بندی تجهیزات پزشکی مطابق با استانداردهای بین المللی تحت آزمون و برسی قرار می گیرند. این آزمون ها عبارتند از:  

1- تعیین استحکام بسته­ بندی مطابق ASTM F88

استحکام بسته بندی (seal strength)، استحکام کششی قسمت مهر و موم شده در دمای محیط است. این استحکام حداکثر نیروی لازم برای جداسازی دو لایه مهر و موم شده از هم می باشد. استحکام قسمت مهر و موم شده نباید آنچنان زیاد باشد که در هنگام باز کردن بسته بندی، کاربر را دچار مشکل کند و نه مقدار کمی باشد که با کوچکترین نیرویی از هم باز شده و استریل بودن محصول از بین برود.

2- بررسی یکپارچگی (integrity) قسمت مهر و موم شده در بسته­ بندی مطابق ASTM F1886

بسته بندی باید دارای یک مهر و موم پکپارچه و پیوسته بدون حباب، کانال، تاول یا نقص های دیگر باشد. این عیوب باعث کاهش استحکام بسته بندی شده و محلی برای ورود انواع آلودگی ها به درون بسته بندی را فراهم می کند. برای این منظور کل قسمت های آب بندی شده بسته بندی باید مورد بررسی چشمی قرار بگیرد تا از عدم وجود این عیوب اطمینان حاصل شود. یک نمونه بسته بندی دارای عیب در شکل زیر نشان داده شده است.

3- تشخیص نشتی در بسته­ بندی متخلخل با نفوذ رنگ (dye penetration) مطابق ASTM F1929

در این روش با تزریق محلول رنگی به درون بسته بندی، وجود یا عدم وجود منافذ و مکان های مهر و موم نشده با نفوذ رنگ تعیین می گردد. در واقع برای شناسایی و تعیین محل نشتی ناشی از کانال های تشکیل شده بین یک فیلم شفاف و یک ماده متخلخل از این آزمون استفاده می شود. پس از تزریق محلول رنگی به درون بسته بندی، نباید رنگ از داخل بسته و از طریق لبه های مهر و موم شده به بیرون نشت کند.

4- تشخیص نشتی در بسته­ بندی­ از طریق حباب مطابق ASTM F2096

آزمون نشتی حباب (bubble test) برای تشخیص هر گونه سوراخ و پارگی روی بسته بندی محصولات و تجهیزات پزشکی استفاده می شود. برای این منظور هوا با فشار مشخص به درون بسته بندی اعمال شده و مجموعه برای مدت زمان معین در زیر آب قرار داده شده و از نظر ایجاد حباب مورد بررسی قرار می گیرد. وجود جریان مدام حباب هوا، بیانگر وجود سوراخ روی بسته می باشد.

5- آزمون ترکیدن در بسته­ بندی مطابق ASTM F1140

در آزمون ترکیدن (burst)، بسته بندی تا زمانی که قسمت مهر و موم شده یا خود بسته ترکیده شود، با اعمال فشار هوا منبسط می گردد. این آزمون در تعیین اینکه بسته بندی چقدر می تواند فشار را در حین انبارش یا حمل و نقل تحمل کند، مفید است.

مقالات بیشتر:

تست استریلیتی

تست بار زیستی

آزمون میکروبی محصولات دارویی

در قرن حاضر، صنعت داروسازی با شتابی سرگیجه‌آور، تضمین کیفیت و استانداردهای خود را افزایش می‌دهد. در حالی که تولیدکنندگان دارویی توسط مقررات و استانداردهایی به نام GMP (روش های تولید خوب) بازرسی می شوند، آنها باید گواهی دهند که با این قوانین مطابقت دارند و نشان دهند که محصولاتی که تولید می کنند به طور ایمن تولید شده اند.

 GMP; اینها قوانینی است که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا و WHO (سازمان بهداشت جهانی) پس از مرگ و میر انسان ناشی از تولید دارو و دلایل بهداشتی تعیین شده است. GMP تضمین می کند که تولید با استانداردهای کیفیت انجام می شود. GMP محصولاتی را پوشش می دهد که به سلامت انسان مربوط می شوند. اینها؛ بخش های دارویی، آرایشی و بهداشتی، مواد غذایی و نظافت. این بخش ها باید با قوانین GMP مطابقت داشته باشند.

صنعت داروسازی GMP را در سال 1984 اجرا کرد. در کارخانه های دارویی ، داروسازی GMP با هدف افزایش قابلیت اطمینان و کاهش خطاها انجام می شود. سازمانهایی وجود دارند که بررسی می کنند که آیا کارخانه های دارویی با قوانین GMP مطابقت دارند یا خیر. سازمان های ناظر بر اساس کشور متفاوت هستند. در حالی که سازمانی که GMP را در ایالات متحده کنترل می کند FDA (سازمان غذا و داروی آمریکا) است، در ایران توسط وزارت بهداشت کنترل می شود. شرکت های صادراتی همچنین توسط سازمان های بین المللی بررسی می شوند تا ببینند آیا آنها با GMP مطابقت دارند یا خیر.

برای دریافت خدمات و کسب اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید

هدف تولید کننده فروش یک محصول با کیفیت بالا به بیمار است. سهل انگاری و بی دقتی در مواردی که باعث محافظت و نجات جان افراد می شود غیرقابل توصیف است. کیفیت پایین در صنعت داروسازی نه تنها به معنای از دست دادن هزینه بلکه از دست دادن قابلیت اطمینان و تخریب شرکت است.

فرآیند تولید در داروخانه ها ؛ در کشور ما و همچنین در سراسر جهان، مقامات بهداشتی در چارچوب اعتماد بالا به داروسازان، نیازی به قوانین GMP در تولید فرمول های ماژسترال تولید شده در آزمایشگاه های داروسازی ندارند. از طرف دیگر، داروسازان نباید از این سطح بالای اعتمادی که به آنها می شود سوء استفاده کنند و باید از اقداماتی که سلامت بیمار را به خطر می اندازد با اطمینان از شرایط بهداشتی لازم در آزمایشگاه خود اجتناب کنند.

در این زمینه، رعایت قوانین بهداشت فردی برای داروسازان و پرسنل دستیار درگیر در تهیه دارو در آزمایشگاه‌های داروخانه مهم است. از جمله این قوانین، اولین احتیاط هایی که به ذهن می رسد قوانین ساده ای مانند زمان و نحوه شستن دست ها، انتخاب ضدعفونی مناسب دست، عدم تماس با اسکناس در آزمایشگاه، کار با دستکش هنگام کار بر روی محصولات باز، تمیز نکردن دست ها است.

در طول تولید، محصول ممکن است با قطرات بزاق آلوده شود که به ناچار هنگام صحبت کارمندان در مکالمه رخ می دهد، به ویژه در آماده سازی های آبی، به عنوان مثال. با توجه به اینکه ممکن است باعث آلودگی در کرم ها شود ، کار باید سکوت انجام شود یا در صورت لزوم ماسک جراحی باید پوشیده شود.

اگرچه بیشترین خطر آلودگی ناشی از افرادی است که در تولید دارو کار می کنند، میکروارگانیسم ها نیز می توانند توسط مواد خام تشکیل شوند. آب مورد استفاده به ویژه در تولید دارویی باید تازه جوشانده شود. رانش میکروب‌های معلق در هوا معمولاً در اتاق‌هایی که به خوبی تمیز می‌شوند، مشکل بزرگی نیست، اما سطوح گرد و غبار، به‌ویژه کف‌ها و قفسه‌ها، منبع خطر هستند.

اگرچه یک طبقه داروسازی کاملاً تمیز ظاهر خارجی را تعیین می کند ، اما به خودی خود کافی نیست. سطوح کار آزمایشگاهی ، ابزار و تجهیزات مورد استفاده در آزمایشگاه و تجهیزات مورد استفاده در تولید دارو باید به طور سیستماتیک تمیز شود. غلظت محصولات تمیز کننده و انتخاب راه حل های ضد عفونی کننده مناسب را نمی توان به اختیار کارمندان واگذار کرد.

از آلودگی مواد اولیه و محصولات مورد استفاده در تولید دارویی با سایر مواد و محصولات باید جلوگیری شود. آلودگی متقابل به معنای آلودگی یک ماده است. در صنعت داروسازی، آلودگی میکروبی از انسان، محیط زیست، تجهیزات، فرآیندهای تولید و مواد بسته بندی رخ می دهد.

آلودگی متقاطع از گرد و غبار ، گازها و اسپری ها در محیط زیست رخ می دهد. پرسنل شاغل در تولید باید برای محافظت از خود در برابر آلودگی دارویی لباس مخصوص بپوشند و با این لباس ها از محل کار خارج نشوند و افرادی غیر از پرسنل مجاز نباید وارد آزمایشگاه شوند. استفاده از ساعت مچی و جواهرات در آزمایشگاه و فعالیت هایی مانند خوردن، سیگار کشیدن و جویدن آدامس باعث آلودگی محصول می شود. پرسنل شاغل در تولید دارو نباید هپاتیت، بیماری های پخش کننده میکروب و زخم های باز روی پوست خود داشته باشند. همه کارکنان باید در زمان های معینی توسط پزشک معاینه شوند.

•  مقالات پیشنهادی: 
• تشخیص اختصاصی میکروبها
• تست آلودگی مایکوپلاسمایی
• شیر و فرآورده های آن
• مکمل های دارویی

برای جلوگیری از آلودگی، ظروف، ابزار و محل کار باید تمیز بماند. نظافت باید قبل از شروع به تولید محصولات مختلف در منطقه تولید انجام شود. راز موفقیت در پزشکی پاکیزگی است. به منظور جلوگیری از آلودگی، هنگام کار با مواد بسیار سمی نباید از محصول دیگری به طور همزمان استفاده شود. بسته نگه داشتن درها و پنجره ها و تهویه موثر از آلودگی جلوگیری می کند. بهترین راه برای جلوگیری از آلودگی، احتیاط است. بی احتیاطی در تولید دارو نابخشودنی است. یکی از راه های جلوگیری از آلودگی، طراحی درها، دیوارها و سیستم تهویه است تا از انتقال مواد موجود در آزمایشگاه به سایر قسمت های داروخانه جلوگیری شود. بهترین راه برای جلوگیری از آلودگی، انجام اقدامات احتیاطی است. به عنوان مثال، خودکار و غیره در جیب بالای کت آزمایشگاه ما. این بدان معنی است که با دانستن این که چنین مواردی ممکن است در محصولی که روی آن کار می‌کنید بیفتند، اقدامات احتیاطی را انجام دهید و چیزی را در جیب بالایی خود نگه ندارید.

حوله های مرطوب آشپزخانه در آزمایشگاه مکان مناسبی برای پرورش و پناه دادن میکروارگانیسم ها هستند. طرح نظافتی که با کارکنان در فواصل زمانی مناسب مورد بحث قرار می گیرد، به جلوگیری از سوء رفتار کمک می کند. منطقی است که چنین قوانینی به صورت مکتوب و به طور کلی الزام آور در چارچوب سیستم مدیریت کیفیت تعیین شود و اخطاریه توسط کارکنان مربوطه امضا شود.

داروها با توجه به محتوای مجاز باکتری ها و قارچ ها به چهار دسته تقسیم می شوند. آماده سازی برای استفاده موضعی که نیازی به استریل ندارند در دسته 2 در نظر گرفته می شوند. برای این کار، حداکثر 102 واحد تشکیل کلنی (CFU) در هر گرم یا میلی لیتر مجاز است. اینها شامل باکتری های بیماری زا و کلیفرم نمی شوند. آماده‌سازی‌های دسته 3 شامل اشکال دوز خوراکی، رکتوم یا ترانس‌درمال است. ممکن است حاوی 103 یا 101 باکتری هوازی در هر گرم و 102 مخمر و کپک در هر گرم باشد.